Weed finished the MT and re-entered

Weed finished the MT and re-entered Royal Road.
But he didn’t feel very good. It was entirely due to Seoyoon.
‘I was too careless.’
Weed had face several people.
The malicious humans.
At the core, all humans are parasites leeching off on others.
The weak align themselves with the strong, while being subservient to those who are stronger than them.
Those who fail to be careful and aren’t hesitant to hold back their trust are only susceptible to being exploited in the world.
The usual seeds of discord are sown once the family members can not receive much from the given salary.
The first salary he was going to receive for working was 600,000 Won; of course, that doesn’t even come close to the minimum cost of living.
But at that time, he greatly thrilled.
It was the first time he could be paid in full for cost of labor.
And with the money, he planned on going on a shopping spree to buy his sister and grandmother clothing.
He was purely delighted.
But even at that low wage, the president did not give the full amount to him.
Using the terms of condition, the ‘unemployment insurance’ or whatever, to take from him.
Saying ‘few fellow colleagues left the factory last month so being their unemployed self, each will reap 30,000 Won from you.’
At the end of all the ‘difficult calculations’ in order to pull few a few bucks back into the factory, he received a total of 450,000 Won.
They removed a whopping 150,000 Won.
The month after, the same thing happened.
By claiming it was for the ridiculous ‘the employment insurance of employing illegal minors;’ of course he did not know, so all that was left was to believe.
Only to find out later through other colleagues that he shivered from the feeling of betrayal!
The anger wasn’t just placed on the president.
It was also toward his fellow colleagues, whom kept on spitting speeches about him being the youngest and through cumbersome and hard work that he could make something of himself.
Knowing he had suffered the injustice from the president was one thing, but finding out that the people he worked with used these spiel to tease him was another thing entirely.
Weed well knew he was at the bottom.
Just like those gamblers, drunkards, and debtors, not a single hope to living life!
Then having fallen down the pit a second time, it was difficult having to climb up once again.
So he did not believe in anyone easily.
Lee Hyun was confident that through his own suffering, he had already seen the many sides of people. But contrastively, Seoyoon was the first being unique from those he saw.
The completed sculpture was in fact, not pretty.
Its level could be counted as a souvenir; although there was a bit of resemblance, it was difficult to capture the feel of Seoyoon in the real.
The lack of time, tools, materials, and the many thing weighted in his mind weren’t at all encouraging.
Filled with his sincerest intention, he placed it secretly in her pocket.
‘I’m repaying some of the debt I owe to you.’
As in the many sculptures he made of her candidly.
No secret could be kept forever; this was simply a gesture of concession on his part to show he conceded first if it someday will be discovered.
He wanted to make sure that at least in real life he wasn’t going to get beaten to death!
For dark gamers, a death within Royal Road directly correlated to the financial loss; but comparatively, it was comforting to the mind if it was just simply that out in the real world too.
By the way, the awoken Seoyoon wasn’t angry.
She remained silent just like from the events to the meals preparations. Sometimes while watching Lee Hyun her face blushed as well!
‘She’s still drunk huh? Nah, those look as if she’s angry.’
Lee Hyun was making speculation, but the reason was actually a simple one as for the why of Seoyoon's face.
‘I let him see me sleeping.’
Seoyoon was just a girl.
She was embarrassed to let him see her sleeping face. And the coloring of his knee meant that she had done that for quite a long time too.
‘Was my head heavy?’
She had all sorts of imagination running. Even her nose corrugated from the concerns.
So every time she turned to see Lee Hyun’s face, it lit up a pinkish dye of embarrassment.
But an incident occurred when they returned to the MT group.
The chicken Lee Hyun brought. Half Sauce Half Fried.
They still had a lot of foods left over before returning safely to the mainland. It seemed as if they didn’t eat as much during the MT as he thought they would.
Lee Hyun often made food for the Dojang practitioners whenever they went on training, so he bought the ingredients this time based loosely on their input.
However, the usual students’ appetite weren’t like them, plus this second day was just a lap around the island via boats, so the hunger built up wasn’t as much as before.
So, there was a considerable amount of food ingredients still remained.
It happened during the distribution of leftover food ingredients, when Min Sura suddenly asked.
“What are we going to do about the chicken?”
“I brought him from home to eat. You want to take him?”
Lee Hyun calmly replied. It was too much of an obvious question.
If Min Sura was to get Half Sauce Half Fried, it would be more beneficial than dividing for him portions of different meat or other food ingredients.
But, the fact was that Min Sura would have difficulties carrying Half Sauce Half Fried home.
Lee Hyun added a side note.
“If you want, I can twist the neck now to make it…”
He was offering a favor.
But suddenly, Seoyoon revealed a shocked expression.
With face seemingly about to tear up, she grabbed hold of Half Sauce Half Fried with no intention of letting go.
Lee Hyun, at this impass, did not know the seriousness of the situation.
“Give me that.”
“……”
“Don’t mess around when it comes to food.”
“……”
Yet she was still stubbornly holding onto Half Sauce Half Fried.
Lee Hyun thought perhaps Seoyoon wanted Half Sauce Half Fried to eat.
“If you insist on it, then take it. So instead, you won’t get the other food materials, okay? Then please give it to me for a minute. I’ll just quickly twist its neck.”
Lee Hyun thoughtlessly stretched his hand out. But suddenly, tears flowed from Seoyoon's eyes.
“……”
In matter of seconds, criticism and looks of resentment gravitated toward Lee Hyun!
The Seoyoon with Half Sauce Half Fried was too cute.
No one could imagine how many hours she put into feeding grains of rice to it during the MT, and thus she developed feelings of affection towards it. She caught him with the intention to protect.
“What’s going on?”
“Why’s she crying?”
“Who was it!”
“Look like it was because of that chicken…”
“Seems like he forcefully tried to take the chicken and made senior Seoyoon cried?”
“How could he do something like that…”
The demonstrative power of a beauty’s tears was unspeakably powerful.
The image he built during that MT trip collapsed all at once.
It was as if he was driven to an execution without a single reason given.
‘Damnit!’
Lee Hyun wanted to punch himself.
Why was it he didn’t have his defenses up against Seoyoon at this point.
He had anticipated her hiding her evilness all this while, and it was reprimended for lowering his guard.
This was due to him obtaining finer details about Seoyoon.
She had the presence and can imprint in people’s mind of a good woman who loves life.
On the other hand, Lee Hyun received glares as if he was a savage and cruel being.
Lee Hyun was naturally victimized.
‘I was diligently diving up the meat here and all of the sudden the subject switched to animal protection.’
At this point, Lee Hyun sharply observed Seoyoon.
She was weeping without a sound while gazing at Half Sauce Half Fried affectionately.
‘You want to eat him as well.’
Lee Hyun was offering his service of wringing its neck, but to him it didn’t seem like that was something required in her case.
‘So you want to feel it while using your hands, aint it. I bet as soon as you come home you’ll twist his neck on your own.’
It was hazardous for him to continue down this way, so he took a step back.
He wanted to win against the Seoyoon at least once.
“Wait of a minute. There seems to be some kind of misunderstanding, it was just a little joke…you thought I actually wanted to eat that chicken?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัชพืช MT เสร็จสิ้น และกลับเข้าถนนรอยัลแต่เขาไม่ได้รู้สึกดีมาก ได้ทั้งหมดเนื่องจาก Seoyoon'ผมสะเพร่าไป'วัชพืชมีหน้าหลายคนมนุษย์ที่อาจเป็นอันตรายที่หลัก มนุษย์ทั้งหมดคือ ปรสิต leeching ปิดคนอื่นอ่อนแอพลันกับแข็งแกร่ง ก็ subservient กับผู้ที่แข็งแกร่งกว่าพวกเขาผู้ที่ไม่ระมัดระวัง และไม่ลังเลที่จะเหนี่ยวรั้งความน่าเชื่อถือของพวกเขา มีเพียงไวต่อการถูกสามารถในโลกปกติเมล็ดของความบาดหมางที่หว่านเมื่อสมาชิกในครอบครัวไม่ได้มากจากเงินเดือนที่กำหนดเดือนแรกที่เขากำลังจะได้รับการถูก 600000 วอน แน่นอน ที่ไม่ได้มาใกล้กับชีวิตของต้นทุนต่ำสุดแต่ในเวลานั้น เขามากรู้สึกตื่นเต้นมันเป็นครั้งแรกที่เขาสามารถจะชำระในเต็มสำหรับต้นทุนของแรงงานและเงิน เขาวางแผนในการช้อปปิ้งสนุกสนานจะซื้อน้องและยายที่เสื้อผ้าของเขาที่เกิดขึ้นเขายินดีเพียงอย่างเดียวแต่แม้ในค่าจ้างที่ต่ำ ประธานไม่ได้ให้ทั้งหมดกับเขาใช้เงื่อนไขของเงื่อนไข 'ประกันว่างงาน' หรืออะไรก็ ตาม จะจากเขาบอกว่า 'เพื่อนเพื่อนน้อยจากโรงเดือนดังนั้น กำลังของตนเองคนตกงาน แต่ละจะเรียบ 30000 วอน จากคุณ'ที่สุดของการคำนวณทั้งหมด' ยาก' เพื่อดึงไม่กี่ bucks กลับเข้าไปในโรงงาน เขาได้รับทั้งหมดชนะ 450,000พวกเขาเอาชนะ whopping บริการ 150000เดือนหลัง สิ่งเดียวกันเกิดขึ้นโดยอ้างว่า มันเป็นการขบขัน 'การประกันของใช้เด็กเล็กไม่ถูกต้อง แน่นอนเขาไม่รู้จัก ดังนั้นที่เหลือที่จะเชื่อเพียงเพื่อหาภายหลังผ่านทางเพื่อนร่วมงานอื่น ๆ ที่เขา shivered จากความรู้สึกของทรยศเพียงความโกรธไม่ได้ไว้ให้ประธานก็ยังไปร่วมเพื่อนของเขา ที่เก็บไว้ในสุนทรพจน์ไปคาย เกี่ยวกับเขาอายุน้อยที่สุด และ ผ่านงานหนัก และยุ่งยากที่เขาสามารถทำสิ่งที่ตัวเองรู้ว่า เขาได้ประสบกับความอยุติธรรมจากประธานสิ่งหนึ่ง แต่หาว่า คนที่เขาทำงานด้วยใช้ spiel นี้ระรานเขา สิ่งอื่นทั้งหมดวัชพืชดีรู้ว่า เขาได้ที่ด้านล่างเหมือนที่ไป drunkards วัน และ ลูกหนี้ ไม่เดียวหวังจะมีชีวิตอยู่แล้วมีลดลงลงหลุมกลบ ก็ยากต้องปีนขึ้นอีกครั้งดังนั้น เขาไม่เชื่อในคนได้อย่างง่ายดายLee Hyun ถูกมั่นใจว่า ผ่านทุกข์ของเขา เขาแล้วเห็นด้านในของคน แต่ contrastively, Seoyoon เป็นแรกไม่เหมือนใครของเขาเหล่านั้นเห็นงานประติมากรรมเสร็จสมบูรณ์ได้ในความเป็นจริง ไม่สวยระดับที่สามารถนับเป็นของระลึก แม้มีบิตของความคล้ายคลึง มันเป็นเรื่องยากที่จะจับความรู้สึกของ Seoyoon ในจริงไม่มีเวลา เครื่องมือ วัสดุ และสิ่งหลายที่ถ่วงน้ำหนักในจิตใจของเขาไม่ให้กำลังใจเลยเต็มไป ด้วยความตั้งใจของเขา sincerest เขาวางมันแอบในกระเป๋าเธอ'ฉันเป็น repaying ของหนี้ผมเป็นหนี้คุณ'ในประติมากรรมจำนวนมาก เขาได้ของดี ๆความลับไม่สามารถถูกเก็บไว้ตลอดไป นี้เป็นเพียงรูปแบบของสัมปทานในส่วนของการแสดงเขา conceded ก่อนถ้ามันสักวันหนึ่งจะค้นพบจะต้องแน่ใจว่า อย่างน้อยในชีวิตจริง เขาไม่ได้ไปรับตีตายสำหรับการเล่นเกมสีดำ ความตายภายในรอยัลถนนตรง correlated การสูญเสียทางการเงิน แต่ดีอย่างหนึ่ง ก็พบจิตใจถ้ามันเป็นเพียงแค่ที่ออกจริงเกินไปโดยวิธีการ awoken Seoyoon ไม่โกรธเธอยังคงเงียบเหมือนจากเหตุการณ์การเตรียมอาหาร บางครั้งในขณะที่ดู Lee Hyun หน้าเธอขวยเขินด้วย"เธอจะเมายังฮะ ไม่ ผู้ที่ดูราวกับว่าเธอจะโกรธ 'Lee Hyun ถูกทำเก็งกำไร แต่เหตุผล จริงอย่างหนึ่งส่วนกลางของใบหน้าของ Seoyoon"ฉันให้เขาเห็นฉันนอน'Seoyoon มีเพียงผู้หญิงเธออายให้เขาเห็นใบหน้าของเธอนอนหลับ และสีของข้อเข่าของเขาหมายถึง ว่า เธอทำที่ค่อนข้างเป็นเวลานานเกินไป'เป็นของฉันหนักหัว"เธอมีจินตนาการทำงานทุกประเภท แม้จมูกเธอลูกฟูกจากความกังวลดังนั้น ทุกครั้งที่เธอหันไปดูหน้า Lee Hyun มันสว่างขึ้นสีบัวโรยของความลำบากใจแต่ปัญหาเกิดเมื่อเขาเหล่านั้นกลับไปยังกลุ่ม MTไก่นำ Lee Hyun ครึ่งหนึ่งน้ำครึ่งหนึ่งผัดพวกเขายังคงมีจำนวนมากของอาหารที่เหลือก่อนเดินทางกลับอย่างปลอดภัยแผ่นดินใหญ่ ดูเหมือนว่า พวกเขาไม่ได้กินมากระหว่าง MT เขาคิดว่า พวกเขาจะLee Hyun มักจะทำอาหารสำหรับผู้ Dojang เมื่อพวกเขาไปในการฝึกอบรม เพื่อซื้อส่วนผสมเวลานี้ซึ่งตามการป้อนข้อมูลอย่างไรก็ตาม ความอยากอาหารของนักเรียนปกติไม่เช่นนั้น บวกวันที่สองนี้ถูกเพียงตักรอบเกาะผ่านเรือ เพื่อความหิวที่สร้างขึ้นไม่ถึงก่อนดังนั้น มีจำนวนอาหารที่ส่วนประกอบอาคารจำนวนมากมันเกิดขึ้นระหว่างการกระจายของส่วนผสมอาหารเหลือ เมื่อนาทีสุราษฏร์ก็ถาม"ที่เรากำลังจะทำไก่ใช่ไหม""ผมนำเขาจากบ้านไปกิน คุณต้องการใช้เขา"Lee Hyun ตอบเบา ๆ ได้มากเกินไปของคำถามที่ชัดเจนถ้านาทีสุราษฏร์ไปครึ่งหนึ่งน้ำครึ่งทอด มันจะเป็นประโยชน์มากขึ้นกว่าแบ่งเขาบางส่วนของเนื้อสัตว์ต่าง ๆ หรือส่วนผสมอาหารอื่น ๆแต่ ความจริงว่า สุราษฏร์นาทีจะมีความยากลำบากในการถือครองซอสผัดครึ่งครึ่งบ้านLee Hyun เพิ่มทด"ถ้าคุณต้องการ ฉันสามารถบิดคอตอนนี้ทำได้... "เขาได้เสนอที่โปรดปรานแต่ทันใดนั้น Seoyoon เปิดเผยนิพจน์ตกใจหน้า ดูเหมือนจะฉีกขึ้น เธอคว้าถือของซอสผัดครึ่งครึ่ง ด้วยขอให้ไปLee Hyun ที่นี้ impass ไม่ทราบความรุนแรงของสถานการณ์"ให้ฉันที่"“……”"ไม่ยุ่งสถานเมื่อมันมาถึงอาหารกัน"“……”ยัง เธอได้ยังดันทุรังจับลงทอดครึ่งหนึ่งน้ำครึ่งหนึ่งLee Hyun คิดที Seoyoon ต้องทอดครึ่งหนึ่งน้ำครึ่งหนึ่งกิน"ถ้าคุณยืนยันมัน แล้วใช้มัน ดังนั้นแทน คุณจะไม่ได้รับการอาหารวัสดุอื่น ๆ โอเควัน แล้ว โปรดให้มันกับฉันในนาที ฉันจะได้อย่างรวดเร็วเพียงแค่บิดคอของมัน"Lee Hyun thoughtlessly เหยียดมือของเขา แต่ทันใดนั้น น้ำตาไหลจากตาของ Seoyoon“……”ในเรื่องของวินาที วิจารณ์และมีลักษณะขุ่น gravitated ไป Lee HyunSeoyoon กับซอสผัดครึ่งครึ่งน่ารักเกินไปได้ไม่มีใครสามารถจินตนาการเธอใส่ลงไปในอาหารธัญพืชข้าวไประหว่าง MT กี่ชั่วโมง และดังนั้น เธอพัฒนาความรู้สึกของจิตถอย เธอจับเขา ด้วยความตั้งใจที่จะป้องกัน"จะเกิดอะไรขึ้น""ทำไมต้องเป็นเธอร้องไห้""ใครมา""ดูเหมือนพระไก่นั้น...""ดูเหมือนเขาพยายามจะใช้ไก่ และทำ Seoyoon อาวุโสร้องประ""ว่าเขาไม่อะไรเช่นนั้น..."อำนาจนิยมของน้ำตาของความงามมีประสิทธิภาพ unspeakablyภาพที่เขาสร้างขึ้นในระหว่างการเดินทางที่ MT ยุบทั้งหมดในครั้งเดียวว่า เขาได้ขับเพื่อดำเนินการ โดยไม่มีเหตุผลเดียวที่ระบุได้'Damnit 'Lee Hyun อยากชกเองเหตุมันไม่ได้มีป้องกันเขาขึ้นกับ Seoyoon ณจุดนี้เขาได้คาดการณ์ไว้ของเธอซ่อนเธอ evilness ที่ทั้งหมดในขณะนี้ และถูก reprimended สำหรับการลดการรักษาของเขานี่คือเขาได้รับรายละเอียดปลีกย่อยเกี่ยวกับ Seoyoonเธอมีอยู่ และสามารถตราในจิตใจของคนของผู้หญิงดีที่รักชีวิตบนมืออื่น ๆ Lee Hyun รับรวมว่าเขาป่าเถื่อน และโหดร้ายมีLee Hyun ที่ตกเป็นเหยื่อตามธรรมชาติ'ฉันถูกหมั่นดำเนื้อนี่และทั้งหมดทันทีเรื่องสลับสัตว์ป้องกัน'จุดนี้ Lee Hyun อย่างรวดเร็วสังเกต Seoyoonเธอได้ร้องไห้ไม่ มีเสียงขณะที่ซอสผัดครึ่งครึ่งพร้อมเสน่หา'คุณกินเขาเช่นกัน'Lee Hyun ถูกเสนอบริการของเขา wringing คอของมัน แต่เขา ก็ไม่ได้เหมือนที่เป็นสิ่งจำเป็นในกรณีของเธอ' ดังนั้นคุณต้องรู้สึกในขณะที่ใช้มือของคุณ ไม่ก็ เดิมพันเป็นมาบ้านคุณจะบิดคอของเขาด้วยตัวเอง 'มันเป็นอันตรายสำหรับเขาที่จะทำวิธีนี้ ต่อไปเพื่อให้เขาได้ก้าวกลับเขาต้องการที่จะชนะกับ Seoyoon น้อยครั้ง"รอของนาที ดูเหมือน จะเข้าใจผิดบางประการ มันเป็นเพียงแค่เล่น ๆ...คุณคิดว่า ฉันอยากกินไก่ที่จริง? "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัชพืชเสร็จ MT และใหม่เข้าถนนรอยัล.
แต่เขาไม่ได้รู้สึกดีมาก มันเป็นทั้งหมดเนื่องจาก Seoyoon.
'ผมก็ประมาทเกินไป.'
วัชพืชมีคนหลายคนใบหน้า.
มนุษย์ที่เป็นอันตราย.
ที่แกนมนุษย์ทุกคนมีปรสิตดูดออกกับคนอื่น ๆ .
อ่อนแอปรับตัวกับที่แข็งแกร่งในขณะที่ยอมจำนนให้กับผู้ที่ ที่มีความแข็งแกร่งกว่าพวกเขา.
บรรดาผู้ที่ล้มเหลวที่จะต้องระมัดระวังและไม่ลังเลที่จะกลั้นความไว้วางใจของพวกเขาเป็นเพียงความเสี่ยงที่จะถูกโจมตีในโลก.
เมล็ดปกติของความขัดแย้งหว่านเมื่อสมาชิกในครอบครัวไม่ได้รับมากจากที่กำหนด เงินเดือน.
เงินเดือนแรกที่เขากำลังจะได้รับสำหรับการทำงานเป็น 600,000 วอน; ของหลักสูตรที่ไม่ได้มาใกล้เคียงกับค่าใช้จ่ายขั้นต่ำของการมีชีวิตอยู่.
แต่ในเวลานั้นเขาตื่นเต้นมาก.
มันเป็นครั้งแรกที่เขาจะได้รับการชำระเงินเต็มจำนวนสำหรับค่าใช้จ่ายของแรงงาน.
และด้วยเงินที่เขาวางแผนไว้ ที่เกิดขึ้นสนุกสนานช้อปปิ้งที่จะซื้อน้องสาวและเสื้อผ้าที่คุณยายของเขา.
เขามีความยินดีอย่างหมดจด.
แต่แม้ที่ว่าค่าจ้างต่ำประธานไม่ได้ให้เงินเต็มจำนวนให้กับเขา.
ใช้เงื่อนไขของสภาพ 'ประกันการว่างงาน' หรืออะไรก็ตาม ที่จะใช้จากเขา.
กล่าวว่า 'เพื่อนร่วมงานออกจากโรงงานไม่กี่เดือนที่ผ่านมาเพื่อให้เป็นตัวเองว่างงานของพวกเขาแต่ละคนจะเก็บเกี่ยว 30,000 วอนจากคุณ.'
ในตอนท้ายของทั้งหมดคำนวณยาก 'เพื่อที่จะดึงไม่กี่ไม่กี่ bucks กลับเข้ามา . โรงงานที่เขาได้รับทั้งหมด 450,000 วอน
พวกเขาเอาออกมหันต์ 150,000 วอน.
เดือนหลังจากที่เกิดขึ้นเหมือนกัน.
โดยอ้างว่ามันเป็นเรื่องน่าขัน 'ประกันการจ้างงานจ้างผู้เยาว์ผิดกฎหมาย' แน่นอนเขาไม่ได้รู้ว่าดังนั้นสิ่งที่เหลือคือการเชื่อว่า.
เพียงเพื่อที่จะพบในภายหลังผ่านเพื่อนร่วมงานอื่น ๆ ที่เขาสั่นจากความรู้สึกของการหักหลัง!
ความโกรธไม่ได้วางอยู่เพียงแค่ในประธาน.
มันก็ยังมีต่อเพื่อนของเขา เพื่อนร่วมงานซึ่งเก็บไว้ในคายกล่าวสุนทรพจน์เกี่ยวกับเขาเป็นน้องคนสุดท้องและผ่านการทำงานยุ่งยากและยากที่เขาจะทำอะไรบางอย่างของตัวเอง.
รู้ดีว่าเขาได้รับความเดือดร้อนจากความอยุติธรรมประธานเป็นสิ่งหนึ่ง แต่พบว่าคนที่เขาทำงานร่วมกับใช้เหล่านี้ กล่อมแซวเขาเป็นสิ่งอื่นทั้งหมด.
วัชพืชทั้งรู้ว่าเขาเป็นคนที่อยู่ด้านล่าง.
เช่นเดียวกับการเล่นการพนันเหล่านั้นขี้เมาและลูกหนี้ที่ไม่หวังเดียวที่จะมีชีวิตอยู่!
จากนั้นได้ล้มลงหลุมเป็นครั้งที่สองมันเป็นเรื่องยากที่มี ปีนขึ้นไปอีกครั้ง.
ดังนั้นเขาจึงไม่เชื่อในทุกคนได้อย่างง่ายดาย.
ลีฮยอนก็มั่นใจว่าผ่านความทุกข์ทรมานของเขาเองที่เขาได้เห็นแล้วหลายด้านของผู้คน แต่ contrastively, Seoyoon เป็นครั้งแรกที่เป็นที่ไม่ซ้ำกันจากผู้ที่เขาเห็น.
ประติมากรรมเสร็จสมบูรณ์เป็นที่ในความเป็นจริงไม่สวย.
ระดับของมันจะนับเป็นของที่ระลึก; แม้จะมีบิตของความคล้ายคลึงกันมันเป็นเรื่องยากที่จะจับความรู้สึกของ Seoyoon ในแบบ real.
ไม่มีเวลาเครื่องมือวัสดุและสิ่งที่หลายถ่วงน้ำหนักในใจของเขาไม่ได้ให้กำลังใจทุกที่.
เต็มไปด้วยความตั้งใจจริงใจของเขา เขาวางมันแอบอยู่ในกระเป๋าของเธอ.
'ฉันชดใช้บางส่วนของหนี้ที่ค้างชำระอยู่กับคุณ.'
ในขณะที่รูปปั้นจำนวนมากที่เขาทำของเธอตรงไปตรงมา.
ความลับไม่อาจจะเก็บไว้ตลอดไป นี้เป็นเพียงท่าทางของสัมปทานในส่วนของเขาที่จะแสดงให้เขายอมรับเป็นครั้งแรกว่ามันสักวันหนึ่งจะได้รับการค้นพบ.
เขาต้องการที่จะตรวจสอบให้แน่ใจว่าอย่างน้อยในชีวิตจริงเขาไม่ได้จะได้รับการตีจนตาย!
สำหรับคอเกมที่มืดตาย ภายในรอยัลโรมีความสัมพันธ์โดยตรงกับการสูญเสียทางการเงิน แต่เมื่อเทียบกับมันเป็นความสุขสบายในใจว่ามันเป็นเพียงแค่ว่าออกมาในโลกแห่งความจริง. เกินไป
โดยวิธีการปลุกให้ตื่น Seoyoon ไม่ได้โกรธ.
เธอยังคงเงียบเช่นเดียวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจากการเตรียมอาหาร บางครั้งในขณะที่ดูลีฮยอนใบหน้าของเธอเขินเช่นกัน!
'เธอยังคงเมาฮะ? Nah ผู้ดูราวกับว่าเธอโกรธ. '
ลีฮยอนก็ทำให้การเก็งกำไร แต่เหตุผลที่เป็นจริงหนึ่งง่ายสำหรับเหตุผลของใบหน้า Seoyoon ของ.
"ผมปล่อยให้เขาเห็นฉันนอนหลับ. '
Seoyoon เป็นเพียงสาว.
เธอก็อาย จะปล่อยให้เขาเห็นใบหน้าของเธอนอนหลับ และสีของหัวเข่าของเขาหมายความว่าเธอได้ทำที่ค่อนข้างนานเกินไป.
'เป็นหัวของฉันหนัก?'
เธอมีทุกประเภทของจินตนาการทำงาน แม้จมูกของเธอลูกฟูกจากความกังวล.
ดังนั้นเวลาที่เธอหันไปเห็นใบหน้าของลีฮยอนทุกคนก็สว่างขึ้นสีย้อมสีชมพูของความลำบากใจ.
แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่เกิดขึ้นเมื่อพวกเขากลับไปยังกลุ่ม MT.
ไก่ลีฮยอนนำ ซอสผัดครึ่งครึ่ง.
พวกเขายังคงมีอาหารจำนวนมากที่เหลือก่อนที่จะกลับไปยังแผ่นดินใหญ่ได้อย่างปลอดภัย มันดูเหมือนว่าพวกเขาไม่ได้กินเท่าในช่วง MT ที่เขาคิดว่าพวกเขาจะ.
ลีฮยอนมักจะทำอาหารสำหรับผู้ปฏิบัติงาน Dojang เมื่อใดก็ตามที่พวกเขาไปในการฝึกอบรมเพื่อให้เขาซื้อส่วนผสมที่เวลานี้อยู่อย่างอิสระในการป้อนข้อมูลของพวกเขา.
อย่างไรก็ตาม ความอยากอาหารของนักเรียนปกติ 'เขาไม่ได้ชอบพวกเขาบวกวันที่สองนี้เป็นเพียงรอบรอบเกาะผ่านทางเรือเพื่อความหิวสร้างขึ้นไม่ได้มากที่สุดเท่าที่ก่อน.
จึงมีเป็นจำนวนมากของส่วนผสมอาหารยังคง .
มันเกิดขึ้นในระหว่างการกระจายตัวของส่วนผสมอาหารที่เหลือเมื่อ Min สุระกึกถาม.
"สิ่งที่เรากำลังจะทำอะไรเกี่ยวกับไก่ได้หรือไม่"
"ผมนำเขาออกจากบ้านไปกิน คุณต้องการที่จะใช้เขา? "
ลีฮยอนตอบอย่างใจเย็น มันก็มากเกินไปของคำถามที่ชัดเจน.
หาก Min สุระคือการได้รับซอสผัดครึ่งครึ่งหนึ่งมันจะเป็นประโยชน์มากกว่าการหารสำหรับเขาบางส่วนของเนื้อสัตว์ที่แตกต่างกันหรือส่วนผสมอาหารอื่น ๆ .
แต่ความเป็นจริงก็คือว่า Min สุราจะมีความยากลำบากในการดำเนินการ ซอสผัดครึ่งครึ่งบ้าน.
ลีฮยอนเพิ่มบันทึกข้าง.
"ถ้าคุณต้องการฉันสามารถบิดคอในขณะนี้ที่จะทำให้มัน ... "
เขาได้รับการเสนอโปรดปราน.
แต่ทันใดนั้น Seoyoon เปิดเผยแสดงออกตกใจ.
ด้วยใบหน้าที่ดูเหมือนจะเกี่ยวกับการที่จะฉีก ขึ้นมาเธอคว้าถือของซอสผัดครึ่งครึ่งด้วยความตั้งใจที่จะให้ไปเลย.
ลีฮยอนที่ impass นี้ไม่ทราบความรุนแรงของสถานการณ์.
"ให้ฉันว่า."
"...... "
"อย่ายุ่งๆ เมื่อ มันมาถึงอาหาร.
" "...... "
แต่เธอก็ยังคงตะแบงจับซอสครึ่งครึ่งผัด.
ลีฮยอนคิดว่าบางที Seoyoon อยากซอสผัดครึ่งครึ่งหนึ่งที่จะกิน.
"หากคุณยืนยันในมันแล้วเอามัน ดังนั้นแทนที่จะคุณจะไม่ได้รับวัสดุอาหารอื่น ๆ โอเค? แล้วโปรดให้มันมาให้ฉันสำหรับนาที ฉันเพิ่งได้อย่างรวดเร็วจะบิดคอของมัน. "
ลีฮยอนลอยๆเหยียดมือของเขาออกมา แต่จู่ๆก็มีน้ำตาไหลออกมาจากดวงตาของ Seoyoon.
"...... "
ในเรื่องของการวินาทีวิจารณ์และลักษณะของความไม่พอใจโน้มเอียงไปลีฮยอน!
Seoyoon ซอสครึ่งครึ่งทอดก็น่ารักเกินไป.
ไม่มีใครคิดว่าหลายชั่วโมงเธอใส่ลงไปในการให้อาหาร เมล็ดข้าวไปในช่วง MT และทำให้เธอพัฒนาความรู้สึกของความรักที่มีต่อมัน เธอจับเขาด้วยความตั้งใจที่จะปกป้อง.
"สิ่งที่เกิดขึ้น?"
"ทำไมเธอร้องไห้?"
"ใครคือมัน!"
"มองว่ามันเป็นเพราะไก่ที่ ... "
"ดูเหมือนว่าเขาอย่างแข็งขันพยายามที่จะใช้ไก่และทำให้ อาวุโส Seoyoon ร้องไห้? "
"วิธีการที่เขาจะทำอะไรแบบนั้น ... "
อำนาจชี้ของน้ำตาความงามมีพลังน่ะ.
ภาพที่เขาสร้างขึ้นในระหว่างการเดินทาง MT ที่ทรุดตัวทั้งหมดในครั้งเดียว.
มันเหมือนกับว่าเขาได้รับการผลักดันให้การดำเนินการโดยไม่ต้อง เหตุผลเดียวที่กำหนด.
'Damnit!'
ลีฮยอนอยากจะชกต่อยตัวเอง.
มันเป็นเหตุผลที่เขาไม่ได้มีการป้องกันของเขาขึ้นกับ Seoyoon ที่จุดนี้.
เขาได้ที่คาดว่าจะหลบซ่อนตัวของเธอชั่วของเธอทั้งหมดในขณะนี้และมันก็ reprimended สำหรับการลด ยามของเขา.
นี่คือสาเหตุที่เขาได้รับรายละเอียดปลีกย่อยเกี่ยวกับ Seoyoon.
เธอมีการแสดงตนและสามารถประทับในใจของผู้คนของผู้หญิงที่ดีที่รักชีวิต.
ในทางตรงกันข้าม, ลีฮยอนได้รับจ้องราวกับว่าเขาเป็นคนป่าเถื่อนและความเป็นอยู่ที่โหดร้าย .
ลีฮยอนได้รับการตกเป็นเหยื่อตามธรรมชาติ.
'ผมเป็นคนขยันหมั่นเพียรการดำน้ำได้เนื้อสัตว์ที่นี่และทุกอย่างฉับพลันเรื่องเปลี่ยนไปคุ้มครองสัตว์.'
ณ จุดนี้ลีฮยอนสังเกตอย่างรวดเร็ว Seoyoon.
เธอเป็นคนที่ร้องไห้โดยไม่มีเสียงในขณะที่จ้องมองซอสครึ่ง ผัดครึ่งเสน่หา.
'คุณต้องการที่จะกินเขาเช่นกัน.'
ลีฮยอนได้รับการให้บริการของเขาบิดคอของมัน แต่สำหรับเขามันไม่ได้ดูเหมือนว่าเป็นสิ่งที่จำเป็นต้องใช้ในกรณีของเธอ.
'ดังนั้นคุณจึงต้องการที่จะรู้สึกมันในขณะที่ โดยใช้มือของคุณมันไม่ใช่ ฉันเดิมพันที่เร็วที่สุดเท่าที่คุณมาที่บ้านคุณจะบิดคอของเขาด้วยตัวคุณเอง. '
มันเป็นอันตรายสำหรับเขาที่จะดำเนินการต่อไปลงวิธีนี้ดังนั้นเขาจึงเป็นขั้นตอนที่กลับมา.
เขาต้องการที่จะเอาชนะ Seoyoon อย่างน้อยหนึ่งครั้ง.
"รอ นาที ดูเหมือนจะมีชนิดของความเข้าใจผิดบางอย่างที่มันเป็นเพียงแค่เรื่องตลกเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่คุณคิดว่า ... ที่จริงผมอยากจะกินไก่ที่? "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัชพืชเสร็จ ) และป้อนเยื่อตาอักเสบ .
แต่เขาไม่ได้รู้สึกดีเลย มันคือทั้งหมดเนื่องจาก seoyoon .
" ก็ประมาท '
วัชพืชมีใบหน้าหลายคน

มนุษย์ที่เป็นอันตราย ที่สำคัญ มนุษย์ปรสิตเกาะติดกับคนอื่น ๆ .
อ่อนแอจัดตัวเองกับแข็งแรง ในขณะที่การยอมรับใช้ใครแข็งแกร่งกว่าพวกเขา
ผู้ที่ไม่ระวัง และไม่ลังเลที่จะกลับมาเชื่อใจของพวกเขาเป็นเพียงเสี่ยงต่อการถูกโจมตีในโลก .
เมล็ดปกติของความขัดแย้งจะหว่าน เมื่อสมาชิกในครอบครัวจะไม่ได้รับมากจากการได้รับเงินเดือน
ครั้งแรกเงินเดือนเขาจะได้รับสำหรับการทำงาน 600000 ชนะ แน่นอน ที่ไม่ได้มาใกล้เคียงกับค่าใช้จ่ายของที่อยู่อาศัย .
แต่ตอนนั้นเขายิ่งตื่นเต้น .
มันเป็นครั้งแรกที่เขาสามารถจ่ายเต็มจำนวนสำหรับต้นทุนของแรงงาน .
และด้วยเงินที่เขาตั้งใจจะไปช็อปปิ้งซื้อน้องสาวและย่าของเขาเสื้อผ้า
เขาอย่างยินดี แต่แม้ที่ค่าจ้างต่ำ
, ประธานไม่ได้ให้จำนวน เต็มเขา .
ใช้เงื่อนไขของการประกันการว่างงาน ' เงื่อนไข ' หรืออะไรก็ตาม จะเอาจากเขา
พูดว่าเพื่อนร่วมงานเพื่อนไม่กี่ออกจากโรงงานเดือนดังนั้นการว่างงานของพวกเขาด้วยตนเอง แต่ละจะได้รับ 30 , 000 วอน จากคุณ '
ที่ส่วนท้ายของทุกยากในการคำนวณ เพื่อดึงไม่กี่ไม่กี่ bucks กลับเข้าไปในโรงงาน เขาได้รับรวม 450 , 000 วอน
พวกเขาเอาออกได้ถึง 150 , 000 วอน .
เดือนหลังจาก เดียวกันเกิด .
โดยอ้างว่ามันเป็นไร้สาระ ' การประกันการจ้างงานของพนักงานผู้เยาว์ผิดกฎหมาย แน่นอนว่าเขาไม่รู้ ดังนั้นทั้งหมดที่ถูกทิ้งก็จะเชื่อ
เท่านั้นที่พบภายหลังจากเพื่อนร่วมงานอื่น ๆ ที่เขาสั่นจากความรู้สึกของการทรยศ !
ความโกรธไม่ใช่แค่วางไว้บนประธาน .
มันก็ต่อเหมือนเพื่อนร่วมงานของเขาซึ่งเก็บไว้ในสุนทรพจน์คายเกี่ยวกับเขาเป็นลูกคนสุดท้อง และผ่านยุ่งยาก และงานหนักที่เขาสามารถทำสิ่งที่ตัวเอง
เมื่อรู้ว่าเขาได้รับความไม่เป็นธรรมจากท่านประธาน เป็นสิ่งหนึ่ง แต่หาคนที่เขาทำงานด้วยใช้กล่อมแหย่เขาเป็นอย่างอื่นทั้งหมด .
วัชพืชก็รู้ว่าเขาที่ด้านล่าง .
เหมือนนักพนัน , คนขี้เมาและลูกหนี้ไม่มีความหวังที่จะมีชีวิตอยู่ !
แล้วมีการล้มลงหลุมเป็นครั้งที่สอง มันเป็นเรื่องยากที่ต้องปีนขึ้นไปอีกครั้ง .
เขาก็ไม่เชื่อใครง่ายๆ
ลีฮยอนมั่นใจว่าผ่านความทุกข์ทรมานของเขาเอง เขาได้เห็นด้านข้างหลายคน แต่ contrastively seoyoon , แรกคือเป็นเฉพาะคนที่เขาเห็น
ประติมากรรมเสร็จในความเป็นจริงไม่น่ารัก
ระดับสามารถนับได้เป็นที่ระลึก แม้ว่ามีบิตของความคล้ายคลึงเป็นเรื่องยากที่จะจับความรู้สึกของ seoyoon ในจริง
ขาดเวลา เครื่องมือ วัสดุอุปกรณ์ และอีกหลายๆเรื่องที่หนักในใจของเขาไม่ได้ที่ทุกคนให้กำลังใจ เต็มไปด้วยความตั้งใจ
จริงใจของเขา เขาวางมันแอบอยู่ในกระเป๋า .
ฉันชดใช้บางส่วนของหนี้ที่ฉันติดเธอ '
.ในประติมากรรมมากมายที่เขาทำให้เธอ ๆ .
ไม่มีความลับที่อาจจะถูกเก็บไว้ตลอดไป นี่เป็นเพียงรูปแบบของสัมปทานในส่วนของเขาเพื่อให้เขายอมรับ ถ้าสักวันหนึ่งจะค้นพบ .
ที่เขาต้องการเพื่อให้แน่ใจว่าอย่างน้อยในชีวิตจริงเขาไม่ได้ตีให้ตาย !
สำหรับนักเล่นเกมที่มืด , ตายภายในราชวงศ์ถนนความสัมพันธ์โดยตรงกับการสูญเสียทางการเงิน แต่เปรียบเทียบ ,มันปลอบโยนจิตใจถ้ามันเป็นเพียงแค่ว่า ในโลกจริง
โดยทาง seoyoon ตื่นไม่ได้โกรธ
เธอยังคงเงียบเหมือนจากเหตุการณ์อาหารที่เตรียม บางครั้งในขณะที่ดู ลีฮยอน เธอหน้าหน้าแดงด้วย !
เธอยังเมาอยู่ใช่ไหม อ่า มันดูราวกับว่าเธอโกรธ '
ลีฮยอนกำลังเก็งแต่เหตุผลที่เป็นจริงหนึ่งที่ง่ายสำหรับคุณ seoyoon หน้า .
" ให้เขาเห็นผมนอน '
seoyoon แค่ผู้หญิง .
เธออายที่จะให้เขาเห็นหน้าหล่อนนอนหลับ และระบายสีของหัวเข่าของเขาหมายถึงว่าเธอได้ทำค่อนข้างนานเหมือนกัน . . . . . .
'was หัวหนัก '
เธอมีทุกประเภทของจินตนาการวิ่ง แม้จมูกย่นจากความกังวล .
ดังนั้น ทุกครั้งที่เธอหันไปเห็นใบหน้าของ ลี ฮุน มันสว่างสีสีชมพูเนี่ย .
แต่เหตุการณ์เกิดขึ้นเมื่อพวกเขากลับไปยังกลุ่ม MT .
ไก่ลีฮยอนมา ครึ่งครึ่งทอดซอส .
พวกเขายังคงมีมากของอาหารที่เหลือก่อนกลับอย่างปลอดภัยไปยังแผ่นดินใหญ่ มันดูเหมือนเป็นถ้าพวกเขาไม่ได้กินมากในช่วงตันตามที่เขาคิดว่าพวกเขาจะ .
ลีฮยอนมักจะทำอาหารสำหรับผู้ี่เมื่อใดก็ตามที่พวกเขาไปฝึกเพื่อให้เขาซื้อเครื่องนี้เวลาหลวมในการป้อนข้อมูล .
แต่นักเรียนปกติความอยากไม่ได้ ชอบ บวกวันที่สองนี้เป็นแค่รอบเกาะผ่านเรือ ดังนั้นความหิวสร้างขึ้นไม่ได้มาก
ดังนั้น เช่นเดิมมีมาก ปริมาณของส่วนผสมอาหารยังคง .
มันเกิดขึ้นในการกระจายตัวของส่วนผสมอาหารที่เหลือ เมื่อมินสุราษฎร์ก็ถาม .
" เราจะทำยังไงกับไก่ "
" ฉันพาเขาจากบ้านไปกิน คุณต้องการเขา ? "
ลีฮยอนค่อยๆตอบ มันเป็นมากเกินไปของคำถามชัดเจน .
ถ้ามินซูร่ารับครึ่งซอสผัดมันจะมีประโยชน์มากกว่าการแบ่งเขาแบ่งเนื้อที่แตกต่างกันหรือส่วนผสมอาหารอื่น ๆ .
แต่ความจริงคือว่า มินซูร่าก็ลำบากพกซอสผัดครึ่งครึ่งบ้าน .
ลีฮยอนเพิ่มหมายเหตุด้านข้าง .
" ถ้าคุณต้องการ ผมจะบิดคอแล้วให้มัน . . . . . . . "
เขาเสนอความช่วยเหลือ .
แต่ก็ seoyoon เผยสีหน้าตกใจกับใบหน้าที่ดูเหมือนจะเกี่ยวกับ .
ฉีกขึ้นเธอคว้าเอาครึ่งซอสผัดไม่คิดปล่อย
ลีฮยอน ที่ impass นี้ไม่ทราบความรุนแรงของสถานการณ์ .
" ส่ง "

" . . . . . . . " " อย่ายุ่ง ๆเมื่อมันมาถึงอาหาร "

" . . . . . . . " เธอ คือ ยังตะแบงถือครึ่งครึ่งทอดซอส .
ลีฮยอนคิดว่าบางที seoyoon ต้องการครึ่งซอสผัดกิน .
" ถ้าคุณยืนยันมันแล้วใช้มัน ดังนั้น แทน คุณจะไม่ได้รับสาร อาหารโอเค ? แล้วโปรดให้ฉันหน่อยสิ ผมจะรีบบิดคอ "
ลีฮยอนฉันเหยียดมือของเขาออก แต่จู่ๆ น้ำตาที่ไหลออกมาจาก seoyoon . .

" . . . . . . . " ในเรื่องของการวินาที การวิจารณ์ และลักษณะของความไม่พอใจ gravitated ธรรมชที่มีต่อลีฮยอน !
seoyoon ครึ่งครึ่งทอดซอสก็น่ารัก
.ไม่มีใครคิดเลยว่าหลายชั่วโมงที่เธอใส่ลงไปในอาหารเม็ดข้าวไประหว่าง MT และทำให้เธอพัฒนาความรู้สึกของความรักที่มีต่อมัน เธอจับได้ว่าเขามีความตั้งใจที่จะปกป้อง .
" เกิดอะไรขึ้น ? "
" ทำไมเธอถึงร้องไห้ ? "
" มันเป็นใคร ! "
" เหมือนมันเป็นเพราะไก่ . . . . . . . "
" ดูเหมือนเขาบังคับพาไก่และทำให้รุ่นพี่ seoyoon ร้องไห้ ? "
" ทำไมเขาต้องทำแบบนั้น . . . . . . . "
สาธิตพลังของความงามของน้ำตาคือการพูดไม่ออกที่มีประสิทธิภาพ .
ภาพเขาสร้างขึ้นในระหว่างการเดินทาง ) ยุบทั้งหมดในครั้งเดียว .
มันเป็นถ้าเขาถูกฆ่าโดยไม่ให้เหตุผล .
'damnit ! '
ลีฮยอนอยากจะชกตัวเอง
ทำไมมันไม่มีการป้องกันของเขากับ seoyoon
ที่จุดนี้เขาคาดว่าเธอซ่อนความชั่วร้ายของเธอตลอดเวลา และมันก็ reprimended สำหรับลด รปภ. .
เนื่องจากเขาได้รับรายละเอียดปลีกย่อยเกี่ยวกับ seoyoon .
เธอมีตัวตนและสามารถประทับลงในจิตใจของคนเป็นผู้หญิงที่ดี รักชีวิต
บนมืออื่น ๆ , ลีฮยอนได้รับสายตาราวกับว่า เขาเป็นป่าเถื่อนและโหดร้าย ลีฮยอนธรรมชาติ

เป็นเหยื่อ .' ผมขยันดำน้ำขึ้นเนื้อที่นี่และทั้งหมดในทันทีที่เรื่องเปลี่ยนเป็นสัตว์คุ้มครอง '
ที่จุดนี้ , ลีฮยอนอย่างรวดเร็ว สังเกต seoyoon .
เธอร้องไห้ไม่มีเสียงในขณะที่จ้องมองครึ่งซอสทอดเสน่หา .
' คุณต้องการที่จะกินเขาด้วย "
ลีฮยอนเสนอ บริการของเขาของ wringing ของคอแต่เขาดูไม่เหมือนเป็นสิ่งที่ต้องใช้ในกรณีของเธอ
'so คุณต้องการที่จะรู้สึกมันในขณะที่ใช้มือของคุณไม่ได้มัน ฉันพนันได้เลยว่า ทันทีที่คุณกลับมาบ้านคุณจะบิดคอของเขาเอง '
มันอันตรายสำหรับเขาที่จะยังคงลงวิธีนี้ เขาจึงใช้เวลาขั้นตอนกลับ
เขาต้องการที่จะชนะ seoyoon อย่างน้อยหนึ่งครั้ง .
" รอสักครู่ ดูเหมือนว่าจะมีการเข้าใจผิดอะไรสักอย่างมันเป็นแค่เรื่องตลก . . . . . . . คุณคิดว่าผมอยากกินไก่นั่น "