Since the first ghost's visit, Scro

Since the first ghost's visit, Scrooge was no longer very sure of himself. So although the spirit's eyes were clear was afraid to look straight into its face and kind. Scrooge But he could see that its body was dressed in a long green robe, its long brown hair fell freely down its back, and its face wore a warm and friendly smile. Light shone from the torch which it was ho in its strong right hand.
‘Spirit,’ said Scrooge quietly, ‘take me where you want Last night I learned a lesson which is working now. If you have anything to reach me tonight, let me learn from you.’
‘Touch my robe!" said the spirit, and Scrooge obeyed
The food, the room, the fire all disappeared, and they were standing outside in the cold, snowy streets on Christmas morning. Although the sky was grey and the streets were dirty, the people looked surprisingly cheerful, as they hurried to the bakers' shops with their Christmas dinners, all ready for cooking. The spirit seemed specially interested in poor people. He stood with Scrooge in a baker's doorway and held his torch over the dinners as they were carried past him. Sometimes, when he saw people pushing each other or getting angry, he lifted his roreh over their heads, and immediately they became kinder, or stopped arguing, "because it's Christmas," they told each other
"What does your torch do, spirit?" asked Scrooge.
It gives a special taste to people's dinners on this day, answered the spirit
why do you use it most on poor people?' said Scrooge
‘Because poor people need it most,' was the reply.
They went on through London, and came to the small house where Scrooge's clerk lived.Here the spirit smiled, and held his torch high over the door Inside, Bob Cratchit's wife and second daughter, Belinda, in their everyday dresses, but looking clean and pretty, were putting plates the table for their Christmas dinner, Bob's son Peter as helping to cook the potatoes, and two smaller cratchits, a boy and a girl, were running round excitedly. Just then the eldest daughter, Martha, arrived home from work.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตั้งแต่เข้าชมผีครั้งแรกของสครูจก็ไม่แน่ใจว่าตัวเองมาก ดังนั้นแม้ว่าตาจิตวิญญาณของได้ชัดเจนกลัวที่จะมองตรงไปที่ใบหน้าและชนิด สครูจ แต่เขาจะได้เห็นว่าร่างของมันอยู่ในชุดเสื้อคลุมสีเขียวยาวผมสีน้ำตาลยาวลดลงได้อย่างอิสระลงด้านหลังของตนและใบหน้าสวมรอยยิ้มที่อบอุ่นและเป็นกันเอง ส่องแสงจากไฟฉายที่มันเป็นโฮในมือข้างขวาที่แข็งแกร่ง.
'วิญญาณ' กล่าวว่าสครูจอย่างเงียบ ๆ 'พาฉันที่คุณต้องการเมื่อคืนผมได้เรียนรู้บทเรียนที่กำลังทำงานอยู่ในขณะนี้ ถ้าคุณมีอะไรที่จะเข้าถึงฉันคืนนี้ให้ฉันได้เรียนรู้จากคุณ.
'' สัมผัสเสื้อคลุมของฉัน!
"กล่าวว่าจิตวิญญาณและสครูจเชื่อฟังอาหาร, ห้องพัก, ไฟไหม้ทั้งหมดหายไปและพวกเขาก็ยืนอยู่ข้างนอกในเย็นเต็มไปด้วยหิมะ ถนนในเช้าวันคริสต์มาส. แม้ว่าท้องฟ้าเป็นสีเทาและถนนสกปรกคนดูสดใสน่าแปลกใจที่พวกเขารีบไปยังร้านค้าขนมปังกับอาหารมื้อค่ำในวันคริสต์มาสของพวกเขาทั้งหมดพร้อมสำหรับการปรุงอาหาร. จิตวิญญาณดูเหมือนจะสนใจเป็นพิเศษในคนยากจน. เขา ยืนอยู่กับสครูจในทางเข้าประตูขนมปังและจัดไฟฉายของเขาในช่วงงานเลี้ยงอาหารค่ำที่พวกเขาได้รับการดำเนินการที่ผ่านมาเขา. บางครั้งเมื่อเขาเห็นคนที่ผลักดันให้แต่ละอื่น ๆ หรือโกรธเขายก roreh ของเขามากกว่าหัวของพวกเขาและทันทีที่พวกเขากลายเป็นเมตตาหรือหยุด เถียง "เพราะมันเป็นคริสมาสต์" พวกเขาบอกว่าแต่ละอื่น ๆ
"อะไรไฟฉายของคุณทำจิตวิญญาณ?" ถามสครูจ. มันจะให้รสชาติที่พิเศษให้กับอาหารมื้อค่ำของผู้คนในวันนี้ตอบจิตวิญญาณทำไมคุณใช้มากที่สุดในคนยากจน? ' กล่าวว่าสครูจ'เพราะคนยากจนต้องการมากที่สุดก็คือการตอบกลับ. พวกเขาเดินผ่านลอนดอนและมาถึงบ้านหลังเล็ก ๆ ที่พนักงานของสครูจ lived.Here วิญญาณยิ้มและถือไฟฉายของเขาสูงกว่าประตูภายในภรรยาของบ๊อบ Cratchit ของ และลูกสาวคนที่สองเบลินดาในชุดในชีวิตประจำวันของพวกเขา แต่ดูสะอาดและสวยถูกวางแผ่นตารางสำหรับอาหารค่ำวันคริสต์มาสของพวกเขาเป็นบุตรชายของบ๊อบปีเตอร์ช่วยในการปรุงอาหารมันฝรั่งและทั้งสองมีขนาดเล็ก Cratchits เป็นเด็กและผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังวิ่ง รอบพล่าน. เพียงแค่นั้นบุตรสาวคนโตมาร์ธามาถึงบ้านจากการทำงาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตั้งแต่ครั้งแรกที่ผีเข้าชม สครูจไม่มั่นใจในตัวเอง ดังนั้น แม้ว่าวิญญาณตาชัดเจน กลัวที่จะมองหน้าของใจดี พ่อหนุ่ม แต่เขาก็เห็นว่า ร่างกายของมันถูกแต่งตัวในเสื้อคลุมสีเขียวยาว ผมยาวสีน้ำตาลของตกอย่างอิสระลงหลังและใบหน้าของมันใส่รอยยิ้มที่อบอุ่นและเป็นมิตรแสงจากไฟฉายที่ส่องมัน โฮ ในมือข้างขวาที่แข็งแกร่งของมัน
'spirit ' คนขี้เหนียวอย่างเงียบๆ ไป ฉัน ที่ คุณ ต้องการ เมื่อคืนฉันเรียนรู้บทเรียนซึ่งทำงานอยู่ตอนนี้ ถ้าคุณมีอะไรถึงฉันคืนนี้ ขอเรียนรู้จากคุณ '
' สัมผัสเสื้อของฉัน ! " กล่าวว่าจิตวิญญาณและสครูจเชื่อฟัง
อาหาร ห้องไฟทั้งหมดหายไป และพวกเขากำลังยืนอยู่ข้างนอกในเย็นถนนที่เต็มไปด้วยหิมะในเช้าวันคริสต์มาส ถึงแม้ว่าท้องฟ้าเป็นสีเทาและถนนสกปรก คนมองอย่างแปลกใจ ร่าเริง พวกเขาก็รีบไปร้านช่างทำขนมกับอาหารคริสต์มาสของพวกเขาพร้อมสำหรับการปรุงอาหาร วิญญาณที่ดูสนใจเป็นพิเศษในคนจน เขายืนอยู่กับสครูจในขนมปังเป็นประตูและถือไฟฉายของเขามากกว่าอาหารที่พวกเขากวาดผ่านเขา บางครั้งเมื่อเขาเห็นคนผลักกัน หรือโกรธ เขายก roreh ของเขาเหนือศีรษะ และทันทีที่พวกเขากลายเป็นเด็ก , หรือหยุดเถียงกัน เพราะนี่มันก็เป็นคริสต์มาส " พวกเขาบอกกันและกัน
" แล้วไฟฉายของคุณ จิตวิญญาณ ? ถามคนขี่เหนียว
มันให้รสชาติที่พิเศษกับอาหารของผู้คน ใน วัน นี้ ตอบวิญญาณ
ทำไมคุณใช้มันมากที่สุดกับคนจน ? สครูจ
บอกว่าเพราะคนจนต้องการมากที่สุด ' เขาตอบ
พวกเขาไปผ่านลอนดอนและมาถึงบ้านหลังเล็กที่พ่อหนุ่มเป็นเสมียนอยู่ นี่วิญญาณยิ้มและถือคบเพลิงของเขาสูงเหนือประตูภายใน บ๊อบ cratchit ภรรยาและลูกสาวคนที่สอง Belinda ในชุดของพวกเขาทุกวัน แต่ดูสะอาดและสวย ก็ใส่แผ่นตารางสำหรับอาหารค่ำวันคริสต์มาสของพวกเขา ,ลูกชายของบ๊อบปีเตอร์ช่วยทำอาหารมันฝรั่ง และสอง cratchits เล็ก ผู้ชายและผู้หญิง วิ่งรอบด้วยความตื่นเต้น พอดีลูกสาวคนโต มาร์ธา มาถึงบ้านจากการทำงาน