Sustainable development of agricult

Sustainable development of agriculture in the North China Plain is severely restricted by a shortage of
fresh water. Saline water used for irrigation can increase crop yields as well as the risk of soil salinization.
Therefore, to identify safe and simple ways of using saline water in this region, field experiments were
conducted from 2011 to 2013 to evaluate the effect of irrigation volume and water salinity on winter
wheat productivity and soil salinity distribution. A total of twelve treatments including four levels of
irrigation volume (0.8E, 1.0E, 1.2E and 1.4E) and three levels of water salinity (3.3, 5, and 6.8 dSm−1
)
(S1, S2 and S3), were arranged in a randomized split-plot design with three replicates of each treatment. E is the total net pan evaporation that occurred after the irrigation. The results indicated that
soil salinity increased at the harvest time of winter wheat under all of the treatments compared with
initial conditions, particularly in the upper soil layers (0–40 cm). However, these impacts were eliminated by rainfall in summer and autumn. The effect of irrigation water salinity on yield was significant in
the 2011/2012 growing season and non-significantin the 2012/2013 growing season (p < 0.05). Quadratic
relationships were found between grain yield and irrigation volume for three water salinity levels in both
growing seasons. The effects of irrigation volume on total water use (TWU), water productivity (WP) and
irrigation water productivity (WPirrig) were significant. The interaction effects of irrigation volume and
water salinity on grain yield, TWU, WP, WPirrig and soil salinity were statistically non-significant. The
optimal irrigation volume per application was 0.98E, 0.98E and 0.92E for water salinities of S1, S2 and S3,
respectively, by which more than 96% of the maximum yield and WP can be achieved

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การพัฒนาที่ยั่งยืนของการเกษตรในที่ราบจีนเหนือถูกจำกัดอย่างรุนแรง โดยขาดน้ำจืด น้ำเกลือที่ใช้สำหรับการชลประทานสามารถเพิ่มผลผลิตพืชรวมทั้งความเสี่ยงของ salinization ดินดังนั้น เพื่อระบุวิธีที่ปลอดภัย และง่ายของการใช้น้ำเกลือในภูมิภาคนี้ field ทดลองได้ดำเนินการประเมินผลของชลประทานปริมาตรและน้ำเค็มในฤดูหนาว 2013 จาก 2011ข้าวสาลีผลิตและดินเค็มการกระจายงาน ทั้งหมดรวมทั้ง 4 ระดับของการรักษา 12ชลประทานระดับเสียง (0.8E, 1.0E, 1.2E และ 1.4E) และระดับที่สามของน้ำเค็ม (3.3, 5 และ 6.8 dSm−1)(S1, S2 และ S3), ถูกจัดเรียงในแบบแผนแยก randomized กับสามเหมือนกับการรักษาแต่ละ E เป็นระเหยปานรวมสุทธิที่เกิดขึ้นหลังจากที่ชลประทาน ระบุผลลัพธ์ที่ดินเค็มเพิ่มขึ้นในขณะเก็บเกี่ยวข้าวสาลีฤดูหนาวภายใต้การรักษาเปรียบเทียบกับทั้งหมดเริ่มต้นสภาวะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในชั้นของดินบน (0-40 ซม.) อย่างไรก็ตาม ผลกระทบเหล่านี้ถูกตัด โดยปริมาณน้ำฝนในฤดูร้อนและฤดูใบไม้ร่วง ผลของชลประทานน้ำเค็มผลผลิตถูก significant ใน2011/2012 ฤดูกาลเติบโตแล้วไม่ใช่-significantin 2555/2556 ขึ้นฤดูกาล (p < 0.05) กำลังสองพบความสัมพันธ์ระหว่างเมล็ดผลผลิตและชลประทานปริมาณระดับสามน้ำเค็มทั้งในฤดูกาลการเติบโต ผลกระทบของชลประทานปริมาณน้ำทั้งหมด (TWU) น้ำ (WP) ผลผลิต และผลผลิตน้ำชลประทาน (WPirrig) significant ผลโต้ตอบของชลประทานปริมาณ และน้ำเค็มบนเมล็ดผลผลิต TWU, WP, WPirrig และดินเค็มได้ทางสถิติไม่ใช่ significant ที่ชลประทานที่เหมาะสมปริมาตรต่อแอพลิเคชันถูก 0.98E, 0.98E และ 0.92E สำหรับน้ำ salinities S1, S2 และ S3ตามลำดับซึ่งมากกว่า 96% ของผลตอบแทนสูงสุดและ WP สามารถทำได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การพัฒนาอย่างยั่งยืนของการเกษตรในภาคเหนือของจีนล้วนถูก จำกัด อย่างรุนแรงจากปัญหาการขาดแคลน
น้ำจืด น้ำเกลือใช้เพื่อการชลประทานสามารถเพิ่มผลผลิตพืชเช่นเดียวกับความเสี่ยงของทรัพยากรของดิน.
ดังนั้นเพื่อระบุวิธีที่ปลอดภัยและเรียบง่ายของการใช้น้ำเกลือในภูมิภาคนี้ทดลองไฟไหม้ไฟได้รับการ
ดำเนินการ 2011-2013 ในการประเมินผลกระทบของปริมาณการชลประทานและการ ความเค็มของน้ำในฤดูหนาว
ผลผลิตข้าวสาลีและการกระจายความเค็มของดิน ทั้งหมดสิบสองการรักษารวมทั้งสี่ระดับของ
ปริมาณการชลประทาน (0.8E, 1.0E, 1.2e และ 1.4E) และสามระดับของความเค็มน้ำ (3.3, 5, 6.8 และ DSM-1
)
(S1, S2 และ S3) มี จัดอยู่ในสุ่มออกแบบแยกพล็อตที่มีสามซ้ำของการรักษาแต่ละ E เป็นถาดระเหยสุทธิรวมที่เกิดขึ้นหลังจากการชลประทาน ผลการศึกษาพบว่า
ระดับความเค็มของดินที่เพิ่มขึ้นในช่วงเวลาการเก็บเกี่ยวข้าวสาลีฤดูหนาวภายใต้ทั้งหมดของการรักษาเมื่อเทียบกับ
เงื่อนไขเริ่มต้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งในชั้นดินบน (0-40 ซม.) อย่างไรก็ตามผลกระทบเหล่านี้ถูกกำจัดโดยปริมาณน้ำฝนในช่วงฤดูร้อนและฤดูใบไม้ร่วง ผลของความเค็มน้ำชลประทานที่มีต่อผลผลิตเป็นลาดเทมีนัยสำคัญใน
ฤดูปลูก 2011/2012 และสายที่ไม่ได้นัยสำคัญ Cantin ฤดูกาล 2012/2013 ที่เพิ่มขึ้น (p <0.05) กำลังสอง
ได้มีการพบกันระหว่างผลผลิตและปริมาณการชลประทานเพื่อสามระดับความเค็มของน้ำทั้งใน
ฤดูกาลที่กำลังเติบโต ผลกระทบของปริมาณการชลประทานในการใช้น้ำทั้งหมด (TWU), การผลิตน้ำ (WP) และ
การผลิตน้ำชลประทาน (WPirrig) เป็นลาดเทมีนัยสำคัญ ผลกระทบการทำงานร่วมกันของปริมาณการชลประทานและ
ความเค็มของน้ำที่มีต่อผลผลิตเมล็ด TWU, WP, WPirrig และความเค็มของดินเป็นสายทางสถิติที่ไม่ใช่นัยสำคัญลาดเท
ปริมาณการชลประทานที่เหมาะสมต่อการประยุกต์ใช้เป็น 0.98E, 0.98E และ 0.92E สำหรับความเค็มของน้ำ S1, S2 และ S3,
ตามลำดับโดยที่กว่า 96% ของผลผลิตสูงสุดและ WP สามารถทำได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การพัฒนาอย่างยั่งยืนของเกษตรในภาคเหนือจีนธรรมดาจะถูกจำกัดโดยการขาดแคลน
น้ําจืด น้ำเกลือที่ใช้สำหรับการชลประทานสามารถเพิ่มผลผลิตพืช ตลอดจนความเสี่ยงของกลุ่มดาวยีราฟดิน
ดังนั้นเพื่อระบุวิธีที่ปลอดภัยและง่ายในการใช้น้ำเกลือในภูมิภาคนี้จึงทดลอง
ละมั่งดำเนินการจาก 2011 2013 เพื่อศึกษาผลของปริมาณน้ำ และความเค็มของน้ำต่อผลผลิตข้าวสาลีในฤดูหนาว
และการแพร่กระจายของความเค็มของดิน ทั้งหมดของการรักษา 12 รวมทั้งสี่ระดับของปริมาณน้ำ ( 0.8e 1.0e
, , และ 1.2e 1.4e ) และสามระดับของน้ำความเค็ม ( 3.3 , 5 และ 6.8 DSM − 1
)
( S1 , S2 และ S3 )ถูกจัดเรียงในแบบ Split plot มี 3 ซ้ำได้รับการออกแบบการรักษาแต่ละ อีแพนสุทธิทั้งหมดที่เกิดขึ้นหลังจากการระเหยชลประทาน ผลการศึกษา พบว่า เพิ่มขึ้น
ความเค็มของดินที่ปลูกข้าวสาลีฤดูหนาวในเวลาทั้งหมดของการรักษาเมื่อเทียบกับ
เงื่อนไขเบื้องต้น โดยเฉพาะในชั้นของดินชั้นบน ( 0 – 40 ซม. ) อย่างไรก็ตามผลกระทบเหล่านี้ถูกตัดออก โดยปริมาณน้ำฝนในฤดูร้อนและฤดูใบไม้ร่วง ผลของความเค็มของน้ำต่อผลผลิตคือ signi จึงไม่สามารถใน
2011 / 2012 ฤดูปลูกและไม่ signi จึงแคนติน 2012 / 2013 ฤดูกาลเติบโตอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) ความสัมพันธ์ระหว่างสม
พบว่าผลผลิตและปริมาณน้ำชลประทานที่ 3 ระดับความเค็มในฤดูปลูกที่ 2

ผลของปริมาณน้ำที่ใช้น้ำทั้งหมด ( twu ) แหล่งน้ำ ( WP ) และ
การผลิตน้ำ ( wpirrig ) signi จึงไม่ได้ ผลของปริมาณน้ำ และความเค็มของน้ำต่อผลผลิต
เม็ด twu และ WP wpirrig , ความเค็มของดิน พบว่า ไม่ signi จึงไม่ได้
ที่เหมาะสมน้ำปริมาตรต่อโปรแกรม 0.98e 0.98e 0.92e สำหรับ , และความเค็มของน้ำ :S2 และ S3 ,
ตามลำดับ ซึ่งมากกว่า 96 เปอร์เซ็นต์ของผลผลิตสูงสุดและ WP ได้