“Hao’er… do you… still remember me?

“Hao’er… do you… still remember me? I’m your mother…. Look back, let me see your face. It’s been so many years…. We’ve missed you.”

Meng Hao’s entire body trembled, and his head moved slightly. A complex expression appeared in his eyes as he stood there breathing. He didn’t look back; instead, he focused all his energy on controlling the boat. A rumbling sound could be heard as the front of the boat finally pierced out of the painting of stillness.

Meng Hao could see the border of the still region just up ahead; they were almost out of the painting.

“Deep in your heart, is obsession.” This voice was not the voice of his parents that existed in his memory. It was the ancient, decaying voice.

The voice seemed confused, as if it it, too, were filled with infinite obsession.

“You are a living being that I have encountered on the path to the yellow springs. I can… help you to fulfill your obsession. Look back, and you will be able to see what your parents look like.”

Meng Hao’s Cultivation base suddenly stopped moving. He poured no more power into the ship, but instead stood there on the prow. Directly in front of him was the edge of the painting of motionlessness; after passing beyond that border, they would be free.

Meng Hao well knew that if he looked back, something untoward would likely happen. However, the words spoken to him just now had left him completely shaken.

No one else could hear the words spoken into his ear just now, not even the three old men. Everyone just sat there, trembling and in a daze. Meng Hao was the only lucid one among them all.

In his silence, Meng Hao suddenly smiled. It was an unrestrained smile, a smile filled with a will of purification.

He suddenly murmured, “What’s the harm in turning my head? In my life of cultivation, I cultivate my heart. My path is one of understanding and truth.

“If I don’t look back, how could I claim to cultivate my heart?” His eyes filled with a bright light as he casually turned to look behind him.

The first thing that caught his attention were the countless white strands that floated in the air, twisting and twining around the ship. The strands originated from an enormous battleship!

The ship was fully three thousand meters long, and radiated an archaic air, as if it had existed for countless ages. It was dilapidated in a way that suggested it had experienced the baptism of war.

At the prow of the battleship, a figure could be seen. It was an old man wearing a pitch-black suit of armor. It was impossible to see his features clearly, but his body looked like it had been rotting inside the armor for innumerable years. 1

As for the white strands, they were actually the man’s hair!

As soon as Meng Hao laid eyes on him, the old man seemed to take notice. His head lifted up, and he looked at Meng Hao.

As soon as their gazes met, Meng Hao’s mind filled with rumbling. Next, a vision appeared to him. He saw a coffin, its surface covered with carvings of nine butterflies.

The coffin rested on an ancient battlefield. The surroundings were devoid of any colors except for black and white.

The vision lasted for only a few breaths of time. Then it dissipated. Meng Hao panted as he regained consciousness.

“His… Dao seed….” said the armored figure softly, his voice hoarse as it echoed about. “In all the years, of all the living things I have encountered, I have seen countless Dao seeds…. You, however, are different than them.

“Go.” The old man sat there cross-legged in his armor. It looked like he would never, ever stand up. When he spoke, his voice seemed to be filled with reminiscence. Slowly, his hair pulled away from the ship Meng Hao was on. At the same time, the archaic, three thousand meter battleship slowly began to back away. At the same time, it started to fade, as if it were about to vanish into thin air.

The stillness in the area also began to slowly disappear.

As the ship began to vanish, Meng Hao suddenly opened his mouth to speak. “Senior, you still haven’t fulfilled your promise!” Immediately, the stillness returned. The old man on the battleship gave Meng Hao a profound gaze.

That gaze seemed to contain the transformations of the entire world. It contained the turnings of time as it poured into Meng Hao’s eyes. Instantly, a roaring sound filled his mind.

This time in his vision, he saw Mount Daqing!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

" Hao'er...คุณทำ...ยังคง จดจำ ผมคุณแม่... มองย้อนกลับไป ให้ฉันเห็นใบหน้าของคุณ มันได้หลายปี... เราพลาดคุณ"Trembled เมงเฮาทั้งร่างกาย และหัวของเขาย้ายไปเล็กน้อย นิพจน์ที่ซับซ้อนปรากฏอยู่ในดวงตาของเขาขณะที่เขายืนอยู่มีการหายใจ เขาไม่ได้มองย้อนกลับไป แทน เขาเน้นพลังงานของเขาควบคุมเรือ เสียงร้องอาจจะได้ยินเป็นด้านหน้าของเรือในที่สุดก็ ถูกแทงจากจิตรกรรม ๖๐เมงเฮาเห็นขอบของภูมิภาคยังคงขึ้นเพียงข้างหน้า พวกเขาก็เกือบจากภาพวาด"ลึกในหัวใจของคุณ เป็นความหลงใหล" เสียงนี้เป็นเสียงของพ่อแม่ที่อยู่ในหน่วยความจำของเขาไม่ โบราณ สลายเสียงได้เสียงดูเหมือนสับสน เป็นถ้ามันมัน เกินไป ถูกเต็มไป ด้วยความหลงใหลอนันต์"คุณมีที่อยู่อาศัยที่ฉันพบบนเส้นทางไปบ่อน้ำพุเหลือง ผมเพิ่มช่วยให้คุณเพื่อตอบสนองความหลงใหลของคุณ มองย้อนกลับ และคุณจะสามารถดูผู้ปกครองลักษณะ"ฐานเพาะเมงเฮาก็หยุดเคลื่อนไหว เขาเทไม่มีอำนาจเพิ่มเติมลงในเรือ แต่แทน ยืนบนลานมี ตรงหน้าเขาคือขอบของภาพวาดของ motionlessness หลังจากผ่านนอกเส้นขอบนั้น พวกเขาจะฟรีเมงเฮารู้ดีว่า ถ้าเขาดูกลับ สิ่งสรรพสิ่งจะมีแนวโน้มเกิดขึ้น อย่างไรก็ตาม คำพูดกับเขาตอนนี้มีเหลือเขาเขย่าอย่างสมบูรณ์ไม่มีใครสามารถได้ยินคำพูดเข้าหูตอนนี้ ไม่แม้กระทั่งผู้ชายอายุสาม ทุกคนก็นั่ง สั่น และดึก เมงเฮาก็ชัดเจนเพียงหนึ่งในหมู่พวกเขาทั้งหมดในความเงียบของเขา เมงเฮาก็ยิ้ม มีรอยยิ้มในเมื่อ รอยยิ้มที่เต็มไป ด้วยจะเป็นการทำให้บริสุทธิ์ได้เขาก็ murmured คืออะไรอันตรายในการเปิดหัวของฉัน ในชีวิตของการเพาะปลูก ปลูกฝังหัวใจของฉัน เส้นทางของฉันเป็นหนึ่งในความเข้าใจและความจริงถ้าไม่ดูกลับ วิธีสามารถฉันรับการปลูกฝังหัวใจของฉัน" ตาของเขาเต็มไป ด้วยแสงสว่าง ตามที่เขาตั้งใจหันไปมองหลังเขาสิ่งแรกที่จับความสนใจของเขาถูกเส้นขาวนับไม่ถ้วนที่ลอยในอากาศ บิด และกิ่งภายในเรือ เส้นที่มาจากการที่เรือรบขนาดใหญ่เรือยาวทั้งหมดสามพันเมตร และปล่อยอากาศโบราณ ว่ามันมีอยู่สำหรับทุกเพศทุกวัยนับไม่ถ้วน มันก็ทรุดโทรมที่แนะนำมันมีประสบการณ์รับบัพติศมาของสงครามลานของเรือประจัญบาน รูปอาจจะเห็น ก็ชราสวมสูทมิดของเกราะ ไม่สามารถดูคุณสมบัติของเขาอย่างชัดเจน แต่ร่างกายของเขาดูเหมือนจะมีการเน่าเปื่อยภายในเกราะปีนับไม่ถ้วน 1ส่วนเส้นขาว พวกเขาเป็นจริงของมนุษย์ผมเป็นเมงเฮาวางตาเขา ชายชราดูเหมือนจะ ใช้ประกาศ ศีรษะยกขึ้น และเขามองเฮาเมงทันทีที่พบ gazes ของพวกเขา เมงห้าวใจเต็มไป ด้วยเสียงดังก้อง ถัดไป วิสัยทัศน์ปรากฏพระองค์ เขาเห็นโลง พื้นผิวของมันปกคลุมไป ด้วยงานแกะสลักของผีเสื้อเก้าโลงศพมีขึ้นสนามรบโบราณ สภาพแวดล้อมที่ไร้ทุกสียกเว้นสีดำและสีขาววิสัยทัศน์นานกี่ลมหายใจของเวลา แล้ว มัน dissipated เฮา เมง panted ตามเขาคืนสติ"เขา... เมล็ดพันธุ์ดาว..."กล่าวว่า การที่เกราะรูปเบา ๆ เสียงเขาแหบมันพูดย้ำเกี่ยวกับ "ในทุกปี ทุกชีวิตสิ่งที่ฉันได้พบ ฉันได้เห็นเมล็ดดาวนับไม่ถ้วน... อย่างไรก็ตาม คุณ อยู่แตกต่างไปจากพวกเขา"ไป" ชายชรานั่งไขว่ห้างในเกราะของเขา มันดูเหมือนเขาจะไม่เคย เคยยืนขึ้น เมื่อเขาพูด เสียงของเขาดูเหมือนจะเต็มไป ด้วยความทรงจำ ช้า ผมดึงออกจากเรือเมงเฮาถูกบน ในเวลาเดียวกัน โบราณ เรือรบสามพันเมตรเริ่มค่อย ๆ ถอย ในเวลาเดียวกัน มันเริ่มจาง ราวกับว่ามันหายเข้าไปในอากาศบางไปความเงียบสงัดในพื้นที่ก็เริ่มค่อย ๆ หายไปขณะที่เรือเริ่มหายไป เมงเฮาก็เปิดปากพูด "อาวุโส คุณยังไม่ได้ปฏิบัติตามสัญญาของคุณ" ความเงียบสงัดส่งคืนทันที คนบนเรือประจัญบานให้เฮาเมงจ้องมองลึกซึ้งสายตาที่ดูเหมือนจะ มีการเปลี่ยนแปลงของโลกทั้งหมด มันประกอบด้วยฝอยเวลามันเทลงในเมงเฮาตา ทันที เสียงคำรามเต็มไปด้วยจิตใจของเขาเวลานี้ในวิสัยทัศน์ของเขา เขาเห็นภูเขา Daqing

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"Hao'er ... คุณ ... ยังจำผมได้ไหม ฉันแม่ของคุณ ... มองย้อนกลับไปให้ฉันเห็นใบหน้าของคุณ มันเป็นเวลาหลายปีเพื่อ ... เราได้คิดถึงคุณ. "

ทั้งร่างกายเม้งงูเห่ากลัวจนตัวสั่นและศีรษะของเขาย้ายออกไปเล็กน้อย นิพจน์ที่ซับซ้อนปรากฏอยู่ในดวงตาของเขาในขณะที่เขายืนอยู่ที่นั่นหายใจ เขาไม่ได้มองย้อนกลับไป; แทนเขามุ่งเน้นไปที่การใช้พลังงานทั้งหมดของเขาในการควบคุมเรือ . เสียงเสียงดังก้องอาจจะได้ยินเป็นด้านหน้าของเรือในที่สุดก็แทงออกมาจากภาพวาดของความเงียบสงบที่

เม้งเฮาจะได้เห็นเส้นขอบของภูมิภาคยังคงเป็นเพียงขึ้นข้างหน้านั้น พวกเขาก็เกือบจะออกจากการวาดภาพ.

"ลึกลงไปในหัวใจของคุณเป็นความหลงใหล." เสียงนี้เป็นเสียงของพ่อแม่ของเขาที่มีอยู่ในความทรงจำของเขา มันเป็นโบราณเนื้อที่เสียง.

เสียงดูเหมือนสับสนเช่นถ้ามันมากเกินไปที่เต็มไปด้วยความหลงใหลที่ไม่มีที่สิ้นสุด.

"คุณมีความเป็นอยู่การที่ฉันได้พบบนเส้นทางที่จะน้ำพุสีเหลือง ฉันสามารถช่วยให้คุณ ... เพื่อตอบสนองความหลงใหลของคุณ มองย้อนกลับไปและคุณจะสามารถที่จะเห็นสิ่งที่พ่อแม่ของคุณมีลักษณะเหมือน. "

ฐานการเพาะปลูกของเม้งเฮาก็หยุดการเคลื่อนย้าย เขาเทไม่มีอำนาจมากขึ้นในเรือ แต่แทนที่จะยืนอยู่ที่นั่นบนหัวเรือ ตรงด้านหน้าของเขาคือขอบของภาพวาดของ motionlessness นั้น หลังจากผ่านเขตแดนที่พวกเขาจะเป็นอิสระ.

เม้งเฮารู้ดีว่าถ้าเขาหันกลับไปมองสิ่งที่ไม่ดีมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้น อย่างไรก็ตามคำพูดกับเขาเพียงแค่ตอนนี้ทิ้งเขาไปเขย่าสมบูรณ์.

ไม่มีใครสามารถได้ยินคำพูดเข้าไปในหูของเขาเพียงแค่ตอนนี้ไม่ได้มีชายสามคนเก่า ทุกคนก็นั่งอยู่ที่นั่นสั่นและอาการงุนงง เม้งเฮาเป็นคนเดียวที่ชัดเจนอย่างใดอย่างหนึ่งในหมู่พวกเขาทั้งหมด.

ในความเงียบของเขาเม้งเฮาจู่ ๆ ก็ยิ้ม มันเป็นรอยยิ้มที่พรั่งพรูรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความประสงค์ของการทำให้บริสุทธิ์.

ทันใดนั้นเขาก็พากันบ่นว่า "สิ่งที่อันตรายในการเปลี่ยนหัวของฉัน? ในชีวิตของฉันของการเพาะปลูกผมปลูกฝังหัวใจของฉัน เส้นทางของฉันเป็นหนึ่งของความเข้าใจและความจริง.

"ถ้าฉันไม่ได้มองย้อนกลับไปว่าฉันจะเรียกร้องเพื่อปลูกฝังหัวใจของฉัน?" ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยแสงไฟสว่างจ้าในขณะที่เขาตั้งใจหันมามองข้างหลังเขา.

สิ่งแรกที่จับเขา ความสนใจเป็นเส้นสีขาวมากมายที่ลอยอยู่ในอากาศ, การบิดและพันรอบเรือ เส้นมาจากเรือรบมหาศาล!

เรืออย่างเต็มที่ยาวสามพันเมตรและแผ่อากาศโบราณราวกับว่ามันมีอยู่สำหรับทุกวัยนับไม่ถ้วน มันก็ทรุดโทรมในทางที่บ่งบอกว่ามันเคยมีประสบการณ์บัพติศมาของสงคราม.

ที่หัวเรือของเรือรบที่เป็นตัวเลขที่อาจจะเห็น มันเป็นชายชราคนหนึ่งสวมสูทสีดำสนิทเกราะ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเห็นคุณสมบัติของเขาอย่างเห็นได้ชัด แต่ร่างกายของเขาดูเหมือนจะได้รับการเน่าเปื่อยภายในเกราะสำหรับปีนับไม่ถ้วน 1

ในฐานะที่เป็นเส้นสีขาวพวกเขาเป็นจริงผมของชายคนนั้น!

ทันทีที่เม้งเฮาวางสายตากับเขาคนเก่าดูเหมือนจะแจ้งให้ทราบ ศีรษะของเขายกขึ้นและเขามองมาที่เม้งเฮา.

ทันทีที่อาศัยการมองตาของพวกเขาได้พบกับจิตใจเม้งเฮาส์ที่เต็มไปด้วยเสียงดังก้อง ถัดไปวิสัยทัศน์ปรากฏแก่เขา เขาเห็นโลงศพ, พื้นผิวของมันปกคลุมด้วยการแกะสลักเก้าผีเสื้อ.

โลงศพวางอยู่บนสนามรบโบราณ สภาพแวดล้อมที่มีความไร้สียกเว้นสีดำและสีขาว.

วิสัยทัศน์กินเวลาเพียงไม่กี่ลมหายใจของเวลา จากนั้นก็จะเหือดหาย เม้งเฮา panted ในขณะที่เขาฟื้นคืนสติ.

"ของเขา ... เมล็ดดาว ... ." กล่าวว่าร่างเกราะเบาเสียงของเขาแหบแห้งเป็นมันสะท้อนเกี่ยวกับ "ในทุกปีที่ผ่านมาของทุกสิ่งมีชีวิตที่ผมได้พบฉันได้เห็นเมล็ดดาวนับไม่ถ้วน ... คุณ แต่มีความแตกต่างกว่าพวกเขา.

"ไป." ชายชรานั่งไขว่ห้างในชุดเกราะของเขา มันดูเหมือนว่าเขาจะไม่เคยลุกขึ้นยืน เมื่อเขาพูดเสียงของเขาดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความทรงจำ ช้าผมของเขาดึงออกไปจากเรือเม้งเฮาอยู่บน ในเวลาเดียวกัน, โบราณเรือรบสามพันเมตรอย่างช้า ๆ เริ่มที่จะกลับออกไป ในเวลาเดียวกันก็เริ่มจะจางหายไปราวกับว่ามันเป็นเรื่องเกี่ยวกับการหายไปในอากาศบาง.

เงียบสงบในพื้นที่ก็เริ่มที่จะค่อย ๆ หายไป.

ขณะที่เรือเริ่มที่จะหายไปเม้งเฮาจู่ ๆ ก็อ้าปากจะพูด "อาวุโสคุณยังไม่ได้ปฏิบัติตามสัญญาของคุณ!" ทันทีนิ่งกลับ ชายชราบนเรือรบให้เม้งเฮาจ้องมองอย่างลึกซึ้ง.

ที่จ้องมองดูเหมือนจะมีการเปลี่ยนแปลงของทั้งโลก มันมีเลี้ยวของเวลาที่มันเทลงในตาเม้งเฮาส์ ทันทีที่เสียงคำรามที่เต็มไปด้วยความคิดของเขา.

ในครั้งนี้วิสัยทัศน์ของเขาเขาเห็นภูเขา Daqing!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" hao"er . . . . . . . คุณ . . . . . . . ยังจำฉันได้มั้ย ฉันเป็นแม่ของเธอ . . . กลับไปดู ดูหน้าเธอสิ มันผ่านมาหลายปี . . . . . . . เราคิดถึงเธอ "ร่างกายทั้งหมดของเมิ่งเฮ่าสั่นสะท้าน และศีรษะของเขาไปเล็กน้อย การแสดงออกที่ซับซ้อนที่ปรากฏอยู่ในดวงตาของเขา ในขณะที่เขายืนอยู่ตรงนั้นหายใจ เขาไม่ได้มองย้อนกลับไป แทน เขามุ่งเน้นพลังงานทั้งหมดของเขาในการควบคุมเรือ เสียงดังก้องเสียงอาจจะได้ยินเป็นด้านหน้าของเรือก็แทงออกมาจากภาพวาดของความนิ่งเมิ่งฮ่าวจะเห็นเส้นขอบของยังเขตแค่ข้างหน้า พวกเขาเกือบจะออกมาจากภาพวาด" ลึกๆในใจของคุณคือความคิด " เสียงนี้ไม่ใช่เสียงของพ่อแม่ที่มีอยู่ในหน่วยความจำของเขา มันเป็นโบราณของเนื้อเสียงเสียงที่ดูสับสน เหมือน มันก็เต็มไปด้วยอนันต์หมกหมุ่น" คุณเป็นสิ่งมีชีวิตที่ฉันได้พบบนเส้นทางสปริงสีเหลือง ฉันสามารถ . . . ช่วยให้คุณเติมเต็มความหลงใหลของคุณ กลับไปดู และคุณจะสามารถมองเห็นสิ่งที่พ่อแม่ของคุณมีลักษณะเช่น .เหม็ง เฮาฐานการเพาะปลูกก็หยุดเคลื่อนที่ เขาก็ไม่มีอำนาจเข้าไปในเรือ แต่ยืนบนหัวเรือ โดยตรงในด้านหน้าของเขา เป็นขอบของภาพวาดของแคคตัส หลังจากที่ผ่านเหนือชายแดน พวกเขาก็จะเป็นอิสระเมิ่งเฮ่ารู้ดีว่าถ้าเขากลับไปมองสิ่งที่ไม่สมควรจะเกิดขึ้น แต่คำที่พูดกับเขาตอนนี้ไม่เหลือเค้าเลยหวั่นไหวไม่มีใครได้ยินคำพูดเข้าไปในหูของเขาตอนนี้ ไม่ใช่สามคนเก่า ทุกคนนั่งนิ่งตัวสั่นและเหม่อลอย เมิ่งฮ่าวเป็นสิ่งเดียวที่ชัดเจนหนึ่งในหมู่พวกเขาทั้งหมดในความเงียบของเขา เมิ่งฮ่าวก็ยิ้ม มันเป็นรอยยิ้ม อยากไปไหนก็ไป รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยจะบริสุทธิ์จู่ๆ เขาก็พึมพำว่า " อะไรคืออันตรายในการเปลี่ยนหัว ในชีวิตของการปลูกผมปลูกหัวใจของฉัน เส้นทางของฉันคือหนึ่งของความเข้าใจและความจริง" ถ้าผมไม่กลับไปดู แล้วผมจะเรียกร้องเพื่อปลูกฝังหัวใจของฉัน ? " ตาของเขาเต็มไปด้วยแสงสว่าง เขาก็หันไปมองข้างหลังเขาสิ่งแรกที่ดึงดูดความสนใจของเขาเป็นสีขาวเส้นนับไม่ถ้วนที่ลอยในอากาศ , บิดและพันไปรอบ ๆเรือ เส้นที่มาจากเรือรบยักษ์ !เรือก็ครบสามพันเมตรยาวและแผ่บรรยากาศโบราณ ราวกับว่ามันมีอยู่หลายวัย มันทรุดโทรมในวิธีที่แนะนำมันมีประสบการณ์บัพติศมาของสงครามที่หัวเรือของเรือรบ ในรูปอาจจะเห็น เป็นคนแก่ที่สวมชุดเกราะสีดำสนิท . มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเห็นคุณสมบัติของเขาอย่างชัดเจน แต่ร่างกายของเขาเหมือนมันเน่าข้างในเกราะเพื่ออสงไขยปี 1สำหรับถักสีขาว พวกเขาจริง ๆ เส้นผมของผู้ชายทันทีที่ เมิ่งฮ่าวที่สบตากับเขา ชายชราดูเหมือนจะสังเกตุ หัวของเขายกขึ้น และเขามองเมิ่งเฮ่าทันทีที่พวกเขาชื่นชอบพบเหม็ง เฮาจิตใจเต็มไปด้วยเสียงดัง . ต่อมา มีนิมิตปรากฏแก่เขา เขาเห็นโลง พื้นผิวปกคลุมด้วยแกะสลักเก้าผีเสื้อโลงศพวางอยู่บนสนามรบโบราณ สภาพแวดล้อมที่ขาดสีใด ๆยกเว้นสำหรับสีดำและสีขาววิสัยทัศน์ที่กินเวลาเพียงไม่กี่ครั้ง ของเวลา แล้วมันกระจาย เมิ่งเฮ่าออกมาสั่นแฮกๆ เขาฟื้นแล้ว" . . . . . . . . . . . . . . " เมล็ดพันธุ์ดาวบอกว่าเกราะรูปเบาๆ เสียงของเขาแหบมันสะท้อนเกี่ยวกับ " ในทุกปี ทุกชีวิต สิ่งที่ผมได้พบ ได้เห็นเมล็ดพันธุ์ดาวนับไม่ถ้วน . . . . . . . อย่างไรก็ตาม คุณจะแตกต่างกว่าพวกเขา" ไป . . . " ชายชรานั่งไขว้ขา เกราะของเขา ดูเหมือนเขาจะไม่ลุกขึ้น ตอนที่เขาพูด เสียงของเขาดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความจํา อย่างช้าๆ ผมดึงออกไปจากเรือ เมิ่งฮ่าวถูกบน ในเวลาเดียวกันที่โบราณเรือรบสามพันเมตรก็เริ่มถอยหนี ในเวลาเดียวกัน มันเริ่มเลือนหายไป ราวกับว่ามันกำลังจะหายไปในอากาศความนิ่งในพื้นที่ก็เริ่มค่อยๆหายไปขณะที่เรือเริ่มหายไป เมิ่งฮ่าวก็เปิดปากของเขาที่จะพูด " อาวุโส คุณยังไม่ได้ทำตามสัญญาของคุณ " ทันที ก็กลับมา ชายแก่บนเรือรบให้ เมิ่งฮ่าวมีแววตาลึกซึ้งที่จ้องมองเหมือนจะประกอบด้วยการแปลงของโลกทั้งหมด มันมีการเลี้ยวของเวลา มันเทลงไป เหม็ง เฮาตา ทันที ที่เสียงคำรามเต็มพระทัยตอนนี้ในสายตาของเขา เขาเห็นภูเขา Daqing !