And then three days went by. My mag

And then three days went by.

My magic armor arrived and I got busy assembling it.

It is fundamentally designed for close combat so I won't be able to really use it until the fort is infiltrated.

Magic consumption is also large and I can only go one battle inside of it, so I will fight without wearing it for now.

I must not forget that there is a possibility that I will have to fight one of the 7 major powers.




After I completed the assembly of the magic armor, I participated in reinforcing the fort with Zanoba.

I block openings and strengthen walls.

If only to this degree, consumption of magic is insignificant so there isn't a problem.




While I was doing that, Roxy was teaching magic to some of the soldiers in the fort.

She wasn't only teaching magic to the soldiers, but also the rank and file.

In a pinch, having the use of elementary magic could be the difference between life and death.




Within the fort Roxy was popular, but I found myself being avoided.

They aren't hostile toward me.

In short, they are afraid.

This seems to have happened because I rearranged the battled field in one day.




Soldiers in front of me get out of my way in a hurry, and if I ask for something then it will be answered with a polite and respectful tone.

On the other hand, the soldiers do not approach me to talk.

I'm a little alienated.

Even though Roxy and Zanoba are already being accepted by the soldiers...

Could it be a difference in communication skills?

If I went and spoke with them more, would it be good I wonder?

No no, I didn't come here to make friends. I'll be fine.




The soldiers are cold and distant towards me, but there is rice.

This is because the Kingdom of Dragon King is backing this war.

They may not have sent reinforcements, but they have sent supplies.

In particular, they have sent food.




Sanachia rice is eaten on a daily basis in the Kingdom of Dragon King.

It is also eaten in the Shirone kingdom.

As such it has become a staple in this fort.




The taste is a little different from the rice that Aisha is breeding back home.

Aisha has been diligently attempting many different things to meet my preference.

When it comes to taste, I prefer Aisha's rice.




But originally it's the same rice.

If I can eat this rice every day then I am fine becoming a soldier of the Shirone kingdom.

While thinking that, I feel a moment of bliss.

However, I'll pass on the idea of working under Pax.







Then on the fourth day:

From an allied scout, we were told that the enemy troops have departed for the front.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แล้ว วันที่สามไปโดย เกราะวิเศษของฉันมา และผมไม่ว่างประกอบมัน พื้นฐานการยกระดับการต่อสู้ปิดดังนั้นฉันไม่ได้ใช้มันจนกว่าป้อมจะถูกแทรกซึม การใช้เวทมนตร์ยังมีขนาดใหญ่ และสามารถเฉพาะไปสงครามใน ดังนั้นฉันจะต่อสู้โดยไม่ต้องสวมใส่ในขณะนี้ ไม่ฉันต้องลืมว่า มีความเป็นไปได้ว่า เรายังต้องต่อสู้กับอำนาจสำคัญ 7 อย่างใดอย่างหนึ่ง หลังจากที่ฉันเสร็จสิ้นการชุมนุมของเกราะวิเศษ ฉันเข้าร่วมในการเสริมป้อม ด้วย Zanoba บล็อกการเปิด และเสริมผนัง ถ้าเพียงระดับ ปริมาณการใช้ของวิเศษเป็นสำคัญ ดังนั้นไม่มีปัญหา ในขณะที่ข้าพเจ้าทำที่ Roxy ถูกสอนเวทมนตร์ของทหารในป้อม นอกจากนี้เธอเท่านั้นไม่ได้สอนมายากลทหาร แต่ไฟล์และอันดับ ในเหน็บแนม การมีใช้ของระดับประถมศึกษาอาจเป็นความแตกต่างระหว่างชีวิตและความตาย ภายในร็อกป้อมเป็นที่นิยม แต่ผมพบตัวเองกำลังหลีกเลี่ยง พวกเขาจะไม่เป็นศัตรูต่อฉัน ในระยะสั้น พวกเขาจะกลัว นี้ดูเหมือนว่าจะเกิดขึ้นได้เนื่องจากผมปรับใหม่ฟิลด์ battled ในหนึ่งวัน ทหารหน้าผมได้ทีรีบเร่ง และถ้าผมขออะไร แล้วมันจะตอบ ด้วยน้ำเสียงสุภาพ และเคารพ ในทางกลับกัน ทหารไม่เข้าฉันพูด ฉันน้อย alienated แม้ Roxy และ Zanoba จะถูกยอมรับ โดยทหาร... มันอาจเป็นความแตกต่างในการสื่อสาร ถ้าฉันไป และพูดกับพวกเขามากขึ้น มันจะดี ไม่ทราบ ไม่มี ฉันไม่มาที่นี่ให้เพื่อน จะดี ทหารจะเย็น และห่างไกลต่อฉัน แต่มีข้าว ทั้งนี้เนื่องจากพระราชอาณาจักรของมังกรจะสนับสนุนสงครามนี้ พวกเขาอาจไม่ได้ส่งเพิ่มกำลัง แต่พวกเขาได้ส่งอุปกรณ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง พวกเขาได้ส่งอาหาร Sanachia ข้าวรับประทานในชีวิตประจำในราชอาณาจักรมังกรกษัตริย์ นอกจากนี้มันยังจะกินอาณาจักร Shirone ดังนั้นได้กลายเป็นตั๋วเย็บกระดาษในป้อมนี้ รสชาติจะต่างจากข้าวพันธุ์อาอิชะหฺกลับบ้าน อาอิชะหฺมีการหมั่นพยายามสิ่งต่าง ๆ การตั้งค่าของฉัน เมื่อมาถึงรส ฉันชอบข้าวของอาอิชะหฺ แต่เดิม ก็เป็นข้าวเหมือนกัน ถ้าฉันกินข้าวนี้ทุกวัน แล้วดีเป็น ทหารของอาณาจักร Shirone ในขณะที่คิด รู้สึกช่วงเวลาของความสุข อย่างไรก็ตาม ฉันจะผ่านจากแนวคิดการทำงานภายใต้ท่าน แล้ววันที่สี่: จากลูกเสือการพันธมิตร เราก็บอกว่า ได้ออกเดินกองทหารศัตรูด้านหน้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และจากนั้นสามวันผ่านไป. เกราะเวทมนตร์ของฉันมาถึงและฉันได้ยุ่งประกอบมัน. มันถูกออกแบบพื้นฐานสำหรับการต่อสู้ใกล้ดังนั้นฉันจะไม่สามารถที่จะใช้จริงๆมันจนกว่าป้อมจะแทรกซึม. ปริมาณการใช้เวทมนตร์ยังมีขนาดใหญ่และที่ฉันสามารถ เพียงไปที่การต่อสู้ภายในของมันดังนั้นฉันจะต่อสู้โดยไม่ต้องสวมใส่มันตอนนี้. ฉันจะต้องไม่ลืมว่ามีความเป็นไปได้ที่ผมจะต้องต่อสู้หนึ่งใน 7 ประเทศมหาอำนาจ. หลังจากที่ผมเสร็จสิ้นการชุมนุมของเสื้อเกราะมายากล, ผมมีส่วนร่วมในการเสริมสร้างป้อมกับ ZANoBa. ฉันปิดกั้นช่องและเสริมสร้างผนัง. ถ้าเพียง แต่ในระดับนี้การบริโภคของเวทมนตร์ไม่มีนัยสำคัญดังนั้นจึงไม่เป็นปัญหา. ในขณะที่ฉันกำลังทำอะไรอยู่ที่ร็อกสอนมายากลบางส่วนของทหาร ในป้อม. เธอเป็นคนที่ไม่เพียง แต่การเรียนการสอนเวทมนตร์ให้กับทหาร แต่ยังจัดอันดับและไฟล์. ในหยิกมีใช้เวทมนตร์ประถมอาจจะมีความแตกต่างระหว่างชีวิตและความตาย. ภายในร็อกฟอร์ตเป็นที่นิยม แต่ฉัน พบว่าตัวเองถูกหลีกเลี่ยง. พวกเขาจะไม่เป็นปฏิปักษ์ต่อฉัน. ในระยะสั้นพวกเขาจะกลัว. นี้ดูเหมือนจะเกิดขึ้นเพราะผมจัดสนามต่อสู้ในหนึ่งวัน. ทหารในด้านหน้าของฉันได้รับการออกจากทางของฉันรีบร้อนและ ถ้าฉันขออะไรแล้วมันจะได้รับการตอบด้วยน้ำเสียงสุภาพและเคารพ. ในทางตรงกันข้ามทหารไม่เข้ามาใกล้ฉันจะพูดคุย. ฉันเล็ก ๆ น้อย ๆ แปลก. แม้ว่าร็อกและ ZANoBa อยู่แล้วได้รับการยอมรับโดยทหาร ... มันอาจจะเป็นความแตกต่างในทักษะการสื่อสาร? ถ้าฉันไปและพูดคุยกับพวกเขามากขึ้นก็จะดีผมสงสัย? ไม่ไม่ผมไม่ได้มาที่นี่จะทำให้เพื่อน ๆ ฉันจะปรับ. ทหารมีอากาศหนาวเย็นและห่างไกลมาหาผม แต่มีข้าว. เพราะนี่คืออาณาจักรของราชามังกรเป็นผู้สนับสนุนสงครามครั้งนี้. พวกเขาอาจไม่ได้ส่งกำลังเสริม แต่พวกเขาได้ส่งเสบียง. โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกเขา ได้ส่งอาหาร. Sanachia ข้าวกินในชีวิตประจำวันในราชอาณาจักรของราชามังกร. มันจะกินยังอยู่ในราชอาณาจักร Shirone. เช่นนี้มันได้กลายเป็นหลักในป้อมนี้. รสชาติเป็นเพียงเล็กน้อยที่แตกต่างจากข้าวที่ไอชา เป็นพันธุ์กลับบ้าน. ไอชาได้รับความขยันหมั่นเพียรพยายามสิ่งที่แตกต่างกันเพื่อตอบสนองความพึงพอใจของฉัน. เมื่อมาถึงการลิ้มรสฉันชอบข้าวของไอชา. แต่เดิมมันเป็นข้าวเดียวกัน. ถ้าฉันสามารถกินข้าวนี้ทุกวันแล้วฉันกำลังดีกลายเป็น . ทหารของอาณาจักร Shirone ในขณะที่คิดว่าผมรู้สึกว่าช่วงเวลาของความสุข. แต่ฉันจะส่งผ่านความคิดของการทำงานภายใต้สันติภาพ. จากนั้นในวันที่สี่: จากลูกเสือพันธมิตรเราก็บอกว่าทหารของศัตรูได้ ออกสำหรับด้านหน้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แล้ว 3 วันผ่านไป

เกราะเวทย์มนต์ของผมมาถึง ผมยุ่งกับมัน

มันออกแบบพื้นฐานสำหรับการต่อสู้ปิดดังนั้นฉันไม่สามารถจริงๆใช้มันจนถึงป้อมแล้ว

มายากลการบริโภคยังมีขนาดใหญ่และฉันเท่านั้นที่สามารถไปหนึ่งการต่อสู้ภายในของมัน ผมจะต่อสู้โดยไม่ต้องใส่มันเดี๋ยวนี้

เราต้องไม่ลืมว่า มีความเป็นไปได้ที่ผมจะต้องต่อสู้กับ หนึ่งใน 7 สาขาพลัง




หลังจากฉันเสร็จประกอบเกราะเวทย์ ผมมีส่วนร่วมในการป้อมกับ zanoba .

ผมปิดกั้นช่องเปิดและเสริมสร้างผนัง

ถ้าถึงระดับนี้ การใช้เวทมนตร์เป็นสำคัญดังนั้นจึงไม่เป็นปัญหา




ในขณะที่ฉันทำยังงั้นRoxy สอนมายากลบางส่วนของทหารในป้อม

เธอไม่ได้แค่สอนเวทมนตร์ให้ทหาร แต่ยังยศและไฟล์

ในหยิก มีการใช้เวทมนตร์เบื้องต้นอาจจะมีความแตกต่างระหว่างชีวิตและความตาย




ภายในป้อมร็อกได้รับความนิยม แต่ฉันพบว่าตัวเองถูกหลีกเลี่ยง

ไม่ได้ประสงค์ร้ายต่อฉัน

ในสั้นพวกเขาจะกลัว

นี้ดูเหมือนว่าจะเกิดขึ้นเพราะผมจัดแจงการต่อสู้ที่สนามในวันเดียว




ทหารตรงหน้าฉันหลีกทางหน่อย และถ้าจะถามอะไรก็จะตอบอย่างสุภาพ และเคารพเสียง

บนมืออื่น ๆ , ทหารไม่ได้เข้ามาคุย

ผมรู้สึกเบื่อหน่าย .

ถึงแม้ว่า Roxy zanoba และมีการยอมรับโดยทหาร . . . . .

มันอาจจะมีความแตกต่างในทักษะการสื่อสาร ?

ถ้าฉันไปพูดกับพวกเขามากขึ้น ก็จะดี ผมสงสัย

ไม่ ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อหาเพื่อน ผมจะไม่เป็นไร




ทหารจะเย็นชาและห่างเหินกับฉัน แต่ไม่มีข้าว

นี่ก็เพราะอาณาจักรของราชามังกร จะสนับสนุนสงคราม

อาจจะไม่ส่งกองกำลังเสริม แต่พวกเขาได้ส่งเสบียง

โดยเฉพาะพวกเขาได้ส่งอาหาร




sanachia ข้าวที่รับประทานในแต่ละวันในอาณาจักรของราชามังกร

มันยังกินใน Shirone สหราชอาณาจักร

เช่น มันได้กลายเป็น ตั๋วเย็บกระดาษในป้อมนี้




รสชาติเป็นเพียงเล็กน้อยที่แตกต่างจากข้าวที่ไอชาเป็นพันธุ์กลับบ้าน

ไอชาได้อุตส่าห์พยายามสิ่งที่แตกต่างกันมากเจอกับความชอบ

เมื่อมันมาเพื่อลิ้มรสผมชอบไอชาของข้าว




แต่เป็นข้าวเหมือนกัน

ถ้าผมกินข้าวทุกวัน แล้วผมก็ได้เป็นทหารของอาณาจักร Shirone .

ตอนที่คิดแบบนั้น ผมรู้สึกว่า ช่วงเวลาแห่งความสุข

แต่ผมจะผ่านในความคิดของลูกน้องท่าน







แล้ววันที่ 4 :

จากพันธมิตรเป็นลูกเสือ เราบอกว่า กองทัพศัตรูกลับไปด้านหน้า