Those militants were shooting into

Those militants were shooting into the distance where they couldn’t see anything, and so they sprayed out their bullets without actually hitting anything. They quickly stood up from behind their cover as they carefully edged their way towards the area where Yue Zhong and Tong Xiaoyun had been standing before.

Yue Zhong took a look at those militants when they stood up and he immediately fired off 2 shots with his .03 Rifle. Two of the militants immediately had bullet holes appear in their heads and they crumpled to the floor.

The remaining militants immediately panicked and split up to find cover, while firing random shots in the direction where Yue Zhong was.

After Yue Zhong had fired his shots, he had already made a move; hose militants were shooting at empty space, not even hitting his shadow.

Yue Zhong was like an assassin in the night as he made his way closer to the militants, and every shot of his correctly found its target, exploding each head upon contact.

It did not matter where the militants were finding cover, as they would still be taken out one by one. After another 6 militants had been killed, one of them finally could not bear to be hunted down by such a terrifying opponent anymore. Being powerless to even counter-attack, he threw his gun to the floor and shouted frantically,

“Don’t kill me!! Don’t kill me!! I surrender!! Don’t kill me!!”

Yue Zhong had actually already aimed at that militant; when he saw that the militant had surrendered, he immediately fired a shot to the militant’s side.

With a ‘bang’, the militant saw his comrade right beside him die with a bullet penetrating through his brain, falling lifelessly to the ground.

Upon witnessing this scene, the militant’s heart went cold as he hugged his head with both arms and crouched down, not daring to make a single move.

“I surrender! Don’t kill me!! I surrender!!” The remaining 2 militants also threw down their weapons in fear, shouting out loudly. They could not even see the enemy yet their friends had died one by one: there was nothing more horrifying than this. They were not zombies and could still feel fear. They wanted to live on, so they chose to surrender.

Yue Zhong stood behind the 3 militants, calling out to Liu Erhei, “Liu Erheii! Go retrieve their weapons and tie them up!”

Liu Erhei had been hiding behind a huge stone the entire time without moving, as though he was a corpse. He jumped up and brought along the rope before arriving in front of Yue Zhong and immediately began to flatter loudly, “The fight is finally over! Boss Yue, you’re really amazing. I am too awed by you!!”

Yue Zhong looked at the lazy Liu Erhei as he frowned and spoke sternly, “Tie them up properly! We don’t have any time to waste!”

After killing 12 of the militants, the matters on hand were not yet finished. There were still over 20 militants who were still engaged in battle with 5 policemen. Yue Zhong had to hurry over and kill them as well.

“Yes!” Liu Erhei replied, as he quickly set down to tying up he militants tightly with the rope, and made use of rags to stuff into their mouths.

Yue Zhong glanced at the captives and gave a command to Liu Er Hei, “Stay here and watch them. If they dare to make a move, then shoot them down.”

Hearing those words, the 3 captives shuddered and did not dare make any more unnecessary movements. The current era was not a period of human rights or peace, so killing captives was not something people could be bothered to punish you for; if someone died, it was simply too bad.

After handing over the 3 captives to Liu Erhei, Yue Zhong once again made his way swiftly like a cheetah towards the location of the gunfight.

At night, the situation was not favourable at all for gunfights. Under the cover of the darkness, the hit rate would be very low unless the fight was at a close distance. It was only under the cover of the night that Wang Jian and his team of 4 policemen could continue to hold their ground against the 20-odd militants.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉะนั้นที่ถูกยิงเป็นระยะทางพวกเขาไม่เห็นอะไร และเพื่อ ให้พวกเขาพ่นออกสัญลักษณ์ของพวกเขาไม่ต้องกดอะไรจริง พวกเขาได้อย่างรวดเร็วลุกขึ้นยืนจากด้านหลังหน้าปกของพวกเขาเป็นพวกเขาอย่างรอบคอบขอบทางไปสู่พื้นที่ที่จงหยูและ Xiaoyun ตองได้รับการยืนก่อนจงหยูเอาดูที่เหล่านั้นฉะนั้นเมื่อพวกเขายืนขึ้น และเขาทันทีปิด 2 ภาพยิงกับปืนไรเฟิลของเขา.03 สองฉะนั้นทันทีมีรูกระสุนที่ปรากฏอยู่ในหัวของพวกเขา และพวกเขายู่ยี่กับพื้นฉะนั้นที่เหลือทันทีพอพวก และแบ่งการค้นหาปก ขณะยิงสุ่มภาพในทิศทางไหนจงหยูหลังจากที่จงหยูได้ยิงนัดของเขา เขาแล้วทำการย้าย ฉะนั้นท่อถูกยิงที่พื้นที่ว่าง ไม่ได้ตีเงาของเขาจงหยูถูกเช่นนักฆ่าในคืนเขาทำทางของเขาใกล้ผู้ปฏิบัติการ และทุกภาพของเขาถูกพบเป้าหมาย ระเบิดแต่ละหัวเมื่อสัมผัสไม่ว่าที่ผู้ปฏิบัติได้ค้นหาปก ตามที่พวกเขาจะยังคงนำออกโดยหนึ่ง หลังจากที่ได้ถูกฆ่าอีก 6 ฉะนั้น หนึ่งของพวกเขาในที่สุดไม่สามารถแบกไปจะลงตามล่าฝ่ายตรงข้ามดังกล่าวน่ากลัวอีกต่อไป เขาเป็นอำนาจที่จะตอบโต้การโจมตีแม้ โยนปืนเขากับพื้น และตะโกนเมามัน"ไม่ฆ่าฉัน!! ไม่ฆ่าฉัน!! ฉันยอมแพ้!! ไม่ฆ่าฉัน!!"จงหยูมีจริงแล้วมุ่งที่หัวรุนแรง เมื่อเขาเห็นว่า การสงครามได้ราว เขาทันทีได้ยิงด้านการสงครามของโครมคราม' ' หัวรุนแรงเห็นเพื่อนของเขาอยู่เขาตาย ด้วยกระสุนผ่านสมองของเขา lifelessly ตกลงบนพื้นเมื่อฉากนี้เป็นพยาน การสงครามของหัวใจไปเย็นเขาทุกกอดหัวของเขา ด้วยแขนทั้งสอง และหมอบลง ไม่กล้าแต้มเดียว"ผมยอมแพ้ ไม่ฆ่าฉัน!! ฉันยอมแพ้!!" ฉะนั้น 2 ที่เหลือยังโยนลงอาวุธของพวกเขาในความหวาดกลัว ตะโกนออกมาเสียงดัง พวกเขามองไม่เห็นศัตรู แต่เพื่อนคนหนึ่ง: เสร็จหงุดหงิดมากขึ้นกว่านี้ พวกเขาไม่ซอมบี้ และยังรู้สึกกลัว พวกเขาต้องการอาศัยอยู่บน เพื่อให้พวกเขาเลือกที่จะยอมแพ้จงหยูยืนหลังฉะนั้น 3 โทรไป Liu Erhei, "Liu Erheii ไปดึงอาวุธของพวกเขา และผูกเป็น"Liu Erhei ได้ถูกซ่อนอยู่หลังหินใหญ่ตลอดเวลาโดยไม่ย้าย ราวกับเขาเป็นศพไว้ เขากระโดดขึ้น และมาตามเชือกก่อนเดิน หน้า จงหยู และทันทีเริ่มเสียงดัง ป้อยอ "เป็นที่สุดการต่อสู้เหนือ หัวหยู คุณน่าทึ่งจริง ๆ ฉัน:เกินไปกลัว โดยคุณ!!"หยูจงมอง Liu Erhei ขี้เกียจเขา frowned และพูดมัน "ผูกอย่างถูกต้อง เราไม่มีก็ได้เสีย"หลังจากฆ่า 12 ฉะนั้น ในเรื่องคงไม่ได้ยังเสร็จสิ้น มีผู้ถูกยังคงมีส่วนร่วมในการต่อสู้กับตำรวจ 5 ปฏิบัติยังคงมากกว่า 20 จงหยูจะรีบไป และฆ่าพวกเขาเช่นกันใช่ครับ" ตอบ Erhei หลิว เป็นเขาได้อย่างรวดเร็วลงไปขัดเขาฉะนั้นให้แน่นด้วยเชือก และใช้เศษผ้ายัดเข้าไปในปากของพวกเขาจงหยู glanced ที่เชลย และคำสั่งให้หลิว Er Hei "ที่พัก และดูพวกเขา ถ้าพวกเขากล้าที่จะให้ย้าย แล้วยิงพวกเขาลง"ได้ยินคำเหล่านั้น เชลย 3 สั่น และไม่ได้กล้าทำเคลื่อนไหวใด ๆ ไม่จำเป็นมากขึ้น ในยุคปัจจุบันไม่ได้ระยะเวลาของสิทธิมนุษยชนหรือสันติภาพ เพื่อฆ่าเชลยถูกไม่บางคนอาจจะใส่ใจจะลงโทษคุณ ถ้ามีคนเสียชีวิต มันเป็นเพียงมากเกินไปไม่หลังจากมอบเชลย 3 ไปหลิว Erhei หยูจงอีกครั้งทำทางของเขาอย่างรวดเร็วเช่นเสือชีต้าต่อตำแหน่งของการ gunfightเวลากลางคืน สถานการณ์ไม่ดีเลยสำหรับ gunfights Under the cover of ความมืด อัตราการตีจะต่ำมากเว้นแต่เป็นการต่อสู้ในระยะใกล้ Under the cover of คืนที่วังเจียนและทีม 4 ตำรวจดำเนินไปกับ 20-odd ฉะนั้นพอ เพียงได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ก่อการร้ายเหล่านั้นถูกถ่ายภาพในระยะทางที่พวกเขาไม่สามารถมองเห็นอะไรและเพื่อให้พวกเขาพ่นออกมาจากกระสุนของพวกเขาโดยไม่ต้องกดปุ่มอะไร พวกเขารีบลุกขึ้นยืนจากด้านหลังปกของพวกเขาขณะที่พวกเขาอย่างระมัดระวังขยับทางของพวกเขาไปสู่พื้นที่ที่ยูจงและตอง Xiaoyun ได้รับการยืนอยู่ตรงหน้า. Yue Zhong จึงมองก่อการร้ายเหล่านั้นเมื่อพวกเขายืนขึ้นและทันทีที่เขายิงออก 2 นัดกับเขา 03 ปืนไรเฟิล สองโจรก่อการร้ายได้ทันทีมีรูกระสุนปรากฏในหัวของพวกเขาและพวกเขายู่ยี่ไปกองกับพื้น. ผู้ก่อการร้ายที่เหลือตกใจทันทีและแยกขึ้นมาก็พบฝาครอบในขณะที่การยิงปืนแบบสุ่มในทิศทางที่ Yue Zhong เป็น. หลังจาก Yue Zhong ยิงภาพของเขา เขาได้ทำแล้วย้าย; ก่อการร้ายท่อถูกยิงที่พื้นที่ว่างไม่ได้ตีเงาของเขา. ยูจงเป็นเหมือนนักฆ่าในเวลากลางคืนขณะที่เขาทำทางของเขาใกล้ชิดกับการก่อการร้ายและการยิงของเขาทุกอย่างถูกต้องพบเป้าหมายระเบิดหัวแต่ละเมื่อสัมผัส. มัน ไม่ได้เรื่องที่ก่อการร้ายที่ถูกหาปกเช่นที่พวกเขาจะยังคงนำออกมาทีละคน หลังจากที่ถูกฆ่าตายอีก 6 ก่อการหนึ่งของพวกเขาในที่สุดก็ทนไม่ได้ที่จะตามล่าด้วยเช่นฝ่ายตรงข้ามที่น่ากลัวอีกต่อไป เป็นหนทางที่จะได้ตอบโต้การโจมตีเขาโยนปืนของเขากับพื้นและตะโกนเมามัน, "อย่าฆ่าฉัน !! อย่าฆ่าฉัน !! ฉันยอมแพ้ !! อย่าฆ่าฉัน !! " ยูจงได้จริงมุ่งเป้าไปแล้วในสงครามที่มิ เมื่อเขาเห็นว่าสงครามยอมจำนนทันทีที่เขายิงไปทางด้านสงครามของได้. ด้วย 'ปัง' สงครามเห็นเพื่อนของเขาอยู่เคียงข้างเขาตายด้วยกระสุนทะลุผ่านสมองของเขาลดลงอย่างเซื่องซึมลงไปที่พื้น. เมื่อพยาน ฉากนี้หัวใจของการทำสงครามไปเย็นในขณะที่เขากอดหัวของเขากับแขนทั้งสองข้างและหมอบลงไม่กล้าที่จะทำให้การย้ายเดียว. "ผมยอมแพ้! อย่าฆ่าฉัน !! ฉันยอมแพ้ !! "ส่วนที่เหลืออีก 2 ก่อการร้ายก็โยนลงอาวุธของพวกเขาในความหวาดกลัวตะโกนออกมาเสียงดัง พวกเขาอาจจะไม่ได้เห็นศัตรูยังเพื่อนของพวกเขาเสียชีวิตหนึ่งโดยหนึ่ง: ก็ไม่มีอะไรที่น่ากลัวมากไปกว่านี้ พวกเขาไม่ได้ซอมบี้และอาจจะยังคงรู้สึกกลัว พวกเขาต้องการที่จะมีชีวิตอยู่เพื่อให้พวกเขาเลือกที่จะยอมแพ้. ยูจงยืนอยู่ข้างหลัง 3 ก่อการร้ายโทรออกไปหลิว Erhei "หลิว Erheii! ไปดึงอาวุธของพวกเขาและผูกพวกเขาขึ้น! " หลิว Erhei ได้รับการซ่อนอยู่หลังหินขนาดใหญ่ตลอดเวลาโดยไม่ต้องย้ายราวกับว่าเขาเป็นศพ เขากระโดดขึ้นและมาพร้อมเชือกก่อนที่จะมาถึงในด้านหน้าของยูจงและทันทีที่เริ่มการประจบเสียงดัง "การต่อสู้เป็นที่สุดมากกว่า! บอส Yue คุณน่าทึ่งจริงๆ ผมกลัวเกินไปโดยคุณ !! " ยูจงมองที่ขี้เกียจหลิว Erhei ในขณะที่เขาขมวดคิ้วและพูดอย่างโหดเหี้ยม" ผูกไว้อย่างถูกต้อง! เราไม่ได้มีเวลาที่จะเสียใด ๆ ! " หลังจากที่ฆ่า 12 ของการก่อการร้ายเรื่องในมือก็ยังไม่เสร็จสมบูรณ์ ยังคงมีกว่า 20 ก่อการร้ายที่ยังคงมีส่วนร่วมในการต่อสู้กับตำรวจ 5 Yue Zhong ต้องรีบไปและฆ่าพวกเขาเช่นกัน. "ใช่!" หลิว Erhei ตอบในขณะที่เขาตั้งได้อย่างรวดเร็วลงไปผูกเขาก่อการแน่นด้วยเชือกและทำให้การใช้เศษผ้าเพื่อสิ่งที่เข้ามาในปากของพวกเขา. Yue Zhong เหลือบมองไปที่ เชลยและให้คำสั่งไปยังหลิว Er Hei "อยู่ที่นี่และดูพวกเขา ถ้าพวกเขากล้าที่จะทำให้การย้ายแล้วยิงพวกเขาลง. " ได้ยินคำพูดเหล่านั้น 3 เชลยสั่นและไม่กล้าที่ทำให้การเคลื่อนไหวที่ไม่จำเป็นใด ๆ เพิ่มเติม ยุคปัจจุบันไม่ได้เป็นช่วงเวลาของการสิทธิมนุษยชนหรือความสงบสุขดังนั้นการฆ่าเชลยไม่ได้เป็นสิ่งที่คนอาจจะใส่ใจที่จะลงโทษเจ้า; ถ้ามีคนเสียชีวิตก็เป็นเพียงเลวร้ายเกินไป. หลังจากการมอบ 3 เชลยหลิว Erhei ยู Zhong อีกครั้งทำทางของเขาอย่างรวดเร็วเช่นเสือชีตาห์ที่มีต่อสถานที่ตั้งของการดวลปืนได้. ในเวลากลางคืนเป็นสถานการณ์ที่ไม่ดีเลยสำหรับ gunfights . ภายใต้ความมืดปกคลุมที่อัตราการตีจะต่ำมากเว้นแต่การต่อสู้อยู่ในระยะใกล้ มันเป็นเพียงภายใต้ฝาครอบของคืนที่วังเจียนและทีมงานของเขา 4 ตำรวจจะยังคงยึดพื้นดินของพวกเขากับการก่อการร้าย 20 คี่