I'm thirty years old, and a single

I'm thirty years old, and a single father with two young children. After several years of struggling as a freelance photographer, i recently got a job with the city. It's very stable, with good pay and full benefits for my kids.
The problem is, the job is incredibly boring. I don't feel like i am learning anything. I find myself taking sick days that i don't really need, just to do something creative. I miss doing photography, which i really enjoyed even though it didn't pay very well. On the other hand, we need the regular salary and the benefits. Do i have to sell my soul to this job?

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันสามสิบปีและพ่อคนเดียวกับเด็กสองคน หลังจากหลายปีของการดิ้นรนเป็นช่างภาพอิสระ, ฉันเพิ่งได้งานที่มีเมือง มันมีเสถียรภาพมากกับการจ่ายผลประโยชน์ที่ดีและเต็มรูปแบบสำหรับเด็กของฉัน.
ปัญหาคืองานที่น่าเบื่ออย่างไม่น่าเชื่อ ฉันไม่ได้รู้สึกเหมือนฉันกำลังเรียนรู้อะไร ฉันพบตัวเองวันลาป่วยการที่ฉันไม่ได้จริงๆต้องเพียงเพื่อทำสิ่งที่สร้างสรรค์ ฉันทำพลาดการถ่ายภาพที่ฉันมีความสุขจริงๆแม้ว่ามันจะไม่ได้จ่ายเงินเป็นอย่างดี ในทางกลับกันเราต้องมีเงินเดือนประจำและผลประโยชน์ ฉันจะต้องขายจิตวิญญาณของฉันกับงานนี้หรือไม่?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันอายุ 30 แล้ว และเป็นพ่อคนเดียวกับเด็กอีกสองคน หลังจากหลายปีของการดิ้นรนเป็นช่างภาพอิสระ , ฉันเพิ่งได้งานด้วย มันมีเสถียรภาพมาก กับค่าจ้างและสวัสดิการที่ดีเต็มรูปแบบสำหรับเด็กของฉัน .
ปัญหาคืองานเป็นอะไรที่น่าเบื่อ ฉันไม่รู้สึกว่าฉันเรียนรู้อะไร ฉันพบว่าตัวเองกำลังป่วยวันที่ฉันไม่ต้องการแค่ทำสิ่งที่สร้างสรรค์ ผมพลาดทำการถ่ายภาพที่ผมชอบ ถึงแม้ว่ามันจะไม่จ่ายดี บนมืออื่น ๆที่เราต้องการเงินเดือนและผลประโยชน์ ฉันต้องขายวิญญาณให้กับงานนี้