A Handful of ClayByHenry Van Dyke T

A Handful of Clay
By
Henry Van Dyke

There was a handful of clay in the bank of a river. It was only common clay, coarse and heavy, but it had high thoughts of its own value and wonderful dreams of the great place that is was to fill in the world when the time came for its vertues to be discovered.
Overhead, in the spring sunshine, the trees whispered together of the glory that descended upon then when the lovely blossoms and leaves began to appear, and the forest glowed with fair clear colors. The river, glad of new strengh and rejoicing in the unison of all its waters, murmured to the shores in music, telling of its release from icy fetters and the mighty work to which it was rushing: the wheels of mills to be turned and ships to be floated to the sea.
Waiting blindly in its bed, the clay comforted itself with high hopes. “My time will come,” it said. “I was not made to be hidden forever.”
One day the clay felt itself taken from the place where it had waited so long. A flat blade of iron passed beneath it, lifted it, and tossed it into a cart, and it was carried far away over a rough, rocky road. The clay was not afraid or discouraged, for it said to itself, “This is necessary. The path to glory is always rugged.”
But the hard journy was nothing compared with the suffering and distress that came after it. The clay was put into a through and mixed and beaten and stirred. Then it was put upon a swiftly turning wheel and whirled around. A strange power pressed and molded it. Then it was put into a oven; fires were kindled under it. Through all, the clay held itself together and endured its trials, in the hope of a great future. “Surely,” it thought, “I am intended for something very fine. Perhaps I am being fashioned as the ornament of a temple or as a beautiful vase for the table of a king.”
At last the baking was finished. The The clay was taken from the oven and set down upon a board in the cool air under the blue sky. The suffering was past; the reward was at hand.
Close beside the board there was a pool of water, not very deep or very clear, but calm enough to reflect, with impartial truth, every image that fell upon it. There, as it was lifted from the board, for the first time the clay saw its new shape – the reward of all its patience and pain – a common flowerpot, straight and stiff, red and ugly. And then it felt that it was not meant for a king’s house or for a place of art, because it was made without beauty or honor.
Many days the clay passed in sullen discountent. Then it was filled with earth; something rough and brown and dead-looking was put into the middle of the earth and covered over. The clay rebelled at this new disgrace. “This is the worst of all that has happen to me, to be filled with dirt and rubbish. Surely I am a failure,” it said.
Presently the clay was set in a greenhouse. The sunlight fell warm upon it, and water was sprinkled over it. Day by day as it waited, a change began to come to it. Something was stirring within it –a new hope.
One day the clay was lifted again from its place and carried into a great church. Its dream was coming true after all. It had a fine part to play in the world. Glorious music flowed over it. It was surrounded by flowers. Still, it could not understand. So it whispered to another pot of clay, like itself, close beside it, “Why have they set me here? Why do all the people look toward us?”
And the other pot answered, “Do you not know? You are carrying rayal lilies. Their petals are white as snow, and the heart of them is like pure gold. The people look this way because the flower is the most wonderful in the world. And the root of it is in your heart.”
Then the clay was happy because, though a common earthen vessel, it held so great a treasure.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กำมือของดินโดยเฮนรี่ Van Dyke มีกำมือของดินในแม่น้ำ ก็เฉพาะทั่วไปดินเหนียว หยาบ และ หนัก แต่มันมีความคิดสูงค่าของตนเอง และความฝันดีที่ยอดเยี่ยมคือการ กรอกข้อมูลในโลกเมื่อเวลามาสำหรับ vertues ของการค้นพบ ษะ แดดสปริง ต้นกระซิบกันของเกียรติที่สืบเชื้อสายตามแล้ว เมื่อดีบลอสซั่มและใบไม้เริ่มปรากฏ และป่า glowed มีสีชัดเจนเป็นธรรม แม่น้ำ ดีใจ strengh ใหม่และ rejoicing หัวใจของน้ำของทั้งหมด murmured จะมาในเพลง บอกของปล่อยจากสะบั้นเป็นน้ำแข็งและทรงทำงานที่ที่มันถูกวิ่ง: ล้อโรงงานเปิดและเรือจะลอยไปในทะเล รออย่างคนตาบอดในเตียงของมัน ดินเหนียว comforted เอง ด้วยความหวังที่สูง "เวลาของฉันจะมา มันกล่าวว่า "ฉันไม่ทำการซ่อนตลอดไป" วันหนึ่งดินที่รู้สึกตัวเองมาจากที่มันมีรอนาน มาก ใบมีดแบนเหล็กผ่านไป ยกได้ เพราะเป็นรถ และมันถูกห่างผ่านถนนขรุขระ หิน ดินเหนียวไม่กลัว หรือ ท้อ ว่า ตัวเอง "นี้จำเป็นต้อง เส้นทางไปสู่ความรุ่งโรจน์ได้เสมอทนทาน" แต่ journy ยาก อะไรเมื่อเทียบกับความทุกข์และความทุกข์ที่เกิดมาภายหลังก็ ดินถูกเก็บไว้ในที่ถึง และผสม และตี และคน แล้วจะย้ายตามอย่างรวดเร็วเปิดล้อ และ whirled สถาน กำลังแปลกกด และแบบมัน จากนั้น จะถูกเก็บไว้ในเตาอบ ไฟถูกจุดภายใต้ ทั้งหมด ดินเหนียวจัดตัวเองเข้าด้วยกัน และทนการทดลอง ในความหวังของอนาคตที่ดี "แน่นอน มันคิดว่า "ผมกำลังตั้งใจหาสิ่งที่ดี บางทีฉันกำลังถูกแบบ เป็นเครื่องประดับของวัด หรือแจกันสวยงามสำหรับตารางของกษัตริย์" ในที่สุด อบเสร็จ ดินได้มาจากเตาอบและชุดลงตามบอร์ดในอากาศเย็นภายใต้ท้องฟ้า เป็นทุกข์เลย รางวัลที่ได้ ปิดด้านข้างของกระดานมีสระน้ำ ไม่ลึกมาก หรืออย่างชัดเจน แต่ความสงบพอสะท้อน ความจริงกลาง ทุกรูปที่ตกไว้ มี เป็นมันถูกยกขึ้นจากกระดาน ครั้งแรก ดินเหนียวเห็นรูปร่างของใหม่ –รางวัลทั้งหมดความอดทนความเจ็บปวด – flowerpot ทั่วไป ตรง และแข็ง สีแดง และน่าเกลียด แล้ว ก็รู้สึกว่า มันไม่ได้หมายถึงพระบ้าน หรือสถานที่ศิลปะ เนื่องจากมันถูกทำ โดยไม่มีความสวยงามหรือเกียรติ หลายวันดินเหนียวผ่านใน sullen discountent แล้ว มันก็เต็มไป ด้วยดิน สิ่งหยาบ และสีน้ำตาล และตายกำลังถูกใส่ลงตรงกลางของแผ่นดิน และครอบคลุมกว่า ดินเหนียวเป็นกบฏที่ขายหน้านี้ใหม่ "อยู่ร้ายที่เกิดขึ้นกับฉัน เต็มไป ด้วยสิ่งสกปรกและขยะ แน่นอน ฉันความล้มเหลว มันกล่าวว่า ปัจจุบันดินถูกกำหนดในเรือนกระจก แสงอาทิตย์ตกอบอุ่นไว้ และน้ำที่โรยไว้ วันที่รอ การเปลี่ยนแปลงเริ่มมาให้ สิ่งกวนอยู่ภายใน แบบใหม่หวังว่าการ วันหนึ่งยกอีกจากสถานที่ และดำเนินการเป็นคริสตจักรที่ดีดินเหนียว ฝันได้มาจริงหลังจากทั้งหมด มันมีส่วนดีในการเล่นในโลก เพลงประเสริฐเกิดขึ้นมากกว่านั้น มันถูกล้อมรอบ ด้วยดอกไม้ ยังคง จะไม่สามารถเข้าใจ ดังนั้นเกมส์อื่นหม้อดิน เช่นนั้น ปิดข้าง ๆ "ทำไมพวกเขาเซ็ตผมนี่ ทำไมต้องทำทุกคนมองไปทางเรา" และหม้ออื่น ๆ ตอบ "คุณไม่รู้ คุณกำลังดำเนิน rayal ลิลลี่ ของกลีบเป็นสีขาวเป็นหิมะ และหัวใจของพวกเขาเป็นเหมือนทองแท้ คนดูวิธีนี้เนื่องจากดอกไม้เป็นที่ยอดเยี่ยมที่สุดในโลก และรากของมันอยู่ในใจ" แล้ว ดินมีความสุขเนื่องจาก แม้ว่าเป็นเรือทั่วไป จัดสมบัติดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กำมือของดิน
โดย
เฮนรี่รถตู้คันมีกำมือของดินในธนาคารของแม่น้ำเป็น มันเป็นดินที่พบบ่อยเท่านั้นหยาบและหนัก แต่ก็มีความคิดที่สูงของค่าของตัวเองและความฝันที่ยอดเยี่ยมของสถานที่ที่ดีที่จะเป็นเพื่อเติมเต็มในโลกเมื่อเวลานั้นมาถึงสำหรับ vertues ที่จะถูกค้นพบ. ค่าใช้จ่ายในฤดูใบไม้ผลิ แสงแดดต้นไม้กระซิบร่วมกันของพระสิริที่ลงไปบนนั้นเมื่อดอกที่น่ารักและใบเริ่มปรากฏให้เห็นและป่าไม้ที่มีสีเรืองแสงชัดเจนยุติธรรม แม่น้ำดีใจของ Strengh ใหม่และดีใจในเวลาเดียวกันของทุกน่านน้ำของตนบ่นชายฝั่งในเพลงบอกของการปลดปล่อยจากโซ่ตรวนน้ำแข็งและการทำงานอันยิ่งใหญ่เพื่อที่จะได้รับการวิ่ง: ล้อของโรงงานที่จะหันและเรือ ที่จะลอยไปในทะเล. สุ่มสี่สุ่มห้ารออยู่บนเตียงของดินปลอบประโลมตัวเองด้วยความหวังสูง "ทุกครั้งที่ฉันจะมา" ก็กล่าวว่า "ผมไม่ได้ทำถูกซ่อนไว้ตลอดไป." วันหนึ่งดินรู้สึกว่าตัวเองนำมาจากสถานที่ที่มันต้องรอนานมาก ใบมีดแบนของเหล็กผ่านใต้มันยกมันและโยนมันลงไปในตะกร้าและมันก็ดำเนินห่างไกลกว่าหยาบถนนหิน ดินเหนียวไม่กลัวหรือท้อแท้มันพูดกับตัวเองว่า "นี่เป็นสิ่งที่จำเป็น เส้นทางสู่ความรุ่งโรจน์อยู่เสมอขรุขระ. " แต่ยาก Journy ถูกไม่มีอะไรเทียบกับความทุกข์ทรมานและความทุกข์ที่มาหลังจากที่มัน ดินถูกนำไปผ่านและผสมและตีและกวน จากนั้นก็จะถูกวางอยู่บนล้อเปลี่ยนอย่างรวดเร็วและหมุนไปรอบ ๆ อำนาจแปลกกดและแม่พิมพ์มัน จากนั้นก็จะถูกนำเข้าเตาอบ; ไฟถูกจุดภายใต้มัน ผ่านทุกดินที่ถือตัวเองด้วยกันและทนการทดลองของตนในความหวังของอนาคตที่ดี "แน่นอน" มันคิดว่า "ฉันกำลังไว้สำหรับสิ่งที่ดีมาก บางทีฉันถูก fashioned เป็นเครื่องประดับของวัดหรือเป็นแจกันที่สวยงามสำหรับตารางของกษัตริย์. " ที่ล่าสุดอบเสร็จ ดินถูกนำมาจากเตาอบและวางลงบนกระดานที่มีอากาศเย็นภายใต้ท้องฟ้าสีฟ้า ความทุกข์ทรมานเป็นอดีต รางวัลที่มือ. ปิดข้างคณะกรรมการมีสระว่ายน้ำของน้ำไม่ลึกมากหรือชัดเจนมาก แต่ความสงบพอที่จะสะท้อนให้เห็นถึงความจริงที่เป็นกลางภาพที่ลดลงเมื่อมันทุก มีตามที่มันถูกยกขึ้นจากคณะกรรมการเป็นครั้งแรกดินเห็นรูปร่างใหม่ของ - รางวัลของทุกความอดทนและความเจ็บปวด - กระถางทั่วไปตรงและแข็ง, สีแดงและน่าเกลียด แล้วก็รู้สึกว่ามันไม่ได้หมายความว่าบ้านของกษัตริย์หรือหาสถานที่ของศิลปะเพราะมันถูกสร้างขึ้นมาโดยไม่งามหรือเกียรติ. วันหลายดินผ่านใน discountent บูดบึ้ง แล้วมันก็เต็มไปด้วยดิน; บางสิ่งบางอย่างหยาบและสีน้ำตาลและตายมองถูกใส่ลงไปตรงกลางของโลกและครอบคลุมมากกว่า ดินก่อกบฎที่อับอายขายหน้าใหม่นี้ "นี่คือความเลวร้ายที่สุดของทั้งหมดที่มีเกิดขึ้นกับฉัน, จะเต็มไปด้วยสิ่งสกปรกและขยะ แท้จริงฉันล้มเหลว "ก็กล่าวว่า. ปัจจุบันดินที่ตั้งอยู่ในเรือนกระจก แสงแดดลดลงเมื่อมันอบอุ่นและน้ำถูกโรยมากกว่านั้น นับวันในขณะที่มันรอคอยการเปลี่ยนแปลงเริ่มที่จะมากับมัน บางสิ่งบางอย่างที่ถูกกวนอยู่ภายใน -a ความหวังใหม่. วันหนึ่งดินถูกยกขึ้นอีกครั้งจากสถานที่และดำเนินการเป็นคริสตจักรที่ดี ความฝันมันก็มาจริงหลังจากทั้งหมด มันมีส่วนหนึ่งที่ดีในการเล่นในโลก เพลงรุ่งโรจน์ไหลมากกว่านั้น มันถูกล้อมรอบไปด้วยดอกไม้ แต่ถึงกระนั้นก็ไม่สามารถเข้าใจ ดังนั้นจึงกระซิบกับหม้อดินอื่นเช่นตัวเองใกล้ข้างมัน "ทำไมพวกเขาตั้งฉันที่นี่? ทำไมทุกคนมองไปเรา? " และหม้ออื่น ๆ ตอบว่า "คุณไม่ทราบ? คุณจะแบกลิลลี่ Rayal กลีบดอกสีขาวของพวกเขาจะเป็นหิมะและหัวใจของพวกเขาก็เหมือนทองคำบริสุทธิ์ คนมองแบบนี้เพราะดอกไม้เป็นส่วนใหญ่ที่ยอดเยี่ยมที่สุดในโลก และรากของมันอยู่ในหัวใจของคุณ. " จากนั้นดินได้รับความสุขเพราะแม้ว่าภาชนะดินทั่วไปก็ถือสมบัติที่ดีเพื่อให้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หยิบดินเหนียว

โดยเฮนรี Van Dyke

มีกำมือของดินเหนียวในธนาคารของแม่น้ำ มันเป็นเพียงดินทั่วไป หยาบและหนัก แต่ก็มีความคิดสูง คุณค่าของตัวเอง และความฝันอันงดงามของสถานที่ที่ดีที่จะถูกเติมเต็มในโลกเมื่อเวลานั้นมาถึง vertues ของมันถูกค้นพบ .
ค่าใช้จ่าย ในฤดูใบไม้ผลิ แสงแดดต้นไม้กระซิบกระซาบกันของเกียรติที่สืบเชื้อสายมาเมื่อตอนดอกน่ารัก และใบเริ่มปรากฏ และป่าเรืองแสงที่มีสีชัดเจนดี แม่น้ําใจใหม่ของความแข็งแรงและยินดีในความพร้อมเพรียงกันของน่านน้ำของตนทั้งหมด บ่นกับชายฝั่งในเพลงบอกของการปลดปล่อยจากพันธนาการน้ำแข็งและอัศจรรย์ที่เร่ง :ล้อของโรงงานจะเปิดและเรือให้ลอยไปกับทะเล
รอสุ่มสี่สุ่มห้าในเตียงของตน ดินปลอบใจตัวเองด้วยความหวังสูง " เวลาของฉันจะมา " มันพูด " ฉันไม่ได้ถูกซ่อนไว้ตลอดไป "
1 วันดิน รู้สึกว่าตัวเองถ่ายจากสถานที่ที่มันรอมานานแล้ว ใบเรียบเหล็กผ่านข้างใต้มัน หน้ามัน และโยนมันลงในรถเข็นและมันก็นำห่างไป หยาบ หิน , ถนน ดินไม่กลัวหรือท้อแท้ ก็พูดกับตัวเองว่า " นี่เป็นสิ่งที่จำเป็น เส้นทางแห่งเกียรติยศมักขรุขระ "
แต่ journy ยากไม่มีอะไรเทียบกับความทุกข์ และความทุกข์ที่ตามมานั้น ดินถูกใส่ผ่านและผสมและกวนตี .แล้วมันใส่กับล้อและ Whirled อย่างรวดเร็วเปิดรอบ พลังแปลกๆ กดและแม่พิมพ์ได้ แล้วมันใส่เข้าไปในเตาอบ ; ไฟพลุ่งขึ้นภายใต้มัน ผ่านทั้งหมด ดินถือเองด้วยกัน และผ่านการทดสอบมาของมัน ในความหวังของอนาคตที่ดี " แน่นอน " คิดว่า " ฉันมีบางอย่างที่ดีมากบางที ผมอาจถูกตกแต่งเป็นเครื่องประดับของวัด หรือเป็นแจกันที่สวยงามสำหรับตารางของกษัตริย์ . "
สุดท้าย อบเสร็จ ส่วนดินเอาออกมาจากเตาอบและตั้งลงบนกระดานในอากาศเย็นภายใต้ท้องฟ้าสีฟ้า ทุกข์ คือ อดีต รางวัลคือ มือ
เคียงข้างบอร์ดมีสระน้ำ ไม่ลึกมาก หรือชัดเจนมาก แต่สงบพอที่จะสะท้อนกับความจริงที่เป็นกลาง ทุกภาพที่ตกบนมัน นั้น เป็นการยกจากบอร์ดครั้งแรก ดินเห็นรูปร่างใหม่และของรางวัลทั้งหมดของความอดทนและความเจ็บปวดทั้งกระถางทั่วไป ตรงและแข็ง สีแดง และน่าเกลียด แล้วก็รู้สึกว่ามันไม่ได้หมายถึงบ้านของกษัตริย์ หรือสถานที่ของศิลปะ เพราะมันไม่มีความสวยงาม หรือเกียรติ
หลายวันผ่านไปในดินสวน discountent . แล้วมันก็เต็มไปด้วยโลก ; สิ่งที่หยาบสีน้ำตาล แล้วก็ตาย มองไปตรงกลางของโลก และครอบคลุมมากกว่า ดินกบฏที่น่าอับอายนี้ใหม่ " นี่เป็นสิ่งที่แย่ที่สุดที่ได้เกิดขึ้นกับฉัน จะเต็มไปด้วยสิ่งสกปรกและขยะ แน่นอนฉันล้มเหลว " ก็กล่าวว่า ปัจจุบันดิน
ไว้ในเรือนกระจกแสงแดดรู้สึกอบอุ่นเมื่อมัน , และน้ำโรยมัน ในแต่ละวันมันรอ ความเปลี่ยนแปลงเริ่มเข้ามาแล้ว มีบางอย่างที่เร้าใจภายในมัน–ความหวังใหม่ .
1 วันดินถูกยกขึ้นอีกครั้งจากที่ของมัน และอุ้มเข้าไปในโบสถ์ใหญ่ ความฝันกำลังจะเป็นจริงแล้ว มันก็เป็นส่วนดีที่จะเล่นในโลก เพลง รุ่งโรจน์ ท่วมแล้ว มันเป็นล้อมรอบด้วยดอกไม้ ยังคงมัน ไม่ เข้า ใจ มันกระซิบที่ข้างหูอีกหม้อดิน เหมือนตัวเองอยู่เคียงข้างมัน " ทำไมพวกเขาต้องให้ฉันที่นี่ ทำไมทุกคนมองเรา "
และหม้ออื่น ๆตอบว่า " คุณไม่รู้เลยเหรอ คุณจะแบก rayal ลิลลี่ กลีบดอกไม้สีขาวเหมือนหิมะ และหัวใจของพวกเขาเป็นทองคําบริสุทธิ์ คนมองแบบนี้ เพราะดอกไม้เป็นมหัศจรรย์ที่สุดในโลกและรากของมันอยู่ในจิตใจของคุณ . "
แล้วดินก็มีความสุขเพราะ แม้ว่าโดยทั่วไปบ่อเรือ มันจัดดี
สมบัติ