The Role of TherapistsOccupational

The Role of Therapists

Occupational therapists (OTs) and physiotherapists (PTs) are educated and trained in analyzing motor skill development and also in determining the ability of a child to cope with the demands and activities of everyday life. Both are uniquely suited for making recommendations for the management of a child with movement problems. In today’s health care environment, OTs and PTs often function in the role of consultant; this is particularly true of therapists working within school settings. In a consultant role, the therapist will observe the child performing tasks that are difficult for him/her and make recommendations to his/her parents and educators. These recommendations may include: strategies or accommodations to assist with tasks at home, at school, or in the community; modifications to the child’s environment; ways to promote physical activity and increase participation; guidelines on choosing community leisure and sports activities that are matched to the child’s interests and abilities; and assistance with setting appropriate expectations to ensure success.

OTs and PTs can help parents, educators and the child to develop a better understanding of the coordination difficulties that the child is experiencing. It is important that parents and educators identify and learn to manage these problems early in order to prevent secondary complications. The child may need to be taught strategies to compensate for his/her motor problems and must be given adequate opportunities to practice those motor skills that need to be learned.

It is important to educate children with DCD so they become aware of their strengths, as well as their limitations, and so that they gain an understanding of ways in which they may compensate for any difficulties. Children will then be more likely to experience success and may be more willing to attempt activities that they find difficult.

If a child is experiencing a great deal of difficulty or is demonstrating secondary emotional and behavioral problems, the OT or PT may decide to work with the child individually on a shortterm basis. The therapist may do some direct skill teaching of motor tasks that the child needs or wants to learn. S/he may also use a cognitive approach that teaches the child problem-solving strategies that will help the child learn new motor tasks (this type of approach requires a therapist to have extra training). In either case, the reasons and plan for treatment will be discussed with the parent and child. Although in most cases the coordination difficulties do not disappear, children can show considerable improvement in their ability to perform specific tasks and can be helped to participate successfully at home, at school, and in the community.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทบาทของนักบำบัดนักอาชีวบำบัด (รูปชนิดและนักกายภาพบำบัด (PTs) เป็นศึกษา และฝึกอบรม ในการวิเคราะห์พัฒนาทักษะการเคลื่อนไหว และ ในการกำหนดความสามารถของเด็กเพื่อรับมือกับความต้องการและกิจกรรมในชีวิตประจำวัน ทั้งสองมีเอกลักษณ์เหมาะสำหรับการทำคำแนะนำสำหรับการจัดการกับปัญหาการเคลื่อนไหว ในวันนี้สุขภาพสิ่งแวดล้อม รูปชนิดและ PTs มักจะทำหน้าที่ในบทบาทของที่ปรึกษา นี้เป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งของนักบำบัดที่ทำงานภายในการตั้งค่าโรงเรียน ในบทบาทที่ปรึกษา บำบัดโรคจะสังเกตเห็นเด็กทำงานที่ยากสำหรับตัวเอง และให้คำแนะนำของผู้ปกครองและนักการศึกษา คำแนะนำเหล่านี้อาจรวมถึง: กลยุทธ์การเยี่ยมเพื่อช่วยงานที่บ้าน ที่โรงเรียน หรือ ใน ชุมชน การปรับเปลี่ยนสภาพแวดล้อมของเด็ก วิธีการส่งเสริมการมีส่วนร่วมกิจกรรมและการเพิ่มขึ้นทางกายภาพ แนวทางในการเลือกชุมชนกิจกรรมความบันเทิงและกีฬาที่ตรงกับความสนใจของเด็กและความสามารถ และความช่วยเหลือกับการตั้งความคาดหวังที่เหมาะสมเพื่อความสำเร็จรูปชนิดและ PTs สามารถช่วยผู้ปกครอง นักการศึกษา และเด็กจะพัฒนาของประสานงานปัญหาที่เด็กประสบ มันเป็นสิ่งสำคัญที่ผู้ปกครองและนักการศึกษาระบุ และเรียนรู้การจัดการปัญหาเหล่านี้ก่อนเพื่อป้องกันภาวะแทรกซ้อนรอง เด็กอาจจำเป็นต้องสอนกลยุทธ์เพื่อชดเชยปัญหามอเตอร์ของตน และต้องได้รับโอกาสอย่างเพียงพอในการฝึกทักษะเหล่านั้นมอเตอร์ที่ต้องการที่จะเรียนรู้ให้ความรู้แก่เด็ก ด้วยแบบ DCD เพื่อ ให้พวกเขาตระหนักถึงจุดแข็งของพวกเขา เป็นข้อจำกัดของพวกเขา และเพื่อ ให้พวกเขาเข้าใจเกี่ยวกับวิธีที่พวกเขาอาจชดเชยปัญหาใด ๆ ได้ เด็กจากนั้นจะเพิ่มโอกาสประสบความสำเร็จ และอาจยอมพยายามกิจกรรมที่พวกเขาหายากถ้าเด็กประสบความยากลำบากอย่างมาก หรือจะแสดงให้เห็นถึงปัญหาทางอารมณ์ และพฤติกรรมรอง OT หรือ PT อาจตัดสินใจในการทำงานกับเด็กเป็นรายบุคคลบนพื้นฐานระยะสั้น บำบัดโรคอาจทำบางงานมอเตอร์ที่เด็กต้องการ หรือต้องการเรียนรู้สอนทักษะโดยตรง นอกจากนี้เขายังอาจใช้วิธีการทางปัญญาที่สอนเด็กกลยุทธ์การแก้ปัญหาที่จะช่วยให้เด็กเรียนรู้งานมอเตอร์ใหม่ (ประเภทของวิธีการนี้ต้องการบำบัดโรคจะมีการฝึกอบรมเพิ่มเติม) ในกรณีใดกรณีหนึ่ง เหตุผลและแผนการรักษาจะมีหารือกับผู้ปกครองและเด็ก แม้ว่าในกรณีส่วนใหญ่ ปัญหาที่ประสานงานไม่หายไป เด็กสามารถแสดงการปรับปรุงอย่างมากในความสามารถในการทำงานเฉพาะ และสามารถช่วยร่วมเรียบร้อยแล้วที่บ้าน โรงเรียน และ ในชุมชน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทบาทของนัก

อาชีวบำบัด (OTs) และนักกายภาพบำบัด (pts) มีการศึกษาและการฝึกอบรมในการวิเคราะห์การพัฒนาทักษะยนต์และยังอยู่ในการพิจารณาความสามารถของเด็กที่จะรับมือกับความต้องการและกิจกรรมในชีวิตประจำวัน ทั้งสองมีความเหมาะสมที่ไม่ซ้ำกันสำหรับการทำคำแนะนำสำหรับการจัดการของเด็กที่มีปัญหาการเคลื่อนไหว ในสภาพแวดล้อมการดูแลสุขภาพวันนี้ OTs และ PTs มักจะทำงานในบทบาทของที่ปรึกษา; นี้เป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งของนักบำบัดการทำงานในการตั้งค่าโรงเรียน ในบทบาทที่ปรึกษาด้านการบำบัดจะสังเกตเด็กที่ปฏิบัติงานที่ยากสำหรับเขา / เธอและให้คำแนะนำไป / ผู้ปกครองและนักการศึกษาของเขาและเธอ คำแนะนำเหล่านี้อาจรวมถึง: กลยุทธ์หรือห้องพักให้ความช่วยเหลือกับงานที่บ้านที่โรงเรียนหรือในชุมชน; การปรับเปลี่ยนสภาพแวดล้อมของเด็ก; วิธีการส่งเสริมการออกกำลังกายและเพิ่มการมีส่วนร่วม; แนวทางในการเลือกกิจกรรมของชุมชนพักผ่อนและการกีฬาที่ตรงกับความสนใจของเด็กและความสามารถ; และความช่วยเหลือเกี่ยวกับการตั้งความคาดหวังที่เหมาะสมเพื่อให้ประสบความสำเร็จ.

OTs และ PTs สามารถช่วยให้ผู้ปกครองครูและเด็กที่จะพัฒนาความเข้าใจที่ดีขึ้นของความยากลำบากในการประสานงานที่เด็กกำลังประสบ มันเป็นสิ่งสำคัญที่พ่อแม่ผู้ปกครองและนักการศึกษาระบุและเรียนรู้ที่จะจัดการกับปัญหาเหล่านี้ในช่วงต้นเพื่อป้องกันภาวะแทรกซ้อนรอง เด็กอาจจะต้องมีการสอนกลยุทธ์เพื่อชดเชย / ปัญหามอเตอร์ของตนและต้องได้รับโอกาสที่เพียงพอในการฝึกทักษะยนต์ที่จะต้องมีการเรียนรู้.

มันเป็นสิ่งสำคัญเพื่อให้ความรู้กับเด็ก DCD เพื่อให้พวกเขาตระหนักถึงจุดแข็งของพวกเขาเป็น รวมทั้งข้อ จำกัด ของพวกเขาและเพื่อให้พวกเขาได้รับความเข้าใจในวิธีการที่พวกเขาอาจจะชดเชยสำหรับความยากลำบากใด ๆ แล้วเด็กจะมีแนวโน้มที่จะได้สัมผัสกับความสำเร็จและอาจจะมีความเต็มใจที่จะพยายามกิจกรรมที่พวกเขาพบยาก.

ถ้าเด็กกำลังประสบกับการจัดการที่ดีของความยากลำบากหรือมีการแสดงให้เห็นถึงปัญหาทางอารมณ์และพฤติกรรมรอง OT หรือ PT อาจตัดสินใจที่จะทำงานร่วมกับ เด็กเป็นรายบุคคลบนพื้นฐานระยะสั้น บำบัดโรคอาจจะทำการเรียนการสอนทักษะบางโดยตรงของงานมอเตอร์ที่เด็กต้องการหรือความต้องการที่จะเรียนรู้ S / เขายังอาจจะใช้วิธีการองค์ความรู้ที่สอนกลวิธีการแก้ปัญหาของเด็กที่จะช่วยให้เด็กเรียนรู้งานใหม่มอเตอร์ (ประเภทของวิธีการนี้ต้องใช้บำบัดโรคให้มีการฝึกอบรมเสริม) ในทั้งสองกรณีเหตุผลและแผนสำหรับการรักษาจะมีการหารือกับผู้ปกครองและเด็ก แม้ว่าในกรณีส่วนใหญ่ความยากลำบากในการประสานงานไม่ได้หายไปเด็กสามารถแสดงการปรับปรุงอย่างมากในความสามารถในการดำเนินงานที่เฉพาะเจาะจงและสามารถช่วยให้ประสบความสำเร็จในการมีส่วนร่วมที่บ้านที่โรงเรียนและในชุมชน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทบาทของนักกายภาพบำบัดกิจกรรมบําบัด ( โอทีเอ ) และนักกายภาพบำบัด ( PTS ) มีการศึกษาและการฝึกอบรมในการวิเคราะห์การพัฒนาทักษะมอเตอร์ และ ในการกำหนดความสามารถของเด็กที่จะรับมือกับความต้องการและกิจกรรมในชีวิตประจําวัน ทั้งคู่เหมาะสมโดยเฉพาะเพื่อให้ข้อเสนอแนะสำหรับการจัดการของเด็กที่มีปัญหาการเคลื่อนไหว ในสภาพแวดล้อมการดูแลสุขภาพวันนี้ และมักจะทำงานโอทีเอ pts ในบทบาทของที่ปรึกษา นี้เป็นจริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งของหน้าที่การทำงานภายในโรงเรียน ในด้านบทบาท นักบำบัดจะสังเกตเด็กงานที่ยากสำหรับเขา / เธอและให้ข้อเสนอแนะแก่เขา / เธอผู้ปกครองและนักการศึกษา คำแนะนำเหล่านี้อาจรวมถึง : กลยุทธ์ หรือที่พัก เพื่อช่วยงานในบ้านที่โรงเรียนหรือในชุมชน การปรับเปลี่ยนสภาพแวดล้อมของเด็ก การส่งเสริมการมีส่วนร่วมและกิจกรรมทางกายเพิ่มขึ้น แนวทางในการเลือกกิจกรรมกีฬาและสันทนาการของชุมชนที่สอดคล้องกับความสนใจของเด็กและความสามารถ และความช่วยเหลือกับการตั้งค่าความคาดหวังที่เหมาะสม เพื่อให้แน่ใจว่าประสบความสำเร็จโอทีเอ และแต้มสามารถช่วยผู้ปกครอง ครูและเด็กเพื่อพัฒนาความเข้าใจที่ดีขึ้นของการประสานงานปัญหาที่เด็กจะประสบ มันเป็นสิ่งสำคัญที่พ่อแม่และครู ศึกษา และเรียนรู้ที่จะจัดการกับปัญหาเหล่านี้ในช่วงต้นเพื่อป้องกันภาวะแทรกซ้อนรอง เด็กอาจต้องได้รับการชดเชยของเขา / ปัญหามอเตอร์ของเธอ และจะต้องได้รับโอกาสในการปฏิบัตินั้นมีมอเตอร์ทักษะที่ต้องเรียนรู้มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะให้การศึกษาแก่เด็กกับ DCD เพื่อให้พวกเขาตระหนักถึงจุดแข็งของพวกเขาเช่นเดียวกับข้อ จำกัด ของพวกเขาและเพื่อให้พวกเขาได้รับความเข้าใจในวิธีการที่พวกเขาอาจจะชดเชยสำหรับปัญหาใด ๆ . เด็กก็จะมีแนวโน้มที่จะพบความสำเร็จ และอาจจะมากกว่ายินดีที่จะพยายามกิจกรรมที่พวกเขาหายากถ้าเด็กจะพบการจัดการที่ดีของปัญหา หรือแสดงให้เห็นถึงปัญหาทางอารมณ์และพฤติกรรม รอง โอทีหรือ PT อาจตัดสินใจที่จะทำงานกับเด็กเป็นรายบุคคลบนพื้นฐานุ . จิตแพทย์อาจทำให้บางทักษะการสอนโดยตรงจากมอเตอร์ งานที่เด็กต้องการหรือต้องการที่จะเรียนรู้ S / เขาอาจใช้วิธีการสอนให้เด็กแก้ปัญหา การคิดกลยุทธ์ที่จะช่วยให้เด็กเรียนรู้งานมอเตอร์ใหม่ ( ชนิดของวิธีการนี้ต้องบำบัดให้มีการฝึกอบรมพิเศษ ) ในทั้งสองกรณี , สาเหตุและวางแผนการรักษาจะหารือกับผู้ปกครองและเด็ก แต่ในกรณีส่วนใหญ่การประสานงานปัญหาไม่ได้หายไป เด็กๆสามารถแสดงการปรับปรุงมากในความสามารถของพวกเขาที่จะดำเนินการงานที่เฉพาะเจาะจงและสามารถช่วยให้เข้าร่วมเรียบร้อยแล้ว ที่บ้าน ที่โรงเรียน และในชุมชน