Production company Voyage Studios (

Production company Voyage Studios (Mandaluyong, Philippines).
Director Kidlat Tahimik. Director of photography Boy
Yniguez, Lee Briones, Abi Lara, Santos Bayucca, Kidlat de Guia,
Kawayan de Guia, Kidlat Tahimik. Production design Kidlat
Tahimik. Set design Santiago Bose. Costume Katrin de Guia.
Sound Ed de Guia. Music Los Indios de Espana, Shanto. Editor
Charlie Fugunt, Abi Lara, Chuck Gutierrez, Clang Sison, Malaya
Camporedondo.
Cast Kidlat Tahimik, George Steinberg, Kawayan de Guia,
Wigs Tysman, Katrin de Guia, Kabunyan de Guia, Danny Orquico,
Marlies v. Brevern, Mitos Benitez, Marita Manzanillo, Jeff Cohen,
Craig Scharlin.
DCP, colour. 140 min. English, Tagalog, Spanish.
Premiere 10 February 2015, Berlinale Forum
Language is the key to the empire. Enrique is the slave of Ferdinand Magellan,
who circumnavigated the globe. Aside from bathing Magellan every
evening, Enrique also has to translate Filipino languages into Portuguese
and Spanish. The film opens with a cardboard box containing film rolls being
dug up from the ground. Shot in 1980 and now showing their age, the
images tell the story of the circumnavigation. Magellan died shortly before
the journey was completed, but had authorized that Enrique, now by
default the first true circumnavigator, was to become a free man. Enrique
carved his memories of the journey into wood, with the sculptures adorning
his garden. Balikbayan #1 weaves together the official story with that
of Enrique, as well as with the director’s cut of what Tahimik started filming
35 years ago in order to find out the truth and continued in a village in
the province of Ifugao in 2013.
The actors are no longer the same, and Tahimik, who himself played Enrique
in 1980, has grown older, just as children have been born. Balikbayan #1 is
a home movie, a flamboyant epic, a study of colonialism, a historical corrective
and an homage to what Tahimik calls ’Indio Genius‘.
Stefanie Schulte Strathaus
Balikbayan #1
Memories of Overdevelopment Redux III
Kidlat Tahimik
berlinale forum 2015 2
A cinematic guest worker
’Balikbayan‘ – the word Kidlat Tahimik chose as the title of his film
– is the Tagalog term for guest worker.
Many Filipinos from the huge underclass of their developing country
work in affluent Asian countries like Hong Kong, Taiwan and
Singapore, but also in Saudi Arabia and the Arab Emirates. Their
employment is usually precarious and based on temporary contracts,
some of which are extended for a long time. While women
from the Philippines often work as housekeepers, nannies or
nurses, many male Filipinos work as builders or drivers on building
sites in the Gulf States, as workers on oil platforms or as sailors
on ocean-going ships.
In some cases, whole families in the Philippines live from their
salaries. Those who manage to land a job abroad enjoy prestige
among those left behind. The state energetically supports this
labour emigration: it has an agency dedicated to placing guest
workers abroad, although this process entails great social costs
and critics brand it a form of human trafficking.
Director Kidlat Tahimik, too, was a Philippine guest worker abroad
for several years, and sometimes, with irony, he uses the German
word for it: ‘Gastarbeiter‘. But his working conditions were more
pleasant than those of most ‘balikbayan‘. After studying in the
United States and spending time as an OECD staff member in Paris,
in the early 1970s he lived in Munich, where he developed an
interest in filmmaking.
His first three films – The Perfumed Nightmare (1977), which was
feted at the Berlinale in 1977; Turumba (1981); and Who Invented
the Yoyo? Who Invented the Moon Buggy? (1982) – made him one
of the most important directors of postcolonial ‘Third Cinema‘.
And all three films related to Germany; parts of two of them were
even shot in Bavaria.
These works thus belong to a transnational cinema avant la lettre:
long before this concept became popular in film-theoretical debate
and in a time when the world was much less networked than
it is today, Kidlat Tahimik was among the first filmmakers to cinematically
document and reflect on political, economic and cultural
globalisation.
A slave as the world’s first circumnavigator?
The protagonist in Kidlat Tahimik’s long unfinished film Memories of
Over-Development, who appears as simultaneous victim and beneficiary
of Europe’s colonial expansion, is also a ‘balikbayan’: Enrique
Melaka, a slave of Ferdinand Magellan. The Portuguese seafarer,
who undertook several expeditions to Asia on commission from
the Spanish crown, thereby not only paved the way for Spanish colonialism;
his journeys also finally proved that the earth is round.
Magellan almost became the first person to circumnavigate the
globe – but shortly before the end of his last journey, warriors
of the tribal chief Lapu-Lapu killed him in battle on the island of
Mactan, which is part of the Philippine Archipelago.
A few brief passages in the notes of Magellan’s ship’s chronicler
Antonio Pigafetta make it seem possible that Magellan’s slave Enrique
succeeded where his master failed: in traveling all the way
around the world. Magellan had bought him on an earlier expedition
in Malacca (today a state in Malaysia) and brought him back
to Portugal. Magellan’s next voyage was to the ‘Spice Islands‘ of
Southeast Asia – but this time in the opposite direction, westward
across the Pacific. In his testament, Magellan ordered that Enrique,
who had served him as valet and interpreter, should be freed. If
Enrique returned to Malacca after Magellan’s death, then he was
in fact the first person to sail around the world.
Kidlat Tahimik deduces that Enrique originally came from the Philippines
thanks to a detail that chronicler Pigafetta mentions in
his log of Magellan’s expedition: when the Spanish ships reached
Cebu, Enrique was able to make himself understood by the natives.
For the filmmaker, that was an indication that Enrique was actually
a Filipino who had either been sold as a slave to Malacca or who
was a member of the Filipino minority community there. (Another
explanation why Enrique could communicate with the rulers on
Cebu, of course, could be that Malay, which he spoke fluently, was
the lingua franca of the entire region at the time.)
The extant historical sources cannot conclusively prove the claim
that Enrique was a Filipino and also the world’s first circumnavigator,
but they don’t conclusively refute it, either. Kidlat Tahimik
uses the resulting narrative possibilities to stage a fascinating
thought experiment: what if a paradigmatic victim of early colonisation
accomplished a historic, pioneering achievement? Did a
man purchased as a servant by a Spanish conquistador on the slave
market in Malacca, who interpreted for him and had to serve him
at table, play a role in history comparable to that of Marco Polo
or of Columbus? In the film, Enrique (played by the director himself)
does not appear as the object of European exploitation, but
rather as a kind of shrewd cosmopolitan from the Global South.
Kidlat Tahimik began working on his film about Enrique Melaka in
1979, but for personal reasons never completed it. Not until more
than three decades later has he now been able to finish it, almost
without a budget – partly thanks to new developments in media
technology (some of the new footage was shot with an iPhone).
Tilman Baumgärtel
Home is in the heart
When the thought of the First Circumnavigator strikes home (i.e.,
that the voyager might have come from our islands...) it becomes
a storytelling energy that is not bound by time. It becomes a personal
voyage – however long the timeline takes. The story evolving
on film might span several generations… might risk extending
over several lifetimes.
When I started churning my 16mm Bolex Camera in 1979, I expected
completion within four or five years. Since I had gotten
used to filming sans script, I knew it would take time for the story
to evolve. We know very little about Enrique the slave aside from
seven sentences (in the journal of the voyage) depicting him as an
interpreter speaking the language of the islanders. This was in contrast
to volumes about Master Magellan in academic write-ups and
biographical novels… and perhaps in some obscure forgotten film.
A personal road map
But the slave’s story was in no way ‘a story to be filmed‘ – in the
classical sense of a character to be embellished from historical
accounts. The filming itself was a story to be lived out – for the
next three-and-a-half decades. The living road had to be trekked
(a karmic path?) to know what elements would become essential
in the roadmap.
There’s nothing heroic about that. It happens to be my path in doing
projects: ‘Bathala Na!‘ (Go for it!… but let the Cosmic Forces
put wind in your sails.) In the late 1980s, my three sons were just
growing into cool beings whose groupie I wanted to become. So
berlinale forum 2015
3
I decided in 1988 to shelve the 16mm shooting of Magellan’s trip,
expecting to resume playing the slave in five or seven years. Little
did I know it would take twenty
-five years – of lifestyle changes
and political upheavals, of climate
-revolts and techno
-quakes –
to weave the tapestry this tale has become.
Never could I envision that my being adopted by a tribal village
would re
-crystallise my POV. Nor would I guess that to reach the
finish line, my tiny tots in the film would have to play larger roles
(in a physical and literal sense.) So, the story rolled along... wher
­
ever thirty
-five years of serendipitous storytelling
-on
-film has
charted out its own world map. We detoured, sighting a lot of
barren atolls, hidden bays, surprise reefs and skirting unromantic
isles – not found on efficient maps.
Magellan, the logistics master, was obsessed with discovering an
efficient route to the Spice Islands‘ profit peaks. Enrique the slave,
tacitly in touch with nature’s currents and winds, ‘knew‘ th

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บริษัทผลิต Voyage สตูดิโอ (มันดาลูยง ฟิลิปปินส์)ผู้กำกับ Kidlat Tahimik ช่างภาพเด็กYniguez ลี Briones, Abi Lara ซานโตส Bayucca, Kidlat เดเกียKawayan เดเกีย Kidlat Tahimik ออกแบบผลิต KidlatTahimik การออกแบบขนาด Santiago เครื่องแต่งกาย Katrin เดอเกียเสียงเอ็ดเดอเกีย เพลง Los Indios ย่าน Shanto แก้ไขชาร์ลี Fugunt, Abi Lara ชัก Gutierrez, Clang Sison สหพันธรัฐมาลายาCamporedondoหล่อ Kidlat Tahimik จอร์จ Steinberg, Kawayan เด เกียวิก Tysman, Katrin เดเกีย Kabunyan เดเกีย Danny OrquicoMarlies v. Brevern ทำให้การ จัด Mitos, Manzanillo Marita เจฟโคเฮนCraig ScharlinDCP สี ภาษาสเปนภาษาอังกฤษ ภาษาตากาล็อก 140 นาทีทุก 10 2015 กุมภาพันธ์ ฟอรั่ม Berlinaleภาษาเป็นกุญแจสู่อาณาจักร Enrique เป็นทาสของเฟอร์ดินานด์มาเจลลันที่ circumnavigated โลก นอกจากอาบน้ำมาเจลลันทุกเย็น Enrique ยังมีการแปลภาษาฟิลิปิโนเป็นภาษาโปรตุเกสและสเปน เปิดภาพยนตร์ ด้วยกล่องกระดาษแข็งที่ประกอบด้วยฟิล์มม้วนอยู่ขุดขึ้นจากพื้นดิน ยิง ในปี 1980 และตอน นี้แสดงอายุของพวกเขา การภาพที่บอกเรื่องราวของ circumnavigation ที่ มาเจลลันตายเร็ว ๆ ก่อนการเดินทางเสร็จสมบูรณ์ แต่ได้รับอนุญาตที่ Enrique ตอนนี้โดยcircumnavigator จริงแรกเริ่ม เป็นชายฟรี Enriqueความทรงจำของเขาเดินทางเข้าไปในไม้ แกะสลักลวดลายปูนปั้น adorningสวนของเขา Balikbayan #1 สานกันเรื่องอย่างเป็นทางการกับของ Enrique เช่น เดียว กับผู้อำนวยของตัดของ Tahimik ใดเริ่มต้นถ่ายทำ35 ปีที่ผ่านมาเพื่อค้นหาความจริง และต่อเนื่องในหมู่บ้านในในจังหวัดของ Ifugao ในปี 2013 นั้นนักแสดงที่มีไม่เหมือนกัน และ Tahimik ที่ตัวเองเล่น Enriqueในปี 1980 จนเก่า เหมือนเด็กมีได้เกิด Balikbayan #1 เป็นภาพยนตร์บ้าน มหากาพย์เฟลมโบแยนท์ การศึกษาของลัทธิ แก้ไขประวัติศาสตร์และแสดงความเคารพกับสิ่ง Tahimik เรียก 'Indio อัจฉริยะ'สเตฟานีดา Schulte StrathausBalikbayan #1ความทรงจำของ Overdevelopment Redux IIIKidlat Tahimikฟอรั่ม berlinale 2015 2ผู้ปฏิบัติงานพักผลงานชิ้น'Balikbayan' – คำ Kidlat Tahimik เลือกเป็นชื่อของภาพยนตร์ของเขา– เป็นคำภาษาตากาล็อกสำหรับผู้ปฏิบัติงานลูกค้าFilipinos มากจาก underclass ขนาดใหญ่ของประเทศกำลังพัฒนาทำงานในแต่ละประเทศในเอเชียเช่น Hong Kong ไต้หวัน และสิงคโปร์ แต่ยังอยู่ในประเทศซาอุดิอาระเบียและอาหรับเอมิเรตส์ ของพวกเขาทำงานเป็นปกติล่อแหลม และตามสัญญาชั่วคราวซึ่งจะขยายเป็นเวลานาน ในขณะที่ผู้หญิงจากประเทศฟิลิปปินส์มักจะทำงานเป็นนันทนาการ นี่ หรือพยาบาล Filipinos หลายชายทำงานเป็นผู้สร้างหรือควบคุมอาคารในประเทศอเมริกาอ่าว เป็นผู้ปฏิบัติงานในระบบน้ำมัน หรือ เป็นลูกเรือบนเรือทะเลในบางกรณี ครอบครัวทั้งในฟิลิปปินส์สดจากการเงินเดือน ผู้จัดการโรงงานต่างประเทศกับเพรสทีจที่ทิ้งไว้ รัฐหรบ ๆ สนับสนุนนี้แรงงาน emigration: มีตัวแทนที่จะวางพักแรงงานต่างประเทศ ถึงแม้ว่ากระบวนการนี้มีต้นทุนทางสังคมที่ดีและนักวิจารณ์แบรนด์นั้นรูปแบบของการค้ามนุษย์ผู้กำกับ Kidlat Tahimik เกินไป มีฟิลิปปินส์พักผู้ปฏิบัติงานต่างประเทศหลายปี และ บางครั้ง มีประชด เขาใช้เยอรมันคำมัน: 'Gastarbeiter' แต่สภาพการทำงานของเขามากขึ้นดีกว่าคนส่วนใหญ่ 'balikbayan' หลังจากการศึกษาในการสหรัฐอเมริกาและใช้เวลาเป็นพนักงานใน OECD มีในปารีสเขาอยู่ในมิวนิค ซึ่งเขาได้พัฒนาใน การสนใจในการช่างภาพยนตร์ของเขาครั้งแรกสาม – เดอะโดยฝันร้าย (1977), ซึ่งfeted ที่ Berlinale ที่ใน 1977 Turumba (1981); และผู้คิดค้นโยโย ผู้คิดค้นแฟลช (1982) – ทำให้เขาหนึ่งกรรมการสำคัญวาท 'ภาพยนตร์ที่สาม'และภาพยนตร์สามทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับเยอรมนี ส่วนที่สองของพวกเขาได้แม้ถ่ายในบาวาเรียงานเหล่านี้จึงเป็นการข้ามชาติภาพยนตร์ avant la lettre:นานก่อนที่แนวคิดนี้เป็นที่นิยมในอภิปรายทฤษฎีภาพยนตร์และในครั้งเมื่อโลกถูกมาก น้อยเชื่อมต่อเครือข่ายมากกว่ามันเป็นวันนี้ Kidlat Tahimik มีในภาพยนตร์ครั้งแรกกับ cinematicallyเอกสาร และสะท้อนในทางการเมือง เศรษฐกิจ และวัฒนธรรมโลกาภิวัติทาสเป็น circumnavigator แรกของโลกตัวเอกใน Kidlat Tahimik ฟิล์มจึงยังทรงตัวพัฒนาเกิน ที่ปรากฏเป็นเหยื่อพร้อมกันและผู้รับผลประโยชน์of Europe’s colonial expansion, is also a ‘balikbayan’: EnriqueMelaka, a slave of Ferdinand Magellan. The Portuguese seafarer,who undertook several expeditions to Asia on commission fromthe Spanish crown, thereby not only paved the way for Spanish colonialism;his journeys also finally proved that the earth is round.Magellan almost became the first person to circumnavigate theglobe – but shortly before the end of his last journey, warriorsof the tribal chief Lapu-Lapu killed him in battle on the island ofMactan, which is part of the Philippine Archipelago.A few brief passages in the notes of Magellan’s ship’s chroniclerAntonio Pigafetta make it seem possible that Magellan’s slave Enriquesucceeded where his master failed: in traveling all the wayaround the world. Magellan had bought him on an earlier expeditionin Malacca (today a state in Malaysia) and brought him backto Portugal. Magellan’s next voyage was to the ‘Spice Islands‘ ofSoutheast Asia – but this time in the opposite direction, westwardacross the Pacific. In his testament, Magellan ordered that Enrique,who had served him as valet and interpreter, should be freed. IfEnrique returned to Malacca after Magellan’s death, then he wasin fact the first person to sail around the world.Kidlat Tahimik deduces that Enrique originally came from the Philippinesthanks to a detail that chronicler Pigafetta mentions inhis log of Magellan’s expedition: when the Spanish ships reachedCebu, Enrique was able to make himself understood by the natives.For the filmmaker, that was an indication that Enrique was actuallya Filipino who had either been sold as a slave to Malacca or whowas a member of the Filipino minority community there. (Anotherexplanation why Enrique could communicate with the rulers onCebu, of course, could be that Malay, which he spoke fluently, wasthe lingua franca of the entire region at the time.)The extant historical sources cannot conclusively prove the claimthat Enrique was a Filipino and also the world’s first circumnavigator,but they don’t conclusively refute it, either. Kidlat Tahimikuses the resulting narrative possibilities to stage a fascinatingthought experiment: what if a paradigmatic victim of early colonisationaccomplished a historic, pioneering achievement? Did aman purchased as a servant by a Spanish conquistador on the slavemarket in Malacca, who interpreted for him and had to serve himat table, play a role in history comparable to that of Marco Poloor of Columbus? In the film, Enrique (played by the director himself)does not appear as the object of European exploitation, butrather as a kind of shrewd cosmopolitan from the Global South.Kidlat Tahimik began working on his film about Enrique Melaka in1979, but for personal reasons never completed it. Not until morethan three decades later has he now been able to finish it, almostwithout a budget – partly thanks to new developments in mediatechnology (some of the new footage was shot with an iPhone).Tilman BaumgärtelHome is in the heartWhen the thought of the First Circumnavigator strikes home (i.e.,that the voyager might have come from our islands...) it becomesa storytelling energy that is not bound by time. It becomes a personalvoyage – however long the timeline takes. The story evolvingon film might span several generations… might risk extendingover several lifetimes.When I started churning my 16mm Bolex Camera in 1979, I expectedcompletion within four or five years. Since I had gottenused to filming sans script, I knew it would take time for the storyto evolve. We know very little about Enrique the slave aside fromseven sentences (in the journal of the voyage) depicting him as aninterpreter speaking the language of the islanders. This was in contrastto volumes about Master Magellan in academic write-ups andbiographical novels… and perhaps in some obscure forgotten film.A personal road mapBut the slave’s story was in no way ‘a story to be filmed‘ – in theclassical sense of a character to be embellished from historicalaccounts. The filming itself was a story to be lived out – for thenext three-and-a-half decades. The living road had to be trekked(a karmic path?) to know what elements would become essentialin the roadmap.
There’s nothing heroic about that. It happens to be my path in doing
projects: ‘Bathala Na!‘ (Go for it!… but let the Cosmic Forces
put wind in your sails.) In the late 1980s, my three sons were just
growing into cool beings whose groupie I wanted to become. So
berlinale forum 2015
3
I decided in 1988 to shelve the 16mm shooting of Magellan’s trip,
expecting to resume playing the slave in five or seven years. Little
did I know it would take twenty
-five years – of lifestyle changes
and political upheavals, of climate
-revolts and techno
-quakes –
to weave the tapestry this tale has become.
Never could I envision that my being adopted by a tribal village
would re
-crystallise my POV. Nor would I guess that to reach the
finish line, my tiny tots in the film would have to play larger roles
(in a physical and literal sense.) So, the story rolled along... wher
­
ever thirty
-five years of serendipitous storytelling
-on
-film has
charted out its own world map. We detoured, sighting a lot of
barren atolls, hidden bays, surprise reefs and skirting unromantic
isles – not found on efficient maps.
Magellan, the logistics master, was obsessed with discovering an
efficient route to the Spice Islands‘ profit peaks. Enrique the slave,
tacitly in touch with nature’s currents and winds, ‘knew‘ th

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การผลิตของ บริษัท เดินทางสตูดิโอ (Mandaluyong, ฟิลิปปินส์).
ผู้อำนวยการ Kidlat Tahimik ผู้อำนวยการของการถ่ายภาพเด็ก
Yniguez ลี Briones ซาลาร่าซานโตส Bayucca, Kidlat เด Guia,
Kawayan เด Guia, Kidlat Tahimik การออกแบบการผลิต Kidlat
Tahimik ตั้งออกแบบโบซานติอาโก เครื่องแต่งกาย Katrin เด Guia.
เสียงเอ็ดเดอ Guia เพลง Los Indios de Espana, Shanto บรรณาธิการ
ชาร์ลี Fugunt ซาลาร่าโยนเตียร์เสียงดังกราว Sison แหลมมลายู
Camporedondo.
โพลล์ Kidlat Tahimik จอร์จสไตน์เบิร์ก, Kawayan เด Guia,
วิก Tysman, Katrin เด Guia, Kabunyan เด Guia, แดนนี่ Orquico,
Marlies v. Brevern, Mitos เบนิเตซ Marita Manzanillo, เจฟฟ์โคเฮน,
เครก Scharlin.
DCP สี 140 นาที ภาษาอังกฤษ, ภาษาตากาล็อก, สเปน.
Premiere 10 กุมภาพันธ์ 2015, Berlinale ฟอรั่ม
ภาษาเป็นกุญแจสำคัญในอาณาจักร เอ็นริเกเป็นทาสของเฟอร์ดินานด์มาเจลลัน
ที่เรืองรองโลก นอกเหนือจากการอาบน้ำเจลลันทุก
เย็น Enrique นอกจากนี้ยังมีการแปลภาษาฟิลิปปินส์เข้าไปในโปรตุเกส
และสเปน หนังเปิดฉากด้วยกล่องกระดาษแข็งที่มีม้วนฟิล์มที่ถูก
ขุดขึ้นมาจากพื้นดิน ยิงในปี 1980 และตอนนี้แสดงอายุของพวกเขา
ภาพที่บอกเล่าเรื่องราวของ circumnavigation เจลลันเสียชีวิตไม่นานก่อนที่จะ
เดินทางเสร็จสมบูรณ์ แต่มีอำนาจที่เอ็นริเก, ในขณะนี้โดย
เริ่มต้น circumnavigator จริงครั้งแรกก็จะกลายเป็นคนที่ฟรี เอ็นริเก
แกะสลักความทรงจำของการเดินทางเข้าไปในป่าที่มีประติมากรรมประดับประดา
สวนของเขา Balikbayan # 1 แยบยลกันเรื่องอย่างเป็นทางการกับที่
ของเอ็นริเก, เช่นเดียวกับผู้อำนวยการตัดของสิ่งที่ Tahimik เริ่มถ่ายทำ
35 ปีที่ผ่านมาเพื่อที่จะค้นหาความจริงและยังคงอยู่ในหมู่บ้านแห่งหนึ่งใน
จังหวัด Ifugao ในปี 2013
นักแสดง จะไม่เหมือนกันและ Tahimik ที่ตัวเองเล่นเอ็นริเก
ในปี 1980 มีการเติบโตที่มีอายุมากกว่าเช่นเดียวกับเด็กที่ได้รับการเกิด Balikbayan # 1 เป็น
ภาพยนตร์บ้านมหากาพย์สีสัน, การศึกษาของลัทธิล่าอาณานิคม, แก้ไขประวัติศาสตร์
และแสดงความเคารพต่อสิ่งที่ Tahimik เรียกว่าอินดิโอ Genius '.
Stefanie Schulte Strathaus
Balikbayan # 1
ความทรงจำของ overdevelopment Redux III
Kidlat Tahimik
Berlinale ฟอรั่ม 2015 2
คนงานของผู้เข้าพักในโรงภาพยนตร์
'Balikbayan - คำ Kidlat Tahimik เลือกเป็นชื่อของภาพยนตร์ของเขา
-. เป็นคำภาษาตากาล็อกสำหรับคนงานของผู้เข้าพัก
ชาวฟิลิปปินส์จำนวนมากจากสามัญใหญ่ของประเทศที่กำลังพัฒนาของพวกเขา
ในการทำงานในประเทศในเอเชียที่ร่ำรวยเช่นฮ่องกงไต้หวันและ
สิงคโปร์ แต่ยังอยู่ในซาอุดีอาระเบียและสหรัฐอาหรับเอมิ พวกเขา
มักจะมีการจ้างงานที่ไม่มั่นคงและอยู่บนพื้นฐานสัญญาชั่วคราว
บางแห่งที่มีการขยายเป็นเวลานาน ในขณะที่ผู้หญิง
จากฟิลิปปินส์มักจะทำงานเป็นแม่บ้านหรือพี่เลี้ยง
พยาบาลหลายฟิลิปปินส์ชายทำงานเป็นผู้สร้างหรือไดรเวอร์ในการสร้าง
เว็บไซต์ในอ่าวสหรัฐอเมริกาเช่นคนงานบนแพลตฟอร์มน้ำมันหรือเป็นลูกเรือ
บนเรือมหาสมุทรไป.
ในบางกรณีทั้งครอบครัว ในฟิลิปปินส์มีชีวิตอยู่ของพวกเขาจาก
เงินเดือน บรรดาผู้ที่จัดการที่ดินงานในต่างประเทศได้เพลิดเพลินกับศักดิ์ศรี
ในหมู่ผู้ที่ทิ้งไว้ข้างหลัง รัฐนี้มีพลังสนับสนุน
การอพยพแรงงาน: มันมีหน่วยงานที่ทุ่มเทให้กับการวางของผู้เข้าพัก
คนงานต่างประเทศถึงแม้ว่าขั้นตอนนี้รายละเอียดค่าใช้จ่ายในสังคมที่ดี
และนักวิจารณ์แบรนด์มันเป็นรูปแบบของการค้ามนุษย์.
ผู้อำนวยการ Kidlat Tahimik เกินไปเป็นคนงานของผู้เข้าพักของฟิลิปปินส์ในต่างประเทศ
เป็นเวลาหลาย ปีที่ผ่านมาและบางครั้งมีการประชดเขาใช้ภาษาเยอรมัน
คำมัน: 'Gastarbeiter' แต่สภาพการทำงานของเขาได้มากขึ้น
กว่าที่น่าพอใจมากที่สุด 'balikbayan' หลังจากที่ได้ศึกษาใน
ประเทศสหรัฐอเมริกาและใช้เวลาเป็นพนักงานของ OECD ในกรุงปารีส
ในปี 1970 ในช่วงต้นของเขาอาศัยอยู่ในมิวนิคที่เขาพัฒนา
ความสนใจในการสร้างภาพยนตร์.
ครั้งแรกที่สามของภาพยนตร์ - หอมฝันร้าย (1977) ซึ่งได้รับการ
feted ที่ Berlinale ในปี 1977; Turumba (1981); และผู้ที่อุปโลกน์
โยโย่หรือไม่ ผู้ที่อุปโลกน์ Buggy ดวงจันทร์? (1982) - ทำให้เขาเป็นหนึ่ง
ในคณะกรรมการที่สำคัญที่สุดของวรรณคดี 'สามโรงภาพยนตร์.
และภาพยนตร์ทั้งสามเรื่องที่เกี่ยวข้องกับเยอรมนี ส่วนที่สองของพวกเขา
. ยิงแม้ในบาวาเรีย
ผลงานเหล่านี้จึงอยู่ในโรงภาพยนตร์ข้ามชาติเปรี้ยวลา Lettre:
นานก่อนที่แนวคิดนี้กลายเป็นที่นิยมในการอภิปรายฟิล์มทฤษฎี
และในช่วงเวลาที่โลกเป็นเครือข่ายมากน้อยกว่า
ที่มันเป็นในวันนี้ Kidlat Tahimik เป็นหนึ่งในผู้สร้างภาพยนตร์แรกที่จะ cinematically
เอกสารและสะท้อนให้เห็นถึงการเมืองเศรษฐกิจและวัฒนธรรม
โลกาภิวัตน์.
ทาสเป็น circumnavigator แรกของโลก?
ตัวเอกใน Kidlat Tahimik ยาวของภาพยนตร์เรื่องนี้ยังไม่เสร็จความทรงจำของ
ช่วงพัฒนาที่ปรากฏเป็นเหยื่อพร้อมกันและได้รับผลประโยชน์
ของ ขยายอาณานิคมของยุโรปยังเป็น 'balikbayan: เอ็นริเก
มะละกาทาสของเฟอร์ดินานด์มาเจลลัน กะลาสีโปรตุเกส
ที่เดินทางมารับหลายไปยังเอเชียในคณะกรรมการจาก
สเปนพระมหากษัตริย์จึงไม่เพียง แต่ปูทางสำหรับการล่าอาณานิคมสเปน;
การเดินทางของเขาในที่สุดก็ยังได้รับการพิสูจน์ว่าโลกกลม.
เจลลันเกือบจะกลายเป็นคนแรกที่แล่น
โลก - แต่ ไม่นานก่อนที่จะสิ้นสุดของการเดินทางครั้งสุดท้ายของเขานักรบ
ของเผ่าหัวหน้า Lapu-Lapu ฆ่าเขาในการต่อสู้บนเกาะ
Mactan ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของหมู่เกาะฟิลิปปินส์.
ทางสั้น ๆ ไม่กี่แห่งในบันทึกของประวัติศาสตร์ลันของเรือ
อันโตนิโอกาเฟตให้มัน ดูเหมือนเป็นไปได้ว่าทาสของเอ็นริเกลัน
ประสบความสำเร็จที่เจ้านายของเขาล้มเหลวในการเดินทางทุกทาง
ทั่วโลก เจลลันได้ซื้อเขาในการเดินทางก่อนหน้านี้
ในมะละกา (วันนี้รัฐในประเทศมาเลเซีย) และพาเขากลับ
ไปโปรตุเกส เดินทางต่อไปที่กำลังจะมาเจลลัน 'เกาะเครื่องเทศของ
เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ - แต่คราวนี้ไปในทิศทางตรงข้ามทางทิศตะวันตก
ข้ามมหาสมุทรแปซิฟิก ในพินัยกรรมของเขามาเจลลันได้รับคำสั่งว่าเอ็นริเก,
ที่มีหน้าที่เขาเป็นรถและล่ามควรจะได้รับการปลดปล่อย หาก
Enrique กลับไปมะละกาหลังจากการตายของเจลลันแล้วเขาเป็น
ในความเป็นจริงคนแรกที่แล่นเรือรอบโลก.
Kidlat Tahimik ฉงนฉงายว่าเอ็นริเกเดิมมาจากประเทศฟิลิปปินส์
ขอบคุณรายละเอียดที่ประวัติศาสตร์กาเฟตกล่าวถึงใน
บันทึกของเขาเดินทางมาเจลลันของเมื่อ เรือสเปนถึง
เซบูเอ็นริเกก็สามารถที่จะทำให้ตัวเองเข้าใจโดยชาวพื้นเมือง.
สำหรับการอำนวยการสร้างภาพยนตร์ที่เป็นข้อบ่งชี้ว่าเอ็นริเกเป็นจริง
ชาวฟิลิปปินส์ที่ได้รับการอย่างใดอย่างหนึ่งไปขายเป็นทาสมะละกาหรือผู้ที่
เป็นสมาชิกของชุมชนของชนกลุ่มน้อยชาวฟิลิปปินส์ ที่นั่น (อีก
คำอธิบายว่าทำไม Enrique สามารถสื่อสารกับผู้ปกครองใน
เซบูแน่นอนอาจเป็นที่มาเลย์ที่เขาพูดได้อย่างคล่องแคล่วเป็น
ภาษากลางของทั้งภูมิภาคในเวลา.)
แหล่งประวัติศาสตร์ที่ยังหลงเหลืออยู่ไม่สามารถสรุปพิสูจน์การเรียกร้อง
ที่เอ็นริเก เป็นชาวฟิลิปปินส์และ circumnavigator แรกของโลก,
แต่พวกเขาไม่ได้แน่ชัดลบล้างมันได้ทั้ง Kidlat Tahimik
ใช้เป็นไปได้ในการเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นไปยังเวทีที่น่าสนใจ
ทดลองทางความคิด: สิ่งที่ถ้าเป็นเหยื่อของการล่าอาณานิคมตัวอย่างต้น
ที่ประสบความสำเร็จทางประวัติศาสตร์ความสำเร็จเป็นผู้บุกเบิก? ไม่
คนซื้อเป็นคนรับใช้โดยสเปน conquistador บนทาส
ตลาดในมะละกาที่ตีความสำหรับเขาและมีการตอบสนองเขาได้
ที่โต๊ะมีบทบาทในประวัติศาสตร์เทียบเท่ากับที่ของมาร์โคโปโล
หรือโคลัมบัส? ในภาพยนตร์เรื่องนี้เอ็นริเก (แสดงโดยผู้กำกับตัวเอง)
ไม่ปรากฏเป็นวัตถุของการแสวงหาผลประโยชน์ในยุโรป แต่
ค่อนข้างจะเป็นชนิดของสากลที่ชาญฉลาดจากทั่วโลกใต้.
Kidlat Tahimik เริ่มทำงานบนแผ่นฟิล์มของเขาเกี่ยวกับเอ็นริเกมะละกาใน
ปี 1979 แต่สำหรับ เหตุผลส่วนตัวไม่เสร็จมัน ไม่ได้จนกว่ามากขึ้น
กว่าสามทศวรรษที่ผ่านมาต่อมาได้ตอนนี้เขาสามารถที่จะจบมันเกือบ
โดยไม่มีงบประมาณ - ส่วนหนึ่งต้องขอบคุณการพัฒนาใหม่ในสื่อ
. เทคโนโลยี (บางส่วนของภาพใหม่ที่ถูกยิงด้วย iPhone)
Tilman Baumgärtel
หน้าแรกที่อยู่ในหัวใจ
เมื่อ ความคิดของการ Circumnavigator แรกนัดที่บ้าน (เช่น
ที่เดินทางรอบโลกอาจได้มาจากเกาะของเรา ... ) มันจะกลายเป็น
พลังงานการเล่าเรื่องที่ไม่ได้ผูกพันตามเวลา มันจะกลายเป็นส่วนบุคคล
เดินทาง - ยาว แต่ระยะเวลาที่ใช้ เรื่องการพัฒนา
บนแผ่นฟิล์มอาจครอบคลุมหลายชั่วคน ... อาจจะมีความเสี่ยงการขยาย
อายุการใช้งานมากกว่าหลาย.
เมื่อผมเริ่ม churning กล้อง 16mm Bolex ของฉันในปี 1979 ผมคาดว่าจะ
เสร็จสิ้นภายในสี่หรือห้าปี ตั้งแต่ผมมีอากาศ
ที่ใช้ในการถ่ายทำสคริปต์ซองฉันรู้ว่ามันจะใช้เวลาสำหรับเรื่อง
ที่จะพัฒนาขึ้น เรารู้น้อยมากเกี่ยวกับเอ็นริเกทาสนอกเหนือจาก
เจ็ดประโยค (ในวารสารของการเดินทาง) ภาพวาดที่เขาเป็น
ล่ามพูดภาษาของชาวเกาะ นี่คือความแตกต่างใน
ปริมาณเกี่ยวกับท่านอาจารย์เจลลันในวิชาการเขียนสุขภาพและ
นวนิยายชีวประวัติ ... และบางทีในบางฟิล์มลืมปิดบัง.
แผนที่ถนนส่วนบุคคล
แต่เรื่องราวทาสเป็นในทางที่เรื่องจะถ่ายทำ - ใน
ความรู้สึกคลาสสิก ของตัวละครที่จะได้รับการประดับประวัติศาสตร์จาก
บัญชี การถ่ายทำของตัวเองเป็นเรื่องที่จะมีชีวิตอยู่ออก - สำหรับ
สามและครึ่งทศวรรษที่ผ่านมา ถนนที่อยู่อาศัยได้ที่จะลา
(เส้นทางกรรม?) จะรู้ว่าสิ่งที่จะกลายเป็นองค์ประกอบที่สำคัญ
ในแผนงาน.
ไม่มีอะไรที่เกี่ยวกับความกล้าหาญที่ มันเกิดขึ้นเป็นเส้นทางของฉันในการทำ
โครงการ: '! Bathala นา' (ไปมัน! ... แต่ขอให้กองกำลังของจักรวาล
ใส่ลมในเรือของคุณ.) ในช่วงปลายปี 1980 ลูกชายทั้งสามคนของฉันเป็นเพียงแค่การ
เติบโตเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีความเย็นแฟนฉันต้องการที่จะกลายเป็น ดังนั้น
ฟอรั่ม 2015 Berlinale
3
ฉันตัดสินใจในปี 1988 ที่จะดองยิง 16mm ของการเดินทางมาเจลลันของ
คาดหวังว่าจะกลับมาเล่นทาสในห้าหรือเจ็ดปี เล็ก ๆ น้อย ๆ
ไม่ได้ฉันรู้ว่ามันจะใช้เวลายี่สิบ
ปี -five - การเปลี่ยนแปลงวิถีการดำเนินชีวิต
และความวุ่นวายทางการเมืองของสภาพภูมิอากาศ
และเทคโน -revolts
-quakes -
. เพื่อสานพรมเรื่องนี้ได้กลายเป็น
ไม่เคยฉันสามารถวาดภาพที่ถูกนำมาใช้โดยเป็นหมู่บ้านชนเผ่าของฉัน
จะ อีก
-crystallise POV ของฉัน หรือฉันเดาว่าจะไปถึง
เส้นชัย, หมองคล้ำเล็ก ๆ ของฉันในภาพยนตร์เรื่องนี้จะต้องมีบทบาทที่มีขนาดใหญ่
(ในความหมายทางกายภาพและตัวอักษร.) ดังนั้นเรื่องรีดพร้อม ... wher เคยสามสิบปีของการเล่าเรื่อง -five serendipitous -ON -film ยังสถานที่เกิดเหตุออกจากแผนที่โลกของตัวเอง เราอ้อม, เห็นจำนวนมากของหินปะการังหมันอ่าวที่ซ่อนอยู่แนวความประหลาดใจและเฉื่อยชารอบเกาะ -. ไม่พบบนแผนที่ที่มีประสิทธิภาพลันต้นแบบโลจิสติกได้รับการหมกมุ่นอยู่กับการค้นพบเส้นทางที่มีประสิทธิภาพไปยังหมู่เกาะเครื่องเทศ 'ยอดกำไร เอ็นริเกทาสโดยปริยายในการติดต่อกับกระแสของธรรมชาติและลม 'รู้' ครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บริษัทการเดินทางสตูดิโอ ( mandaluyong ฟิลิปปินส์ ) .
ผอ. kidlat tahimik . ผู้อำนวยการถ่ายภาพเด็ก
yniguez , ลี บริโอเนส , ABI ลาร่า ซานโตส bayucca kidlat de Guia , ,
kawayan de Guia , kidlat tahimik . tahimik kidlat
ออกแบบการผลิต ออกแบบชุด Santiago Bose เครื่องแต่งกาย Katrin de Guia .
เสียงเอ็ดเดอ เกีย . เพลง Los อินดิโอส de Espana , shanto . บรรณาธิการ
ชาลี fugunt ABI ลาร่า ชัค กูเตียเรสเคร้ง sison มลายู camporedondo
.
หล่อ kidlat tahimik จอร์จ สเตนเบิร์ก kawayan de Guia ,
tysman Katrin de Guia , วิกผม , kabunyan de Guia , แดนนี่ orquico
marlies brevern , โวลต์ , เบนิเตซ mitos T T Manzanillo , เจฟฟ์โคเฮน , เคร็ก scharlin
.
DCP , สี 140 นาที อังกฤษ , ภาษาอังกฤษ , ภาษาสเปน .
รอบปฐมทัศน์ 10 กุมภาพันธ์ 2015 Berlinale ฟอรั่ม
ภาษาเป็นกุญแจสู่อาณาจักรเอ็นริเก้เป็นทาสของเฟอร์ดินานด์มาเจลลัน ,
ที่ circumnavigated โลก นอกเหนือจากการอาบน้ำ Magellan ทุก
ตอนเย็น เอนริเก้ ยังได้แปลเป็นภาษาฟิลิปปินส์ภาษาไทย
และภาษาสเปน ภาพยนตร์เปิดขึ้นพร้อมกับกล่องกระดาษบรรจุม้วนฟิล์มถูก
ขุดขึ้นมาจากพื้นดิน ยิงในปี 1980 และตอนนี้แสดงอายุของพวกเขา ,
ภาพบอกเล่าเรื่องราวของการเดินทางรอบ .มาเจลลันเสียชีวิตไม่นานก่อนที่
การเดินทางเสร็จสมบูรณ์ แต่ก็อนุญาตให้เอ็นริเก้ ตอนนี้โดย
เริ่มต้นครั้งแรกจริง circumnavigator ก็จะเป็นอิสระ เอนริเก้
สลักความทรงจำแห่งการเดินทางเป็นไม้กับประติมากรรมตกแต่ง
สวนของเขา balikbayan # 1 ร่วมกันสานเรื่องราวอย่างเป็นทางการกับ
ของเอ็นริเก้ เช่นเดียวกับผู้อำนวยการตัดสิ่งที่เริ่ม tahimik ถ่าย
35 ปีที่ผ่านมาเพื่อค้นหาความจริง และยังเป็นหมู่บ้านในจังหวัดอีฟูเกา ในปี 2556
.
นักแสดงไม่เหมือนเดิม และ tahimik ที่ตัวเองเล่นเอนริเก้
ในปี 1980 มีการเติบโตเก่า เช่นเดียวกับเด็กที่ได้รับเกิด balikbayan # 1
หนังบ้าน , มหากาพย์มีแสงจ้า การศึกษาของการล่าอาณานิคม , ประวัติศาสตร์และความเคารพ
แก้ไขอะไร tahimik เรียก ' เมืองอินดิโอ
อัจฉริยะ 'Stefanie ชัล์ต strathaus
balikbayan # 1
3
kidlat ความทรงจำ overdevelopment Redux tahimik
Berlinale ฟอรั่ม 2015 2
.
แขกแบบ 'balikbayan ' –คำ kidlat tahimik เลือกเป็นชื่อของภาพยนตร์ของเขาจึงเป็นคำภาษาอังกฤษ

สำหรับคนงานแขก หลายชาวฟิลิปปินส์จากใต้ชนชั้นใหญ่ของการพัฒนาประเทศ
งาน ในประเทศที่ร่ำรวย เช่น ฮ่องกง ไต้หวัน และ
สิงคโปร์แต่ยังในซาอุดิอารเบีย และสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ การจ้างงานของพวกเขา
มักจะล่อแหลมและตามสัญญาชั่วคราว
บางส่วนซึ่งขยายเป็นเวลานาน ในขณะที่ผู้หญิง
จากฟิลิปปินส์มักจะทำงานเป็นแม่บ้าน พี่เลี้ยงหรือ
พยาบาลหลายชายชาวฟิลิปปินส์ทำงานเป็นผู้สร้างหรือไดรเวอร์บนอาคาร
เว็บไซต์ในรัฐอ่าว เป็นแรงงานในน้ำมันหรือแพลตฟอร์มที่เป็นกะลาสีบนเรือมหาสมุทรไป

.ในบางกรณีทั้งครอบครัวในฟิลิปปินส์สดจากเงินเดือน

ผู้ที่จัดการที่ดินงานต่างประเทศเพลิดเพลินกับศักดิ์ศรี
ในหมู่ผู้ที่อยู่ข้างหลัง รัฐมีพลังสนับสนุนนี้
แรงงานอพยพ : ได้ตัวแทนที่ทุ่มเทให้กับการวางคนงานแขก
ต่างประเทศ แม้ว่ากระบวนการนี้ส่งผลดีต้นทุน
สังคมและวิจารณ์แบรนด์มันเป็นรูปแบบของการค้ามนุษย์ kidlat tahimik
ผู้อำนวยการด้วยเป็นผู้ปฏิบัติงานในต่างประเทศฟิลิปปินส์แขก
เป็นเวลาหลายปี , และบางครั้ง กับคำประชด เขาใช้คำภาษาเยอรมัน
เลย : ' gastarbeiter ' แต่สภาพการทำงานของเขามากขึ้น
ถูกใจกว่า balikbayan ที่สุด ' ' หลังจากเรียนใน
สหรัฐอเมริกา และใช้เวลาเป็นและพนักงานในปารีส ,
ในทศวรรษแรก เขา อยู่ ใน มิวนิค ที่เขาพัฒนาความสนใจในการทำหนัง

.ภาพยนตร์เรื่องแรกของเขาสาม–ฝันร้ายหอม ( 1977 ) ซึ่งถูก
feted ที่ Berlinale ในปี 1977 ; turumba ( 1981 ) และเป็นผู้คิดค้น
โยโย่ ? ผู้คิดค้นดวงจันทร์ Buggy ? ( 1982 ) - ทำให้เขาหนึ่ง
ของผู้บริหารที่สำคัญที่สุดของภาพยนตร์สามวรรณคดี ' .
และสามภาพยนตร์ที่เกี่ยวข้องกับเยอรมัน บางส่วนของพวกเขาสองคน

ยิงในบาวาเรียผลงานเหล่านี้จึงเป็นของข้ามชาติภาพยนตร์ Avant la lettre :
นานก่อนที่แนวคิดนี้กลายเป็นที่นิยมในทฤษฎีภาพยนตร์อภิปราย
และในเวลาที่โลกมากน้อยเครือข่ายกว่า
มันวันนี้ kidlat tahimik ระหว่างรุ่นแรกกับเอกสาร cinematically
และสะท้อนการเมือง เศรษฐกิจ และวัฒนธรรม

โลกาภิวัตน์ . ทาสเป็น circumnavigator แรกของโลก ?