Day and night, despite being consta

Day and night, despite being constantly hunted down, constantly escaping and facing several dangerous, life-or-death situations, Su Luo had never felt depressed. But when faced with Nangong Liuyun’s repeated interrogation, the softest spots near her heart suddenly throbbed with pain.

It was a faint, gradual and dull pain.

Su Luo’s unwavering and experienced well-like eyes gazed back at Nangong Liuyun, lightly and dimly. The corners of her lips lifted into a breezy smile, indifferently spitting out two words: “Let go.”

Nangong Liuyun grip locked onto Su Luo’s hand. Not only did he not let up, his grip tightened even more. Ink-black eyes stared with an overbearingly imposing chilly vigor. There was also a faint wavering emotion that Su Luo could not read.

In the end, it was still Su Luo who conceded first. Her nose twitched slightly, and taking a deep breath, she batted her jet black eyelashes insincerely at Nangong Liuyun: “Your Highness Prince Jin, I’m very sorry for having troubled you. But please don’t worry, Su Luo will not be troubling you again in the future!”

Su Luo worked hard to restrain her turbulent emotions. Her tone was steady and unwavering, and her beautiful eyes held a hint of sarcasm.

He was alway telling her that he would treat her well; but upon meeting his childhood sweetheart, was she not still immediately discarded?

However beautiful the promise, in the end it was only like this.

Su Luo-ah-Su Luo, in the end what are you feeling so sorrowful about? Was being hurt by Yun Qi in your previous life, not enough? To actually be so naive as to hope that someone who would wholeheartedly treat you well? How laughable!

Nangong Liuyun quietly watched as Su Luo deliberately distanced herself from him. His expression grew terrifyingly somber, as if he was holding back an invisible anger. However, when he observed her closely, he saw her almost hysterical self-deprecating laugh that made it seem that she was simultaneously crying and laughing. His red lips parted a little as his eyes grew deeply frightening.

In the end, his Adam’s apple moved a bit, and he gazed deeply at Su Luo with a frown. “How come you couldn’t make others worry less? If anything were to happened to you, how will this king be able to explain this to your Su Manor?”

Su Luo remained where she was, as refined as an ancient Greek sculpture, she emitted a subtle chill from her whole body.

She lifted her gaze towards Nangong Liuyun, coldly smilingly with veiled ridicule. “Doesn’t your Highness Prince Jin not know about the situation in Su Manor? If something happened to me, wouldn’t it be really advantageous to certain people? They wouldn’t have been able to thank you fast enough for it, so how could they even blame you?”

Nangong Liuyun gazed deeply at Su Luo. His lips parted and closed slightly as a solemn, suffocating atmosphere surrounded them in their silence.

Suddenly, Nangong Liuyun’s long arm swooped in and brought Su Luo tightly into his arms.

His arms were strong and forceful, his chest was warm and hard, holding her tightly in his embrace. The hold almost squeezed out all of the air from her lungs, nearly suffocating her.

His action was wild, tyrannical and intense; rejection was not an option.

Coming from nowhere, the tight embrace caught Su Luo unprepared. By the time she recovered her composure, she was already imprisoned in his arms, unable to make the slightest move.

He hugged her very, very tightly, and his lanky physique trembled slightly; a hard to suppress moving emotion as if having found the precious treasure he had lost before.

But, was it really possible? The corner of Su Luo’s lips lifted in faint irony.

She wanted to push away from him, but found her own strength before this man was comparable to an ant trying to shake a giant tree, unable to move it a single jot.

Nangong Liuyun took unfair advantage of her body and began to kiss her.

Su Luo’s heart suddenly blazed with a wave of rage and indignation.

She struggled and turned her face aside, his lips brushing past her cheek.

Angered, Nangong Liuyun bit at her lips again, in a punitive, overbearing manner.

As she gasped in pain, his lively tongue forcibly pried open her teeth and probed the depths within, besieging and plundering her mouth in a willful and ravaging manner.

This kind of kiss, under the watchful eyes of many, made Su Luo feel exceedingly… uncomfortable!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันและคืน แม้ มีกำลังอย่างต่อเนื่องล่าลง หนี และหันหลายอันตราย สถานการณ์ life-or-death, Su ลูมีไม่เคยรู้สึกหดหู่ แต่เมื่อต้องเผชิญกับการสอบปากคำซ้ำ ๆ Nangong Liuyun จุดเบาใกล้หัวใจของเธอก็ มีอาการปวด throbbedก็เจ็บจาง ๆ ค่อย ๆ และน่าเบื่อSu ลูไม่เปลี่ยนใจ และประสบการณ์ที่ดีเหมือนดวงตาจ้องมาที่ Nangong Liuyun เบา และแสงน้อย มุมของริมฝีปากของเธอยกขึ้นเป็นรอยยิ้มสดชื่น indifferently คายออกสองคำ: "ให้ไป"จับ Nangong Liuyun ล็อกมือ Su ลูไว้ ไม่เพียงแต่ไม่ได้ช่วยให้ไม่ขึ้น เขาจับต้องได้มากกว่า หมึกดำตาจ้องมองกับพลังเย็นโอ่อ่า overbearingly มีอารมณ์ wavering จาง ๆ ที่ไม่อ่านลู Suในสุด ก็ยังลู Su ที่ประตูตัวแรก จมูกของเธอ twitched เล็กน้อย และการหายใจลึก ๆ เธอ batted เธอขนตาดำเจ็ท insincerely ที่ Nangong Liuyun: "ของคุณเจ้าชาย Jin ฉันขอมีทุกข์คุณ แต่กรุณาอย่ากังวล Su ลูจะไม่เป็นปัญหาคุณอีกในอนาคต"ลู Su ทำงานหนักเพื่อยับยั้งอารมณ์ของเธอปั่นป่วน เสียงของเธอเป็นมั่นคง และไม่เปลี่ยนใจ และดวงตาของเธอสวยจัดการประชดเขาจะบอกเธอว่า เขาจะรักษาเธอดี แต่เมื่อประชุมหวานใจวัยเด็กของเขา ถูกเธอไม่ทันทียังละทิ้งสวยงามอย่างไรก็ตามสัญญา ในสุดเท่านั้นเช่นนี้Su ลูอา ซูลู ในสุด สิ่งคุณรู้สึกอกตรมดังนั้นเกี่ยวกับ การบาดเจ็บเพราะยุนกี๋ในชีวิตก่อนหน้านี้ของคุณ ไม่เพียงพอหรือไม่ จริง ๆ หลงดังนั้นจะหวังว่า คนที่จะใช้ในการรักษาอย่างเต็มใจของคุณดี วิธี laughableNangong Liuyun เงียบ ๆ ดูเหมือนเป็น Su ลูจงใจ distanced ตัวเองจากเขา นิพจน์ของเขาเติบโตมาน่ากลัวน่าเกรงขาม ว่าเขาถูกจับกลับโกรธมองไม่เห็น อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาสังเกตเห็นเธออย่างใกล้ชิด เขาเห็นเธอหัวเราะตัวเอง deprecating hysterical เกือบที่ทำให้ดูเหมือน ว่า เธอพร้อมร้องไห้ และหัวเราะ ของเขาริมฝีปากสีแดงแยกเล็กน้อยขณะที่ดวงตาของเขาเติบโตลึกน่ากลัวในสุด กระเดือกเขาย้ายบิต และเขาจ้องลึกลู Su กับหน้างอ "ทำไมคุณไม่สามารถทำให้คนอื่นกังวล ถ้าอะไรจะเกิดขึ้นกับคุณ วิธีกษัตริย์นี้จะอธิบายวิธีการของคุณ Su เนอร์"Su ลูอยู่ที่เธอ เป็นเธอกลั่นเป็นประติมากรรมกรีกโบราณ ออกเย็นละเอียดอ่อนจากร่างกายของเธอเธอยกเธอจ้องมองไปที่ Nangong Liuyun จ้างงานครั้งกล่าวกับเยาะเย้ยถูกปกคลุมด้วย "ไม่ Jin สมเด็จเจ้าคุณไม่รู้เกี่ยวกับสถานการณ์ใน Su เนอร์ ถ้าสิ่งที่เกิดขึ้นกับฉัน จะไม่ได้ประโยชน์จริง ๆ กับบางคนได้ พวกเขาจะไม่ได้ขอบคุณคุณเร็วพอสำหรับมัน ดังนั้นวิธีการที่พวกเขาสามารถแม้จะตำหนิคุณ"Nangong Liuyun จ้องลึกที่ Su ลู ริมฝีปากของเขาแยก และปิดเล็กน้อยเป็นบรรยากาศบุด สำลักล้อมรอบพวกเขาในความเงียบพวกเขาทันใดนั้น แขนยาว Nangong Liuyun swooped ใน และมาลู Su แน่นในอ้อมแขนของเขาแขนของเขาแข็งแกร่ง และพลัง อกเป็นอบอุ่น และ หนัก จับเธอแน่นในอ้อมกอดของเขา ไว้เจอเกือบทั้งหมดของอากาศจากปอดของเธอ เกือบสำลักเธอการกระทำของเขาถูกป่า tyrannical และ รุนแรง ปฏิเสธไม่ได้มาจากที่ไหน กอดแน่นจับลู Su โพแทสเซียม ในขณะที่เธอกู้คืนความสงบของเธอ เธอถูกจำคุกอยู่ในอ้อมแขนของเขา ไม่สามารถทำการย้ายน้อยเขาทุกกอดเธอมาก มาก แน่น และร่างกายของเขา lanky trembled เล็กน้อย ยากจะระงับอารมณ์เคลื่อนไหวว่าพบสมบัติล้ำค่าที่เขาได้สูญเสียก่อนแต่ มันเป็นไปได้จริง ๆ มุมของริมฝีปาก Su ลูยกในลมประชดเธอต้องการผลักดันจากเขา แต่พบความแข็งแกร่งของตนเองก่อนที่ชายคนนี้เปรียบได้กับมดพยายามเขย่าต้นไม้ยักษ์ ไม่สามารถย้าย jot เดียวNangong Liuyun ใช้ประโยชน์ที่ไม่เป็นธรรมของร่างกายของเธอ และเริ่มที่จะจูบเธอหัวใจ Su ลูปะทุ ด้วยความโกรธและไม่พอใจเธอต่อสู้ และเปิดใบหน้าของเธอไว้ ริมฝีปากของเขาแปรงแก้มของเธอที่ผ่านมาโกรธ Nangong Liuyun บิตที่ริมฝีปากของเธออีก ในลักษณะลงโทษ เนสเธอ gasped ในความเจ็บปวด เขามีชีวิตชีวาลิ้นกวาดพายด์เปิดฟันของเธอ และพิสูจน์ความลึกภายใน besieging และตะวันตกปากในลักษณะประเมิน และมิติแบบนี้จูบ ใต้ตาจับของหลาย ทำ Su ลูรู้สึกเหลือเกิน...อึดอัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทั้งกลางวันและกลางคืนอย่างต่อเนื่องแม้จะถูกตามล่าอย่างต่อเนื่องและต้องเผชิญกับการหลบหนีหลายอันตรายสถานการณ์ชีวิตหรือตายซู Luo ไม่เคยรู้สึกหดหู่ แต่เมื่อต้องเผชิญกับการสอบสวนซ้ำ Nangong Liuyun ของจุดที่อ่อนนุ่มซึ่งอยู่ใกล้กับหัวใจของเธอจู่ ๆ ก็เต้นด้วยความเจ็บปวด. มันเป็นความเจ็บปวดลมค่อยเป็นค่อยไปและหมองคล้ำ. ซู Luo ของสัญญาที่มั่นคงและมีประสบการณ์ตาดีเหมือนจ้องมองกลับมาที่ Nangong Liuyun เบา ๆ และราง มุมริมฝีปากของเธอยกขึ้นเป็นรอยยิ้มสดชื่นเอาใจใส่คายออกคำสองคำ "ให้ไป." Nangong Liuyun จับล็อคลงบนมือของซู Luo ไม่เพียง แต่เขาไม่ยอมให้ขึ้นจับของเขาทำให้รัดกุมมากยิ่งขึ้น ตาหมึกสีดำจ้องกับความแข็งแรงของการจัดเก็บภาษีที่อากาศหนาวเย็นอย่างกดขี่ นอกจากนี้ยังมีอารมณ์ความรู้สึกลังเลที่จางซู Luo ไม่สามารถอ่าน. ในท้ายที่สุดมันก็ยังซู Luo ที่ยอมรับเป็นครั้งแรก จมูกของเธอกระตุกเล็กน้อยและการหายใจลึก ๆ เธอปัดขนตาของเธอเจ็ทสีดำสะบัดสะบิ้งที่ Nangong Liuyun: "คุณสมเด็จเจ้าชายจินฉันเสียใจมากสำหรับการมีความสุขกับคุณ แต่โปรดอย่ากังวลซู Luo จะไม่ได้รับหนักใจคุณอีกครั้งในอนาคต! " ซู Luo ทำงานอย่างหนักเพื่อยับยั้งอารมณ์ป่วนของเธอ น้ำเสียงของเธอเป็นที่มั่นคงและไม่เปลี่ยนแปลงและดวงตาที่สวยงามของเธอจัดขึ้นคำใบ้ของถ้อยคำ. เขาได้เสมอบอกเธอว่าเขาจะปฏิบัติต่อเธอดี; แต่เมื่อประชุมหวานใจวัยเด็กของเขาเธอยังคงไม่ทิ้งได้ทันทีหรือไม่อย่างไรก็ตามที่สวยงามสัญญาในท้ายที่สุดมันก็เป็นเพียงเช่นนี้. ซูลูอาซู Luo ในท้ายที่สุดสิ่งที่คุณรู้สึกทุกข์ใจเกี่ยวกับอะไร? ถูกทำร้ายโดยยุนฉีในชีวิตของคุณก่อนหน้านี้ไม่เพียงพอหรือไม่ จริงไร้เดียงสาเพื่อให้เป็นไปหวังว่าคนที่บริสุทธิ์ใจจะปฏิบัติต่อคุณด้วยหรือไม่ วิธีบ้องแบ๊ว! Nangong Liuyun เงียบ ๆ ดูเป็นซู Luo จงใจตัวเองออกห่างจากเขา การแสดงออกของเขาเติบโตอึมครึมน่ากลัวเช่นถ้าเขาถือกลับมองไม่เห็นความโกรธ แต่เมื่อเขาสังเกตเห็นเธออย่างใกล้ชิดเขาเห็นตีโพยตีพายเกือบหัวเราะลดตัวลงของเธอที่ทำให้มันดูเหมือนว่าเธอกำลังร้องไห้ไปพร้อม ๆ กันและหัวเราะ ริมฝีปากสีแดงของเขาแยกเล็ก ๆ น้อย ๆ เป็นตาของเขาเติบโตที่น่ากลัวอย่างลึกซึ้ง. ในท้ายที่สุดแอปเปิ้ลอดัมของเขาย้ายบิตและเขาจ้องลึกที่ซู Luo กับขมวดคิ้ว "มาได้อย่างไรคุณไม่สามารถทำให้คนอื่นต้องกังวลน้อยลงหรือไม่ หากสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นกับคุณว่ากษัตริย์นี้จะสามารถที่จะอธิบายเรื่องนี้ไปซูคฤหาสน์ของคุณ? " ซู Luo ยังคงอยู่ที่เธอเป็นเช่นกลั่นเป็นประติมากรรมกรีกโบราณเธอปล่อยออกมาเย็นที่ลึกซึ้งจากร่างกายของเธอ. เธอยก จ้องมองเธอที่มีต่อ Nangong Liuyun, ชาอมยิ้มกับเยาะเย้ยหน้ากาก "ไม่คุณสมเด็จเจ้าชายจินไม่ทราบเกี่ยวกับสถานการณ์ในซูคฤหาสน์? หากสิ่งที่เกิดขึ้นกับฉันมันจะไม่ได้เปรียบจริงๆบางคน? พวกเขาจะไม่ได้รับสามารถที่จะขอขอบคุณเร็วพอสำหรับมันดังนั้นวิธีที่พวกเขายังสามารถโทษคุณ? " Nangong Liuyun จ้องลึกที่ซู Luo ริมฝีปากของเขาแยกและปิดเล็กน้อยเป็นเคร่งขรึมบรรยากาศหอบล้อมรอบพวกเขาอยู่ในความเงียบของพวกเขา. ทันใดนั้นแขนยาว Nangong Liuyun ของโฉบในและนำซู Luo แน่นลงไปในอ้อมแขนของเขา. แขนของเขาที่แข็งแกร่งและมีพลังหน้าอกของเขาอบอุ่นและยากที่ถือ เธอแน่นในอ้อมกอดของเขา ถือเกือบจะบีบออกทั้งหมดของอากาศจากปอดของเธอเกือบสำลักเธอ. การกระทำของเขาเป็นป่าเผด็จการและรุนแรง; ปฏิเสธไม่ได้เป็นตัวเลือก. มาจากที่ไหนเลยอ้อมกอดแน่นจับซู Luo ไม่ได้เตรียมตัวไว้ ตามเวลาที่เธอฟื้นความสงบของเธอเธอถูกขังอยู่ในอ้อมแขนของเขาไม่สามารถที่จะทำให้การย้ายน้อย. เขากอดเธอมากแน่นมากและร่างกายผอมเขากลัวจนตัวสั่นเล็กน้อย ยากที่จะปราบปรามการย้ายอารมณ์ความรู้สึกราวกับว่ามีพบสมบัติล้ำค่าเขาได้สูญเสียก่อน. แต่ก็เป็นไปได้จริงเหรอ? มุมของริมฝีปากซู Luo ของยกประชดลม. เธออยากจะผลักดันออกไปจากเขา แต่ก็พบว่ามีความแข็งแรงของเธอเองก่อนที่ชายผู้นี้จึงเปรียบได้กับมดพยายามที่จะเขย่าต้นไม้ยักษ์ไม่สามารถที่จะย้ายมัน Jot เดียว. Nangong Liuyun เอา ประโยชน์ที่ไม่เป็นธรรมของร่างกายของเธอและเริ่มที่จะจูบเธอ. หัวใจซู Luo ของกึกประกายกับคลื่นของความโกรธและความไม่พอใจ. เธอต่อสู้และหันใบหน้าของเธอกันริมฝีปากของเขาแปรงที่ผ่านมาแก้มของเธอ. โกรธบิต Nangong Liuyun ที่ริมฝีปากของเธออีกครั้งใน ลงโทษลักษณะเอาแต่ใจ. ขณะที่เธออ้าปากค้างในความเจ็บปวดลิ้นที่มีชีวิตชีวาของเขางัดกวาดต้อนเปิดฟันของเธอและหยั่งลึกภายในปราสาทและปล้นปากของเธอในลักษณะที่จงใจและทำลาย. ชนิดของการจูบนี้ใต้ตาที่จับตามองของหลาย ๆ คน Made ซู Luo รู้สึกอึดอัดเหลือเกิน ... !

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลางวันและกลางคืน แม้ตลอดเวลาตามล่าอย่างต่อเนื่อง และหันหนีอันตรายหลาย ชีวิตหรือความตาย สถานการณ์ ซู ลู ไม่เคย รู้สึกหดหู่ แต่เมื่อต้องเผชิญกับนังก๊อก liuyun ซ้ำการเบา จุดใกล้หัวใจเธอพลันเต้นแรงด้วยความเจ็บปวดมันค่อยๆ ค่อยๆ และทึบ ความเจ็บปวดซูหลัว ใจเด็ดและประสบการณ์ดีเหมือนตาจ้องมองกลับมาที่ นังก๊อก liuyun เบาและเลือนราง . มุมปากยกขึ้นไปยิ้มบางเบา ไม่แตกต่างกันการคายออกมาสองคำ : " ปล่อย "นังก๊อก liuyun จับล็อกติดกับซูลู มือ ไม่เพียง แต่เขาไม่ให้ขึ้น มือของเขากระชับมากยิ่งขึ้น หมึกดำ ตาจ้องที่หนาวเย็น overbearingly การเพียร มีเป็นลมโลเลอารมณ์ที่ซูหลัว ไม่สามารถอ่านได้สุดท้ายแล้ว มันก็ยัง ซู ลู ที่เสียประตูแรก จมูกของเธอกระตุกเล็กน้อย และสูดหายใจเข้าลึกๆ เธอวิ่งเข้ามาถี่ยิบของเธอสีดำที่ขนตา ซึ่งไม่จริงใจนังก๊อก liuyun " องค์ชาย องค์ชายจิน ฉันขอโทษ ที่สร้างปัญหาให้คุณ แต่ไม่ต้องห่วง ซู หลัวจะไม่รบกวนคุณอีกต่อไป "ซู หลัว ทำงานอย่างหนักเพื่อยับยั้งอารมณ์ป่วนเธอ น้ำเสียงของเธอมั่นคงและแน่วแน่ และดวงตาคู่สวยของเธอจัดขึ้น คำใบ้ของการถากถางเขาจะบอกเธอว่า เขาจะดูแลเธออย่างดี แต่เมื่อประชุมหวานใจวัยเด็กของเขา เธอไม่ยังคงทันทีทิ้ง ?ที่สวยงาม แต่สัญญา สุดท้าย มันก็แค่เหมือนแบบนี้ซูหลอซูอาหลัว ในที่สุดสิ่งที่คุณรู้สึกทุกข์ใจเรื่องอะไร ถูกทำร้ายโดยยุนฉีในชีวิตก่อนหน้าของคุณ , ไม่เพียงพอ จริง ๆ แล้ว จะอ่อนหัดขนาดจะหวังว่าคนที่จะทำกับคุณสุดใจดี วิธีตลก !นังก๊อก liuyun เงียบๆดูซูหลัวจงใจห่างไกลตัวเองจากเขา การแสดงออกของเขาเติบโต terrifyingly เศร้าหมองราวกับว่าเขาอดกลั้นความโกรธล่องหน อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาสังเกตเธอใกล้ๆ เขาเห็นตัวเองเกือบจะโวยวายของเธอ deprecating หัวเราะที่ทำให้มันดูเหมือน ว่าเธอพร้อมร้องไห้และหัวเราะ ริมฝีปากสีแดงเผยอเล็กน้อย ดวงตาของเขาเติบโตลึกน่ากลัวในตอนท้ายของเขาลูกกระเดือกขยับนิดหน่อย เขาจ้องมองลึกที่ซูหลัวด้วยความบึ้งตึง " ทำไมคุณไม่สามารถทำให้คนอื่นกังวลน้อยลง หากสิ่งที่จะเกิดขึ้นกับคุณ จะอย่างไร กษัตริย์องค์นี้ได้อธิบายเรื่องนี้กับคฤหาสน์ ซู ? "ซู หลัวจากที่เธอเป็นกลั่นเป็นประติมากรรมกรีกโบราณ เธอออกมาเดินเล่นที่บอบบางจากร่างกายทั้งหมดของเธอเธอยกสายตาของเธอที่มีต่อนังก๊อก liuyun อมยิ้มกับอีกคนอย่างเฉยเมย เยาะเย้ย " ไม่ได้เพคะ องค์ชายจินไม่รู้เกี่ยวกับสถานการณ์ใน ซูเนอร์ ? ถ้ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับผม มันคงจะจริง เป็นประโยชน์ต่อหนึ่งคน พวกเขาจะไม่ได้รับสามารถที่จะขอบคุณคุณเร็วพอสำหรับมัน ดังนั้นวิธีที่พวกเขาสามารถ จะโทษคุณ "นังก๊อก liuyun จ้องมองลึกที่ซูหลอ . ริมฝีปากของเขาแยกออกจากกันและปิดเล็กน้อยเป็นขึงขัง หายใจไม่ออก ท่ามกลางบรรยากาศที่โอบล้อมพวกเขาในความเงียบของพวกเขาจู่ๆ ก็นังก๊อก liuyun แขนยาวเข้ามาและพาซูหลัวไว้แน่นในอ้อมแขนแขนของเขาแข็งแรงและมีพลัง หน้าอกของเขาอุ่นและหนัก เธอกอดแน่นอยู่ในอ้อมกอดของเขา ค้างเกือบบีบออกทั้งหมดของอากาศจากปอดเธอแทบหายใจไม่ออก เธอการกระทำของเขาคือป่า เผด็จการและรุนแรง ; การปฏิเสธ ไม่ใช่ทางเลือกมาจากไหนก็ไม่รู้ กอดแน่น จับ ซู ลู ไม่ได้เตรียมตัวเลย โดยเวลาที่เธอพบความสงบของเธอ เธอถูกขังอยู่ในอ้อมแขนของเขาไม่สามารถที่จะให้ย้ายเลยเขากอดเธอไว้แน่นมาก และรูปร่างสูงโย่งของเขาสั่นเล็กน้อย ยากที่จะระงับการย้ายอารมณ์ว่าต้องได้พบสมบัติล้ำค่าที่เขาได้สูญเสียมาก่อนแต่มันเป็นไปได้จริง ๆ มุมปากยกขึ้นในท่าซูเป็นลมแดกดันเธอต้องการที่จะผลักดันให้ห่างจากเขา แต่ก็พบว่าตัวของเธอเอง ก่อนที่ชายผู้นี้ได้ มดพยายามจะเขย่าต้นไม้ยักษ์ ไม่สามารถย้ายในส่วนเดียวนังก๊อก liuyun เอาประโยชน์ที่ไม่เป็นธรรมของร่างกายของเธอและเริ่มที่จะจูบเธอหัวใจของซูหลัวก็เจิดจ้าด้วยคลื่นความโกรธและความไม่พอใจ .เธอพยายามดิ้นรนและหันใบหน้าของเธอออกไป ริมฝีปากของเขาปัดผ่านแก้มของเธอโกรธ , นังก๊อก liuyun บิตที่ริมฝีปากของเธออีกครั้ง ในโทษ ยโส ลักษณะเธออ้าปากค้าง เจ็บ ปวด ลิ้นที่มีชีวิตชีวาของเขาบังคับให้งัดเปิดฟันของเธอและตรวจสอบความลึกภายในปราสาทและปล้นจี้ในปากของเธอ และการปล้นสะดมโดยลักษณะชนิดของจูบภายใต้ตาตื่นตัวมาก ทำให้ ซู หลัวรู้สึกเหลือเกิน . . . . . . . อึดอัด