The theoretical debateThe dilemma b

The theoretical debate
The dilemma between action and intent has been addressed by the positions of
deontologism and consequentialism, respectively. Kant (1949), Guyer (1992) and
Darwall (2003) believed that there was a supreme principle of morality, which he called
the categorical imperative which determines our moral duties. In his terminology, an
imperative is a command, and comes in two types. Usually we are pushed to action by
“hypothetical imperatives”, which command conditionally on a relevant goal, and tell
us what we must do in order to get or do something we happen to desire. For example:
if you want to become a lawyer then qualify in law; if you are thirsty, then go for water!
Hypothetical imperatives compel action in a given circumstances, tell us which means
best achieve our ends. If we do not care about the goal which is expressed by the
condition, then we can ignore the command.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การอภิปรายทางทฤษฎี
ภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกระหว่างการกระทำและความตั้งใจที่จะได้รับการแก้ไขโดยตำแหน่งของ
deontologism และ consequentialism ตามลำดับ kant (1949), guyer (1992) และ
darwall (2003) เชื่อว่ามีหลักการสูงสุดของคุณธรรมซึ่งเขาเรียกว่า
ความจำเป็นเด็ดขาดซึ่งกำหนดหน้าที่ทางศีลธรรมของเรา ในคำศัพท์ของเขา
ความจำเป็นเป็นคำสั่งและมาในสองประเภท ปกติเราจะผลักให้กระทำโดย
"สนองสมมุติ" ซึ่งคำสั่งตามเงื่อนไขในเป้าหมายที่เกี่ยวข้องและบอก
สิ่งที่เราต้องทำเพื่อให้ได้รับหรือทำสิ่งที่เราต้องการที่จะเกิดขึ้น ตัวอย่างเช่น:
ถ้าคุณต้องการที่จะเป็นทนายความนั้นมีคุณสมบัติในกฎหมายถ้าคุณกระหายน้ำแล้วไปสำหรับน้ำ
สนองสมมุติบังคับให้การดำเนินการในสถานการณ์ที่กำหนดบอกเราซึ่งหมายถึง
ที่ดีที่สุดบรรลุเป้าหมายของเรา ถ้าเราไม่สนใจเกี่ยวกับเป้าหมายที่จะแสดงโดย
สภาพแล้วเราสามารถละเว้นคำสั่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การอภิปรายทฤษฎี
ลำบากใจระหว่างการกระทำและเจตนามีการระบุ โดยตำแหน่งของ
deontologism และ consequentialism ตามลำดับ Kant (1949) Guyer (1992) และ
Darwall (2003) เชื่อว่า มีหลักการสูงสุดของศีลธรรม ซึ่งเขาเรียกว่า
จำ categorical ซึ่งกำหนดหน้าที่ทางศีลธรรมของเรา ในคำศัพท์ของเขา การ
คำสั่ง มีความจำเป็น และมาในสองประเภทนั้น ปกติเราจะผลักดันดำเนินการโดย
"imperatives hypothetical" ที่คำสั่ง conditionally on เป้าหมายที่เกี่ยวข้อง และบอก
เราเราต้องทำได้ หรือทำสิ่งที่เราเกิดขึ้นเพื่อต้องการ ตัวอย่าง:
ถ้าคุณต้องการเป็น ทนายความ แล้วรับรองในกฎหมาย ถ้าคุณจะกระหายน้ำ แล้วหาน้ำ!
Hypothetical imperatives ดันดำเนินการในการรับสถานการณ์ บอกซึ่งหมายความว่า
ส่วนปลายของเราให้ ถ้าเราไม่ดูแลเกี่ยวกับเป้าหมายที่จะแสดงโดยการ
เงื่อนไข แล้วเราสามารถละเว้นคำสั่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในเชิงทฤษฎีที่
ซึ่งจะช่วยให้กลืนไม่เข้าคายไม่ออกระหว่างความตั้งใจและได้รับการจัดการโดยตำแหน่งของ
deontologism และ consequentialism ตามลำดับ Kant (ปี 1949 ) guyer ( 1992 )และ
darwall ( 2003 )เชื่อว่ามีหลักการที่ศาลปกครองสูงสุดของศีลธรรมซึ่งเขาเรียกว่าเป็นสิ่งจำเป็น
ซึ่งจะช่วยจำแนกหมวดหมู่ซึ่งจะเป็นตัวกำหนดว่าจะปฏิบัติหน้าที่ศีลธรรมอันดีของเรา ในคำนิยามของเขา
เป็นอย่างยิ่งที่มีคำสั่งให้และมาในสอง ประเภท โดยปกติแล้วเราจะส่งไปยังการดำเนินการโดย
"ละลาบละล้วงสมมุติขึ้นต้องการ"ซึ่งคำสั่งมีเงื่อนไขในเป้าหมายที่เกี่ยวข้องและบอก
ซึ่งจะช่วยเราสิ่งที่เราจะต้องทำในการสั่งซื้อจะได้รับหรือไม่หรือบางสิ่งบางอย่างเราจะเกิดอะไรขึ้นกับความต้องการ ตัวอย่างเช่น:
หากคุณต้องการจะเป็นทนายความแล้วมีสิทธิ์ได้รับในกฎหมายหากคุณมีกระหายน้ำแล้วไปสำหรับน้ำ!
ละลาบละล้วงสมมุติขึ้นต้องการบังคับให้การดำเนินการในกรณีที่ระบุบอกให้เราซึ่งหมายความว่าสามารถบรรลุเป้าหมายของเราดีที่สุด
หากเราไม่ได้รับการดูแลเกี่ยวกับเป้าหมายที่จะแสดงออกโดย
สภาพ ที่เราก็จะสามารถไม่สนใจคำสั่ง