3.4 Natural Theology and Philosophy

3.4 Natural Theology and Philosophy of Religion

Like St Thomas Aquinas, Maritain held that there was no conflict between faith and true reason, that religious belief was open to rational discussion, and that the existence of God and certain fundamental religious beliefs could be philosophically demonstrated. Religious belief, then, was not an attitude or a matter of private opinion — an option that could be embraced or not according to one's private preferences; it was a matter of ‘truth’. For Maritain, one must choose between "the true God or radical irrationality" (Introduction to Philosophy, p. 259).

Maritain held that philosophy was an ancilla theologiae, and that philosophy, under the rubric of metaphysical knowledge, allows for the demonstration of a number of basic religious beliefs. And, like Aquinas, Maritain accepted the classical foundationalist position that these beliefs could be established by rational deduction from self-evident principles and constituted genuine knowledge. Specifically, he held that, by the use of natural reason, one can come to know certain truths about God, and that the ‘five ways’ of Thomas Aquinas provided sure knowledge of God's existence. But Maritain also argued that there could be other ‘proofs’ of the existence of the divine and, in Approches de Dieu, he developed what he called a "sixth way."

There is, Maritain writes, an intuition that is awakened in persons when they are engaged in thought — that is, that it seems impossible that they, as thinking beings, should at some time have not been. As a thinking being, one seems to be free from the vicissitudes of time and space; there is no coming to be or ceasing to be — I cannot think what it is not to be. Nevertheless, we all know very well that we were born — we came into existence. We are confronted, then, with a contradiction — not a logical contradiction, but a lived contradiction. The only solution to this is that one has always existed, but not through oneself, but within "a Being of transcendent personality" and from whom "the self which is thinking now proceeded into temporal existence" (Approches de Dieu, in Oeuvres complètes, p. 64). This being "must contain all things in itself in an eminent mode and be itself — in an absolutely transcendent way — being, thought and personality. This implies that the first existence is the infinite plenitude of being, separate by essence from all diversity of existents." (p. 66).

Maritain also acknowledges the possibility of a natural, pre-philosophical, but still rational knowledge of God (see Approches de Dieu, pp. 13-22). This is, Maritain claims, a ‘knowledge’ that is necessary to — and, in fact leads to — a philosophical demonstration of God's existence. (In this way, then, one can know that some religious beliefs are true, even without being able to demonstrate them.) Maritain's argument, which resembles the Thomistic argument from contingent being, is that, in one's intuition of being, one is aware, first, of a reality separate from oneself, second, of oneself as finite and limited, and, third, of the necessity that there is something "completely free from nothingness and death" (Approches de Dieu, p. 15). This is concurrent with a "spontaneous reasoning" that follows the same course to the conclusion that there is "another Whole […] another Being, transcendent and self-sufficient and unknown in itself and activating all beings […] that is, self-subsisting Being, Being existing through itself" (Approches de Dieu, p. 16). This ‘knowledge’ of God, Maritain admits, is not demonstrative but is, nevertheless, "rich in certitude" (Approches de Dieu, p. 19) and is both presupposed by, and is the underlying force for, philosophical demonstrations of God's existence.

The difference between the pre-philosophical and the philosophical ‘knowledge’ of God is that the latter is one which is based on a "scientific demonstration" (Approches de Dieu, p. 19) — on empirical facts — and involving analogy, from which we have terms that can be properly predicated of the divine. On the other hand, ‘pre-philosophical’ knowledge is "intuition" — an approach to knowledge, though not a "way," (Approches de Dieu, p. 20) a proof or a demonstration. This knowledge is based on a natural reasoning which cannot be expressed in words. Yet, it is important also to realize that while Maritain allows that certain ‘truths’ "are grasped by the common sense before being the object of philosophical concern" (Approches de Dieu, p. 24), philosophical proofs of the existence of God "are not only established and justified philosophically at the level of philosophy itself, but are already valid and efficacious at the level of this incohative and spontaneous philosophy," (Approches de Dieu, p. 24) and that what one arrives at by means of such an ‘approach’ is (as it is in philosophical demonstrations) knowledge of the truth of a proposition.

It has been argued, however, that there are some difficulties with Maritain's position here. For example, even if it is true that people may ‘naturally’ affirm the proposition that there is a God, it is not obvious how they can claim that they know it. In other words, even if the proposition is true, it is not clear how we can say that we know or believe it to be true. What Maritain seems to give us here is an explanation of how one arrives at a certain proposition and of one's certainty, but nothing more. But, since the state of certainty of an individual is not the same as the assertion that that person knows something to be true, it is not clear that the pre-philosophical approach provides one with an adequate basis to say that a religious belief is true, only that one is convinced of it. And, one might argue, parallel conclusions can be drawn if one examines the other ways that Maritain suggests will lead to a putative ‘knowledge’ of God.

(Interestingly, Maritain was a critic of a number of arguments proposed in defence of religious belief. He argued that such defenses fail because they do not recognise that there are different types of knowledge, that these different types are hierarchically arranged, and that the methods they employ are, by definition, unsuited to demonstrate certain things. Thus, Maritain holds that while ‘reason,’ as ‘intelligence moving in a progressive way towards its term, the real’, can attain knowledge of God by means of demonstration, if we take ‘reason’ to be a purely discursive method — one which Maritain identifies with the "physical-mathematical sciences" and which he also calls "the ‘reason’ of rationalism" (Antimoderne, p. 64) — it can know or say nothing at all about God. Because reason must be ordered to its object, reason (in this second sense) can neither demonstrate nor even encounter revealed truths.)

In addition to the possibility of the demonstration of the existence of God and of the coherence of the divine attributes, Maritain allows that there are a number of other ways in which one might come to ‘know’ religious beliefs to be true. Besides knowing God ‘naturally,’ there is a ‘non-conscious knowledge of God’ in the first act of human freedom (see Range of Reason, pp. 69-71), ‘connatural knowledge’ (which is typical of mystical experience), ‘abstract intuition’ (by which one knows ‘primary principles’ such as the laws of identity and of non-contradiction and the principle of causality), the "ways of the practical intellect" (Approches de Dieu, ch. IV) (i.e., through moral or aesthetic experience — though these do not provide a strict demonstration) and, of course, divine revelation.

Nevertheless, Maritain also held that it was reasonable to believe even in the absence of such arguments or evidence. (To say that one can attain, by reason, some knowledge of God is not to say that everyone can do this.) Moreover, Maritain argues that even if one holds that a belief is capable of a rational demonstration, it does not follow that one must be able to provide it. For a religious belief to be ‘reasonable,’ it must not contradict the results of ‘true reason’ but, for one's knowledge of ‘revealed truths’ to be reasonable, Maritain (like Aquinas) would never claim that one must be able to produce a philosophical demonstration of them. In fact, Maritain allows that theology can "reject as false any philosophic affirmation which contradicts a theological truth" (Introduction to Philosophy, p. 126).

Maritain writes that there can also be knowledge of the divine attributes. As with all natural knowledge of the divine, this is basically analogical, and it follows a via negativa. Thus, he insists that we can say that we know some things about God. We can know that God is (quia est), though not what God is in himself (quid est) (Degrees of Knowledge, Appendix III, p. 423). In fact, against Sertillanges and Etienne Gilson, Maritain maintains that we can have affirmative knowledge about God — know in a more or less imperfect but, nevertheless, true way what God is. Besides, Maritain holds, knowledge through negation presupposes positive knowledge. Mary Daly notes, however, that Maritain is not clear about the extent to which our affirmative knowledge of God is arrived at by means of philosophical argument (Daly, p. 53). Nevertheless, Maritain acknowledges that the knowledge of God that philosophy provides us with is incomplete and imperfect. The analogical knowledge that we have of God falls short of a complete description of what God is.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.4 ธรรมชาติศาสนาและปรัชญาศาสนาเช่นอไควนัส St Thomas, Maritain ถือว่า มีไม่มีความขัดแย้งระหว่างความเชื่อและเหตุผลจริง ให้ศาสนาถูกเปิดให้สนทนาเชือด และว่า การดำรงอยู่ของพระเจ้าและความเชื่อในศาสนาพื้นฐานบางอย่างอาจจะ philosophically สาธิต ศาสนา แล้ว ไม่มีทัศนคติหรือเรื่องของความคิดเห็นส่วนตัวคือตัวเลือกที่จะกอด หรือไม่ตามหนึ่งเป็นลักษณะส่วนตัว มันเป็นเรื่องของ 'ความจริง' สำหรับ Maritain หนึ่งต้องเลือกระหว่าง "พระเจ้าจริงหรือ irrationality รุนแรง" (บทนำปรัชญา p. 259) Maritain ถือว่า ปรัชญามี theologiae ancilla และปรัชญาที่ ภายใต้ rubric ความรู้ขัดแย้ง ทำให้การสาธิตจำนวนพื้นฐานความเชื่อในศาสนา ก เช่นอไควนัส Maritain รับตำแหน่ง foundationalist คลาสสิกว่า ความเชื่อเหล่านี้สามารถถูกก่อตั้งขึ้น โดยหักเชือดจากวีรกรรมหลัก และทะลักความรู้แท้ โดยเฉพาะ เขาจัดที่ โดยการใช้เหตุผลตามธรรมชาติ หนึ่งสามารถมารู้จริงบางอย่างเกี่ยวกับพระเจ้า และว่า 'วิธี 5 ' ของ Thomas อไควนัสให้แน่ใจว่าความรู้ของการดำรงอยู่ของพระเจ้า แต่ Maritain ยังโต้เถียงว่า อาจมีอื่น ๆ 'พิสูจน์อักษร' ของการดำรงอยู่ของพระเจ้า และ ใน Approches de Dieu เขาพัฒนาอะไรที่เขาเรียก "หกแบบนี้"มี Maritain เขียน สัญชาตญาณที่ตื่นตัวในบุคคลเมื่อพวกเขาหมกมุ่นคิด — นั่นคือ ที่ดูเหมือนเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขา เป็นสิ่งมีชีวิตที่คิด ควรบางครั้งไม่ได้ เป็นความคิดที่ถูก หนึ่งน่าจะเป็นอิสระจาก vicissitudes ของเวลาและพื้นที่ ไม่มีมาให้หรือหยุดให้ซึ่งไม่คิดว่า จะไม่ได้ อย่างไรก็ตาม เราทุกคนรู้ดีว่า เราเกิดซึ่งเรามาอยู่ เรากำลังเผชิญหน้ากับ แล้ว ด้วยความขัดแย้งเช่นความขัดแย้งทางตรรกะไม่ แต่ความขัดแย้ง lived เดียวนี้เป็นที่หนึ่งได้เสมออยู่ แต่ตัวเองไม่ถึง แต่ภาย ใน "มีของบุคลิกภาพดาร" และที่ "ตนเองซึ่งเป็นความคิดตอนนี้ครอบครัวเป็นอยู่ชั่วคราว" (Approches de Dieu ใน Oeuvres complètes, p. 64) นี้ถูก "ต้องประกอบด้วยทุกสิ่งในตัวเองในโหมดการอีก และเป็นตัวเองซึ่งในทางดารจริง ๆ — กำลังความคิดและบุคลิกภาพ หมายความว่าดำรงอยู่แรก plenitude อนันต์ที่ แยกตามสาระสำคัญจากหลากหลาย existents ทั้งหมด" (p. 66)Maritain also acknowledges the possibility of a natural, pre-philosophical, but still rational knowledge of God (see Approches de Dieu, pp. 13-22). This is, Maritain claims, a ‘knowledge’ that is necessary to — and, in fact leads to — a philosophical demonstration of God's existence. (In this way, then, one can know that some religious beliefs are true, even without being able to demonstrate them.) Maritain's argument, which resembles the Thomistic argument from contingent being, is that, in one's intuition of being, one is aware, first, of a reality separate from oneself, second, of oneself as finite and limited, and, third, of the necessity that there is something "completely free from nothingness and death" (Approches de Dieu, p. 15). This is concurrent with a "spontaneous reasoning" that follows the same course to the conclusion that there is "another Whole […] another Being, transcendent and self-sufficient and unknown in itself and activating all beings […] that is, self-subsisting Being, Being existing through itself" (Approches de Dieu, p. 16). This ‘knowledge’ of God, Maritain admits, is not demonstrative but is, nevertheless, "rich in certitude" (Approches de Dieu, p. 19) and is both presupposed by, and is the underlying force for, philosophical demonstrations of God's existence.ความแตกต่างระหว่างปรัชญาเบื้องต้นปรัชญา 'ความรู้' ของพระเจ้าคือหลังหนึ่งซึ่งขึ้นอยู่กับ "สาธิตทางวิทยาศาสตร์" (Approches de Dieu, p. 19) ซึ่งในข้อเท็จจริงที่ประจักษ์ — และเกี่ยวข้องกับการเปรียบเทียบ ซึ่งมีเงื่อนไขที่สามารถถูก predicated ของพระเจ้า บนมืออื่น ๆ 'ก่อนปรัชญา"ความรู้คือ"สัญชาตญาณ" — ที่วิธีความรู้ แม้ว่าไม่มี"วิธี (Approches de Dieu, p. 20) หลักฐานหรือการสาธิต ความรู้นี้ขึ้นอยู่กับธรรมชาติในการใช้เหตุผลที่ไม่สามารถแสดงคำ ยัง จะสำคัญยังตระหนักดีว่าในขณะที่ Maritain ให้ 'สัจธรรม' ที่บาง "มี grasped โดยสามัญสำนึกในการ เป้าหมายของปรัชญาที่เกี่ยวข้อง" (Approches de Dieu, p. 24), หลักฐานปรัชญาของการดำรงอยู่ของพระเจ้า "ไม่เพียงก่อตั้งขึ้น และชิด philosophically ระดับของปรัชญาเอง แต่แล้วถูกต้อง และบ็อชระดับนี้ incohative และปรัชญาที่อยู่ , " (Approches de Dieu, p. 24) และว่า สิ่งหนึ่งมาถึงที่โดยวิถีทางการเช่น 'วิธี' การเป็น (มันเป็นปรัชญาสาธิต) รู้ความจริงของข้อเสนอที่มันมีการโต้เถียง อย่างไรก็ตาม ว่า มีปัญหาบางอย่างกับตำแหน่งของ Maritain ที่นี่ ตัวอย่าง ถ้ามันเป็นความจริงที่คนอาจ 'ธรรมชาติ' รับรองข้อเสนอที่ว่า มีพระเจ้า ได้ไม่ชัดเจนว่าพวกเขาสามารถอ้างว่า พวกเขารู้ว่า ในคำอื่น ๆ แม้ว่าข้อเสนอที่เป็นจริง มันไม่ได้ชัดเจนว่าเราสามารถพูดว่า เรารู้ หรือเชื่อว่ามันเป็นความจริง สิ่ง Maritain น่า จะให้ที่นี่เป็นคำอธิบายวิธีหนึ่งมาถึง ที่ข้อเสนอบางอย่าง และของแน่นอน แต่ไม่มีอะไรเพิ่มเติม ได้ เนื่องจากความแน่นอนของแต่ละรัฐไม่เหมือนกับเป็นการยืนยันว่า บุคคลที่รู้สิ่งที่เป็นจริง ไม่ชัดเจนว่า วิธีปรัชญาก่อนให้มีพื้นฐานเพียงพอที่กล่าวว่า ความเชื่อทางศาสนาเป็นความจริง นั้นมีความเชื่อมัน ก หนึ่งอาจ โต้เถียง บทสรุปขนานสามารถออกถ้าหนึ่งตรวจสอบวิธีที่ Maritain แนะนำจะนำไปสู่ putative 'ความรู้' ของพระเจ้า(เป็นเรื่องน่าสนใจ Maritain ได้วิจารณ์จำนวนอาร์กิวเมนต์ที่เสนอในป้องกันความเชื่อทางศาสนา เขาโต้เถียงว่า เช่นป้องกันล้มเหลวเนื่องจากพวกเขาไม่รู้ว่า มีความรู้แตกต่างกัน การที่ แตกต่างเหล่านี้จะจัดเรียงตามลำดับชั้น และวิธีที่พวกเขาจ้าง ตามข้อกำหนด ในแสดงให้เห็นถึงสิ่งบางอย่าง Maritain ดัง ถือ 'เหตุผล เป็น 'ปัญญาในทางก้าวหน้าไปเป็นระยะ จริง' ว่าสามารถบรรลุความรู้ของพระเจ้า โดยการสาธิต ถ้าเราใช้ 'เหตุผล' เป็น วิธีการเพียงอย่างเดียว discursive — หนึ่ง ที่ Maritain ระบุกับ "วิทยาศาสตร์กายภาพคณิตศาสตร์" และเขายังเรียกว่า "'เหตุผล' ของ rationalism" (Antimoderne, p. 64) — มันสามารถรู้ หรือพูดอะไรที่เกี่ยวกับพระเจ้าได้ เนื่องจากเหตุผลที่ต้องสั่งวัตถุของ เหตุผล (ในความรู้สึกนี้สอง) ไม่สามารถแสดง หรือได้พบสัจธรรมที่เปิดเผย)นอกจากความเป็นไปได้ของการสาธิตการดำรงอยู่ ของพระเจ้า และศักยภาพของแอตทริบิวต์พระเจ้า Maritain ได้ว่า มีจำนวนวิธีที่หนึ่งจะมา 'รู้ ' ความเชื่อในศาสนาเป็นความจริง นอกจากรู้ว่าพระเจ้า 'ธรรมชาติ' มี 'ไม่จำกัดความรู้ของพระเจ้า' ในการกระทำแรกของเสรีภาพมนุษย์ (ดูหลากหลายเหตุผล นำ 69-71), 'connatural ความรู้' (ซึ่งเป็นปกติของประสบการณ์ลึกลับ) , 'นามธรรมสัญชาตญาณ' (ซึ่งใครรู้ 'หลักหลัก' เช่นกฎหมาย ของตน และไม่ขัดแย้งและหลัก causality) "วิธีของสติปัญญาจริง" (Approches de Dieu ช. IV) (เช่น ผ่านประสบการณ์สุนทรียะ หรือคุณธรรม — แม้ว่าเหล่านี้มีการสาธิตอย่างเข้มงวด) และ แน่นอน พระเจ้าเปิดเผยอย่างไรก็ตาม Maritain ยังจัดว่า ไม่เหมาะสมที่จะเชื่อว่าแม้ในการขาดงานของอาร์กิวเมนต์หรือหลักฐานดังกล่าว (พูดว่า หนึ่งสามารถบรรลุ โดยเหตุผล ความรู้บางอย่างของพระเจ้าจะไม่ต้อง พูดว่า ทุกคนสามารถทำได้) นอกจากนี้ Maritain จนว่า แม้หนึ่งถือว่า ความเชื่อที่มีความสามารถในการสาธิตเชือด มันไม่เป็นไปตามที่หนึ่งต้องการให้ สำหรับความเชื่อทางศาสนาจะ 'เหมาะสม' จะต้องไม่ขัดแย้งกับผลลัพธ์ของ' ความจริง' แต่ ของความรู้ 'เปิดเผยสัจธรรม' ให้เหมาะสม Maritain (เช่นอไควนัส) จะไม่เคยเรียกร้องว่า หนึ่งต้องการผลิตสาธิตปรัชญาของพวกเขา ในความเป็นจริง Maritain ให้ว่า ศาสนาสามารถ "ปฏิเสธเป็นเท็จใด ๆ ยืนยัน philosophic ซึ่งทุกความจริงศาสนศาสตร์" (บทนำปรัชญา p. 126)Maritain writes that there can also be knowledge of the divine attributes. As with all natural knowledge of the divine, this is basically analogical, and it follows a via negativa. Thus, he insists that we can say that we know some things about God. We can know that God is (quia est), though not what God is in himself (quid est) (Degrees of Knowledge, Appendix III, p. 423). In fact, against Sertillanges and Etienne Gilson, Maritain maintains that we can have affirmative knowledge about God — know in a more or less imperfect but, nevertheless, true way what God is. Besides, Maritain holds, knowledge through negation presupposes positive knowledge. Mary Daly notes, however, that Maritain is not clear about the extent to which our affirmative knowledge of God is arrived at by means of philosophical argument (Daly, p. 53). Nevertheless, Maritain acknowledges that the knowledge of God that philosophy provides us with is incomplete and imperfect. The analogical knowledge that we have of God falls short of a complete description of what God is.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.4 ธรรมชาติศาสนาและปรัชญาของศาสนาเช่นเดียวกับเซนต์โทมัสควีนาส Maritain ถือได้ว่ามีความขัดแย้งระหว่างความเชื่อและเหตุผลที่แท้จริงที่ไม่มีความเชื่อทางศาสนาที่เปิดให้อภิปรายเหตุผลและว่าการดำรงอยู่ของพระเจ้าและความเชื่อทางศาสนาบางพื้นฐานอาจจะแสดงให้เห็นถึงปรัชญา ความเชื่อทางศาสนาแล้วและยังไม่ได้มีทัศนคติหรือเรื่องของความคิดเห็นส่วนตัว - ตัวเลือกที่อาจจะกอดหรือไม่ตามการตั้งค่าส่วนตัวของคน; มันเป็นเรื่องของ 'ความจริง' สำหรับ Maritain หนึ่งต้องเลือกระหว่าง "พระเจ้าจริงหรือไม่ลงตัวรุนแรง" (รู้เบื้องต้นเกี่ยวกับปรัชญาพี. 259). Maritain จัดขึ้นเป็นปรัชญาที่ว่า theologiae Ancilla และปรัชญาว่าภายใต้เกณฑ์ของความรู้เลื่อนลอยช่วยให้การสาธิตของ จำนวนของความเชื่อทางศาสนาพื้นฐาน และเช่นเดียวกับควีนาส Maritain รับตำแหน่ง foundationalist คลาสสิกที่ความเชื่อเหล่านี้จะได้รับการจัดตั้งขึ้นโดยหักจากหลักการเหตุผลชัดเจนในตัวเองและประกอบด้วยความรู้ที่แท้จริง โดยเฉพาะที่เขาจัดขึ้นที่โดยการใช้เหตุผลทางธรรมชาติหนึ่งสามารถมาทราบความจริงบางอย่างเกี่ยวกับพระเจ้าและว่า 'ห้าวิธีของโทมัสควีนาสให้ความรู้ให้แน่ใจว่าการดำรงอยู่ของพระเจ้า แต่ยังเป็นที่ถกเถียงกัน Maritain ว่าอาจจะมีคนอื่น ๆ 'พิสูจน์' การดำรงอยู่ของพระเจ้าและใน approches เดอพยาบาลเขาได้พัฒนาสิ่งที่เขาเรียกว่า "วิธีที่หก." นั่นคือ Maritain เขียนสัญชาตญาณที่ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นในคนเมื่อ พวกเขามีส่วนร่วมในความคิด - นั่นคือว่ามันเป็นไปไม่ได้ดูเหมือนว่าพวกเขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่คิดว่าควรที่บางครั้งยังไม่ได้รับ ในฐานะที่เป็นความคิดหนึ่งที่น่าจะเป็นอิสระจากความผันผวนของเวลาและพื้นที่; ไม่มีที่มาที่จะเป็นหรือหยุดที่จะเป็น - ฉันไม่สามารถคิดสิ่งที่มันเป็นไม่ได้ที่จะ แต่เราทุกคนรู้ดีว่าเราเกิด - เราเข้ามาในชีวิต เรากำลังเผชิญหน้าแล้วมีความขัดแย้ง - ไม่ขัดแย้งตรรกะ แต่ความขัดแย้งที่อาศัยอยู่ ทางออกเดียวที่จะนี้เป็นที่หนึ่งมีชีวิตอยู่เสมอ แต่ไม่ผ่านตัวเอง แต่ภายใน "เป็นของบุคลิกภาพพ้น" และจากผู้ที่ "ตัวเองซึ่งจะดำเนินการในขณะนี้คิดเป็นชาติชั่ว" (approches เดอพยาบาลใน Oeuvres เสร็จสมบูรณ์, พี. 64) นี้เป็น "ต้องมีทุกสิ่งในตัวเองในโหมดที่มีชื่อเสียงและเป็นตัวเอง - ในทางเหนือธรรมชาติอย่าง -. เป็นความคิดและบุคลิกภาพนี่ก็หมายความว่าการดำรงอยู่แรกคือนองเนืองที่ไม่มีที่สิ้นสุดของการแยกโดยสาระสำคัญจากหลากหลายของ existents ทั้งหมด . " (พี. 66). Maritain ยังรับทราบความเป็นไปของธรรมชาติก่อนปรัชญา แต่ยังคงความรู้เหตุผลของพระเจ้า (ดู approches เดอพยาบาล, PP. 13-22) นี่คือการเรียกร้อง Maritain, 'ความรู้' ที่มีความจำเป็นต้อง - และในความเป็นจริงนำไปสู่ ​​- สาธิตปรัชญาของการดำรงอยู่ของพระเจ้า (ด้วยวิธีนี้แล้วใครจะรู้ว่าบางความเชื่อทางศาสนาเป็นจริงแม้จะไม่มีความสามารถในการแสดงให้เห็นถึงพวกเขา.) อาร์กิวเมนต์ Maritain ซึ่งมีลักษณะคล้ายกับการโต้แย้ง Thomistic จากความเป็นอยู่ผูกพันคือว่าในสัญชาตญาณของคน ๆ หนึ่งของการเป็นหนึ่งตระหนักถึง ครั้งแรกของความเป็นจริงที่แยกต่างหากจากตัวที่สองของตัวเองในขณะที่ จำกัด และ จำกัด และสามมีความจำเป็นที่ว่ามีบางสิ่งบางอย่าง "สมบูรณ์ฟรีจากความว่างเปล่าและความตาย" (approches เดอพยาบาลพี. 15) นี่คือพร้อมกันกับ "เหตุผลที่เกิดขึ้นเอง" ที่ตามหลักสูตรเดียวกันสรุปว่ามี "อีกทั้ง [... ] เป็นอีกพ้นและพอเพียงและไม่รู้จักในตัวเองและเปิดใช้งานสิ่งมีชีวิตทั้งหมด [... ] ที่เป็นตัวเอง ป Being, เป็นตัวเองที่มีอยู่ผ่าน "(approches เดอพยาบาลพี. 16) นี้ 'ความรู้' ของพระเจ้า Maritain ยอมรับไม่ได้ชี้ แต่ยังคง "ที่อุดมไปด้วยความมั่นใจ" (approches เดอพยาบาลพี. 19) และมีทั้ง presupposed ด้วยและเป็นแรงพื้นฐานสำหรับการสาธิตปรัชญาของการดำรงอยู่ของพระเจ้า . ความแตกต่างระหว่างก่อนปรัชญาและความรู้ 'ปรัชญาของพระเจ้าคือหลังหนึ่งซึ่งจะขึ้นอยู่กับ "การสาธิตทางวิทยาศาสตร์" (approches เดอพยาบาล, หน้า 19.) - ข้อเท็จจริงเชิงประจักษ์ - และที่เกี่ยวข้องกับการเปรียบเทียบจาก ที่เรามีเงื่อนไขที่สามารถบอกกล่าวอย่างถูกต้องของพระเจ้า ในทางตรงกันข้ามความรู้ 'ก่อนปรัชญา' คือ "สัญชาตญาณ" - วิธีการความรู้ แต่ไม่ได้เป็น "ทาง" (approches เดอพยาบาล, หน้า 20.) หลักฐานหรือการสาธิต ความรู้นี้จะขึ้นอยู่กับเหตุผลของธรรมชาติที่ไม่สามารถแสดงในคำ แต่มันเป็นสิ่งสำคัญยังต้องตระหนักว่าในขณะที่ช่วยให้ Maritain ที่บาง 'ความจริง' "ได้รับการลงโทษจากความรู้สึกร่วมกันก่อนที่จะถูกวัตถุของความกังวลปรัชญา" (approches เดอพยาบาลพี. 24), ปรัชญาพิสูจน์การมีอยู่ของพระเจ้า " จะไม่เป็นที่ยอมรับเท่านั้นและเป็นธรรมในระดับปรัชญาของปรัชญาของตัวเอง แต่มีอยู่แล้วที่ถูกต้องและมีประสิทธิภาพในระดับของ incohative นี้และปรัชญาที่เกิดขึ้นเอง "(approches เดอพยาบาลพี. 24) และว่าสิ่งที่หนึ่งมาถึงที่โดยวิธีการดังกล่าว 'วิธีการ' คือ (เป็นอยู่ในการสาธิตปรัชญา) ความรู้เกี่ยวกับความจริงของเรื่อง. จะได้รับการถกเถียงกันอยู่ แต่ที่มีปัญหาบางอย่างกับตำแหน่ง Maritain ที่นี่ ยกตัวอย่างเช่นถึงแม้ว่ามันจะเป็นความจริงที่คนอาจจะ 'ธรรมชาติ' ยืนยันเรื่องที่ว่ามีพระเจ้าก็ไม่ได้เป็นที่เห็นได้ชัดว่าพวกเขาสามารถอ้างว่าพวกเขารู้ว่ามัน ในคำอื่น ๆ แม้ว่าเรื่องที่เป็นความจริงมันจะไม่ชัดเจนวิธีการที่เราสามารถพูดได้ว่าเรารู้หรือเชื่อว่ามันจะเป็นจริง อะไร Maritain ดูเหมือนว่าจะให้เรานี่คือคำอธิบายของวิธีการอย่างใดอย่างหนึ่งมาถึงที่ข้อเสนอบางอย่างและของความเชื่อมั่นของคน ๆ หนึ่ง แต่ไม่มีอะไรมาก แต่เนื่องจากรัฐของความเชื่อมั่นของบุคคลที่ไม่ได้เป็นเช่นเดียวกับการยืนยันว่าบุคคลที่รู้บางสิ่งบางอย่างที่จะเป็นจริงก็ไม่ได้เป็นที่ชัดเจนว่าวิธีการก่อนปรัชญาให้เข้ากับพื้นฐานเพียงพอที่จะบอกว่าความเชื่อทางศาสนาเป็นความจริง เท่านั้นที่หนึ่งเชื่อมัน และหนึ่งอาจโต้แย้งข้อสรุปขนานสามารถดึงออกมาหากตรวจสอบวิธีการอื่น ๆ ที่แสดงให้เห็น Maritain จะนำไปสู่สมมุติ 'ความรู้' ของพระเจ้า. (ที่น่าสนใจ Maritain เป็นนักวิจารณ์ของจำนวนของการขัดแย้งที่นำเสนอในการป้องกันของความเชื่อทางศาสนา เขาแย้งว่าการป้องกันดังกล่าวล้มเหลวเพราะพวกเขาไม่ได้รับรู้ว่ามีหลายประเภทที่แตกต่างกันของความรู้ที่แตกต่างกันเหล่านี้จะถูกจัดลำดับชั้นและว่าวิธีการที่พวกเขามีการจ้างงานโดยความหมายพอที่จะแสดงให้เห็นถึงบางสิ่งบางอย่าง. ดังนั้น Maritain ถือในขณะที่ 'เหตุผล' เป็น 'ปัญญาไปในทางที่ก้าวหน้าไปสู่ระยะของจริง' สามารถที่จะบรรลุความรู้ของพระเจ้าโดยใช้วิธีการสาธิตถ้าเราใช้เวลา 'เหตุผล' เป็นวิธีการที่สับสนอย่างหมดจด - หนึ่งซึ่งระบุ Maritain ด้วย " วิทยาศาสตร์ทางกายภาพทางคณิตศาสตร์ "และเขายังเรียกว่า" เหตุผลของ rationalism "(Antimoderne พี 64.) - มันสามารถรู้หรือพูดอะไรเลยเกี่ยวกับพระเจ้าเพราะเหตุผลที่ต้องสั่งซื้อไปยังวัตถุเหตุผลของมัน (ในเรื่องนี้. สองความรู้สึก) ไม่สามารถแสดงให้เห็นหรือแม้กระทั่งพบการเปิดเผยความจริง.) นอกจากนี้ความเป็นไปได้ของการสาธิตของการดำรงอยู่ของพระเจ้าและของการเชื่อมโยงกันของคุณลักษณะของพระเจ้าที่ช่วยให้ Maritain ว่ามีจำนวนของวิธีการอื่น ๆ ในที่หนึ่งอาจจะมา ที่ 'รู้' ความเชื่อทางศาสนาที่จะเป็นจริง นอกจากนี้ยังทราบว่าพระเจ้า 'ธรรมชาติ' มีความรู้ที่ไม่ได้สติของพระเจ้า 'ในการกระทำแรกของเสรีภาพของมนุษย์ (ดูช่วงของเหตุผลได้ pp. 69-71), ความรู้ connatural' (ซึ่งเป็นเรื่องปกติของประสบการณ์ลึกลับ) 'ปรีชานามธรรม' (โดยที่ใครรู้หลักการหลักเช่นกฎหมายของตนและไม่ใช่ความขัดแย้งและหลักการของเวรกรรม) ที่ "วิธีการของสติปัญญาในทางปฏิบัติ" (approches เดอพยาบาล, บริษัท ช. การ IV) ( คือผ่านประสบการณ์ทางศีลธรรมหรือความงาม - แม้ว่าเหล่านี้ไม่ได้ให้การสาธิตอย่างเข้มงวด) และแน่นอนศักดิ์สิทธิ์อภินิหาร. อย่างไรก็ตาม Maritain ยังถือได้ว่ามันเป็นเหตุผลที่จะเชื่อว่าแม้กระทั่งในกรณีที่ไม่มีข้อโต้แย้งดังกล่าวหรือหลักฐาน (จะบอกว่าหนึ่งสามารถบรรลุด้วยเหตุผลความรู้บางอย่างของพระเจ้าไม่ได้บอกว่าทุกคนสามารถทำเช่นนี้.) นอกจากนี้ Maritain ระบุว่าแม้ว่าหนึ่งความเชื่อที่ถือได้ว่ามีความสามารถในการแสดงเหตุผลที่มันไม่เป็นไปตามที่ หนึ่งจะต้องสามารถที่จะให้มัน สำหรับความเชื่อทางศาสนาที่จะเป็น 'เหมาะสม' จะต้องไม่ขัดแย้งกับผลของ 'เหตุผลที่แท้จริง แต่สำหรับความรู้หนึ่งของ' เปิดเผยความจริง 'ที่จะเหมาะสม, Maritain (เช่นสควีนา) จะไม่อ้างว่าหนึ่งจะต้องสามารถที่จะผลิต สาธิตปรัชญาของพวกเขา ในความเป็นจริงที่ช่วยให้ Maritain ธรรม "สามารถปฏิเสธเป็นเท็จยืนยันปรัชญาใด ๆ ที่ขัดแย้งกับความจริงศาสนศาสตร์" (รู้เบื้องต้นเกี่ยวกับปรัชญาพี. 126). Maritain เขียนว่านอกจากนี้ยังสามารถเป็นความรู้เกี่ยวกับคุณลักษณะของพระเจ้า เช่นเดียวกับความรู้จากธรรมชาติทั้งหมดของพระเจ้านี้เป็นกระเชอพื้นและต่อไปนี้ผ่าน Negativa ดังนั้นเขายืนยันว่าเราสามารถพูดได้ว่าเรารู้ว่าบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับพระเจ้า เราสามารถรู้ว่าพระเจ้าทรงเป็น (Quia EST) แม้ว่าจะไม่ได้สิ่งที่พระเจ้าอยู่ในตัวเอง (คือชาน) (องศาของความรู้ภาคผนวก III พี. 423) ในความเป็นจริงกับ Sertillanges และ Etienne Gilson, Maritain ยืนยันว่าเราจะได้มีความรู้เกี่ยวกับพระเจ้ายืนยัน - ความรู้ในการที่ไม่สมบูรณ์มากขึ้นหรือน้อยลง แต่ยังคงวิธีที่จริงสิ่งที่พระเจ้าทรงเป็น นอกจากนี้ Maritain ถือความรู้ผ่านการปฏิเสธเหความรู้ในเชิงบวก แมรี่เดลีตั้งข้อสังเกต แต่ที่ Maritain ไม่ชัดเจนเกี่ยวกับขอบเขตที่ยืนยันความรู้ของพระเจ้ามาถึงที่โดยวิธีการของการโต้แย้งทางปรัชญา (เดลีพี. 53) อย่างไรก็ตาม Maritain ยอมรับว่าความรู้ของพระเจ้าปรัชญาที่ว่าให้เรามีไม่สมบูรณ์และไม่สมบูรณ์ ความรู้กระเชอว่าเรามีของพระเจ้าตรงสั้นของคำอธิบายที่สมบูรณ์ของสิ่งที่พระเจ้าทรงเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.4 เทววิทยาธรรมชาติและปรัชญาของศาสนา

ชอบเซนต์โธมัสอะไควนัส , มารีแตงจัดขึ้น ว่า ไม่มีความขัดแย้งระหว่างความเชื่อและเหตุผลที่แท้จริงว่า ความเชื่อในศาสนา ก็เปิดให้ใช้เหตุผลคุยกัน และการดำรงอยู่ของพระเจ้า และมีความเชื่อทางศาสนาพื้นฐานอาจจะเยือกเย็นแสดงให้เห็นถึง ความเชื่อทางศาสนาแล้วไม่ได้มีท่าทีหรือเรื่องของความคิดเห็นส่วนตัว -- ตัวเลือกที่อาจจะยอมรับหรือไม่ ตามความชอบส่วนตัวของหนึ่ง มันเป็นเรื่องของ ' ความจริง ' สำหรับมารีแตง ต้องเลือกระหว่าง " พระเจ้าที่แท้จริง หรือความไม่มีเหตุผลรุนแรง " ( ปรัชญาเบื้องต้น , หน้า 259 )

มารีแตงถือปรัชญาที่เป็น theologiae แอนซิลลา และปรัชญาภายใต้การบีบอัดของความรู้ทางอภิปรัชญา , ช่วยให้การสาธิตของจำนวนของความเชื่อพื้นฐาน และ , เช่นอะไควนัส , มารีแตงยอมรับคลาสสิก foundationalist ตำแหน่งที่ความเชื่อเหล่านี้อาจจะก่อตั้งขึ้นโดยการหักจากหลักการและความรู้ตนเองโดยแท้ โดยเฉพาะ เขากล่าวว่า โดยใช้เหตุผลของธรรมชาติหนึ่งสามารถเข้าใจความจริงบางอย่าง เกี่ยวกับ พระเจ้า และ ' ' ของ โธมัส อไควนัสห้าวิธี ให้ความรู้ว่า การดำรงอยู่ของพระเจ้า แต่มารีแตงยังถกเถียงกันอยู่ว่าอาจจะมีอื่น ๆ ' หลักฐาน ' ของการดำรงอยู่ของพระเจ้าและใน approches เดอดีเยอ เขาพัฒนาแล้ว เขาเรียก " วิธีที่หก "

มีมารีแตง , เขียนสัญชาตญาณที่ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นในคนเมื่อพวกเขามีส่วนร่วมในความคิดว่า มันเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาคิด มนุษย์ควรในบางเวลา ยังไม่ได้รับ เป็นความคิดที่ถูกน่าจะเป็นฟรีจาก vicissitudes ของอวกาศและเวลา ไม่มีมาให้ หรือหยุดได้ - ผมไม่คิดว่ามันเป็นสิ่งที่ไม่ได้เป็น อย่างไรก็ตาม