What he saw was that the storm wind

What he saw was that the storm winds actually extended down into the sea. Although they didn’t appear to interfere with the flow of the water, when Meng Hao extended his Divine Sense deep down, he could vaguely sense that there were shocking things in the water that he didn’t dare to touch.

He pulled back his Divine Sense, then took a deep breath and closed his eyes. Currently, he fluctuated with only five portions of Cultivation base power inside of him. As time passed, he would slowly be able to fuse them together into one.

After adjusting his aura, Meng Hao’s eyes opened, and they glowed with a light that made it seem as if he was prepared to take Heaven and Earth by force. His aura exploded up, and he entered the Ninth Anima.

Meng Hao’s fleshly body hummed, and in the blink of an eye, reached the pinnacle of his power. A dreary expression of death covered his face, and the energy of his Cultivation base surged out with monstrous power. The air around him shattered and cracked, and any rain that fell near him was instantly pushed three hundred meters away.

Meng Hao took a deep breath. His body was like an arrow pulled tight against a bowstring. Suddenly, he shot forward; in the blink of an eye, he made contact with the storm winds. Without the slightest bit of hesitation, he entered in.

From a distance, the tempest looked like a vicious, primordial beast that opened its mouth and then swallowed up Meng Hao.

As soon as he entered the storm winds, he was battered by an intense force. Meng Hao’s expression was the same as ever as he surged forward. Rumbling sounds could be heard as the fog up ahead seemed to be ripped apart. The sweeping wind also seemed to collapse.

They were completely incapable of doing anything to stop Meng Hao. His hair whipped around, but he didn’t sustain even the slightest injury. Compared to the Underworld Wind he had experienced in the Demon Immortal Sect, this was almost nothing.

As he charged forward amidst the booming roars, the fog within the storm winds scattered and seethed. In a very short moment, Meng Hao had already traveled three thousand meters in.

He was surrounded by screaming winds and pitch blackness, interspersed with flashes of bright lightning. His face was expressionless as he proceeded forward relentlessly. His Spirit Severing fleshly body and terrifying Cultivation base made it possible for him to move further and further in.

Every time he breathed, countless bolts of lightning would shoot toward him. When they struck him, though, he would simply absorb them. If any outsider saw what was happening, they would surely be completely shocked

From ancient times to modern, few people had ever qualified to charge alone through these storm winds on the Milky Way Sea.

—–

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สิ่งที่เขาเห็นคือพายุลมจริงขยายลงไปในทะเล แม้ว่าพวกเขาไม่ได้จะรบกวนการไหลของน้ำ เมื่องเฮาขยายความรู้สึกของเขาพระเจ้าลึกลง เขารางอาจรู้สึกว่า มีสิ่งที่น่าตกใจว่าเขาไม่กล้าที่จะแตะเขาดึงกลับรู้สึกพระเจ้าของเขา แล้วเอาหายใจลึก ๆ และปิดตาของเขา ขณะนี้ เขาผันผวนกับ 5 ส่วนของการเพาะปลูกพลังงานพื้นฐานภายในของเขา ขณะที่เวลาผ่านไป เขาจะช้าสามารถหลอมพวกเขาเข้าด้วยกันเป็นหนึ่งหลังจากการปรับกลิ่นอายของเขา เมงเฮาเปิด และพวกเขาสวมแสงที่ทำให้ดูเหมือน กับว่า เขาได้เตรียมคร่าสวรรค์และโลก ออร่าของเขาระเบิดขึ้น และเขาป้อน Anima ไนน์ร่างกายทาเมงเฮา hummed และในพริบตา ถึงจุดสุดยอดของอำนาจ นิพจน์ที่อึมครึมตายปกคลุมใบหน้าของเขา และพลังงานของฐานการเพาะปลูกของเขาเพิ่มขึ้นออก ด้วยพลังมหึมา อากาศรอบตัวเขาแตกเป็นเสี่ยง ๆ และ แตก และใด ๆ ฝนที่ตกลงมาใกล้พระองค์ทันทีถูกผลักสามร้อยเมตรเมงเฮาเอาลมหายใจลึก ร่างกายของเขาเป็นเหมือนลูกศรดึงแน่นกับ bowstring เป็น ทันใดนั้น เขายิงไปข้างหน้า ในพริบตา เขาได้ติดต่อกับลมพายุ โดยนิดของลังเล เขาป้อนในจากระยะไกล การมั่งเหมือนสัตว์หิน แรกที่เปิดปาก และกลืนแล้ว เฮาเมงทันทีที่เขาป้อนลมพายุ เขาถูกทารุณ โดยแรงกดรุนแรง เมงเฮานิพจน์ถูกเหมือนเคยเขาเพิ่มขึ้นไปข้างหน้า เสียงดังก้องเสียงอาจจะได้ยินเป็นหมอกขึ้นล่วงหน้าปรากฏว่าห้องกว้างถึงจะฉีกออกจากกัน ลมกวาดยังดูเหมือนจะ ยุบพวกเขาได้อย่างสมบูรณ์ไม่สามารถทำอะไรเพื่อหยุดเมงเฮา ผมเอารอบ แต่เขาไม่รักษาเพียงเล็กน้อยในการบาดเจ็บ เมื่อเทียบกับลมนรกที่เขาเคยนิกายอมตะของปีศาจ นี้เป็นเกือบไม่มีอะไรเขาเรียกเก็บไปข้างหน้าท่ามกลาง roars เฟื่องฟู หมอกลมพายุภายในกระจัดกระจาย และ seethed ในช่วงสั้น ๆ เมงเฮาแล้วได้เดินทางไปสามพันเมตรในเขาถูกล้อมรอบ ด้วยกรีดร้องลมและมืดสนาม สลับกับแฟลชสายฟ้าสดใส ใบหน้าของเขาเป็น expressionless เป็นเขาไปข้างหน้าอย่างไม่ลดละ Severing จิตวิญญาณร่างกายทาและเพาะปลูกน่ากลัวฐานเขาทำมันเป็นไปได้สำหรับเขาที่จะย้ายออก และต่อไปในทุกครั้งที่เขาหายใจ น็อตนับไม่ถ้วนของฟ้าผ่าจะยิงไปทางเขา เมื่อพวกเขาหลงเขา แม้ว่า เขาจะเพียงแค่ ทำการดูดซับ ถ้าบุคคลภายนอกใด ๆ เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น พวกเขาก็จะตกใจหมดตั้งแต่สมัยโบราณถึงสมัย บางคนได้เคยมีคุณสมบัติชาร์จผ่านเหล่านี้ลมพายุในทะเลทางช้างเผือกเพียงอย่างเดียว—–

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สิ่งที่เขาเห็นคือพายุลมจริง ๆ ขยายลงสู่ทะเล แม้ว่าจะไม่ได้ปรากฏที่จะแทรกแซงกับการไหลของน้ำ เมื่อเมิ่งฮ่าวขยายความรู้สึกของเขาทิพย์ ลึกๆ เขาอาจจะไม่ค่อยรู้สึกว่ามีสิ่งที่น่าตกใจในน้ำที่เขาไม่กล้าแตะต้องเขาดึงความรู้สึกของเทพ แล้วสูดหายใจลึกๆแล้วหลับตา ตอนนี้เขาไม่ได้มีเพียงห้าส่วนของฐานการเพาะปลูก การใช้พลังงานภายในของเขา เมื่อเวลาผ่านไป เขาจะค่อยๆ ได้ฟิวส์พวกเขาไว้ด้วยกันหลังจากปรับรัศมีของเขา คือ เหม็ง เฮาตาเปิดและมันเรืองแสงด้วยแสงที่ทำให้มันดูเหมือนกับว่า เขาเตรียมที่จะใช้สวรรค์และโลกโดยแรง ออร่าของเขาก็ระเบิดขึ้น และเขาเข้ามาในจิตวิญญาณ 9เหม็ง เฮา hummed เนื้อหนังร่างกาย และในชั่วพริบตา ถึงจุดสุดยอดของอำนาจของเขา สีหน้าเศร้าซึมของความตายปกคลุมใบหน้าของเขา และพลังของฐานการเพาะปลูกของเขาเพิ่มขึ้นด้วยพลังมหึมา . อากาศรอบๆตัวเขาก็แตก และแตก และฝนที่ตกใกล้ๆ เขาจึงผลักสามร้อยเมตรเมงเฮาเอาลมหายใจลึก ร่างกายของเขาเป็นเหมือนลูกธนูที่ดึงแน่นกับคันธนู . ทันใดนั้น เขายิงไปข้างหน้า ในชั่วพริบตา เขาติดต่อกับพายุลม โดยไม่ลังเลเลยสักนิด เขาเข้าไปในจากระยะไกล , พายุเหมือนหิน , กลุ่มสัตว์ที่อ้าปากและกลืน เมิ่งฮ่าวทันทีที่เขาเข้าพายุ เขาโดนโจมตีด้วยพลังที่รุนแรง สีหน้าของเมิ่งเฮ่าอยู่เหมือนเดิม เขาพุ่งไปข้างหน้า ครืน เสียงอาจจะได้ยินเป็นหมอกข้างหน้าดูเหมือนจะฉีกออกจากกัน ลมกวาดยังดูเหมือนจะพังทลายพวกเขาก็ไม่สามารถทำอะไรเพื่อหยุด เมิ่งฮ่าว ผมตีอยู่ แต่เขาไม่ได้รักษาอาการบาดเจ็บแม้แต่นิดเดียว เมื่อเทียบกับลม เขามีประสบการณ์ในนรกปีศาจอมตะนิกายนี้แทบจะไม่มีอะไรเลยเขาคิดไปข้างหน้า ท่ามกลางเสียงคำรามเฟื่องฟู , หมอกภายในพายุ กระจัดกระจาย และ seethed . ในช่วงเวลาที่สั้นมาก เมิ่งฮ่าวได้เดินทางสามพันเมตรในเขาถูกล้อมรอบด้วยสายลมและความมืดมิดร้อง สลับกับแสงของสายฟ้าที่สว่างสดใส หน้าไร้อารมณ์ เขาเดินไปข้างหน้าอย่างไม่มีที่สิ้นสุด วิญญาณของเขามีร่างกายเนื้อหนังและฐานการเพาะปลูกที่ทำให้มันเป็นไปได้สำหรับเขาที่จะย้ายเพิ่มเติม และเพิ่มเติม ในทุกครั้งที่เขาหายใจนับไม่ถ้วนฟ้าร้องฟ้าผ่าจะยิงไปทางเขา เมื่อพวกเขาหลงเขา แม้ว่าเขาจะเพียงแค่ดูดซับพวกเขา ถ้าคนนอกเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นพวกเขาจะต้องสมบูรณ์ ตกใจตั้งแต่ครั้งโบราณกับสมัยใหม่ คนเคยมีคิดคนเดียวผ่านพายุเหล่านี้บนทางช้างเผือกที่ทะเล- จำกัด