Next, we examined the contrast of p

Next, we examined the contrast of postcongruent in¬congruent trials minus postincongruent incongruent tri¬als in the dorsomedial prefrontal cortex and amygdala in both groups and found a significant cluster in the dor¬somedial prefrontal cortex (x=-1, y=36, z=38; z=3.26; 568 mm3; d=1.15; see Figure 3C) but not in the amygdala. Ex¬traction of average signal within this cluster revealed that the group difference was driven by the expected greater activity in postcongruent incongruent trials in healthy comparison subjects (t=2.36, df=23, p

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถัดไป เราตรวจสอบความแตกต่างของการทดลอง postcongruent in¬congruent ลบ tri¬als incongruent postincongruent ในการ dorsomedial prefrontal cortex และ amygdala ในทั้งสองกลุ่ม และพบคลัสเตอร์ที่สำคัญในการ dor¬somedial prefrontal cortex (x =-1, y = 36, z = 38; z =สวย 3.26; 568 mm3; d = 1.15 ดูรูป 3C) แต่ไม่ใช่ ใน amygdala Ex¬traction สัญญาณเฉลี่ยภายในคลัสเตอร์นี้เปิดเผยว่า ความแตกต่างของกลุ่มถูกขับเคลื่อน โดยกิจกรรมมากกว่าที่คาดไว้ในการทดลอง incongruent postcongruent ในเรื่องเปรียบเทียบสุขภาพ (t = 2.36, df = 23, p < 0.05; d = 0.48) และ โดยผลตรงกันข้ามในผู้ป่วย (t = 2.66, df = 16, p < 0.05; d = 0.64 ดูรูป 3D) หมายเหตุว่า ไม่สามารถของผู้ป่วยลดกิจกรรม prefrontal dorsomedial postincon¬gruent incongruent ทดลองแห่งดวงผู้ป่วยไม่สามารถปรับปรุงเวลาปฏิกิริยาระหว่างการทดลองเหล่านี้เปรียบเทียบกับเรื่องเปรียบเทียบเพื่อสุขภาพ ความแตกต่างของกลุ่มไม่ได้สังเกตในขอบเขตที่น่าสนใจสำหรับความแตกต่างของการทดลอง postcongruent แผงกับแผงทดลอง postincongruent ในที่สุด เปรียบเทียบข้ามทุกชนิดทดลองใช้ เราพบเปิดใช้งานอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นในผู้ป่วยมากกว่าในเรื่องการเปรียบเทียบใน amygdala ซ้าย (x =-22, y =-2, z =-18; z = 3.04; 232 mm3; d = 1.04) ใช้ cytoarchitectonic น่าเป็นแผนที่ที่ basolateral, centromedial และ su¬perficial amygdalar subregions (47, 48), เราพบว่า 78% ของคลัสเตอร์นี้ corresponded amygdala ผิวเผินและ basolateral amygdala 21.1%

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ต่อไปเราจะตรวจสอบความคมชัดของการทดลอง postcongruent in¬congruentลบ postincongruent สอดคล้องกันtri¬alsใน prefrontal นอก dorsomedial และต่อมทอนซิลในทั้งสองกลุ่มและพบว่าเป็นกลุ่มที่มีความสำคัญใน prefrontal นอกdor¬somedial (x = -1, y = 36, Z = 38; Z = 3.26; 568 mm3; D = 1.15; ดูรูปที่ 3C) แต่ไม่ได้อยู่ในต่อมทอนซิล Ex¬tractionของสัญญาณเฉลี่ยภายในคลัสเตอร์พบว่าแตกต่างกันเป็นกลุ่มที่ผลักดันโดยกิจกรรมมากขึ้นคาดว่าใน postcongruent ทดลองสอดคล้องกันในวิชาเปรียบเทียบเพื่อสุขภาพ (t = 2.36, DF = 23, p <0.05; D = 0.48) และตรงข้าม มีผลบังคับใช้ในผู้ป่วยที่ (t = 2.66, DF = 16, p <0.05; D = 0.64; ดูรูป 3D) โปรดทราบว่าไม่สามารถของผู้ป่วยเพื่อลดกิจกรรม prefrontal dorsomedial ในการทดลองสอดคล้องกันpostincon¬gruentขนานการไร้ความสามารถของผู้ป่วยในการปรับปรุงปฏิกิริยาครั้งในระหว่างการทดลองเหล่านี้เมื่อเทียบกับอาสาสมัครที่มีสุขภาพดีการเปรียบเทียบ ไม่มีความแตกต่างของกลุ่มถูกตั้งข้อสังเกตในทุกภูมิภาคท​​ี่น่าสนใจสำหรับความคมชัดของการทดลองสอดคล้อง postcongruent กับการทดลองสอดคล้อง postincongruent ในที่สุดเมื่อเปรียบเทียบกับในทุกประเภทการทดลองทั้งหมดที่เราพบยืนยันการใช้งานมากขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในผู้ป่วยกว่าในการเปรียบเทียบในต่อมทอนซิลซ้าย (x = -22, y = -2, Z = -18; Z = 3.04; 232 mm3; D = 1.04) . การใช้แผนที่ความน่าจะเป็นของ cytoarchitectonic basolateral, centromedial และsu¬perficialอนุภูมิภาค amygdalar (47, 48) เราพบว่า 78% ของกลุ่มนี้ก็ตรงกับต่อมทอนซิลตื้นและ 21.1% เป็น basolateral ต่อมทอนซิล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ต่อไป , เราตรวจสอบความคมชัดของ postcongruent ใน¬หลังการทดลองลบ postincongruent ซึ่งไม่ลงรอยกันไตร¬ ALS ใน dorsomedial พรีฟรอนท เยื่อหุ้มสมองและ Amygdala ในทั้งสองกลุ่ม พบกลุ่มที่สําคัญใน ดอร์¬ somedial พรีฟรอนท คอร์เทกซ์ ( x = - 1 , y = 36 , Z = 38 ; Z = 3.26 ; 569 มม. ; D = 1.15 ดูรูปที่ 3 ) แต่ใน Amygdala .อดีต¬ดึงสัญญาณเฉลี่ยภายในกลุ่มนี้ พบว่า กลุ่มที่แตกต่างถูกขับเคลื่อน โดยคาดว่า มากกว่ากิจกรรมใน postcongruent ซึ่งไม่ลงรอยกันการทดลองในวิชาการมีสุขภาพดี ( t = 2.36 , df = 23 , p < 0.05 ; D = 0.48 ) และตรงกันข้ามในผู้ป่วย ( t = 2.66 , df = 16 , p < . 0.05 ; D = 0.36 ; ดูรูปที่ 3 )โปรดทราบว่าไร้ความสามารถของผู้ป่วยเพื่อลดกิจกรรมพรีฟรอนท dorsomedial ใน postincon ¬ gruent ซึ่งไม่ลงรอยกันการทดลองโดยผู้ป่วยไม่สามารถปรับปรุงปฏิกิริยาครั้งในระหว่างการทดลองเหล่านี้เมื่อเทียบกับวิชาการมีสุขภาพดี ความแตกต่างของกลุ่มที่พบในใด ๆของพื้นที่ที่น่าสนใจสำหรับความคมชัดของ postcongruent การทดลองสอดคล้องกับ postincongruent หลังการทดลองในที่สุด การเปรียบเทียบในรูปแบบทดลองใช้ เราพบการกระตุ้นอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นในผู้ป่วยกว่าในการเปรียบเทียบกลุ่มตัวอย่างใน Amygdala ทิ้ง ( X = - 22 , y = - 2 , Z = - 18 ; Z = 3.04 ; 232 มม. ; D = 1.04 ) ใช้แผนที่ cytoarchitectonic ความน่าจะเป็นของ basolateral centromedial , และซู¬ perficial amygdalar ธรณีสัณฐาน ( 47 , 48 ) เราพบว่า 78% ของกลุ่มนี้ตรงกับ Amygdala ผิวเผินและ 211 ( Amygdala basolateral .