Thai people refer to dishes that ar

Thai people refer to dishes that are known as "Thai curries" in the Western world as "kaeng" (also written as "gaeng"; Thai: แกง, IPA: [kɛːŋ]). The first Thai dictionary from 1873 CE (2416 in the Thai Buddhist calendar) defines kaeng as a watery dish to be eaten with rice and utilizing shrimp paste, onions or shallots, chillies, and garlic as essential ingredients.[2] Coconut milk is not included in this definition and many Thai curries, such as kaeng som and kaeng pa, do not feature it. Curries in Lanna (northern Thai) cuisine, with only a few exceptions, do not use coconut milk due to coconut palms not growing well, if at all, in the climate of the Thai highlands. The spiciness of Thai curries depends on the amount and kind of chilli used in the making of the paste. Even within one type of curry the spiciness can differ widely.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คนไทยหมายถึงอาหารที่จะเรียกว่า "อาหารไทย" ในโลกตะวันตกเป็น "แก่ง" (ยังเขียนเป็น "แก้ง" ไทย: แกง IPA: [kɛːŋ]) พจนานุกรมไทยแรกจาก CE 1873 (2416 ในปฏิทินของชาวพุทธไทย) กำหนดแก่งเป็นจานแฉะรับประทานกับข้าว และใช้กะปิ หัวหอม หรือหอมแดง เผ็ด และกระเทียมเป็นส่วนผสมสำคัญ[2] กะทิจะไม่รวมอยู่ในข้อกำหนดนี้ และในไทยแกงกะหรี่ แกงส้มและแกงป่า คุณลักษณะ แกงในอาหารล้านนา (ภาคเหนือของไทย) มีเพียงไม่กี่ข้อยกเว้น ไม่ใช้กะทิจากมะพร้าวที่ไม่เติบโตดี ทั้งหมด ในอากาศของไฮแลนด์ไทย ฉุนของแกงไทยขึ้นอยู่กับจำนวนและชนิดของพริกที่ใช้ในการทำการวาง แม้ภายในชนิดของแกง ฉุนที่อาจแตกต่างกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คนไทยหมายถึงอาหารที่เป็นที่รู้จักกันว่าเป็น "แกงไทย" ในโลกตะวันตกเป็น "แกง" (เขียนว่า "แกง"; ไทย: แกง, IPA: [kɛːŋ]) แรกพจนานุกรมไทยตั้งแต่ 1873 ซีอี (2416 ในปฏิทินไทยพุทธ) กำหนดแกงเป็นอาหารจานน้ำที่จะกินข้าวและใช้กะปิหัวหอมหรือหอมแดงพริกและกระเทียมเป็นส่วนผสมสำคัญ. [2] กะทิไม่ได้ รวมอยู่ในคำนิยามนี้และแกงไทยเป็นจำนวนมากเช่นส้มแกงและแกงป่าไม่ได้มีมัน แกงอาหารล้านนา (ภาคเหนือ) มีเพียงข้อยกเว้นบางประการไม่ใช้กะทิเนื่องจากต้นมะพร้าวไม่เจริญเติบโตได้ดีถ้าทุกในสภาพภูมิอากาศของที่ราบสูงไทย ฉุนของอาหารไทยขึ้นอยู่กับปริมาณและชนิดของพริกที่ใช้ในการทำน้ำพริก แม้จะอยู่ในประเภทหนึ่งของแกงฉุนอาจแตกต่างกันอย่างกว้างขวาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คนไทยเรียกอาหารที่เป็นที่รู้จักกันเป็น " แกงเผ็ด " ในโลกตะวันตกเป็น " แก่ง " ( ที่เขียนว่า " แกง " ; ไทย : แกง IPA : [ K ] , ɛːŋ ) ไทยครั้งแรกพจนานุกรมจาก CE ( 2416 2416 ในไทยพุทธปฏิทิน ) กําหนดแก่งเป็นอาหารน้ำที่กินกับข้าว และการใช้กะปิ หัวหอม หรือหอมแดง พริก และกระเทียมเป็นส่วนผสมที่จำเป็น[ 2 ] กะทิจะไม่รวมอยู่ในนิยามนี้ และแกงไทยมากมาย เช่น แก่ง และแก่งป่าไม่คุณลักษณะมัน แกงล้านนา ( ภาคเหนือของไทย ) อาหารที่มีเพียงไม่กี่ข้อยกเว้น ไม่ใช้กะทิ เนื่องจากต้นมะพร้าวไม่เติบโตดี , ถ้าที่ทั้งหมด ในสภาพภูมิอากาศของไทย Highlandsความเผ็ดของแกงไทยขึ้นอยู่กับปริมาณและชนิดของพริกที่ใช้ในการวาง . แม้แต่ในประเภทหนึ่งของแกงรสเผ็ดสามารถแตกต่างกันอย่างกว้างขวาง