My memory overrides my experience.

My memory overrides my experience. Same with a 40 minute blissful record which ends with a scratch. We remember the scratch sound, not the 39 previous minutes of musical enjoyment. “Confusing experience with the memory of it is a compelling cognitive illusion—and it is the substitution that makes us believe a past experience can be ruined. The experiencing self does not have a voice,” (page 381).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หน่วยความจำของฉันแทนประสบการณ์ เดียวกันกับระเบียนความสุข 40 นาทีซึ่งลงท้าย ด้วยขีด เราจำเสียง รอยขีดข่วนไม่ 39 ก่อนหน้ารายงานการบันเทิงดนตรี "เกิดความสับสนประสบการณ์กับหน่วยความจำของมันเป็นภาพลวงตาการรับรู้น่าสนใจ — และทดแทนที่ทำให้เราเชื่อว่า ประสบการณ์ที่ผ่านมาสามารถถูกทำลาย ประสบกับตนเองไม่มีเสียง (หน้า 381)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หน่วยความจำของฉันแทนที่ประสบการณ์ของผม เดียวกันกับ 40 นาทีบันทึกความสุขซึ่งจบลงด้วยรอยขีดข่วน เราจำเสียงรอยขีดข่วนที่ไม่ได้ 39 นาทีก่อนหน้านี้ของความบันเทิงดนตรี "ประสบการณ์ที่สร้างความสับสนกับความทรงจำของมันเป็นภาพลวงตาและองค์ความรู้ที่น่าสนใจก็คือการทดแทนที่ทำให้เราเชื่อว่าประสบการณ์ที่ผ่านมาสามารถถูกทำลาย ตนเองประสบไม่มีเสียง "(หน้า 381)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความทรงจำของฉันแทนที่ประสบการณ์ของฉัน เดียวกันกับ 40 นาทีสุขบันทึกซึ่งจบลงด้วยรอย เราจำเกาเสียง ไม่ใช่ 39 ก่อนนาทีของความบันเทิงทางดนตรี " ประสบการณ์ที่สับสนกับความทรงจำมันเป็นภาพลวงตาที่น่าสนใจทางปัญญาและมีการทดแทนที่ทำให้เราเชื่อว่าประสบการณ์ที่ผ่านมาสามารถทำลาย ที่ประสบด้วยตนเอง ไม่มีเสียง" ( หน้า 381 )