Objectives. We evaluated the effect

Objectives. We evaluated the effect of a weight gain prevention intervention
(ShapeProgram) on depression among socioeconomically disadvantaged over-weight and obese Black women.
Methods.Between 2009 and 2012, we conducted a randomized trial comparing a
12-month electronic health-based w eight gain prevention intervention to usual
primary care at 5 central North Carolina community health centers. We assessed
depression with the Patient Health Questionnaire (PHQ-8). We analyzed change in
depression score from baseline to 12- and 18 -month follow -up across groups with
mixed models. We used generalized estimating equation models to analyze group
differences in the proportion above the clinical threshold for depression (PHQ-8
score > 10).
Results. At baseline, 20% of participants reported depression. Twelve-month
change in depression scores was larger for intervention participants (mean difference
= -1.85 ; 95% confidence interval = -3 .0 8 , -0.61 ; P = .004). There was a significant
reduction in the proportion of intervention participants with depression at 12 months
with no change in the usual-care group (11% vs 19%; P = .035). All effects persisted
after we controlled for weight change and medication use. We saw similar findings
at 18 months.
Conclusions. The Shape Program, which includes no mention of mood,
improved depression among socioeconomically disadvantaged Black women .

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์ เราประเมินผลกระทบของการแทรกแซงการป้องกันน้ำหนักที่เพิ่มขึ้น
(ShapeProgram) ในภาวะซึมเศร้าในผู้ด้อยโอกาส socioeconomically น้ำหนักมากกว่าและผู้หญิงสีดำอ้วน.
Methods.Between ปี 2009 และปี 2012 เราได้ทำการทดลองแบบสุ่มเปรียบเทียบ
12 เดือนอิเล็กทรอนิกส์สุขภาพตามน้ำหนักแปดกำไร
การแทรกแซงการป้องกันตามปกติดูแลหลักที่5 กลางอร์ทแคโรไลนาศูนย์สุขภาพชุมชน เราประเมินภาวะซึมเศร้ากับแบบสอบถามสุขภาพของผู้ป่วย (PHQ-8)
เราวิเคราะห์การเปลี่ยนแปลงในคะแนนภาวะซึมเศร้าจาก baseline ถึง 12 และ 18 เดือนตามอัพในกลุ่มที่มีหลากหลายรูปแบบ เราใช้ตัวแบบสมการประเมินทั่วไปในการวิเคราะห์กลุ่มที่แตกต่างกันในสัดส่วนดังกล่าวข้างต้นเกณฑ์ทางคลินิกสำหรับภาวะซึมเศร้า (PHQ-8 คะแนน> 10). ผล ที่ baseline 20% ของผู้เข้าร่วมรายงานภาวะซึมเศร้า สิบสองเดือนการเปลี่ยนแปลงในคะแนนภาวะซึมเศร้ามีขนาดใหญ่สำหรับผู้เข้าร่วมการแทรกแซง (หมายถึงความแตกต่าง = -1.85; 95% ช่วงความเชื่อมั่น = 0.0 -3 8 -0.61; p = 0.004) มีนัยสำคัญคือการลดลงของสัดส่วนของผู้เข้าร่วมการแทรกแซงกับภาวะซึมเศร้าที่ 12 เดือนกับการเปลี่ยนแปลงในกลุ่มปกติการดูแลไม่(11% เทียบกับ 19%; p = 0.035) ผลกระทบทั้งหมดยังคงอยู่หลังจากที่เราควบคุมการเปลี่ยนแปลงน้ำหนักและการใช้ยา เราเห็นการค้นพบที่คล้ายกันที่ 18 เดือน. สรุปผลการวิจัย โปรแกรมรูปร่างซึ่งรวมถึงการกล่าวถึงอารมณ์ไม่มีภาวะซึมเศร้าที่ดีขึ้นในหมู่ผู้หญิงที่ด้อยโอกาส socioeconomically สีดำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุประสงค์ เราประเมินผลของการเพิ่มน้ำหนักในการป้องกันการแทรกแซง
( shapeprogram ) ต่อภาวะซึมเศร้าของ socioeconomically ด้อยโอกาสกว่าน้ำหนัก และผู้หญิงผิวดำอ้วน .
methods.between 2009 และ 2012 เราทำการสุ่มทดลองเปรียบเทียบ
9 w อิเล็กทรอนิกส์สุขภาพจากแปดได้รับการป้องกันการแทรกแซงเพื่อดูแลหลักปกติ
5 เซ็นทรัลนอร์ธ แคโรไลนาศูนย์สุขภาพชุมชน .เราประเมินภาวะซึมเศร้าด้วย
ผู้ป่วยสุขภาพ แบบสอบถาม ( phq-8 ) เราวิเคราะห์การเปลี่ยนแปลง
คะแนนภาวะซึมเศร้าพื้นฐานจาก 12 - 18 - เดือนติดตามข้ามกลุ่มกับรุ่น
ผสม เราใช้แบบประเมินรูปแบบสมการเพื่อวิเคราะห์ความแตกต่างของกลุ่ม
ในสัดส่วนเกณฑ์ทางคลินิกสำหรับภาวะซึมเศร้า ( phq-8

คะแนน > 10 ) ผลลัพธ์ ที่พื้นฐาน20 % ของผู้เข้าร่วมรายงานดีเปรสชัน 12 เดือน
เปลี่ยนคะแนนภาวะซึมเศร้าขนาดใหญ่สำหรับผู้เข้าร่วมกิจกรรม ( หมายถึงความแตกต่าง
= -1.85 ; ช่วงความเชื่อมั่น 95% = - 3 0 8 -0.61 ; p = . 004 ) มีการลดลงอย่างมีนัยสำคัญในสัดส่วนของผู้เข้าร่วมการทดลอง

แบบ 12 เดือน ไม่มีการเปลี่ยนแปลงในกลุ่มการดูแลตามปกติ ( 11% vs 19 % ; p = . 035 )ผลทั้งหมดหาย
หลังจากที่เราควบคุมการเปลี่ยนแปลงน้ำหนักและการใช้ เราเห็นเหมือนกันค่า

ที่ 18 เดือน สรุป โปรแกรมรูปร่าง ซึ่งรวมถึง ไม่กล่าวถึงอารมณ์
ปรับปรุงภาวะซึมเศร้าในผู้หญิงสีดำ socioeconomically
ผู้ด้อยโอกาส .