Sharing has long been identified by

Sharing has long been identified by anthropologists as a key feature of
human sociality, especially within small groups. It was once common to
assimilate these practices of sharing within the frame of reciprocity (e.g.,
Sahlins’s “generalized reciprocity” [1974]), but more recent scholarship is
adamant that (in Woodburn’s fine phrase [1998]), “sharing is not a form
of exchange.” Attention to what Peterson (1993) has termed “demand
sharing,” in parÂ�ticÂ�uÂ�lar, has illuminated the need both to distinguish proÂ�
cesses of allocation from the giving of gifts and to take note of the gap
between Western ideas of sharing as a form of generosity and practices
that in actuality operate according to another logic altogether.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใช้ร่วมกันได้ยาวระบุมานุษยเป็นคุณลักษณะสำคัญของมนุษย์ sociality โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกลุ่มเล็ก ๆ เคยเหมือนกันสะท้อนการปฏิบัติเหล่านี้ใช้ร่วมกันภายในกรอบของ reciprocity (เช่นSahlins ของ "ตั้งค่าทั่วไป reciprocity" [1974]), แต่ทุนล่าสุดadamant (ในของ Woodburn ดีวลี [1998]), "ร่วมกันว่าไม่แบบแลกเงิน" สนใจอะไร Peterson (1993) ได้เรียกว่า "ความต้องการใช้ร่วมกัน ใน par tic u lar มีอร่ามต้องทั้งแยก proÂcesses ของการปันส่วนจากการให้ของขวัญ และจดช่องว่างระหว่างแนวคิดตะวันตกใช้ร่วมกันรูปแบบของความเอื้ออาทรและปฏิบัติที่ใน actuality ตามตรรกะอื่นต่อมีทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่ใช้ร่วมกันได้รับการระบุนักมานุษยวิทยาเป็นคุณลักษณะที่สำคัญของสังคมมนุษย์โดยเฉพาะในกลุ่มเล็ก ๆ
มันเคยเป็นเรื่องธรรมดาที่จะดูดซึมการปฏิบัติเหล่านี้ร่วมกันในกรอบของการแลกเปลี่ยน(เช่นซาฮิของ"แลกเปลี่ยนทั่วไป" [1974]) แต่ทุนการศึกษาเมื่อเร็ว ๆ นี้เป็นยืนกรานว่า(วลีดี Woodburn ของ [1998]), "ร่วมกันไม่ได้เป็น รูปแบบของการแลกเปลี่ยน. "ให้ความสำคัญกับสิ่งที่ปีเตอร์สัน (1993) ได้เรียกว่า" ความต้องการใช้งานร่วมกัน"ในparÂticÂuÂlarได้สว่างความจำเป็นที่ทั้งสองจะแยกแยะมลายูcesses จากการจัดสรรให้ของขวัญและรับทราบ ช่องว่างระหว่างความคิดตะวันตกร่วมกันเป็นรูปแบบของความเอื้ออาทรและการปฏิบัติที่ในความเป็นจริงทำงานตามตรรกะอื่นทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การได้รับการระบุโดยนักมานุษยวิทยาเป็นคุณลักษณะที่สำคัญของ
สังคมมนุษย์ โดยเฉพาะภายในกลุ่มเล็กๆ มันเคยเป็นเหมือนกัน

เข้ากับการปฏิบัติเหล่านี้ร่วมกันภายในกรอบของการแลกเปลี่ยน ( เช่น
ซาฮิน " ทั่วไป การแลกเปลี่ยน " [ 1974 ] ) แต่การศึกษาล่าสุดคือ
ยืนกรานว่า ( ในวู๊ดเบิร์นดีวลี [ 1998 ] ) , " การแบ่งปันไม่ใช่แบบฟอร์ม
ของตรา" สนใจอะไร ปีเตอร์สัน ( 1993 ) ได้เรียกว่า " ความต้องการ
ร่วมกัน " ในหุ้นÂ� TIC Â� u Â�ลาร์ ได้ส่องเข้ามาทั้งสองแยกโปรÂ�
cesses จัดสรรจากการให้ของขวัญและจดช่องว่างระหว่างความคิดตะวันตก
ร่วมกัน เป็นรูปแบบของความเอื้ออาทรและการปฏิบัติ
ในความเป็นจริงการใช้งานตามตรรกะอื่นทั้งหมด