Restriction of immigration during t

Restriction of immigration during the 1920s marked a significant change in American policy. During the first 15 years of the 20th century, over 13 million people had come to the United States. For some time, public sentiment against unrestricted immigration had been growing. The United States no longer thought of itself as having a great internal empire to settle, and it was no longer willing to accept vast hordes of immigrants. This sentiment expressed itself in a series of measures culminating in the Immigration Quota Law of 1924 and a 1929 Act. These limited the annual number of immigrants to 150,000, to be distributed among peoples of various nationalities in proportion to the number of their countrymen already in the United States in 1920. Thus, immigration was made selective, since the stream now largely came from southern and eastern Europe instead of from the north and west. By drastically limiting numbers, the measure curbed one of the great population movements of world history, a process three centuries old.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อจำกัดของการตรวจคนเข้าเมืองในช่วงปีค.ศ. 1920 ทำเครื่องหมายเปลี่ยนแปลงสำคัญในนโยบาย ในช่วง 15 ปีแรกของศตวรรษที่ 20 มากกว่า 13 ล้านคนมาที่ไทย บางครั้ง ความเชื่อมั่นสาธารณะกับตรวจคนเข้าเมืองไม่จำกัดมีการเติบโต ไทยไม่คิดว่า ตัวเองเป็นมีจักรวรรดิภายในดีเพื่อชำระ และก็ไม่กล้าไปรับใหญ่พยุหะของผู้อพยพ ความเชื่อมั่นนี้แสดงตัวเองในชุดของมาตรการที่สูงสุดในโควตากฎหมายตรวจคนเข้าเมืองของ 1924 และการกระทำที่ 1929 เหล่านี้จำกัดจำนวนผู้อพยพไป 150,000 ที่จะแจกจ่ายในหมู่ประชาชนของชาติต่าง ๆ สัดส่วนจำนวนของประเทศอยู่ในไทยในปี ดังนั้น ตรวจคนเข้าเมืองทำงาน กระแสตอนนี้ส่วนใหญ่มาจากยุโรปตอนใต้ และตะวันออกแทนจากภาคเหนือและตะวันตก จำกัดหมายเลขอย่างรวดเร็ว การวัด curbed หนึ่งของการเคลื่อนไหวของประชากรที่ดีของประวัติศาสตร์โลก กระบวนการสามศตวรรษเก่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้อ จำกัด ของการตรวจคนเข้าเมืองในช่วงปี ค.ศ. 1920 มีการทำเครื่องหมายการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในการกำหนดนโยบายอเมริกัน ในช่วง 15 ปีแรกของศตวรรษที่ 20 กว่า 13 ล้านคนได้มาไปยังประเทศสหรัฐอเมริกา บางครั้งความเชื่อมั่นของประชาชนต่อการอพยพที่ไม่ จำกัด ได้รับการเติบโต สหรัฐอเมริกาไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นมีอาณาจักรภายในที่ดีในการชำระและมันก็ไม่ได้เต็มใจที่จะยอมรับพยุหะใหญ่ของผู้อพยพ ความเชื่อมั่นนี้แสดงตัวเองในชุดของมาตรการสูงสุดในกฎหมายตรวจคนเข้าเมืองโควต้า 1924 และพระราชบัญญัติ 1929 เหล่านี้ จำกัด หมายเลขประจำปีของผู้อพยพ 150,000 จะได้รับการกระจายในหมู่ประชาชนของชาติต่างๆในสัดส่วนกับจำนวนของชาติของพวกเขาอยู่แล้วในประเทศสหรัฐอเมริกาในปี 1920 ดังนั้นตรวจคนเข้าเมืองที่ถูกสร้างขึ้นผ่านการคัดเลือกเนื่องจากกระแสในขณะนี้ส่วนใหญ่มาจากภาคใต้และ ยุโรปตะวันออกแทนจากทางทิศเหนือและทิศตะวันตก อย่างเห็นได้ชัดโดยตัวเลขการ จำกัด การวัด curbed หนึ่งในการเคลื่อนไหวของประชากรที่ดีของประวัติศาสตร์โลกเป็นกระบวนการที่สามศตวรรษเก่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อ จำกัด ของตรวจคนเข้าเมือง ช่วงปี ค.ศ. 1920 เครื่องหมายการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในนโยบายอเมริกัน ในช่วง 15 ปีแรกของศตวรรษที่ 20 กว่า 13 ล้านคน ได้เข้ามาในสหรัฐอเมริกา บางครั้ง ความเชื่อมั่นต่อสาธารณะอย่างตรวจคนเข้าเมืองกำลังเติบโตขึ้น สหรัฐอเมริกาไม่คิดว่าตัวเองมีอาณาจักรภายในที่ดีเพื่อแก้ปัญหา และมันก็ไม่ยอมลงมามากมายของผู้อพยพ ความรู้สึกนี้แสดงเองในชุดของมาตรการ culminating ในโควต้าของกฎหมายตรวจคนเข้าเมือง 2467 และ 2472 พระราชบัญญัติ . เหล่านี้ จำกัด หมายเลขประจำปีของผู้อพยพ 150 , 000 จะกระจายในหมู่ประชาชนของเชื้อชาติต่าง ๆในสัดส่วนของเพื่อนร่วมชาติของพวกเขาแล้วในสหรัฐอเมริกาในปี 1920 ดังนั้น การตรวจคนเข้าเมืองให้เลือก เพราะกระแสตอนนี้ส่วนใหญ่มาจากทางใต้และตะวันออกของยุโรปแทน จากทิศเหนือ และทิศตะวันตก โดยในการตัวเลขวัดครึ่งหนึ่งของประชากรที่ดีของประวัติศาสตร์ , กระบวนการสามศตวรรษเก่า