This study investigated the molecul

This study investigated the molecular alterations underlying the physiological adaptations
to starvation and refeeding in human skeletal muscle. Forty-eight hours’ starvation reduced
whole-body insulin sensitivity by 42% and produced marked changes in expression of key
carbohydrate (CHO) regulatory genes and proteins: SREBP1c and hexokinase II (HKII) were
downregulated 2.5- and 5-fold, respectively, whereas the pyruvate dexydrogenase kinase 4
(PDK4) was upregulated 4-fold. These responses were not dependent on the phosphorylation
status of Akt and FOXO1. On the other hand, starvation and the concomitant increase in
circulating free fatty acids did not upregulate the expression of transcription factors and genes
involved in fat metabolism. Twenty-four hours’ refeeding with a CHO-rich diet completely
reversed the changes in PDK4, HKII and SREBP1c expression in human skeletal muscle but
failed to fully restore whole-body insulin sensitivity. Thus, during starvation in healthy humans,
unlike rodents, regulation of fat metabolism does not require an adaptive response at transcriptional
level, but adaptive changes in gene expression are required to switch off oxidative
glucose disposal. Lack of effect on key proteins in the insulin-signalling pathway may indicate that
changes in intracellular substrate availability/flux may be responsible for these adaptive changes
in glucose metabolism. This may represent an important aspect of the molecular basis of the
development of insulin resistance in metabolic conditions characterized by energy restriction.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษานี้ตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงโมเลกุลพื้นฐานปรับตัวทางสรีรวิทยาความอดอยากและ refeeding ในกล้ามเนื้อโครงกระดูกมนุษย์ ลดสี่สิบแปดชั่วโมงความอดอยากความไวของอินซูลินทั้งร่างกาย โดย 42% และการเปลี่ยนแปลงที่ทำเครื่องหมายผลิตในนิพจน์ของคีย์คาร์โบไฮเดรต (CHO) regulatory ยีนและโปรตีน: SREBP1c และ hexokinase II (HKII)downregulated 2.5 - และ 5-fold ตามลำดับ ในขณะที่ไคเนสรี dexydrogenase pyruvate 4(PDK4) คือ upregulated 4-fold คำตอบเหล่านี้ไม่ได้พึ่งการ phosphorylationสถานะของ Akt และ FOXO1 บนมืออื่น ๆ ความอดอยาก และมั่นใจเพิ่มขึ้นกรดไขมันอิสระที่ไหลเวียนได้ไม่ upregulate การแสดงออกของยีนและการถอดรหัสปัจจัยเกี่ยวข้องในการเผาผลาญไขมัน ยี่สิบสี่ชั่วโมง refeeding กับโจที่อุดมไปด้วยอาหารอย่างสมบูรณ์กลับรายการการเปลี่ยนแปลงในนิพจน์ PDK4, HKII และ SREBP1c ในกล้ามเนื้อโครงร่างมนุษย์ แต่ไม่สามารถให้ความไวของอินซูลินทั้งร่างกาย ดังนั้น ในระหว่างการอดเพื่อสุขภาพมนุษย์ต่างจากหนู ควบคุมการเผาผลาญไขมันต้องการตอบสนองปรับที่ transcriptionalการเปลี่ยนแปลงระดับ แต่ปรับในยีนจำเป็นต้องปิดออกซิเดชันกลูโคสการขายทิ้ง มีผลต่อโปรตีนสำคัญในทางเดินสัญญาณอินซูลินอาจบ่งชี้ว่าการเปลี่ยนแปลงในความพร้อม/ฟลักซ์พื้นผิวภายในเซลล์อาจจะรับผิดชอบการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ปรับตัวในการเผาผลาญกลูโคส นี้อาจเป็นสิ่งสำคัญของโมเลกุลพื้นฐานของการdevelopment of insulin resistance in metabolic conditions characterized by energy restriction.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

งานวิจัยนี้ศึกษาการดัดแปลงโมเลกุลพื้นฐานการปรับตัวทางสรีรวิทยาการอด refeeding ในกล้ามเนื้อและโครงกระดูกของมนุษย์ สี่สิบแปดชั่วโมงความอดอยากลดลงทั้งร่างกาย - ความไวของอินซูลินโดย 42% และผลิตเครื่องหมายการเปลี่ยนแปลงในการแสดงออกของคีย์คาร์โบไฮเดรต ( โช ) ยีนกฎระเบียบและโปรตีน : srebp1c hexokinase II ( hkii ) และdownregulated 2.5 และผู้อื่น ตามลำดับ ส่วน dexydrogenase ไคเนสไพรูเวท 4( pdk4 ) คือ upregulated 4 เท่า . การตอบสนองเหล่านี้ไม่ได้ขึ้นอยู่กับปฏิกิริยาฟอสโฟรีเลชันและสถานะของ akt foxo1 . บนมืออื่น ๆ , ความอดอยากและเกิดเพิ่มที่มีกรดไขมันไม่ upregulate การแสดงออกของปัจจัยการถอดความและยีนที่เกี่ยวข้องในการเผาผลาญไขมัน ยี่สิบสี่ชั่วโมง refeeding กับโชรวยอาหารอย่างสมบูรณ์ทำการเปลี่ยนแปลงใน pdk4 hkii srebp1c , และการแสดงออกในกล้ามเนื้อโครงร่าง มนุษย์ แต่ล้มเหลวในการเรียกคืนร่างกายอย่างเต็มที่ ความไวของอินซูลิน ดังนั้น ในระหว่างการอดอาหารในคนสุขภาพดีไม่เหมือนหนู ระเบียบของการเผาผลาญไขมันไม่ต้องการลองปรับที่ปรับระดับ แต่การเปลี่ยนแปลงในการแสดงออกของยีนจะต้องปิดออกซิเดชันการกำจัดกลูโคส ขาดโปรตีนสำคัญต่ออินซูลินส่งสัญญาณทางเดินอาจบ่งชี้ว่าการเปลี่ยนแปลงในเซลล์ว่าง / ฟลักซ์พื้นผิวอาจจะรับผิดชอบในการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ที่ปรับตัวได้ในการเผาผลาญกลูโคส นี้อาจเป็นตัวแทนของแง่มุมที่สำคัญของพื้นฐานระดับโมเลกุลของการพัฒนาอินซูลินในการสลายเงื่อนไขลักษณะจำกัดพลังงาน