1. IntroductionFood spoilage caused

1. Introduction
Food spoilage caused by microorganisms results from microbial
metabolism leading to the production of molecules that alter the
sensory quality of the products, in particular the aspect (including
texture and color) and odor (Gramet al., 2002). There is thus a large
diversity of spoilage: from volatile compound production, which
provokes off-odors and/or blown-pack spoilage of vacuum-packed
foods, to slime or liquid production, or various color deteriorations
(Borch et al., 1996; Brightwell et al., 2007; Dainty et al., 1989;
Nychas et al., 2008). In most studies, spoilage characteristics are
assessed by sensory analyses and/or by measurement of various
physicochemical parameters such as the amount or nature of
different metabolites or gases, color, pH, etc., which are then
correlated to the presence of microorganisms (Diez et al., 2009;
Jaffrès et al., 2011; Macé et al., 2013; Paarup et al., 2002). It is
often accepted that the bacteria responsible for spoilage are those
belonging to the major population in the spoiled product. A large
majority of studies reported in the literature first used classical
plating and phenotyping methods to characterize the bacterial
population of spoiled products (Dainty and Mackey, 1992;
Rattanasomboon et al., 1999). More recently, an increasing number
of articles have reported species identification through DNA
extraction, followed by various types of molecular identification
such as Denaturing Gradient Gel Electrophoresis (DGGE) or Temporal
Temperature Gel Electrophoresis (TTGE) performed on 16S
rRNA gene portions amplified by PCR (Doulgeraki and Nychas,
2013; Ercolini et al., 2006; Jaffrès et al., 2009). The use of highthroughput
16S rDNA pyrosequencing or metagenomics relying
on the whole bacterial food ecosystem, including spoilers, is still
scarce. By such approaches, many different bacterial species have
been reported as specific spoiler organisms (Nieminen et al., 2012).
The involvement of these putative spoilers has sometimes been
proven by re-inoculation of candidate strains into food model
systems to reproduce spoilage. Yet, only a few studies have successfully
proved the exact nature of spoilage and the bacterial
functions involved in producing the spoiling molecules
(Jääskeläinen et al., 2013).
* Corresponding author. INRA, Oniris, UMR 1014 Secalim, rue de la Géraudière,
CS82225, F-44322 Nantes cedex 3, France. Tel.: þ33 2 51 78 55 42; fax: þ33 2 51 78
55 20.
E-mail address: [e-mail] (M. Zagorec).
Contents lists available at ScienceDirect
Food Microbiology
journal homepage: www.elsevier.com/locate/fm
http://dx.doi.org/10.1016/j.fm.2014.03.009
0740-0020/
2014 Elsevier Ltd. All rights reserved.
Food Microbiology 45 (2015) 45e53

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1. บทนำอาหารเน่าเสียที่เกิดจากจุลินทรีย์ โดยจุลินทรีย์ผลนำไปสู่การผลิตของโมเลกุลที่เปลี่ยนแปลงการเผาผลาญคุณภาพทางประสาทสัมผัสของผลิตภัณฑ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งด้าน (รวมถึงพื้นผิวและสี) และกลิ่น (Gramet al., 2002) มีเป็นขนาดใหญ่ความหลากหลายของเน่าเสีย: จากการระเหยผสมผลิต ซึ่งขั้นปิดกลิ่นหรือเน่าเสียเป่าชุดของ vacuum-packedอาหาร การผลิตน้ำเมือกหรือของเหลว deteriorations สีต่าง ๆ(Borch et al., 1996 Brightwell et al., 2007 อร่อย et al., 1989Nychas et al., 2008) ในการศึกษามากที่สุด มีลักษณะเน่าเสียประเมิน โดยการวิเคราะห์ทางประสาทสัมผัส หรือ ตามวัดต่าง ๆพารามิเตอร์ physicochemical เช่นจำนวนเงินหรือลักษณะของpH metabolites หรือก๊าซ สี แตกต่าง เป็นต้น ซึ่งเป็นแล้วการปรากฏตัวของจุลินทรีย์ (Diez et al., 2009; correlatedJaffrès et al., 2011 Macé et al., 2013 Paarup และ al., 2002) จึงมักจะยอมรับว่า แบคทีเรียชอบเน่าเสียคือของประชากรสำคัญในผลิตภัณฑ์บูด ขนาดใหญ่ส่วนใหญ่ของการศึกษาที่รายงานในวรรณคดีก่อนใช้คลาสสิกวิธีการชุบและ phenotyping เพื่อกำหนดลักษณะแบคทีเรียประชากรของบูดผลิตภัณฑ์ (อร่อยและ Mackey, 1992Rattanasomboon et al., 1999) เมื่อเร็ว ๆ นี้ มีจำนวนเพิ่มมากขึ้นบทความได้รายงานชนิดรหัสผ่านดีเอ็นเอสกัด ตาม ด้วยรหัสโมเลกุลชนิดต่าง ๆเช่น Denaturing ไล่ระดับเจ Electrophoresis (DGGE) หรือขมับอุณหภูมิเจ Electrophoresis (TTGE) การ 16SrRNA ยีนบางส่วนขยาย โดย PCR (Doulgeraki และ Nychas2013 Ercolini และ al., 2006 Jaffrès et al., 2009) การใช้ highthroughput16S rDNA pyrosequencing หรือ metagenomics อาศัยในทั้ง ระบบนิเวศอาหารแบคทีเรีย spoilers รวมทั้งยังเป็นหายาก โดยแนวทางดังกล่าว มีหลายชนิดแบคทีเรียแตกต่างกันการรายงานเป็นสิ่งมีชีวิตเฉพาะสปอยเลอร์ (Nieminen et al., 2012)บางครั้งได้มีส่วนร่วมเหล่านี้ spoilers putativeพิสูจน์ inoculation สายพันธุ์ผู้สมัครอีกครั้งในรูปแบบอาหารระบบจะเกิดการเน่าเสีย ยัง เฉพาะกี่ศึกษาได้สำเร็จพิสูจน์ลักษณะของเน่าเสียและแบคทีเรียแน่นอนฟังก์ชันที่เกี่ยวข้องในการผลิตโมเลกุล spoiling(Jääskeläinen et al., 2013)* ผู้สอดคล้องกัน INRA, Oniris, Secalim UMR 1014, rue de la GéraudièreCS82225 น็องต์ F 44322 cedex 3 ฝรั่งเศส โทร.: þ33 2 51 78 55 42 โทรสาร: þ33 2 51 7855 20ที่อยู่อีเมล: (M. Zagorec) ใน [e-mail]เนื้อหารายการ ScienceDirectจุลชีววิทยาอาหารหน้าแรกของสมุดรายวัน: www.elsevier.com/locate/fmhttp://dx.doi.org/10.1016/j.fm.2014.03.0090740-0020 / 2014 Elsevier จำกัด สงวนลิขสิทธิ์ทั้งหมดจุลชีววิทยาอาหาร 45 45e53 (2015)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. บทนำการเน่าเสียของอาหารที่เกิดจากผลจุลินทรีย์จุลินทรีย์จากการเผาผลาญอาหารที่นำไปสู่การผลิตที่เปลี่ยนแปลงโมเลกุลที่มีคุณภาพทางประสาทสัมผัสของผลิตภัณฑ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งด้าน(รวมทั้งพื้นผิวและสี) และกลิ่น (Gramet al., 2002) นอกจากนี้จึงมีขนาดใหญ่หลากหลายของการเน่าเสียจากการผลิตสารระเหยซึ่งกระตุ้นให้เกิดการปิดกลิ่นไม่พึงประสงค์และ/ หรือการเน่าเสียเป่าแพ็คสูญญากาศบรรจุอาหารเพื่อเมือกหรือการผลิตของเหลวหรือเสื่อมโทรมของสีที่แตกต่างกัน. (Borch et al, 1996; Brightwell et al, 2007;. อร่อย et al, 1989;.. Nychas et al, 2008) ในการศึกษาส่วนใหญ่ลักษณะการเน่าเสียได้รับการประเมินโดยการวิเคราะห์ทางประสาทสัมผัสและ / หรือโดยการวัดต่างๆพารามิเตอร์ทางเคมีกายภาพเช่นจำนวนเงินหรือลักษณะของสารที่แตกต่างกันหรือก๊าซสีพีเอชและอื่นๆ ซึ่งจะแล้วความสัมพันธ์กับการปรากฏตัวของจุลินทรีย์(ตาย et al, 2009;. Jaffrès et al, 2011;. Macé et al, 2013;. Paarup, et al, 2002). มันเป็นเรื่องที่ได้รับการยอมรับบ่อยครั้งที่แบคทีเรียที่รับผิดชอบในการเน่าเสียเป็นผู้ที่อยู่ในประชากรที่สำคัญในผลิตภัณฑ์ใจแตก ที่มีขนาดใหญ่ส่วนใหญ่ของการศึกษารายงานในวรรณกรรมคลาสสิกครั้งแรกที่ใช้ชุบและวิธีการที่จะอธิบายลักษณะphenotyping แบคทีเรียประชากรของผลิตภัณฑ์นิสัยเสีย(อร่อยและแมก 1992;. Rattanasomboon, et al, 1999) เมื่อเร็ว ๆ นี้การเพิ่มจำนวนของบทความที่มีรายงานว่ามีการระบุสายพันธุ์ที่ผ่านดีเอ็นเอสกัดตามประเภทต่างๆของประชาชนในระดับโมเลกุลเช่นdenaturing เจลไล่โทนสี Electrophoresis (DGGE) หรือชั่วเจลอุณหภูมิElectrophoresis (TTGE) ดำเนินการเกี่ยวกับ 16S rRNA ส่วนยีนขยายโดยวิธี PCR ( Doulgeraki และ Nychas, 2013;. Ercolini et al, 2006;. Jaffrès et al, 2009) การใช้ highthroughput 16S rDNA pyrosequencing หรือ metagenomics อาศัยในระบบนิเวศอาหารทั้งแบคทีเรียรวมทั้งสปอยเลอร์ยังคงเป็นสิ่งที่หายาก โดยวิธีการดังกล่าวของเชื้อแบคทีเรียหลายชนิดที่แตกต่างกันได้รับรายงานว่าเป็นสิ่งมีชีวิตสปอยเลอร์ที่เฉพาะเจาะจง (Nieminen et al., 2012). การมีส่วนร่วมของสปอยเลอร์สมมุติเหล่านี้บางครั้งได้รับการพิสูจน์โดยการฉีดวัคซีนสายพันธุ์ผู้สมัครในรูปแบบอาหารระบบที่จะทำให้เกิดการเน่าเสีย แต่เพียงไม่กี่ได้ศึกษาประสบความสำเร็จได้รับการพิสูจน์ธรรมชาติที่แท้จริงของการเน่าเสียและแบคทีเรียหน้าที่เกี่ยวข้องในการผลิตโมเลกุลของเสีย(Jääskeläinen et al., 2013). * ผู้รับผิดชอบ INRA, Oniris, UMR 1014 Secalim, เดอลาGéraudière, CS82225 F-44322 น็องต์ 3 cedex, ฝรั่งเศส Tel .: þ33 2 51 78 55 42; โทรสาร: þ33 2 51 78 55 20 ที่อยู่ E-mail: [e-mail] (เอ็ม Zagorec). รายการเนื้อหาที่มีอยู่ใน ScienceDirect จุลชีววิทยาอาหารวารสารหน้าแรก: www.elsevier.com/locate/fm http: //dx.doi.org/10.1016/j.fm.2014.03.009 0740-0020 /? 2014 เอลส์ จำกัด สงวนลิขสิทธิ์. จุลชีววิทยาอาหาร 45 (2015) 45e53

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . บทนำ
อาหารเน่าเสียเกิดจากจุลินทรีย์จากจุลินทรีย์
เมแทบอลิซึมที่นำไปสู่การผลิตของโมเลกุลที่เปลี่ยนแปลง
คุณภาพทางประสาทสัมผัสของผลิตภัณฑ์ โดยเฉพาะด้าน ( รวมทั้ง
พื้นผิวและสี ) และกลิ่น ( gramet al . , 2002 ) มีความหลากหลายขนาดใหญ่ของการเน่าเสียจึง
: จากการผลิตสารระเหยซึ่ง
โจมตีปิดกลิ่นและ / หรือเป่า การเน่าเสียของอาหารแพ็คสูญญากาศบรรจุ
, เมือกหรือของเหลวที่ผลิต หรือต่าง ๆ
deteriorations สี ( บอร์ก et al . , 1996 ; brightwell et al . , 2007 ; " et al . , 1989 ;
nychas et al . , 2008 ) ในการศึกษามากที่สุดลักษณะการเน่าเสียจะประเมินโดยการวิเคราะห์ทางประสาทสัมผัส
และ / หรือโดยการวัดค่าพารามิเตอร์ทางกายภาพและเคมีต่าง ๆเช่น ยอดเงินหรือ

ธรรมชาติสารหรือก๊าซที่แตกต่างกัน , สี , pH , ฯลฯ ซึ่งก็มีการแสดงตนของจุลินทรีย์
( Diez et al . , 2009 ;
jaffr è s et al . , 2011 ; Mac é et al . , 2013 ; paarup et al . , 2002 ) มันคือ
มักจะยอมรับว่าแบคทีเรียรับผิดชอบของเสียเหล่านั้น
เป็นของประชากรหลักในการเสียผลิตภัณฑ์
ขนาดใหญ่ส่วนใหญ่ของการศึกษารายงานในวรรณคดีคลาสสิกและแรกใช้วิธีการชุบอ

ลักษณะประชากรแบคทีเรียของผลิตภัณฑ์ ( แกงบูด แม็คกี้ , 1992 ;
rattanasomboon et al . , 1999 ) เมื่อเร็วๆ นี้ การเพิ่มจํานวน
บทความมีรายงานจำแนกชนิดได้ผ่านการสกัดดีเอ็นเอ

การจำแนกตามประเภทต่างๆของโมเลกุลเช่นี่ลาด gel electrophoresis ( การทดลอง ) หรือขมับ
อุณหภูมิ gel electrophoresis ( ttge 16S rRNA ยีน ) แสดงบน
ส่วนโดยขยาย PCR ( doulgeraki nychas
และ , 2013 ; ercolini et al . , 2006 ; jaffr è s et al . , 2009 ) การใช้ highthroughput
16S rDNA ไพโรซีเควนซิงหรือเมตะจีโนมิกใช้
บนทั้งระบบนิเวศอาหาร เชื้อแบคทีเรีย รวมทั้งปล้นยัง
ขาดแคลนโดยวิธีการเช่นชนิดแบคทีเรียที่แตกต่างกันหลายคน
ได้รับรายงานเป็นสิ่งมีชีวิตสปอยเลอร์ที่เฉพาะเจาะจง ( Nieminen et al . , 2012 ) .
มีส่วนร่วมของสปอยเลอร์กรดอะมิโนเหล่านี้มีบางครั้งถูก
พิสูจน์เชื้อในสายพันธุ์เป็นผู้สมัครระบบแบบจำลอง
อาหารเกิดการเน่าเสีย แต่เพียงไม่กี่มีการศึกษาเรียบร้อยแล้ว
พิสูจน์ลักษณะที่แน่นอนของการเน่าเสีย และแบคทีเรีย
หน้าที่เกี่ยวข้องกับการผลิตการทำลายโมเลกุล
( J ää skel และ inen et al . , 2013 )
* ที่สอดคล้องกันของผู้เขียน ทีมนักวิจัยของ oniris umr , 718 , secalim Rue de la , G é raudi . อีกครั้ง
cs82225 f-44322 เซแด๊กซ์ 3 , น็องต์ , ฝรั่งเศส โทร . þ 33 2 51 78 55 42 ; โทรสาร : þ 33 2 51 78
55 20 .
e - mail address : [e-mail] ( ม. zagorec ) .
เนื้อหารายการพร้อมบริการ

วารสารจุลชีววิทยาอาหารหน้าแรก : wwwเอลส์ . com / ค้นหา / FM
http : / / DX ดอย . org / 10.1016 / j.fm . 2014.03.009
0740-0020 /
2014 ทั่วโลก จำกัด .
จุลชีววิทยาอาหาร 45 ( 2015 ) 45e53