Finally, McGinnis et al. (2010) com

Finally, McGinnis et al. (2010) compared logistics strategy evolution from 1990 to 2008
using the Bowersox and Daugherty dimensions (Process Strategy, Market Strategy,
and Information Strategy) as independent variables and three dependent variables
(Logistics Coordination Effectiveness, Customer Service Effectiveness, and
Company/Division Competitive Responsiveness) to identify and evaluate the changes,
if any, that occurred in logistics strategy over that period. The authors concluded that:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในที่สุด McGinnis ตอัล (2010) เมื่อเทียบวิวัฒนาการกลยุทธ์โลจิสติก 1990-2008
ใช้ Bowersox และขนาดดอจ (กลยุทธ์กระบวนการกลยุทธ์การตลาดและกลยุทธ์การ
ข้อมูล) เป็นตัวแปรอิสระและตัวแปรตามสาม
(ประสิทธิผลการประสานงานโลจิสติกที่มีประสิทธิภาพการบริการลูกค้าและ
บริษัท / ส่วนการตอบสนองในการแข่งขัน) ในการระบุและประเมินผลการเปลี่ยนแปลง
ถ้ามีที่เกิดขึ้นในกลยุทธ์โลจิสติกในช่วงที่ ผู้เขียนได้ข้อสรุปว่า:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สุดท้าย McGinnis et al. (2010) โลจิสติกส์เปรียบเทียบกลยุทธ์วิวัฒนาการจาก 1990 ถึง 2551
ใช้ขนาด Bowersox และ Daugherty (กระบวนการกลยุทธ์ กลยุทธ์การตลาด,
และข้อมูลกลยุทธ์) เป็นตัวแปรอิสระและตัวแปรขึ้นอยู่กับสาม
(โลจิสติกส์ประสานงานประสิทธิผล ประสิทธิภาพ การบริการลูกค้า และ
ตอบสนองแข่งขัน Company/Division) การระบุ และประเมินการเปลี่ยนแปลง,
ถ้ามี ที่เกิดในโลจิสติกส์กลยุทธ์ระยะที่ ผู้เขียนได้ที่:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สุดท้าย mcginnis et al . ( 2010 )เมื่อเทียบกับการขนส่งสินค้ากลยุทธ์การพัฒนาจาก 1990 เพื่อ 2008
การใช้ bowersox และ daugherty ขนาด(กระบวนการยุทธศาสตร์,ตลาดกลยุทธ์,
และข้อมูลการกำหนดกลยุทธ์เป็นอิสระตัวแปรต่างๆและสามขึ้นอยู่กับตัวแปร
(โลจิสติกส์การประสานงานระหว่าง ประสิทธิภาพ ,การบริการลูกค้ามี ประสิทธิภาพ และ
ฝ่ายบริษัท/การตอบสนองในการแข่งขัน)ในการระบุและประเมินผลการเปลี่ยนแปลงที่
ถ้ามีที่เกิดขึ้นในแผนยุทธศาสตร์การขนส่งสินค้าในช่วงระยะเวลา. ผู้เขียนได้กล่าวสรุปว่า