Film tourism and its related phenom

Film tourism and its related phenomena did not receive much attention until the early 1990s but have now sparked a wide range of interest across tourism academia.

Early discussion on this topic can be dated back to Boorstin (1961) but more detailed investigations อcame from Butts (1992), Tooke and Baker (1996) and subsequently from Beeton (2001, 2004, 2005) as well as Busby and Klug (2001). While there has been evidence of its
popularity, particularly among PhD students, most research still focuses on understanding the phenomenon, the motivation and experience of film tourists or films as tools for destination marketing. Furthermore, much of the research methodology in these works
adopts a case-study approach, resulting in anecdotal evidence of the impacts and success of film tourism destinations.

This paper is desk-based research that seeks to investigate the challenges surrounding film tourism by reviewing existing literature and
identifying some gaps in theoretical knowledge and practical application.

Beeton has discussed film tourism in the context of community planning (2005); however, this paper further aims to take a more critical approach by questioning the hype surrounding
film tourism and criticising its viability with regard to tourism planning and its sustainability with regard to tourism development. Firstly, conceptual problems regarding the

definition of film tourism are highlighted. Secondly, procedural problems in relation to tourism planning are investigated through the use of stakeholder theory in order to showcase the key roles and conflicts. This will then lead to lastly questioning the sustainability
of film tourism, before reaching a conclusion that highlights the key limitations of film tourism as a concept and its viability when applied to sustainable tourism planning and development.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ท่องเที่ยวภาพยนตร์และปรากฏการณ์ที่เกี่ยวข้องไม่ได้รับความสนใจมากจนถึงต้นปี 1990 แต่ได้จุดประกายในขณะนี้ความหลากหลายที่น่าสนใจทั่ววิชาการท่องเที่ยว.

การอภิปรายในช่วงต้นของหัวข้อนี้สามารถลงวันที่กลับไป Boorstin (1961) แต่การตรวจสอบรายละเอียดเพิ่มเติมอมาจากก้น (1992), Tooke และเบเกอร์ (1996) และต่อมาจาก Beeton (2001, 2004, 2005) เช่นเดียวกับ Busby และ Klug (2001) ในขณะที่มีหลักฐานของ
ความนิยมโดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่นักศึกษาปริญญาเอกการวิจัยส่วนใหญ่ยังคงมุ่งเน้นไปที่การทำความเข้าใจปรากฏการณ์แรงจูงใจและประสบการณ์ของนักท่องเที่ยวฟิล์มหรือฟิล์มเป็นเครื่องมือสำหรับการตลาดปลายทาง นอกจากนี้มากของวิธีการวิจัยในผลงานเหล่านี้
ต้องมีแนวทางกรณีศึกษาที่เกิดในหลักฐานของผลกระทบและความสำเร็จของแหล่งท่องเที่ยวภาพยนตร์.

กระดาษนี้เป็นงานวิจัยแผนกตามที่พยายามที่จะตรวจสอบความท้าทายรอบการท่องเที่ยวภาพยนตร์โดยการตรวจสอบที่มีอยู่ วรรณกรรมและ
การระบุช่องว่างบางอย่างในความรู้ทางทฤษฎีและการประยุกต์ใช้ในทางปฏิบัติ. Beeton ได้กล่าวถึงการท่องเที่ยวในภาพยนตร์เรื่องนี้ในบริบทของการวางแผนชุมชน (2005) นั้น แต่กระดาษต่อไปนี้มีจุดมุ่งหมายที่จะใช้วิธีการที่สำคัญมากขึ้นโดยการสอบถาม hype รอบการท่องเที่ยวภาพยนตร์และวิจารณ์ศักยภาพในเรื่องเกี่ยวกับการวางแผนการท่องเที่ยวและการพัฒนาอย่างยั่งยืนในเรื่องเกี่ยวกับการพัฒนาการท่องเที่ยวที่มีกับ ประการแรกปัญหาแนวความคิดเกี่ยวกับความหมายของการท่องเที่ยวในภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นไฮไลต์ ประการที่สองปัญหาในการดำเนินการในส่วนที่เกี่ยวกับการวางแผนการท่องเที่ยวจะถูกตรวจสอบโดยการใช้ทฤษฎีของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในการสั่งซื้อที่จะแสดงบทบาทสำคัญและความขัดแย้ง นี้จะนำไปสู่การตั้งคำถามสุดท้ายการพัฒนาอย่างยั่งยืนของการท่องเที่ยวภาพยนตร์ก่อนที่จะถึงข้อสรุปที่เน้นข้อ จำกัด ที่สำคัญของการท่องเที่ยวฟิล์มเป็นแนวคิดและความมีชีวิตของมันเมื่อนำไปใช้กับการวางแผนการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนและการพัฒนา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การท่องเที่ยวภาพยนตร์และปรากฏการณ์ที่เกี่ยวข้องไม่ได้รับความสนใจมากจนถึงช่วงต้นทศวรรษ 1990 แต่บัดนี้ได้จุดประกายความสนใจในหลากหลายของภาคการท่องเที่ยวการอภิปรายในช่วงต้นของหัวข้อนี้สามารถลงวันที่กลับไปบูร์สติน ( 1961 ) แต่การสอบสวนรายละเอียดศึกษามาจากก้น ( 1992 ) , tooke และเบเกอร์ ( 1996 ) และภายหลังจากบีเติ้น ( 2001 , 2004 , 2005 ) รวมทั้ง บัสบี และ คลัก ( 2001 ) ในขณะที่มีหลักฐานของความนิยม โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่นักศึกษาปริญญาเอก งานวิจัย ส่วนใหญ่ยังคงเน้นความเข้าใจปรากฏการณ์ , แรงจูงใจและประสบการณ์ของนักท่องเที่ยวหนังหรือภาพยนตร์เป็นเครื่องมือทางการตลาดปลายทาง นอกจากนี้ มากของการวิจัยในงานเหล่านี้กฎหมายกรณีศึกษา ซึ่งในหลักฐานของผลกระทบและความสำเร็จของจุดหมายปลายทางการท่องเที่ยวฟิล์มกระดาษนี้เป็นโต๊ะตามการวิจัยที่มุ่งศึกษาความท้าทายรอบการท่องเที่ยวโดยการทบทวนวรรณกรรมและภาพยนตร์ที่มีอยู่การระบุช่องว่างบางความรู้ทางทฤษฎีและการประยุกต์ใช้ในการปฏิบัติบีเติ้นได้กล่าวถึงการท่องเที่ยวภาพยนตร์ในบริบทของชุมชนการวางแผน ( 2005 ) ; อย่างไรก็ตาม , กระดาษนี้ต่อไปจึงใช้วิธีการมากมีการ hype รอบการท่องเที่ยวภาพยนตร์และตำหนิ viability ของเกี่ยวกับการวางแผน และความยั่งยืนของเกี่ยวกับการพัฒนาการท่องเที่ยวการท่องเที่ยว ประการแรก มีปัญหาเกี่ยวกับคำนิยามของการท่องเที่ยวภาพยนตร์จะถูกเน้น ประการที่สอง ปัญหาเกี่ยวกับขั้นตอนในความสัมพันธ์กับการวางแผนการท่องเที่ยวศึกษาผ่านการใช้ทฤษฎีผู้มีส่วนได้เสีย เพื่อแสดงถึงบทบาทและความขัดแย้ง นี้จะนำไปสู่การตั้งคำถามและความยั่งยืนการท่องเที่ยวภาพยนตร์ ก่อนถึงบทสรุปที่ไฮไลท์ข้อจำกัดสำคัญของการท่องเที่ยวฟิล์มเป็นแนวคิดและ viability ของเมื่อใช้กับการวางแผนการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน และการพัฒนา