Byzantine Art developed when Consta

Byzantine Art developed when Constantine the Great relocated the capital of the Roman Empire to the Greek city of Byzantium in AD 330. Byzantium, later known as Constantinople and more recently as Istanbul, was the gateway between Asia and Europe.

As a consequence of its location, Byzantine art evolved as a cultural mix of styles from the east and west. Christianity became the official religion of the Roman Empire after the conversion of Constantine and it was the duty of the Emperor to unite the faith across the empire by bringing the various heretical groups into line and standardizing Christian teaching. Therefore the form of Byzantine art was strictly controlled to eliminate any personalized or unorthodox interpretation of its imagery. Its fixed conventions were a reflection of the unalterable nature of Christian teaching.

The three main forms of Byzantine art were the large scale mosaics used to decorate the walls and interior domes of Byzantine churches, the smaller scale religious icons which were portable panel paintings of Christ and the Blessed Virgin, and the illuminated manuscripts from the Gospels and other religious texts. Byzantine figures were stylized in a frontal and symbolic format, inviting spiritual worship and offering protection to the devout.

The Byzantine empire lasted until the fall of Constantinople to the Ottomans in 1453 and marks the end of the Roman Empire.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ศิลปะไบแซนไทน์พัฒนาเมื่อจักรพรรดิย้ายเมืองหลวงของจักรวรรดิโรมันไปยังเมืองกรี Byzantium ในโฆษณา 330 Byzantium, Constantinople และเมื่อเร็ว ๆ นี้ เป็นอิสตัน บูล ที่รู้จักกันในภายหลังถูกเกตเวย์ระหว่างเอเชียและยุโรปเป็นผลมาจากทำเล ศิลปะไบแซนไทน์พัฒนามาเป็นการผสมผสานวัฒนธรรมของลักษณะจากตะวันออกและตะวันตก ศาสนาคริสต์กลายเป็น ศาสนาของจักรวรรดิโรมันหลังจากการแปลงของคอนสแตนติน และมันก็เป็นหน้าที่ของจักรพรรดิใจศรัทธาทั่วทั้งจักรวรรดิ โดยนำกลุ่มแต่ศาสนาต่าง ๆ ในบรรทัด และมาตรฐานการเรียนการสอนศาสนาคริสต์ ดังนั้น รูปแบบของศิลปะไบแซนไทน์ถูกควบคุมอย่างเคร่งครัดเพื่อกำจัดใด ๆ ส่วนบุคคล หรือแนวการตีความของภาพที่ แบบแผนของมันคงถูกสะท้อนธรรมชาติไม่เปลี่ยนแปลงการสอนศาสนาคริสต์สามรูปแบบหลักของศิลปะไบแซนไทน์ถูกโมเสกขนาดใหญ่ที่ใช้ในการตกแต่งผนัง และภายในโดมของโบสถ์ไบเซนไทน์ เล็กขนาดศาสนาคอนซึ่งเป็นแผงแบบพกพาภาพวาดของพระคริสต์ และ เวอร์จินความสุข และต้นฉบับไฟจากพระวรสารและข้อความทางศาสนา ตัวเลขไบแซนไทน์ถูกเก๋ในรูปแบบที่หน้าผาก และสัญลักษณ์ เชิญบูชาจิตวิญญาณ และสิ่งป้องกันเคร่งศาสนาจักรวรรดิไบแซนไทน์นานจนตกสแตนติโนเปิลจักรวรรดิออตโตในค.ศ. 1453 และจุดสิ้นสุดของจักรวรรดิโรมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ศิลปะไบเซนไทน์พัฒนาเมื่อคอนสแตนตินมหาราชย้ายเมืองหลวงของจักรวรรดิโรมันกับเมืองกรีกไบแซนเทียมในปี ค.ศ. 330 ไบแซนเทียมภายหลังเป็นที่รู้จักคอนสแตนติและอื่น ๆ เมื่อเร็ว ๆ นี้อิสตันบูลเป็นเกตเวย์ระหว่างเอเชียและยุโรป

เป็นผลมาจากที่ตั้งของศิลปะไบเซนไทน์พัฒนาเป็นการผสมผสานทางวัฒนธรรมของรูปแบบจากทางทิศตะวันออกและทิศตะวันตก ศาสนาคริสต์ศาสนาเป็นศาสนาอย่างเป็นทางการของจักรวรรดิโรมันหลังจากการแปลงคอนสแตนติและมันเป็นหน้าที่ของจักรพรรดิที่จะรวมกันศรัทธาทั่วจักรวรรดิโดยนำกลุ่มศาสนาต่างๆในสายและมาตรฐานการเรียนการสอนที่นับถือศาสนาคริสต์ ดังนั้นรูปแบบของศิลปะไบเซนไทน์ที่ถูกควบคุมอย่างเคร่งครัดเพื่อกำจัดการตีความส่วนบุคคลหรือคัมภีร์ใด ๆ ของภาพถ่าย การประชุมคงมันเป็นภาพสะท้อนของธรรมชาติที่ไม่เปลี่ยนแปลงของการเรียนการสอนที่นับถือศาสนาคริสต์

ทั้งสามรูปแบบหลักของศิลปะไบเซนไทน์เป็นโมเสคขนาดใหญ่ใช้ในการตกแต่งผนังและโดมภายในของคริสตจักรไบเซนไทน์ที่ขนาดเล็กไอคอนทางศาสนาซึ่งเป็นจิตรกรรมแผงแบบพกพาของพระคริสต์และพระแม่มารีและต้นฉบับจากพระวรสารและอื่น ๆ ตำราทางศาสนา ตัวเลขไบเซนไทน์เท่ในหน้าผากและรูปแบบสัญลักษณ์เชิญนมัสการจิตวิญญาณและนำเสนอการป้องกันที่จะศรัทธา

จักรวรรดิไบเซนไทน์จนถึงการล่มสลายของคอนสแตนติกับพวกออตโตใน 1453 และจุดสิ้นสุดของจักรวรรดิโรมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ศิลปะไบแซนไทน์พัฒนาเมื่อคอนสแตนตินย้ายเมืองหลวงของจักรวรรดิโรมันเมืองกรีกของ Byzantium ในโฆษณา 330 . ไบแซนเทียม ต่อมาเรียกว่าคอนสแตนติโนเปิลและเมื่อเร็ว ๆ นี้ เช่น อิสตันบูล เป็นเกตเวย์ระหว่างเอเชียและยุโรปเพราะที่ตั้งของศิลปะไบแซนไทน์ มีวิวัฒนาการเป็นวัฒนธรรมผสมของลักษณะจากตะวันออกและตะวันตก ศาสนาคริสต์เป็นศาสนาอย่างเป็นทางการของจักรวรรดิโรมันหลังจากการเปลี่ยนแปลงของคอนสแตนติน และมันเป็นหน้าที่ ของจักรพรรดิรวมศรัทธาทั่วจักรวรรดิ โดยนำหลายๆ กลุ่มในบรรทัดและ standardizing นอกศาสนาคริสต์สอน ดังนั้นรูปแบบของศิลปะไบแซนไทน์ถูกควบคุมอย่างเข้มงวดเพื่อกำจัดใด ๆส่วนบุคคล หรือการตีความของพวกตนเอง การประชุมการแก้ไขของเงาสะท้อนของธรรมชาติไม่เปลี่ยนแปลงของคริสเตียน การสอนสามรูปแบบหลักของศิลปะไบแซนไทน์เป็นโมเสคขนาดใหญ่ที่ใช้ในการตกแต่งผนังและภายในโดมของโบสถ์ไบแซนไทน์ มาตราส่วนขนาดเล็กไอคอนทางศาสนาซึ่งเป็นแผงแบบภาพวาดของพระเยซูและความสุขที่บริสุทธิ์ และต้นฉบับจากพระวรสารและข้อความทางศาสนาอื่น ๆ ตัวเลขไบแซนไทน์เป็นสุกใสในหน้าผากและสัญลักษณ์รูปแบบ เชิญบูชามโนมัยและเสนอความคุ้มครองแก่ศรัทธาจักรวรรดิไบแซนไทน์ lasted จนถึงการเสียกรุงคอนสแตนติโนเปิลกับ Ottomans ใน 1189 และเครื่องหมายที่สิ้นสุดของจักรวรรดิโรมัน