EducationIntervention and treatment

Education
Intervention and treatment of PPMD requires education and screening. Communities, as well as individuals, must be educated in regard to risk factors, symptoms, and etiology of PPMD. Education about PPMD begins with awareness. This can be possible through prenatal classes, physician offices, health clinics, and media blitzes. Education is provided on two levels, with the individual and her community and the health care professional. Community education can be accomplished by newspaper articles, women’s health newsletters, and community lectures (Straub et al., 1998). Ugarriza (2002) suggests emphasizing the roles of family members in helping
new mothers gain rest and support. Baker et al. (2002) recommend including family members or significant others in the educational process. They also state that education regarding PPMD should be a routine part of every patient’s antepartum care.

Research has shown that education reduces the incidence of PPMD and lowers screening scores. Seeman (2001) found that no women enrolled in the course, Survival Skills for New Moms, developed postpartum depression compared to 33% in the control group who did not attend the class but did develop depression. Findings of a study in Taiwan among 500 women who were screened for postpartum depression indicated that informational support about PPMD given to women may contribute to lower scores on screening than those who did not receive the informational support (Heh & Fu, 2003).

Some states have taken the initiative to provide resources for those diagnosed with a PPMD. The state of Texas, through the passage of House Bill 341 in 2003, requires physicians, midwives, hospitals, and birthing centers to provide pregnant patients with a PPMD resource list. This should be documented in the patient chart (Texas Department of Health, 2003). The Texas Department of Mental Health (TDMH ) (2003) provides healthcare providers and families with
tips on dealing with depression. Through its website, TDMH suggests that when working with a depressed family member or friend it is important to keep routines as normal as possible even if the family member does not want to participate in the routine. TDMH goes on to recommend that family members become role models by seeking help if experiencing any mental problems and joining a support group in order to talk with others experiencing the same problems.

Healthcare providers require more in depth knowledge relating to the screening, identification, and interventions of PPMD. Recognition of symptoms and intervention early in the pregnancy may improve postpartum outcomes. In order for this to occur, professional organizations such as the American Medical Association and the American Nurses Association must take a proactive step in
setting guidelines and standards for practice relating to early identification and
implementation of care in postpartum mood disorders. Screening of only those women who present with symptoms may leave many undiagnosed and untreated. It is recommended that all women be provided information regarding PPMD in the third trimester of pregnancy and sooner if at risk (ACOG and AAP, 2002).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษาแทรกแซงและรักษา PPMD ต้องศึกษา และตรวจคัดกรอง ต้องศึกษาชุมชน เป็นบุคคล เรื่องปัจจัยเสี่ยง อาการ และวิชาการ PPMD ศึกษาเกี่ยวกับ PPMD เริ่มต้น ด้วยความรู้ นี้จะได้เรียนก่อนคลอด สำนักงานแพทย์ คลินิก และ blitzes สื่อ การศึกษาตั้งไว้ในระดับที่สอง แต่ละชุมชนของเธอ และผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพ การศึกษาชุมชนสามารถดำเนินการ โดยหนังสือพิมพ์บทความ ผู้หญิงข่าวสุขภาพ และชุมชนบรรยาย (Straub et al., 1998) แนะนำ Ugarriza (2002) เน้นบทบาทของครอบครัวในการช่วยแม่ใหม่ได้รับส่วนที่เหลือและสนับสนุน เบเกอร์ et al. (2002) แนะนำรวม ถึงสมาชิกในครอบครัว หรือสำคัญอื่น ๆ ในการศึกษา พวกเขายังระบุว่า การศึกษาเกี่ยวกับ PPMD ควรเป็นส่วนหนึ่งที่ประจำการดูแลผู้ป่วยทุก antepartumงานวิจัยได้แสดงว่า การศึกษาช่วยลด PPMD และออกตรวจคะแนน Seeman (2001) พบว่า สตรีไม่ลงทะเบียนในหลักสูตร ทักษะการอยู่รอดสำหรับ Moms ใหม่ พัฒนาเปรียบเทียบกับ 33% ในกลุ่มควบคุมที่ไม่สนใจเรียน แต่ไม่ได้พัฒนาภาวะซึมเศร้า โรคซึมเศร้าหลังคลอด ผลการวิจัยของการศึกษาในไต้หวันระหว่างผู้หญิง 500 ถูกฉายสำหรับภาวะซึมเศร้าหลังคลอดระบุว่า สนับสนุนข้อมูลเกี่ยวกับ PPMD ที่ให้ผู้หญิงอาจร่วมลงคะแนนในการคัดกรองมากกว่าผู้ที่ไม่ได้รับการสนับสนุนข้อมูล (Heh และ Fu, 2003)บางรัฐได้ริเริ่มการให้ข้อมูลสำหรับวินิจฉัยกับ PPMD ที่รัฐเท็กซัส ผ่านเส้นทาง 341 รายการเฮาส์ใน 2003 ต้องการแพทย์ midwives โรงพยาบาล และ birthing ศูนย์ให้ผู้ป่วยตั้งครรภ์ PPMD ทรัพยากรรายการ นี้ควรจัดในแผนภูมิผู้ป่วย (เท็กซัสกรมสุขภาพ 2003) เท็กซัสแผนกของสุขภาพจิต (TDMH) (2003) ให้บริการดูแลสุขภาพและครอบครัวด้วยเคล็ดลับในการจัดการกับภาวะซึมเศร้า ผ่านเว็บไซต์ของ TDMH แนะนำที่เมื่อทำงานกับสมาชิกในครอบครัวตกต่ำ หรือเพื่อนเป็นสิ่งสำคัญเพื่อให้งานประจำเป็นปกติที่สุดแม้ว่าสมาชิกในครอบครัวไม่ต้องการมีส่วนร่วมในขั้นตอน TDMH ไปในการแนะนำว่า สมาชิกในครอบครัวกลายเป็น แบบจำลองบทบาท โดยไม่ช่วยเหลือถ้ามีปัญหาทางจิต และเข้าร่วมกลุ่มสนับสนุนเพื่อพูดคุยกับผู้อื่นที่ประสบปัญหาเดียวกันผู้ให้บริการสุขภาพต้องเพิ่มเติมในความรู้ลึกที่เกี่ยวข้องกับการคัดกรอง รหัส และการแทรกแซงของ PPMD อาการและการแทรกแซงในช่วงตั้งครรภ์อาจช่วยปรับปรุงผลที่ได้หลังคลอด ในการนี้จะเกิดขึ้น องค์กรวิชาชีพเช่นสมาคมแพทย์อเมริกันและสมาคมพยาบาลอเมริกาต้องใช้ขั้นตอนเชิงรุกในกำหนดแนวทางและมาตรฐานสำหรับการปฏิบัติที่เกี่ยวข้องกับรหัสเริ่มต้น และการปฏิบัติดูแลในโรคอารมณ์หลังคลอด คัดเฉพาะผู้หญิงที่ปัจจุบัน มีอาการอาจทำให้หลาย undiagnosed และไม่ถูกรักษา ขอแนะนำว่า ผู้หญิงทุกคนจะให้ข้อมูลเกี่ยวกับ PPMD ในไตรมาสที่ 3 ของการตั้งครรภ์ และเร็วถ้าเสี่ยง (ACOG และ AAP, 2002)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษาการแทรกแซงและการรักษา PPMD ต้องมีการศึกษาและการตรวจคัดกรอง
ชุมชนเช่นเดียวกับบุคคลที่ต้องได้รับการศึกษาในเรื่องปัจจัยเสี่ยงอาการและสาเหตุของ PPMD การศึกษาเกี่ยวกับการ PPMD เริ่มต้นด้วยการสร้างความตระหนัก นี้สามารถเป็นไปได้ผ่านชั้นเรียนก่อนคลอด, สำนักงานแพทย์คลินิกตรวจสุขภาพและ blitzes สื่อ การศึกษาอยู่ในระดับที่สองกับแต่ละบุคคลและชุมชนของเธอและการดูแลสุขภาพมืออาชีพ การศึกษาของชุมชนสามารถทำได้โดยบทความในหนังสือพิมพ์จดหมายข่าวสุขภาพของสตรีและการบรรยายชุมชน (Straub et al., 1998) Ugarriza (2002)
แสดงให้เห็นเน้นบทบาทของสมาชิกในครอบครัวในการช่วยแม่ใหม่ได้รับส่วนที่เหลือและการสนับสนุน เบเคอร์และอัล (2002) แนะนำรวมทั้งสมาชิกในครอบครัวหรือคนอื่น ๆ ที่สำคัญในขั้นตอนการศึกษา พวกเขายังระบุว่าการศึกษาเกี่ยวกับการ PPMD ควรจะเป็นส่วนกิจวัตรประจำวันของการดูแลผู้ป่วยระยะตั้งครรภ์ทุกคน. มีงานวิจัยที่แสดงให้เห็นว่าการศึกษาจะช่วยลดอุบัติการณ์ของ PPMD และลดคะแนนการตรวจคัดกรอง Seeman (2001) พบว่าผู้หญิงไม่มีที่ลงทะเบียนเรียนในหลักสูตรทักษะการอยู่รอดสำหรับคุณแม่ใหม่, การพัฒนาภาวะซึมเศร้าหลังคลอดเมื่อเทียบกับ 33% ในกลุ่มควบคุมที่ไม่ได้เข้าเรียน แต่ไม่พัฒนาภาวะซึมเศร้า ผลการศึกษาในไต้หวันในหมู่ 500 ผู้หญิงที่ถูกคัดกรองภาวะซึมเศร้าหลังคลอดชี้ให้เห็นว่าการสนับสนุนด้านข้อมูลเกี่ยวกับ PPMD มอบให้กับผู้หญิงที่อาจนำไปสู่คะแนนที่ลดลงในการตรวจคัดกรองกว่าผู้ที่ไม่ได้รับการสนับสนุนด้านข้อมูล (Heh & Fu, 2003). ในบางรัฐ มีความคิดริเริ่มที่จะให้ทรัพยากรสำหรับผู้ที่ได้รับการวินิจฉัยที่มี PPMD รัฐเท็กซัผ่านทางเดินของบ้านบิล 341 ในปี 2003 ต้องใช้แพทย์ผดุงครรภ์โรงพยาบาลและศูนย์กำเนิดเพื่อให้ผู้ป่วยตั้งครรภ์ที่มีรายชื่อทรัพยากร PPMD นี้ควรจะบันทึกไว้ในแผนภูมิของผู้ป่วย (เท็กซักรมอนามัย, 2003) เท็กซัสของกรมสุขภาพจิต (TDMH) (2003) ให้ผู้ให้บริการด้านการดูแลสุขภาพและครอบครัวที่มีเคล็ดลับในการจัดการกับภาวะซึมเศร้า ผ่านทางเว็บไซต์ของ TDMH แสดงให้เห็นว่าเมื่อทำงานกับสมาชิกในครอบครัวหรือเพื่อนมีความสุขก็เป็นสิ่งสำคัญที่จะทำให้การปฏิบัติตามปกติที่เป็นไปได้แม้ว่าสมาชิกในครอบครัวไม่ต้องการที่จะมีส่วนร่วมในงานประจำ TDMH ไปแนะนำให้สมาชิกในครอบครัวที่เป็นแบบอย่างโดยการแสวงหาความช่วยเหลือหากประสบปัญหาทางจิตและการเข้าร่วมกลุ่มสนับสนุนเพื่อที่จะพูดคุยกับคนอื่น ๆ ที่ประสบปัญหาเดียวกัน. บุคลากรทางการแพทย์จำเป็นต้องมีความรู้เชิงลึกเกี่ยวกับการตรวจคัดกรองประจำตัวประชาชนและ การแทรกแซงของ PPMD การรับรู้ของอาการและการแทรกแซงในการตั้งครรภ์อาจปรับปรุงผลหลังคลอด ในการสั่งซื้อสำหรับการเกิดขึ้นองค์กรวิชาชีพเช่นสมาคมการแพทย์อเมริกันและสมาคมพยาบาลอเมริกันต้องใช้ขั้นตอนเชิงรุกในการตั้งค่าแนวทางและมาตรฐานการปฏิบัติงานที่เกี่ยวข้องกับตัวแรกและการดำเนินงานในการรักษาความผิดปกติของอารมณ์หลังคลอด การคัดกรองเพียงผู้หญิงที่นำเสนอมีอาการอาจจะออกจากหลาย undiagnosed และได้รับการรักษา ขอแนะนำให้ผู้หญิงทุกคนจะให้ข้อมูลเกี่ยวกับการ PPMD ในไตรมาสที่สามของการตั้งครรภ์และเร็วกว่านั้นหากมีความเสี่ยง (ACOG และ AAP, 2002)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาการแทรกแซงและการรักษา ppmd
ต้องมีการศึกษาและการคัดกรอง ชุมชน ตลอดจนบุคคล จะต้องมีการศึกษาในเรื่องปัจจัยเสี่ยง อาการ และสาเหตุของ ppmd . การศึกษาเกี่ยวกับ ppmd เริ่มต้นด้วยสติ นี้สามารถเป็นไปได้ผ่านชั้นเรียน prenatal แพทย์สำนักงาน , คลินิกสุขภาพและสื่อ blitzes . จัดให้มีการศึกษาใน 2 ระดับกับบุคคลและชุมชนของเธอ และการดูแลสุขภาพอย่างมืออาชีพ การศึกษาของชุมชนได้ โดยหนังสือพิมพ์ ข่าวสุขภาพผู้หญิง และบรรยายในชุมชน ( สเตราพ์ et al . , 1998 ) ugarriza ( 2002 ) ชี้ให้เห็นเน้นบทบาทของสมาชิกครอบครัวในการช่วยเหลือและสนับสนุน
มารดาใหม่ได้ . Baker et al .( 2002 ) แนะนำ รวมทั้งสมาชิกในครอบครัวหรือพบผู้อื่นในกระบวนการศึกษา พวกเขากล่าวว่าการศึกษาเกี่ยวกับ ppmd ควรเป็นส่วนหนึ่งตามปกติของการดูแลก่อนคลอดของผู้ป่วยทุกคน .

มีงานวิจัยแสดงให้เห็นว่า การศึกษาจะช่วยลดอุบัติการณ์ของ ppmd และลดคะแนนคัดกรอง ซีเมิ่น ( 2001 ) พบว่า ผู้หญิงที่ไม่มีที่เรียนในหลักสูตร ทักษะการอยู่รอดสำหรับคุณแม่ใหม่พัฒนาหลังคลอดภาวะซึมเศร้าเมื่อเทียบกับ 33% ในกลุ่มควบคุมที่ไม่ได้เข้าเรียน แต่ไม่ได้พัฒนาภาวะซึมเศร้า ผลของการศึกษาในไต้หวันใน 500 คนที่คัดกรองภาวะซึมเศร้าหลังคลอด พบว่า สนับสนุนข้อมูลเกี่ยวกับ ppmd ให้ผู้หญิงอาจช่วยลดคะแนนในการคัดเลือกมากกว่าผู้ที่ไม่ได้รับการสนับสนุนด้านข้อมูล ( เอ๊ะ& Fu , 2003 )

บางรัฐได้เอาความคิดริเริ่มที่จะให้ทรัพยากรสำหรับผู้ที่ได้รับการวินิจฉัยกับ ppmd . รัฐของเท็กซัส ผ่านทางเดินของบ้าน บิล ในรอบปี 2003 ต้องใช้แพทย์ ผดุงครรภ์ พยาบาล เพื่อให้ผู้ป่วยตั้งครรภ์และคลอดศูนย์ด้วย ppmd ทรัพยากรรายการ นี้ควรจะจัดในแผนภูมิผู้ป่วย ( กรมอนามัย , Texas 2003 )เท็กซัสกรมสุขภาพจิต ( tdmh ) ( 2546 ) มีผู้ให้บริการการดูแลสุขภาพและครอบครัวด้วย
เคล็ดลับในการจัดการกับภาวะซึมเศร้า ผ่านทางเว็บไซต์ของตน tdmh ชี้ให้เห็นว่าเมื่อทำงานกับหดหู่สมาชิกในครอบครัวหรือเพื่อนมันเป็นสิ่งสำคัญเพื่อให้ปฏิบัติเป็นปกติเป็นไปได้ แม้ว่าสมาชิกในครอบครัวไม่ต้องเข้าร่วมในงานtdmh ไปแนะนำให้สมาชิกในครอบครัวเป็นรุ่นบทบาทโดยการแสวงหาความช่วยเหลือใด ๆ ถ้าพบปัญหาสุขภาพจิตและเข้าร่วมกลุ่มสนับสนุนเพื่อที่จะพูดคุยกับคนอื่น ๆที่ประสบกับปัญหาเดียวกัน ผู้ให้บริการสุขภาพ

ต้องเพิ่มเติมความรู้เชิงลึกที่เกี่ยวข้องกับการระบุและการแทรกแซงของ ppmd .การรับรู้อาการและการแทรกแซงในการตั้งครรภ์อาจปรับปรุงผลลัพธ์หลังคลอด เพื่อให้นี้เกิดขึ้น องค์กรวิชาชีพเช่นสมาคมการแพทย์อเมริกันและสมาคมพยาบาลต้องใช้ขั้นตอนเชิงรุกในการกำหนดแนวทางและมาตรฐานการปฏิบัติ

ใช้กับตัวแรกและดูแลอารมณ์หลังคลอดผิดปกติการคัดกรองเฉพาะผู้หญิงที่แสดงอาการออกไปหลาย undiagnosed และดิบ ขอแนะนำให้ผู้หญิงทุกคนจะให้ข้อมูลเกี่ยวกับ ppmd ในไตรมาสที่ 3 ของการตั้งครรภ์ แต่ถ้าเสี่ยง ( acog กับ AAP , 2002 )