In VFM model, the four factors only

In VFM model, the four factors only contribute 63.5% to overall VFM; and, in the risk allocation model, there are several exceptions on how a risk should be allocated, depending on the nature of the project. However, the frameworks provided in this study are straightforward and focused. They should help the public and private sectors reduce time spent in allocating and negotiating risks, and thus help then achieve optimal VFM in PPP projects.

The risk allocation model is based on methods of allocating risks, to the public and private sectors, as well as sharing between them. The risk allocation analysis/model suggests that macro level risks should be retained by the public sector; meso level risks should be transferred to the private sector; while, micro level risks should be shared between the two sectors.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในรุ่น VFM สี่เฉพาะปัจจัย 63.5% โดยรวม VFM และ ในรูปแบบการจัดสรรความเสี่ยง มีข้อยกเว้นหลายบนวิธีมีความเสี่ยงควรปันส่วน ขึ้นอยู่กับลักษณะของโครงการ อย่างไรก็ตาม กรอบในการศึกษานี้จะตรงไปตรงมา และมุ่งเน้น พวกเขาจะช่วยให้ประชาชน และภาคเอกชนลดเวลาที่ใช้ในการปันส่วน และการเจรจาต่อรองความเสี่ยง และจึง ช่วยให้บรรลุ VFM เหมาะสมที่สุดในโครงการ PPP แล้วรูปแบบการจัดสรรความเสี่ยงตามวิธีการจัดสรรความเสี่ยง การภาครัฐและเอกชน ตลอดจนร่วมกันระหว่างพวกเขา วิเคราะห์ความเสี่ยงจัดสรรรุ่นแสดงให้เห็นว่า ความเสี่ยงระดับแมควรเก็บรักษาจากภาครัฐ ควรโอนย้ายภาค ความเสี่ยงระดับเมโส ขณะ เสี่ยงระดับไมโครควรจะใช้ร่วมกันระหว่างสองภาคนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในรูปแบบ VFM ปัจจัยสี่เท่านั้นที่มีส่วนร่วม 63.5% โดยรวม VFM; และในรูปแบบการจัดสรรความเสี่ยงที่มีหลายข้อยกเว้นเกี่ยวกับวิธีที่มีความเสี่ยงควรจะจัดสรรขึ้นอยู่กับลักษณะของโครงการ แต่กรอบที่ให้ไว้ในการศึกษาครั้งนี้มีความตรงไปตรงมาและมุ่งเน้น พวกเขาควรจะช่วยให้ภาครัฐและเอกชนลดเวลาที่ใช้ในการจัดสรรและการเจรจาต่อรองความเสี่ยงและทำให้ช่วยแล้วประสบความสำเร็จที่ดีที่สุด VFM ในโครงการ PPP. รูปแบบการจัดสรรความเสี่ยงจะขึ้นอยู่กับวิธีการของความเสี่ยงที่จัดสรรให้กับภาครัฐและเอกชนเช่นเดียวกับ ร่วมกันระหว่างพวกเขา การจัดสรรการวิเคราะห์ความเสี่ยง / รุ่นแสดงให้เห็นว่ามีความเสี่ยงระดับมหภาคควรจะเก็บไว้โดยภาคประชาชน ความเสี่ยงระดับ Meso ควรจะโอนไปยังภาคเอกชน; ในขณะที่ความเสี่ยงในระดับจุลภาคควรจะร่วมกันระหว่างสองภาค

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แบบผู้ช่วยรัฐมนตรีว่าการ สี่ปัจจัยที่มีส่วนร่วม 63.5% การผู้ช่วยรัฐมนตรีว่าการโดยรวม และ ในการจัดสรรความเสี่ยงแบบมีข้อยกเว้นหลายวิธีมีความเสี่ยง ควรจัดสรร ขึ้นอยู่กับลักษณะของโครงการ อย่างไรก็ตาม กรอบที่ให้ไว้ในการศึกษานี้ ตรงไปตรงมา และเน้น พวกเขาจะช่วยให้ภาครัฐและเอกชนลดเวลาที่ใช้ในการจัดสรรและการตรวจสอบความเสี่ยงและจึงช่วยแล้วบรรลุผลที่ดีที่สุดผู้ช่วยรัฐมนตรีว่าการในโครงการ PPP .การจัดสรรความเสี่ยงแบบจะขึ้นอยู่กับวิธีการของการจัดสรรความเสี่ยง เพื่อภาครัฐและเอกชน ตลอดจนร่วมกันระหว่างพวกเขา การวิเคราะห์ / การจัดสรรความเสี่ยงแบบแสดงให้เห็นว่าความเสี่ยงระดับมหภาคที่ควรจะเก็บรักษาไว้โดยภาครัฐ ; ความเสี่ยงระดับเมโซควรจะถูกโอนไปยังเอกชน ในขณะที่ ความเสี่ยงระดับจุลภาคที่ควรจะใช้ร่วมกันระหว่างสองภาค