Not a robot move Cutie remained sil

Not a robot move Cutie remained silent, his eyes fixed on the huge Converter.
Donovan pushed the nearest robot. "Stand up!' he shouted Slowly, the robot obeyed There is only one Master Cutie is his messenger.'
The other robots repeated: "There is only one Master and Cutie is his messenger.'
Is that right?" Donovan said angrily, "Well let me tell you something. There isn't any Master; and I'm the one giving orders around here. Understand? Now get out!'
'l obey only the Master.
"Nonsense!" Donovan shouted. He turned his head and spat at the Converter. "That thing is a machine. The isn't any Master, and there isn't any messenger. You obey me!'
The robots were silent and their red eyes stared at Donovan.
"How dare you spit at the Master," whispered Cutie. He moved forwards, slowly and purposefully, and Donovan felt a sudden rush of fear. A robot could not feel anger- but Cutie's eyes were unreadable.
"I'm sorry, Donovan, said the robot, "but you can't stay here after this. You and Powell can no longer enter the control room and the engine room.
Cutie hand moved quietly and in a moment two robots had lifted Donovan from the floor and carried him up the stairs.
Two robots guarded the door of the officers' room. Inside, Donovan was still angry. "Those robots must obey us! It's the Second Law!'

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่ใช่หุ่นยนต์ย้ายยังคงเงียบ น่ารักดวงตาของเขาคงที่ในแปลงขนาดใหญ่ โดโนแวนผลักหุ่นยนต์ที่ใกล้ที่สุด "ลุกขึ้น!' เขาตะโกนช้า หุ่นยนต์เชื่อฟังมีคือ น่ารักหลักเดียวเป็น messenger ของเขา.' หุ่นยนต์อื่น ๆ ซ้ำ: "มีหลักเดียว และน่ารักเป็น messenger ของเขา.' คือที่ขวา โดโนแวนกล่าวด้วยความโกรธ "ดีให้ฉันบอกคุณบางสิ่งบางอย่าง ไม่มีหลักใด ๆ และฉันคนหนึ่งสั่งให้ที่นี่ เข้าใจหรือไม่ ตอนนี้ ได้ออก!' ' l ฟังต้นแบบ "เหลวไหล" โดโนแวนตะโกน เขาหันหัวของเขา และฤทธิ์ที่ตัวแปลง "สิ่งที่เป็นเครื่อง ไม่ใช่หลักใด ๆ และไม่ใด messenger คุณฟังฉัน!' หุ่นยนต์เงียบ และตาสีแดงจ้องที่โดโนแวน "วิธีกล้าคุณน้ำลายที่หลัก, " กระซิบรัก เขาย้ายไปข้างหน้า ช้า และเด็ดเดี่ยว และโดโนแวนรู้สึกเร่งอย่างฉับพลันของความกลัว หุ่นยนต์อาจไม่รู้สึกโกรธ - แต่น่ารักของตาไม่สามารถอ่าน "ฉันขอโทษ โดโนแวน กล่าวว่า หุ่นยนต์ "แต่คุณไม่สามารถเข้าพักที่นี่หลังจากนี้ คุณและพาวเวลไม่ป้อนห้องควบคุมและห้องเครื่องยนต์ น่ารักมือย้ายอย่างเงียบ ๆ และในช่วงเวลา สองหุ่นยนต์ยกโดโนแวนจากชั้น และนำเขาขึ้นบันไดหุ่นยนต์สองรักษาประตูของห้องพักของเจ้าหน้าที่ ภายใน โดโนแวนก็ยังโกรธ "เหล่าหุ่นยนต์ต้องเชื่อฟังเรา มันเป็นกฎหมายสอง!'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่น่ารักหุ่นยนต์ย้ายยังคงเงียบดวงตาของเขาจับจ้องอยู่ที่แปลงใหญ่.
โดโนแวนผลักดันหุ่นยนต์ที่ใกล้ที่สุด "ยืนขึ้น!' เขาตะโกนช้าหุ่นยนต์เชื่อฟังมีเพียงคนเดียวโท Cutie เป็นทูตของเขา.
หุ่นยนต์อื่น ๆ ซ้ำแล้วซ้ำอีกว่า "มีเพียงหนึ่งปริญญาโทและ Cutie เป็นทูตของเขา. '
เป็นสิทธิที่?" โดโนแวนกล่าวว่าด้วยความโกรธ "ดีให้ฉันบอก บางสิ่งบางอย่าง ไม่มีโทใด ๆ และฉันหนึ่งให้คำสั่งซื้อรอบที่นี่ เข้าใจ? ตอนนี้ได้ออก! '
' l เชื่อฟังเพียงโท.
"ไร้สาระ" โดโนแวนตะโกน เขาหันหัวของเขาและถ่มน้ำลายใส่แปลง "นั่นคือสิ่งที่เครื่อง. ไม่ได้โทใด ๆ และไม่มี Messenger ใด. คุณเชื่อฟังฉัน! '
หุ่นยนต์มีความเงียบและดวงตาสีแดงของพวกเขาจ้องมองมาที่โดโนแวน.
" วิธีที่คุณกล้าที่คายโท "กระซิบ Cutie. เขาเดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆและเด็ดเดี่ยวและโดโนแวนรู้สึกเร่งด่วนฉับพลันของความกลัว. หุ่นยนต์ไม่สามารถรู้สึก anger- แต่ตาน่ารักของคนที่อ่านไม่ได้.
"ฉันขอโทษโดโนแวนกล่าวว่าหุ่นยนต์" แต่คุณไม่สามารถ อยู่ที่นี่หลังจากนี้. คุณและพาวเวลจะไม่สามารถเข้ามาในห้องควบคุมและห้องเครื่องยนต์.
มือ Cutie ย้ายอย่างเงียบ ๆ และในช่วงเวลาที่หุ่นยนต์ทั้งสองยกโดโนแวนจากพื้นอุ้มขึ้นบันได.
หุ่นยนต์ทั้งสองรักษาประตูของ เจ้าหน้าที่ห้อง. ภายในโดโนแวนยังคงโกรธ. "หุ่นยนต์เหล่านั้นต้องเชื่อฟังเรา! มันเป็นกฎข้อที่สอง!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่ย้ายหุ่นยนต์น่ารักยังคงเงียบ สายตาของเขาจับจ้องไปที่แปลงใหญ่โดโนแวนผลักหุ่นยนต์ที่ใกล้ที่สุด " ยืนขึ้น ! เขาตะโกนอย่างช้าๆ หุ่นยนต์เชื่อฟังมีเพียงหนึ่งอาจารย์น่ารักเป็น Messenger ของเขา’หุ่นยนต์อื่น ๆซ้ำ : " มีเพียงหนึ่งหลักและน่ารักเป็น Messenger ของเขา’ใช่มั้ย ? " โดโนแวน กล่าวอย่างฉุนเฉียว " ดีให้ฉันบอกคุณบางอย่าง ไม่มีนาย แล้วฉันก็เป็นคนหนึ่งที่สั่งรอบนี้ เข้าใจมั้ย ? ออกไปเดี๋ยวนี้ !ผมจะเชื่อฟังแต่เจ้านาย" ไร้สาระ ! " โดโนแวนตะโกน เขาหันศีรษะของเขาและถ่มน้ำลายที่แปลง . มันเป็นเครื่อง มีไม่ใด ๆหลัก และไม่มีสาร เธอเชื่อฟังฉันหุ่นยนต์ก็เงียบและดวงตาสีแดงของมันจ้องมอง โดโนแวน" กล้าดียังไงมาพูดที่อาจารย์ " กระซิบ น่ารักจัง เขาย้ายไปข้างหน้าอย่างช้าๆ และตั้งใจ และโดโนแวนรู้สึกวิ่งอย่างฉับพลันของความกลัว หุ่นยนต์ก็ไม่ได้รู้สึกโกรธ แต่น่ารัก ตาก็ไม่สามารถอ่านได้" ขอโทษนะ โดโนแวน กล่าวว่า หุ่นยนต์ " แต่เธอไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว คุณพาวล์ไม่สามารถเข้าไปในห้องควบคุม และห้องเครื่องมือน่ารักไปอย่างเงียบ ๆและในช่วงเวลาสองหุ่นยนต์ยก โดโนแวนจากพื้นและพาเขาขึ้นบันไดสองหุ่นยนต์เฝ้าประตูห้องเจ้าหน้าที่ ' ภายใน โดโนแวนยังโกรธ " หุ่นยนต์เหล่านั้นต้องเชื่อฟังเรา มันเป็นกฎหมายที่สอง !