HypothesesBased on the rationales i

HypothesesBased on the rationales in the previous discussion, two hypotheses were examined.Hypothesis I. Different vacation destinations are perceived to have unique advantages and/or disadvantages in the minds of tourists.Hypothesis 2. Tourists who are visiting a particular vacation destination are looking for unique destination choice dimensions which satisfy them most. That is, tourists to a vacation destination have a unique set of important choice dimensions leading to their satisfaction with the vacation destination.Research methodologySamplesPersonal interviews were conducted by approaching tourists in the airport and in various tourist spots including Tsimshatsui, Central and Causeway Bay in Hong Kong in 1986. Tourists were selected systemati- cally at different times of the day so as to obtain a more representative sample. In our study, a ‘tourist’ was defined according to the definition adopted by the United Nations Conference on International Travel and Tourism in Rome in 1963. In this context, tourists refer to visitors who cross a border for leisure or business and stay at least 24 hours, but less

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สมมติฐาน
ขึ้นอยู่กับเหตุผลในการอภิปรายก่อนหน้านี้สองสมมติฐานถูกตรวจสอบ
สมมติฐานที่หนึ่งสถานที่พักผ่อนที่แตกต่างกันมีการรับรู้ที่จะมีข้อได้เปรียบที่ไม่ซ้ำกันและ / หรือข้อเสียในจิตใจของนักท่องเที่ยว
สมมติฐาน 2. นักท่องเที่ยวที่กำลังเยี่ยมชมสถานที่พักผ่อนโดยเฉพาะอย่างยิ่งกำลังมองหาปลายทางที่ไม่ซ้ำมิติทางเลือกที่ตอบสนองพวกเขามากที่สุด นั่นคือนักท่องเที่ยวไปยังสถานที่พักผ่อนมีชุดที่เป็นเอกลักษณ์ของมิติทางเลือกที่สำคัญที่นำไปสู่ความพึงพอใจกับปลายทางวันหยุดพักผ่อน
ระเบียบวิธีวิจัย
ตัวอย่าง
สัมภาษณ์เป็นการส่วนตัวได้ดำเนินการโดยใกล้นักท่องเที่ยวในสนามบินและในจุดท่องเที่ยวต่างๆรวมทั้งจิมซาจุ่กลางและ Causeway Bay ในฮ่องกงในปี 1986 นักท่องเที่ยวได้รับการคัดเลือกถอนรากถอนโคน systemati- เวลาที่ต่างกันของวันเพื่อให้ได้ตัวอย่างที่เป็นตัวแทนมากขึ้น ในการศึกษาของเรา 'ท่องเที่ยว' ถูกกำหนดตามคำนิยามที่ใช้โดยการประชุมสหประชาชาติว่าด้วยการท่องเที่ยวระหว่างประเทศและการท่องเที่ยวในกรุงโรมในปี 1963 ในบริบทนี้หมายถึงนักท่องเที่ยวผู้เข้าชมที่ข้ามพรมแดนสำหรับพักผ่อนหรือทำธุรกิจและการเข้าพักอย่างน้อย 24 ชั่วโมง แต่น้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สมมติฐาน
ขึ้นอยู่กับเหตุผลในการสนทนาก่อนหน้านี้, สองสมมติฐานมีการตรวจสอบ.
สมมติฐานสถานที่ท่องเที่ยวที่แตกต่างกันมีการรับรู้ที่จะมีข้อดีที่ไม่ซ้ำกันและ/หรือเสียในจิตใจของนักท่องเที่ยว.
สมมติฐานที่ 2. นักท่องเที่ยวที่กำลังเยี่ยมชมจุดหมายปลายทางของวันหยุดโดยเฉพาะกำลังมองหามิติทางเลือกปลายทางที่ไม่ซ้ำกันซึ่งตอบสนองพวกเขามากที่สุด นั่นคือ, นักท่องเที่ยวไปยังปลายทางวันหยุดมีชุดที่ไม่ซ้ำกันของมิติทางเลือกที่สำคัญนำไปสู่ความพึงพอใจของพวกเขากับปลายทางวันหยุด.
วิธีการวิจัย
ตัวอย่าง
การสัมภาษณ์ส่วนบุคคลดำเนินการโดยการเข้าใกล้นักท่องเที่ยวในสนามบินและในสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆรวมทั้ง Tsimshatsui, เซ็นทรัลและคอสเวย์เบย์ในฮ่องกงใน๑๙๘๖. นักท่องเที่ยวได้เลือก systemati-cally ในช่วงเวลาที่แตกต่างกันของวันเพื่อให้ได้รับตัวอย่างมากขึ้น ในการศึกษาของเรา, ' นักท่องเที่ยว ' ได้รับการกำหนดตามความหมายที่ใช้โดยการประชุมสหประชาชาติการท่องเที่ยวระหว่างประเทศและการท่องเที่ยวในกรุงโรมใน๑๙๖๓. ในบริบทนี้นักท่องเที่ยวหมายถึงผู้เข้าชมที่ข้ามพรมแดนสำหรับการพักผ่อนหรือธุรกิจและอยู่อย่างน้อย24ชั่วโมงแต่น้อย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สมมติฐาน
บนพื้นฐานของการอภิปรายก่อนหน้านี้สองสมมติฐานที่ถูกทดสอบ
สมมติว่าปลายทางวันหยุดที่แตกต่างกันมีข้อดีที่ไม่ซ้ำกันและข้อเสียในสายตาของนักท่องเที่ยว
สมมติว่า นักท่องเที่ยวที่เดินทางไปยังปลายทางวันหยุดที่เฉพาะเจาะจงกำลังมองหามิติที่เป็นเอกลักษณ์ของจุดหมายปลายทางที่ตอบสนองความต้องการของพวกเขามากที่สุด ในคำอื่นๆที่นักท่องเที่ยวที่เดินทางไปยังปลายทางวันหยุดมีชุดเฉพาะของมิติที่สำคัญที่ส่งผลให้ความพึงพอใจของพวกเขาไปยังปลายทางวันหยุด
ระเบียบวิธีวิจัย
ตัวอย่าง
1986 ในสนามบินและจิมซาจุ่ยกลางและอ่าวฆ้องและสถานที่ท่องเที่ยวอื่นๆอีกมากมายใกล้นักท่องเที่ยวเข้าชมส่วนบุคคล เพื่อที่จะได้รับตัวอย่างที่เป็นตัวแทนมากขึ้นเลือกนักท่องเที่ยวอย่างเป็นระบบในเวลาที่แตกต่างกันของวัน ในการศึกษาของเรานักท่องเที่ยวจะถูกกำหนดโดยนิยามของสหประชาชาติการท่องเที่ยวนานาชาติการประชุมที่จัดขึ้นในกรุงโรมใน 1963 ปี ในกรณีนี้นักท่องเที่ยวหมายถึงนักท่องเที่ยวที่ข้ามชายแดนเพื่อการพักผ่อนหรือธุรกิจอย่างน้อยสี่ชั่วโมงแต่น้อยกว่าสี่ชั่วโมง