(Dis) agreement and Conversational

(Dis) agreement and Conversational Style
In her discussion of disagreement, Pomerantz (1984) states that “an action, by virtue of how the participants orient to it, will be housed in and performed through a turn shape that reflects their orientation” (p. 64, my italics). While the features of the BW disagreement regularly indicated reluctance, the BWA patterns were less consistent. This perhaps suggests that, in many in stances, producing disagreement was simply not as stigmatized for these speakers. Indeed, in contexts where devices claiming the agreement of the hearer (e.g., ‘you know what I mean’), are frequent, explicit disagreement may be the only effective way of counteracting such presumption.
The greater discomfort displayed by the BWs during disagreement is apparently related to a stronger preference for maintaining consensus overall. Taking our lead from Spencer-Oatey’s analysis (2000b) (see also Spencer-Oatey & Jiang, 2003), it seems the two groups may be displaying different preferences for an ‘optimum’ level of consensus, in which consensual discussion is more intimately related to the maintenance of rapport amongst BW speakers than it is amongst BWA speaker, who instead rely on a heavier and wider use of devices associated with solidarity and positive politeness to signal rapport. This tendency amongst BWAs is also borne out by procedural aspects of talk such as frequently overlapped (dis) agreement, as well as discourse behavior such as the unhesitant development of topics. According to Tannen’s (1984, p. 30) investigation of conversational style, these features signal an emphasis on interpersonal involvement-which indeed may also be related to forthrightness during disagreement. In contrast, the BWs hesitant delivery, slower (dis) agreement and mitigate opinions would, in Tannen’s (1984) analysis, suggest a conversational style with an emphasis on ‘considerateness’: an orientation perhaps likely to value consensus highly and to approach disagreement as potentially destabilizing for rapport.
To interpret these differences cross-culturally, we would need to link them to broader cultural values. Hofsted’s (1997, p. 53) cultural indexes, although unappealing for this type of analysis. His work suggests that the BWAs come from a ‘collectivist’ cultural background, and that the cultural background of the BWs is ‘individualistic’. He predicts that those oriented towards collectivist principles will place more stigma on direct contradictions than those oriented towards individualistic principles. This, however, is not supported by this study’s findings. If the collectivist/individualist distinction is valid, any relationship with interactive norms is more subtle than Hofstede (1997) suggests. A collectivist-related concern to emphasise interpersonal engagement between speakers does not automatically equate with a strong emphasis on interpersonal harmony, because, as we have suggested, displaying engagement with other speaker can involve explicitly disagreeing with them. Likewise, placing emphasis on the rights of ‘the individual’ does not necessarily go hand in hand with the production of assertive disagreements as we must also take into account the strength of a related preference to not impose one’s opinions on others. Whether the interactive tendencies identified here are culturally-associated or not-an interpretation that would need to be corroborated by further research-this study has nonetheless demonstrated that the more features of involvement an interaction displays, the more likely rapport between two speakers will be able to withstand explicit disagreements.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้อตกลง (dis) และแบบสนทนาในการสนทนาของเธอแย้ง Pomerantz อเมริกา (1984) ว่า "การดำเนินการ อาศัยว่าผู้เข้าร่วมโอเรียนท์ไป จะใน และดำเนินผ่านรูปร่างเปิดที่สะท้อนให้เห็นถึงแนวของพวกเขา" (p. 64 เอียงของฉัน) ในขณะที่คุณลักษณะแย้ง BW ประจำระบุรายการอาหาร รูปแบบ BWA ได้สอดคล้องกันน้อย นี้อาจจะชี้ให้เห็นว่า ในมากในการขยายตัว ผลิตกันไม่เพียงแค่เป็น stigmatized สำหรับลำโพงเหล่านี้ แน่นอน ในบริบทที่ว่า ข้อตกลงของการ hearer อุปกรณ์ (เช่น, 'คุณรู้ว่าผมหมายถึง'), เป็นประจำ กันชัดเจนอาจเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพเท่าของ counteracting ข้อสันนิษฐานดังกล่าว สบายมากกว่า BWs การแสดงระหว่างกันจะเห็นได้ชัดว่าเกี่ยวข้องกับความแข็งแกร่งสำหรับการรักษาโดยรวมมติ การรอคอยของเราจากสเปนเซอร์ Oatey วิเคราะห์ (2000b) (ดูยัง Oatey สเปนเซอร์และเจียง 2003), เหมือนสองกลุ่มอาจแสดงลักษณะที่แตกต่างกันเป็นระดับ 'สูง' ของมติ การสนทนา consensual เป็นมากจึงเกี่ยวข้องกับการรักษาสายสัมพันธ์ท่ามกลางลำโพง BW ที่หมู่ BWA ลำโพง ผู้แทนพึ่งอุปกรณ์ที่เกี่ยวข้องกับยายและ politeness บวกกับสายสัมพันธ์สัญญาณใช้หนัก และกว้าง นอกจากนี้แนวโน้มนี้ท่ามกลาง BWAs เสียออกตามด้านขั้นตอนของการพูดคุยเช่นข้อตกลงมักจะคาบเกี่ยวกันให้ได้ (โรค) รวมทั้งวาทกรรมพฤติกรรมเช่นการพัฒนา unhesitant หัวข้อ ตามของ Tannen (1984, p. 30) การตรวจสอบลักษณะสนทนา คุณลักษณะเหล่านี้สัญญาณเน้นมนุษยสัมพันธ์การมีส่วนร่วมแน่นอนอาจยังเกี่ยวข้องกับ forthrightness ระหว่างกัน ความคม ชัด ส่งบว่า BWs ข้อตกลง (โรค) ช้าลง และลดความเห็น ในการวิเคราะห์ของ Tannen (1984) แนะนำแบบสนทนาใน 'considerateness': คำแนะนำบางทีแนวโน้มค่ามติสูง และวิธีกันเป็นอาจ destabilizing สำหรับสายสัมพันธ์ To interpret these differences cross-culturally, we would need to link them to broader cultural values. Hofsted’s (1997, p. 53) cultural indexes, although unappealing for this type of analysis. His work suggests that the BWAs come from a ‘collectivist’ cultural background, and that the cultural background of the BWs is ‘individualistic’. He predicts that those oriented towards collectivist principles will place more stigma on direct contradictions than those oriented towards individualistic principles. This, however, is not supported by this study’s findings. If the collectivist/individualist distinction is valid, any relationship with interactive norms is more subtle than Hofstede (1997) suggests. A collectivist-related concern to emphasise interpersonal engagement between speakers does not automatically equate with a strong emphasis on interpersonal harmony, because, as we have suggested, displaying engagement with other speaker can involve explicitly disagreeing with them. Likewise, placing emphasis on the rights of ‘the individual’ does not necessarily go hand in hand with the production of assertive disagreements as we must also take into account the strength of a related preference to not impose one’s opinions on others. Whether the interactive tendencies identified here are culturally-associated or not-an interpretation that would need to be corroborated by further research-this study has nonetheless demonstrated that the more features of involvement an interaction displays, the more likely rapport between two speakers will be able to withstand explicit disagreements.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

(Dis) ข้อตกลงและรูปแบบการสนทนา
ของเธอในการอภิปรายของความขัดแย้ง, Pomerantz (1984) กล่าวว่า "การกระทำโดยอาศัยอำนาจตามวิธีการที่ผู้เข้าร่วมการปรับทิศทางมันจะตั้งอยู่ในและดำเนินการผ่านการเปิดรูปที่สะท้อนให้เห็นถึงทิศทางของพวกเขา" (พี . 64 ตัวเอียงของฉัน) ขณะที่คุณสมบัติของความขัดแย้ง BW ประจำระบุฝืนใจ, รูปแบบ BWA มีความสอดคล้องน้อย นี้อาจจะแสดงให้เห็นว่าในหลาย ๆ สถานการณ์ในการผลิตเป็นเพียงความขัดแย้งไม่เป็น stigmatized สำหรับลำโพงเหล่านี้ อันที่จริงในบริบทที่อุปกรณ์ที่อ้างว่าข้อตกลงของผู้ฟัง (เช่น 'คุณรู้ว่าสิ่งที่ผมหมายถึง') เป็นบ่อยไม่เห็นด้วยอย่างชัดเจนอาจเป็นวิธีเดียวที่มีประสิทธิภาพของ counteracting ข้อสันนิษฐานดังกล่าว.
ความรู้สึกไม่สบายมากขึ้นแสดงโดย BWS ในช่วงความขัดแย้งคือ เห็นได้ชัดว่าเกี่ยวข้องกับความต้องการที่แข็งแกร่งสำหรับการรักษาฉันทามติโดยรวม การเป็นผู้นำของเราจากการวิเคราะห์ Spencer-Oatey ของ (2000b) (เห็น Spencer-Oatey และเจียง 2003) ดูเหมือนว่าทั้งสองกลุ่มอาจจะแสดงการตั้งค่าที่แตกต่างกันสำหรับระดับ 'เหมาะสม' ฉันทามติในที่ยินยอมการอภิปรายมากขึ้นที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด เพื่อการบำรุงรักษาของความสามัคคีในหมู่ลำโพง BW มากกว่าที่เป็นอยู่ในหมู่ลำโพง BWA ผู้แทนขึ้นอยู่กับการใช้งานหนักและกว้างของอุปกรณ์ที่เกี่ยวข้องกับความเป็นปึกแผ่นและความสุภาพในเชิงบวกที่จะส่งสัญญาณความสามัคคี แนวโน้มในหมู่ BWAs ยังเป็น borne โดยด้านขั้นตอนของการพูดคุยเช่นนี้บ่อยครั้งซ้อนทับ (DIS) สัญญาเช่นเดียวกับพฤติกรรมของวาทกรรมเช่นการพัฒนา unhesitant หัวข้อ ตาม Tannen ของ (1984, น. 30) การตรวจสอบรูปแบบการสนทนาคุณสมบัติเหล่านี้ส่งสัญญาณให้ความสำคัญกับการมีส่วนร่วมระหว่างบุคคลซึ่งแน่นอนอาจจะเกี่ยวข้องกับความขัดแย้งระหว่างการตรงไปตรงมา ในทางตรงกันข้ามการส่งมอบ BWS ลังเลช้า (DIS) ข้อตกลงและบรรเทาความคิดเห็นจะใน Tannen ของ (1984) การวิเคราะห์แสดงให้เห็นรูปแบบการสนทนาด้วยการเน้น 'เกรงใจ': ปฐมนิเทศอาจจะมีแนวโน้มที่จะมีค่าความสอดคล้องกันอย่างมากและจะเข้าใกล้ความขัดแย้งเป็น ทำให้เกิดความวุ่นวายที่อาจเกิดขึ้นสำหรับความสามัคคี.
การตีความแตกต่างเหล่านี้ข้ามวัฒนธรรมเราจะต้องเชื่อมโยงไปยังค่านิยมทางวัฒนธรรมที่กว้างขึ้น Hofsted ของ (1997, น. 53) ดัชนีวัฒนธรรมแม้ว่าจะไม่สวยสำหรับประเภทของการวิเคราะห์นี้ ผลงานของเขาแสดงให้เห็นว่า BWAs มาจาก 'ฝ่ายซ้าย' ภูมิหลังทางวัฒนธรรมและภูมิหลังทางวัฒนธรรมของ BWS คือ 'ปัจเจก' เขาคาดการณ์ว่าผู้ที่มุ่งเน้นไปสู่หลักการฝ่ายซ้ายจะวางปานเพิ่มเติมเกี่ยวกับความขัดแย้งโดยตรงกว่าที่เน้นหลักการปัจเจก นี้ แต่ไม่ได้รับการสนับสนุนโดยผลการศึกษานี้ หากความแตกต่างฝ่ายซ้าย / ปัจเจกชนที่ถูกต้อง, ความสัมพันธ์กับบรรทัดฐานการโต้ตอบใด ๆ ที่เป็นที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นกว่า Hofstede (1997) แสดงให้เห็น ความกังวลที่เกี่ยวข้องกับฝ่ายซ้ายที่จะเน้นการมีส่วนร่วมระหว่างบุคคลระหว่างลำโพงไม่ได้โดยอัตโนมัติทำให้เท่าเทียมกันที่มีความสำคัญอย่างมากต่อความสามัคคีระหว่างบุคคลเพราะในขณะที่เรามีข้อเสนอแนะแสดงการมีส่วนร่วมกับลำโพงอื่น ๆ สามารถมีส่วนร่วมอย่างชัดเจนไม่เห็นด้วยกับพวกเขา ในทำนองเดียวกันการวางความสำคัญกับสิทธิของแต่ละคนไม่จำเป็นต้องไปจับมือกับการผลิตของความขัดแย้งการแสดงออกที่เหมาะสมในขณะที่เรายังต้องคำนึงถึงความแข็งแรงของการตั้งค่าที่เกี่ยวข้องจะได้กำหนดความคิดเห็นของคนอื่น ไม่ว่าจะเป็นแนวโน้มการโต้ตอบที่ระบุในที่นี้จะวัฒนธรรมร่วมหรือไม่การตีความที่จะต้องได้รับการยืนยันจากการวิจัยนี้ต่อไปการศึกษาได้แสดงให้เห็นว่ายังคงมีคุณสมบัติมากขึ้นการมีส่วนร่วมแสดงปฏิสัมพันธ์สามัคคีมีโอกาสมากขึ้นระหว่างลำโพงทั้งสองจะสามารถ ที่จะทนต่อความขัดแย้งอย่างชัดเจน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

( DIS ) และข้อตกลงในการสนทนาของเธอ
ลักษณะปากของความขัดแย้ง , พอเมอแรนต์ส ( 1984 ) ระบุว่า " การกระทำ โดยอาศัยวิธีการเข้าร่วมตะวันออกนั้น จะตั้งอยู่ในและดำเนินการผ่านตารูปร่างที่สะท้อนให้เห็นถึงทิศทางของพวกเขา " ( หน้า 64 , ตัวเอียง ) ในขณะที่คุณลักษณะของ BW ไม่เห็นด้วยเป็นประจำ พบความไม่เต็มใจ , สร้างสรรค์รูปแบบสอดคล้องน้อยลงนี้บางทีอาจจะพบว่า หลายคนในสถานการณ์การผลิตความขัดแย้งไม่เพียงแต่เป็น stigmatized สำหรับลำโพงเหล่านี้ แน่นอน ในบริบทที่อุปกรณ์ที่อ้างว่า ข้อตกลงของผู้ฟัง ( เช่น ' คุณรู้ว่าสิ่งที่ฉันหมายความว่า ) เป็นบ่อย ความขัดแย้งที่ชัดเจนอาจเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพของชนิดเช่นข้อสันนิษฐาน .
ยิ่งไม่แสดง โดยทรัพย์สินในระหว่างความขัดแย้งจะเห็นได้ชัดว่าเกี่ยวข้องกับความต้องการที่แข็งแกร่งสำหรับการรักษาฉันทามติโดยรวม การเป็นผู้นำของเรา จากการวิเคราะห์ของสเปนเซอร์ oatey ( 2000b ) ( เห็นสเปนเซอร์ oatey &เจียง , 2003 ) ดูเหมือนว่าสองกลุ่มอาจแสดงการตั้งค่าที่แตกต่างกันสำหรับระดับที่เหมาะสมของมติซึ่งในการอภิปรายที่มากขึ้นมีความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดเพื่อรักษาความสามัคคีในหมู่ BW ลำโพงมากกว่า เป็นหมู่ BWA ลําโพง ที่แทนที่จะพึ่งพาการใช้งานหนักและกว้างของอุปกรณ์ที่เกี่ยวข้องกับการสมานฉันท์และความสามัคคีความสุภาพบวกกับสัญญาณ นี้แนวโน้มในหมู่ bwas ยังเป็น borne โดยลักษณะขั้นตอนของการพูดคุย เช่น กันบ่อย ( DIS ) ข้อตกลงเช่นเดียวกับวาทกรรมพฤติกรรม เช่น พัฒนา unhesitant ของหัวข้อ ตาม tannen ( 2527 , หน้า 30 ) การศึกษารูปแบบการสนทนา , คุณลักษณะเหล่านี้สัญญาณเน้นการมีส่วนร่วมระหว่างบุคคลซึ่งจริงๆอาจจะเกี่ยวข้องกับความตรงไปตรงมาในความขัดแย้ง ในทางตรงกันข้าม , bws ลังเลส่งช้าลง ( DIS ) และข้อตกลงลดความคิดเห็นจะใน tannen ( 1984 ) การวิเคราะห์แนะนำสนทนาสไตล์ที่เน้น ' ความเกรงใจ ' : การปฐมนิเทศ บางทีอาจจะค่าเอกฉันท์สูงและวิธีการนี้อาจเปลี่ยนแปลงเพื่อความสามัคคี .
แปลความแตกต่างเหล่านี้ข้ามวัฒนธรรม เราต้องการที่จะเชื่อมโยงไปยังที่กว้างวัฒนธรรมค่านิยม hofsted ( 2540 , หน้า 53 ) ดัชนีทางวัฒนธรรมแม้ว่าจะไม่สวยสำหรับการวิเคราะห์ชนิดนี้ งานของเขาแสดงให้เห็นว่า bwas มาจากพื้นหลัง ' collectivist ' วัฒนธรรมและภูมิหลังทางวัฒนธรรมของทรัพย์สิน ' เป็นตัวของตัวเอง ' เขาคาดการณ์ว่าผู้ที่มุ่งเน้นต่อหลักการ collectivist จะวางจุดในการโต้แย้งโดยตรงกว่าต่อหลักการเชิงปัจเจก นี้ , อย่างไรก็ตามไม่ได้รับการสนับสนุนจากผลการศึกษาของ ถ้า collectivist / individualist ความแตกต่างใช้ได้ มีความสัมพันธ์กับเกณฑ์แบบละเอียดมากกว่าฮอฟสติด ( 1997 ) ชี้ว่า เป็น collectivist ที่เกี่ยวข้องกับงานบุคคล เน้นระหว่างผู้พูดไม่ได้โดยอัตโนมัติเปรียบเทียบกับมุ่งเน้นความสามัคคีระหว่างบุคคล เพราะ ตามที่เราได้แนะนำไว้แสดงงานหมั้นกับลำโพงอื่น ๆสามารถเกี่ยวข้องอย่างชัดเจนไม่เห็นด้วยกับพวกเขา อนึ่ง การวางเน้นสิทธิของ ' บุคคล ' ไม่จําเป็นต้องไปมือในมือกับการผลิตที่มีความขัดแย้ง ในขณะที่เรายังต้องคำนึงถึงความแข็งแรงของการตั้งค่าที่จะไม่หักหาญ หนึ่งความคิดเห็นของผู้อื่นไม่ว่าจะเป็นแบบตัวระบุที่นี่มีวัฒนธรรมที่เกี่ยวข้อง หรือ ไม่ได้แปลว่า จะต้องมีการยืนยันโดยการวิจัยการศึกษากระนั้นแสดงว่าลักษณะเด่นของการมีส่วนร่วมปฏิสัมพันธ์ร่วมแสดงความสามัคคี มีโอกาสมากขึ้นระหว่างสองลำโพงจะสามารถทนต่อ
ชัดเจน ความขัดแย้ง