a) The poem is about a man who at f

a) The poem is about a man who at first only knows this other man by his appearance. They later meet again 3 miles from home and they just stare at eachother. Further from home, the two men meet again and bow to eachother. When they meet the next time, they chat as if they have been friends their whole lives. Finally, the original man helps his new friend in the wilderness. The poem ends with the plea that nobody should be unknown to anybody.

b) The theme of the poem is that knowing someone just by sight is not good enough, and that a deeper relationship should exist. This idea is illustraded in the story the poet creates in the poem.

Personal Connection:
This is one of my favorite poems because it tells a great story of how two strangers become great friends. I also enjoyed the idea that the last stanza illustrates. It says that everyone should get to know everyone, and by the story of what comes from knowing someone, it sounds like a good idea.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

) กลอนที่เกี่ยวกับมนุษย์ในครั้งแรก เท่านั้นรู้นี้คนอื่น ๆ โดยลักษณะนั้น พวกเขาหลังจากพบอีก 3 ไมล์จากบ้าน และพวกเขามองที่ eachother หวโฮม สองคนพบอีก และโบว์กับ eachother เมื่อพวกเขาตรงกับครั้ง พวกเขาคุยว่า พวกเขาได้รับเพื่อน ของพวกเขาทั้งชีวิต สุดท้าย คนเดิมช่วยเพื่อนใหม่ของเขาในถิ่นทุรกันดาร กลอนลงท้าย ด้วยข้าว่า ใครควรจะรู้จักกับใครขรูปแบบกลอนเป็นว่า รู้จักคนเพียงแค่สายตาไม่ดีพอ และที่ควรมีความสัมพันธ์ลึกซึ้ง ความคิดนี้คือ illustraded ในเรื่องที่กวีสร้างในกลอนเชื่อมต่อส่วนบุคคล: นี้เป็นหนึ่งในบทกวีที่ชื่นชอบของฉัน เพราะมันบอกเรื่องดีเพื่อนดีกลายเป็นคนแปลกหน้าสองวิธี ผมยังชอบความคิดที่แสดงบทร้อยกรองสุดท้าย มันบอกว่า ทุกคนควรได้รับรู้ทุกคน และจากเรื่องราวของสิ่งที่มาจากการรู้คน มันเสียงเหมือนความคิดที่ดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ก) บทกวีเป็นเรื่องเกี่ยวกับผู้ชายคนหนึ่งที่ในตอนแรกเท่านั้นที่รู้ว่าชายคนนี้โดยการปรากฏตัวของเขา หลังจากนั้นพวกเขาได้พบกันอีก 3 ไมล์จากบ้านและพวกเขาก็จ้องที่ eachother เพิ่มเติมจากที่บ้านทั้งสองคนพบกันอีกครั้งและน้อม eachother เมื่อพวกเขาได้พบในครั้งต่อไปที่พวกเขาพูดคุยราวกับว่าพวกเขาได้เป็นเพื่อนกันทั้งชีวิต ในที่สุดชายคนเดิมช่วยเพื่อนใหม่ของเขาในถิ่นทุรกันดาร บทกวีนี้จบลงด้วยข้ออ้างว่าไม่มีใครควรจะไม่รู้จักกับใคร. ข) รูปแบบของบทกวีคือการที่รู้ว่ามีคนเพียงแค่ด้วยสายตาไม่ดีพอและที่ความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งควรอยู่ ความคิดนี้เป็น illustraded ในเรื่องกวีสร้างในบทกวี. การเชื่อมต่อส่วนบุคคล: นี่คือหนึ่งในบทกวีที่ชื่นชอบของฉันเพราะมันบอกว่าเป็นเรื่องที่ดีของการกลายเป็นคนแปลกหน้าสองเพื่อนที่ดี ฉันยังมีความสุขกับความคิดที่ว่าบทสุดท้ายแสดงให้เห็นถึง มันบอกว่าทุกคนควรจะได้รับรู้ว่าทุกคนและเรื่องราวของสิ่งที่มาจากการรู้คนก็เสียงเหมือนความคิดที่ดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 ) กลอนเกี่ยวกับผู้ชายที่ตอนแรกรู้แต่คนอื่นนี้รูปร่างหน้าตาของเขา พวกเขามาพบกันอีก 3 ไมล์จากบ้าน และพวกเขาก็มองกันและกัน เพิ่มเติมจากที่บ้าน ผู้ชายสองคนพบกันอีกครั้งและคำนับให้กันและกัน เมื่อพวกเขาพบกันอีกคราวหน้า พวกเขาสนทนาว่าพวกเขาเป็นเพื่อนกันตลอดชีวิต ในที่สุด ชายเดิมช่วยให้เพื่อนใหม่ของเขาในถิ่นทุรกันดารกลอนลงท้าย ด้วยข้ออ้างว่า ไม่มีใครจะไม่รู้จักใครเลย

b ) รูปแบบของบทกวีที่รู้จักบางคน โดยสายตาไม่ดีพอ และความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง ควรอยู่ ความคิดนี้ illustraded ในเรื่องกวีสร้างในบทกวี

ส่วนตัวการเชื่อมต่อ :
นี่เป็นบทกวีที่ชื่นชอบของฉันเพราะมันบอกเรื่องราวที่ดีของคนแปลกหน้าสองคนเป็นเพื่อนที่ดีที่ผมชอบก็ยังมีความคิดที่แสดงให้เห็นถึงบาทสุดท้าย . มันบอกว่า ทุกคนควรได้รับทราบทุกคน และด้วยเรื่องราวของสิ่งที่มาจากการรู้จักใครสักคน มันเสียงเหมือนความคิดที่ดี