Islet XenotransplantationSince the

Islet Xenotransplantation
Since the 1970s, it has been demonstrated repeatedly in experimental animal models that islet allotransplantation could successfully be used to reverse diabetes [5, 65]. This advance has prompted research into developingmethodsfortheisolationofhumanislets,whichin turn has led to human islet transplantation into the liver via the portal vein of immunosuppressed patients with kidney transplants [67, 69, 74, 86]. Initial promising results of insulin independence in these patients proved short-lived, however, as it became apparent that most patients reverted back to hyperglycemia. Indeed, there is a striking anomaly when islet allotransplantation is compared to pancreas transplantation. Approximately 60% of the pancreas recipients remain insulin independent 3 years posttransplant [76], compared to only 7% at one year for islet recipients [48, 87]. The reason for such a stark difference in success rates remains obscure considering that the histocompatibility barrier, the immunosuppressive reagents employed, and the underlying autoimmune disease are the same in both types of transplant. However, it should be emphasized that islet autotransplantation for the treatment of surgically induced diabetes restores insulin independence in only 50% of cases [53, 68].Although this demonstrates the functional capacity of islet transplantation per se, it alsoillustratestheproblemsassociatedwithisletseparation technology and the importance of islet integrity and islet cell mass to the restoration of carbohydrate control. This bleak picture of islet transplantation has, however, been transformed by the development of the Edmonton protocol [72]. The success of this protocol hasbeenattributedtoanumberoffactors.Theseinclude avoiding “diabetogenic” drugs, the use of freshly prepared islets, not performing transplants in kidney transplant recipients, and repeat transplantation. Although the long-term (5-year) results of the Edmonton protocol as measured by insulin independence on a relatively small number of patients have been disappointing, the overall benefit to restoration of carbohydrate control to the type 1 diabetic has been demonstrated by these allotransplants. However, as a potential cellular therapy for type 1 diabetes islet allotransplantation is never going to be a realistic option. There are approximately

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เกาะ(เล็ก) Xenotransplantationตั้งแต่ปี 1970 มันมีการแสดงซ้ำ ๆ ในรูปแบบสัตว์ทดลองสำเร็จสามารถใช้ allotransplantation ที่เกาะ(เล็ก)กลับเบาหวาน [5, 65] ล่วงหน้านี้ได้รับการวิจัยเป็น developingmethodsfortheisolationofhumanislets, whichin เปิดได้นำไปปลูกเกาะ(เล็ก)มนุษย์เข้าตับทางหลอดเลือดดำพอร์ทัลของ immunosuppressed ผู้ป่วยปลูกถ่ายไต [67, 69, 74, 86] เริ่มต้นผลลัพธ์ว่าเอกราชอินซูลินในผู้ป่วยเหล่านี้พิสูจน์สั้น อย่างไรก็ตาม มันกลายปรากฏว่า ผู้ป่วยแปลงกลับไปน้ำตาลในเลือดสูง แน่นอน มีความปกติโดดเด่นเมื่อ allotransplantation อิสเล็ทถูกเปรียบเทียบกับการปลูกถ่ายตับอ่อน ประมาณ 60% ของผู้รับตับอ่อนอยู่ อินซูลินอิสระ 3 ปี posttransplant [76], เมื่อเทียบกับเพียง 7% ในหนึ่งปีรับอิสเล็ท [48, 87] เหตุผลดังกล่าวความสิ้นเชิงแตกต่างในอัตราความสำเร็จยังคงปิดบังพิจารณาว่า อุปสรรค histocompatibility ใช้สาร immunosuppressive และโรคภูมิเหมือนกันในทั้งสองชนิดปลูก อย่างไรก็ตาม มันควรจะเน้นที่ autotransplantation เกาะ(เล็ก)สำหรับการรักษาโรคเบาหวานเกิดผ่าคืนเอกราชอินซูลินเพียง 50% ที่ [53, 68] แม้ว่านี้แสดงกำลังการผลิตที่ทำงานของเกาะ(เล็ก)ปลูกเพิ่มต่อ มัน alsoillustratestheproblemsassociatedwithisletseparation เทคโนโลยีและความสำคัญของความสมบูรณ์ของเกาะ(เล็ก)และเซลล์เกาะ(เล็ก)ขนาดใหญ่เพื่อการฟื้นฟูการควบคุมคาร์โบไฮเดรต ภาพนี้เลือนลางของเกาะ(เล็ก)ปลูกได้ อย่างไรก็ตาม ถูกแปลง โดยการพัฒนาของโพรโทคอลเอ็ดมันตัน [72] ความสำเร็จของโพรโทคอล hasbeenattributedtoanumberoffactors นี้ Theseinclude หลีกเลี่ยงยาเสพติด "diabetogenic" ใช้ของปรุงสดใหม่ การปลูกถ่ายไตไม่ปลูกผู้รับ และทำซ้ำการปลูกถ่าย แม้ว่าการหวังผลระยะยาว (5 ปี) ของโพรโทคอลเอ็ดมันตัน โดยอินซูลินอิสระในจำนวนค่อนข้างเล็กของผู้ป่วย ประโยชน์โดยรวมการฟื้นฟูการควบคุมคาร์โบไฮเดรตชนิด 1 เบาหวานมีการสาธิต โดย allotransplants เหล่านี้ อย่างไรก็ตาม เป็นศักยภาพเซลล์บำบัดชนิด 1 เบาหวานเกาะ(เล็ก) allotransplantation ไม่เคยจะเป็นตัวจริง มีประมาณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เกาะ Xenotransplantation
ตั้งแต่ปี 1970 จะได้รับการแสดงให้เห็นซ้ำแล้วซ้ำอีกในรูปแบบสัตว์ทดลองที่เกาะ allotransplantation สามารถประสบความสำเร็จนำมาใช้เพื่อย้อนกลับโรคเบาหวาน [5 65] ล่วงหน้านี้ได้รับแจ้งการวิจัยใน developingmethodsfortheisolationofhumanislets, whichin เปิดได้นำไปสู่การปลูกเกาะของมนุษย์เข้าไปในตับผ่านทางหลอดเลือดดำพอร์ทัลของผู้ป่วยที่มีภูมิต้านทานที่ปลูกถ่ายไต [67, 69, 74, 86] แนวโน้มผลเริ่มต้นของการเป็นอิสระอินซูลินในผู้ป่วยเหล่านี้ได้รับการพิสูจน์อายุสั้น แต่มันก็กลายเป็นที่ชัดเจนว่าผู้ป่วยส่วนใหญ่เปลี่ยนกลับไปเป็นน้ำตาลในเลือดสูง อันที่จริงมีความผิดปกติที่โดดเด่นเมื่อเกาะ allotransplantation เมื่อเทียบกับการปลูกถ่ายตับอ่อน ประมาณ 60% ของผู้รับตับอ่อนยังคงอินซูลินอิสระ 3 ปี posttransplant [76] เมื่อเทียบกับเพียง 7% ในปีหนึ่งสำหรับผู้รับเกาะ [48, 87] ด้วยเหตุผลดังกล่าวแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงในอัตราความสำเร็จยังคงปิดบังพิจารณาว่าอุปสรรค histocompatibility ที่น้ำยาภูมิคุ้มกันลูกจ้างและโรคแพ้ภูมิตัวเองพื้นฐานจะเหมือนกันในทั้งสองประเภทของการปลูก แต่ก็ควรจะเน้นว่า autotransplantation เกาะสำหรับการรักษาโรคเบาหวานเหนี่ยวนำให้เกิดการผ่าตัดคืนความเป็นอิสระของอินซูลินในเพียง 50% ของผู้ป่วย [53, 68] .Although นี้แสดงให้เห็นถึงความสามารถในการทำงานของเกาะปลูกต่อ se มันเทคโนโลยี alsoillustratestheproblemsassociatedwithisletseparation และความสำคัญของ เกาะสมบูรณ์และมวลเซลล์เกาะเพื่อฟื้นฟูการควบคุมคาร์โบไฮเดรต ภาพนี้เยือกเย็นของเกาะปลูกได้ แต่ถูกเปลี่ยนโดยการพัฒนาของโปรโตคอลเอดมันตัน [72] ความสำเร็จของ hasbeenattributedtoanumberoffactors.Theseinclude โปรโตคอลนี้หลีกเลี่ยงยาเสพติด "diabetogenic" ใช้เกาะเล็กเกาะน้อยที่เตรียมสดใหม่ที่ไม่ได้ดำเนินการปลูกในผู้รับการปลูกถ่ายไตและทำซ้ำการปลูกถ่าย แม้ว่าในระยะยาว (5 ปี) ผลของโปรโตคอลเอดมันตันเป็นวัดโดยอิสระอินซูลินในจำนวนที่ค่อนข้างเล็กของผู้ป่วยที่ได้รับการที่น่าผิดหวังที่ Bene Fi โดยรวม T เพื่อการฟื้นฟูของการควบคุมคาร์โบไฮเดรตชนิดที่ 1 โรคเบาหวานได้รับการแสดงให้เห็นโดย allotransplants เหล่านี้ . แต่เป็นเซลล์บำบัดที่มีศักยภาพสำหรับโรคเบาหวานชนิดที่ 1 เกาะ allotransplantation จะไม่ไปเป็นตัวเลือกที่มีเหตุผล มีประมาณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แก่ง xenotransplantationตั้งแต่ปี 1970 มันได้แสดงให้เห็นซ้ำ ๆในรูปแบบสัตว์ทดลองที่ถูก allotransplantation ประสบความสำเร็จสามารถถูกใช้เพื่อย้อนกลับโรคเบาหวาน [ 5 , 6 ] ล่วงหน้านี้ได้รับการวิจัยใน developingmethodsfortheisolationofhumanislets whichin เปิด , นำไปสู่การปลูกถ่าย Islet มนุษย์เข้าสู่ตับผ่านทางหลอดเลือดในผู้ป่วยปลูกถ่ายไต immunosuppressed [ 67 , 69 , 74 , 86 ] สัญญาผลลัพธ์เบื้องต้นของอินซูลินในผู้ป่วยเหล่านี้พิสูจน์ความเป็นอิสระในช่วงสั้น ๆ อย่างไรก็ตาม มันก็กลายเป็นที่ชัดเจนว่าผู้ป่วยส่วนใหญ่กลับไปทำตาม hyperglycemia . แท้จริงมีมิติโดดเด่นเมื่อเปรียบเทียบกับการ allotransplantation Islet ตับอ่อน ประมาณ 60% ของตับอ่อนอินซูลินอิสระผู้รับอยู่ 3 ปี posttransplant [ 76 ] , เมื่อเทียบกับเพียง 7% ใน 1 ปี สำหรับผู้รับ 48 แก่ง [ 87 ] เหตุผลสำหรับเช่น สตาร์ค ความแตกต่างในอัตราความสำเร็จยังคงปิดบังพิจารณาว่าฮิสโตคอมแพทิบิลิตีกั้น , สารเคมีที่ใช้ทั้งหมด และ พื้นฐาน โรคแพ้ภูมิตัวเองเป็นเหมือนกันในทั้งสองประเภทของการปลูกถ่าย อย่างไรก็ตาม ควรเน้นที่การป้องกัน autotransplantation สำหรับการรักษาผ่าตัดเกิดโรคเบาหวานอินซูลินคืนอิสรภาพในเพียง 50% ของกรณี [ 68 ] 53 . แม้ว่านี้แสดงให้เห็นถึงความสามารถการทำงานของการปลูกถ่าย Islet ต่อ SE , เทคโนโลยี alsoillustratestheproblemsassociatedwithisletseparation และความสำคัญของความซื่อสัตย์และมวลเซลล์ Islet แก่ง ในการฟื้นฟูการควบคุมคาร์โบไฮเดรต ภาพเลือนลางของการปลูกถ่าย Islet ได้ แต่เคยเปลี่ยนโดยการพัฒนาของ Edmonton โปรโตคอล [ 72 ] ความสำเร็จของโปรโตคอลนี้ hasbeenattributedtoanumberoffactors . ข้อมูลหลีกเลี่ยง " diabetogenic " ยา ใช้เตรียมสดเกาะเล็กเกาะน้อย ไม่แสดงการปลูกถ่ายในผู้รับการปลูกถ่ายไต , การปลูกถ่ายและทำซ้ำ แม้ว่าระยะยาว ( 5 ปี ) ผลของพิธีสารมอนเป็นวัดโดยอินซูลินความเป็นอิสระในจำนวนที่ค่อนข้างเล็กของผู้ป่วยที่ได้รับการผิดหวังโดยรวมดีจึงต้องการฟื้นฟูการควบคุมคาร์โบไฮเดรตกับประเภท 1 เบาหวานได้แสดงโดย allotransplants เหล่านี้ อย่างไรก็ตาม เป็น การรักษาเซลล์ที่มีศักยภาพใน allotransplantation การป้องกันโรคเบาหวานประเภท 1 คือ ไม่เคยเป็น ตัวเลือกที่สมจริง มีประมาณ