It is a pleasure for us to be the G

It is a pleasure for us to be the Guest Editors for this special issue of “Air Pollution in Asia” focusing on Greenhouse Gas (GHG) emissions, climate impacts, and modeling.

GHG's and short-lived climate pollutants (SLCP) from the Asian region have been increasing continuously associated with rapid population growth and increased industrial activities (Atkinson et al., 2012). Coal is still the major source of energy in many Asian countries, and consequently, there is an increase in coal smoke, with suspended particulate matter, sulfur dioxide (SO2) and Nitrogen dioxide (NO2) as the predominant pollutants (Leung et al., 2012 and Kurokawa et al., 2013). Biomass burning, primarily from land use practices is also a major contributor of aerosols and GHG's in the region (Andreae and Merlet, 2001, Vadrevu et al., 2013 and Shi et al., 2013). In addition, the rapidly growing number of motor vehicles in the region has accelerated the emissions of other ambient air pollutants such as nitrogen dioxide (NO2) and ozone (O3) (Leung et al., 2012). As a result, air pollution levels in many Asian cities are well above World Health Organization guideline values, resulting in asthma and allergy-related health issues (Atkinson et al., 2012). It is well-recognized that air pollution is no longer just a local problem, but a trans-boundary issue requiring regional cooperation. For example, the recent biomass burning episode of June 2013 in Riau Province, Indonesia impacted all the downwind neighboring countries in Southeast Asia including Malaysia, Singapore, Brunei and southern Thailand (Vadrevu et al., 2014). The pollution not only caused visibility issues in different countries but also health and climate concerns. From the Southeast Asia, aerosols can be elevated by mid-latitude wave cyclones and sometimes can travel long distances to possibly influence climate and weather patterns. Recently, specific to climate impacts, Wang et al. (2014) has shown Asian pollution invigorates winter cyclones over the northwest Pacific, increasing precipitation by 7% and net cloud radiative forcing by 1.0 W m−2 at the top of the atmosphere and by 1.7 W m−2 at the Earth's surface. Another important aspect relating to GHG's and SLCP's in the Asian region is the need for accurate inventories and reporting (Akimoto, 2003 and Ohara et al., 2007). Various measurement systems are in place in the region including, ground based, satellite, airborne, etc., but few of these are truly operational. No single system can provide all the necessary data and to address air quality and climate impacts of GHG's, several studies infer the need to integrate both top-down and bottom-up approaches including modeling (Martin et al., 2003; Kim et al., 2014).

To address the above issues, an international workshop entitled “Inventory, Modeling and Climate Impacts of Greenhouse Gas emissions (GHG's) and Aerosols in the Asian Region” was organized during 26th–28th June, Tsukuba, Japan, 2013. Participants included 90 attendees from 15 different countries. The workshop was sponsored by University of Maryland College Park, USA, National Institute for Environmental Studies (NIES), Tsukuba, Japan, Global Observation of Forest and Land Cover Dynamics (GOFC-GOLD) program, USA and International SysTem for Analysis Research and Training (START), Washington DC. The workshop was organized into five different sessions: 1). Regional campaigns/studies in Asia; 2). Anthropogenic emission inventories in Asia; 3). Earth Observation Programs in Land Cover/Land Use/Air Pollution/GHG emissions and Coordination Activities; 4). Biomass burning emissions; 5). Aerosols, climate change and air quality; 6). the Southeast Asia Regional Research and Information Network (SEARRIN). The latter part of the session focused on a round-table discussion highlighting the need of regional cooperation for effective collaboration in terms of capacity building, training and data sharing for addressing the pollution problem in Asia.

This special issue is an outcome of the above workshop and it synthesizes the latest research on GHG emissions, aerosols and modeling, while reviewing other important regional campaigns and developments relating to air quality in the Asian region. We are most fortunate to have attracted 11 high quality papers involving researchers from different countries, i.e., Japan, Vietnam, Indonesia, Philippines, Taiwan, India, USA, etc. The papers cluster into three different topic areas: a). GHG inventories from different sectors; b). Impacts of GHG's and aerosols on climate and c). Use of models for emission inventories, quantifying impacts and emission reduction. A short summary of the papers is provided below.

The first six papers in the special issue focus on emissions from different sectors in Korea, biomass burning emissions in Indonesia and Vietnam, pollutant variations in rural and urban areas of India, and factors affecting CO2 variations in Thailand/Philippines.

GHG emission inventories of North Korea are very rare and contain large uncertainties (Kim et al., 2014, 2014). In the first paper entitled “Verification of NOx emission inventories over North Korea”, Kim et al., use satellite-derived top-down approaches with the bottom-up GHG emissions for quantifying the NOx emissions from 1996 to 2009. Authors found REAS 1.1 GHG data closely matching with the top-down satellite estimates. NOx emissions from the industrial sector seemed to be the highest during 1980's and decrease in the 1990's in North Korea. Authors report NOx emissions from the agriculture and domestic sectors as the second highest after the transportation sector for post-1990's (Kim et al., 2014). These trends seem different compared to other countries, especially neighboring South Korea. Another unique characteristic authors report with respect to NOx emissions in North Korea is the seasonality; the monthly NOx emissions in North Korea seem to be high during the warm season and low during the cold season. This is in contrast to other developing countries where NOx emissions are higher during the cold season and lower during the warm season. These results are unique and need further investigation.

An important question of significance with respect to satellite retrievals of air pollutants is how well do they capture temporal and spatial variations and how well do they relate to episodic events such as fires? Answering such questions can help in developing real-time pollution monitoring systems from satellites. Vadrevu et al. (2014) addresses this topic in the study entitled “Analysis of Southeast Asian pollution episode during June 2013 using satellite remote sensing datasets”. The authors use both the yearly and daily data on aerosol optical depth (AOD), fine mode fraction (FMF), aerosol absorption optical depth (AAOD) and UV aerosol index (UVAI) for characterizing variations. The authors report significant enhancement in aerosols and CO during the pollution episode and stronger correlations of fire counts with AAOD and UVAI compared to AOD and FMF. Using the Hysplit trajectory model, authors show the transport of air masses from Indonesia towards Malaysia, Singapore and southern Thailand. In their study, authors highlight the potential and limitations of some of the atmospheric remote sensing products useful for biomass burning studies.

Peat land fires are most prevalent in Indonesia. Emission inventories on peat land fires are urgently needed to understand their impacts on the environment, associated health aspects as well as to account for GHG uncertainties. The paper entitled “Peat-fire related air pollution in Central Kalimantan, Indonesia”, by Hayasaka et al. (2014) describes the haze events from peat fires in Palangkaraya, Indonesia. Authors use ground-based pollutant data on PM10, SO2, CO, O3 and NO2 to assess pollutant variations in peat land fires from late-August to late-October. They report a significant increase of the above pollutants resulting from peat land fires. Authors report a significant increase in PM10 during early-August, reaching a maximum value during mid-October, followed by a decline during late October mainly due to change from dry to wet season. Hayasaka et al. (2014) also stress the importance of peat land conservation measures to reduce air pollution in the study region.

In the paper entitled “Vegetation fires and air pollution in Vietnam”, Ha et al. (2014) integrate ground-based measurements and satellite data to describe vegetation fires. The authors infer that in addition to the urban pollution, biomass burning is a major contributor of GHG's including CO, SO2, total suspended particles, particulate matter, etc. Authors map the fire data spatially and report the north-west and central highlands of Vietnam as major hotspots of biomass burning, mainly due to shifting agriculture in forested land and agricultural residue burning respectively. They also analyze the relationship between satellite atmospheric variables and ground-based air pollutant data and show a good correlation between MOPITT CO, UV aerosol index, etc. They also report a strong dependence of particulate matter on Aerosol Optical Thickness (AOT) increase, based on aerodynamic diameters. The authors stress the need to develop a real-time fire-air pollution monitoring system in Vietnam to help address air quality issues in Vietnam.

Rapid population growth together with industrial development is major concern impacting air quality and environment in India. In the study entitled “Spatial and temporal patterns of air pollutants in rural and urban areas of India” authors Sharma and Kulshrestha use ground-based pollution monitoring data to infer spatial variations. They infer that districts of central and northern India have relatively higher suspended particulate matter (SPM) concentrations compared to southern India. They also relate SPM concentrations to population densities. In the same study, authors

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเป็นความสุขสำหรับเราเป็นบรรณาธิการ แขกสำหรับปัญหาพิเศษของ "อากาศมลพิษในเอเชีย" เน้นการปล่อยก๊าซเรือนกระจก (GHG) ผลกระทบต่อสภาพภูมิอากาศ และการสร้างโมเดลGHG's and short-lived climate pollutants (SLCP) from the Asian region have been increasing continuously associated with rapid population growth and increased industrial activities (Atkinson et al., 2012). Coal is still the major source of energy in many Asian countries, and consequently, there is an increase in coal smoke, with suspended particulate matter, sulfur dioxide (SO2) and Nitrogen dioxide (NO2) as the predominant pollutants (Leung et al., 2012 and Kurokawa et al., 2013). Biomass burning, primarily from land use practices is also a major contributor of aerosols and GHG's in the region (Andreae and Merlet, 2001, Vadrevu et al., 2013 and Shi et al., 2013). In addition, the rapidly growing number of motor vehicles in the region has accelerated the emissions of other ambient air pollutants such as nitrogen dioxide (NO2) and ozone (O3) (Leung et al., 2012). As a result, air pollution levels in many Asian cities are well above World Health Organization guideline values, resulting in asthma and allergy-related health issues (Atkinson et al., 2012). It is well-recognized that air pollution is no longer just a local problem, but a trans-boundary issue requiring regional cooperation. For example, the recent biomass burning episode of June 2013 in Riau Province, Indonesia impacted all the downwind neighboring countries in Southeast Asia including Malaysia, Singapore, Brunei and southern Thailand (Vadrevu et al., 2014). The pollution not only caused visibility issues in different countries but also health and climate concerns. From the Southeast Asia, aerosols can be elevated by mid-latitude wave cyclones and sometimes can travel long distances to possibly influence climate and weather patterns. Recently, specific to climate impacts, Wang et al. (2014) has shown Asian pollution invigorates winter cyclones over the northwest Pacific, increasing precipitation by 7% and net cloud radiative forcing by 1.0 W m−2 at the top of the atmosphere and by 1.7 W m−2 at the Earth's surface. Another important aspect relating to GHG's and SLCP's in the Asian region is the need for accurate inventories and reporting (Akimoto, 2003 and Ohara et al., 2007). Various measurement systems are in place in the region including, ground based, satellite, airborne, etc., but few of these are truly operational. No single system can provide all the necessary data and to address air quality and climate impacts of GHG's, several studies infer the need to integrate both top-down and bottom-up approaches including modeling (Martin et al., 2003; Kim et al., 2014).ที่อยู่ด้านบนออก ประชุมเชิงปฏิบัติการนานาชาติได้รับ "สินค้าคงคลัง สร้างโมเดล และสภาพภูมิอากาศผลกระทบของการปล่อยก๊าซเรือนกระจก (GHG ของ) และโรงในภูมิภาคเอเชีย" ถูกจัดระเบียบระหว่าง 26 – 28 มิถุนายน อวกาศสึกุบะ ญี่ปุ่น 2013 คนรวมผู้เข้าร่วม 90 จากต่างประเทศ 15 ประชุมเชิงปฏิบัติเป็นผู้ให้สนับสนุน โดยมหาวิทยาลัยแมริแลนด์คอลเล สหรัฐอเมริกา สถาบันแห่งชาติสำหรับการศึกษาสิ่งแวดล้อม (NIES), อวกาศสึกุบะ ญี่ปุ่น สังเกตกลางป่า และที่ดินครอบคลุม Dynamics (GOFC-ทอง) โปรแกรม สหรัฐอเมริกาและระบบระหว่างประเทศวิเคราะห์วิจัยและฝึกอบรม (เริ่มต้น), วอชิงตันดีซี ประชุมเชิงปฏิบัติถูกแบ่งออกเป็นห้าภาคต่าง ๆ: 1) การส่งเสริมการขายหรือการศึกษาภูมิภาคเอเชีย 2) นั้นคงมาของมนุษย์ปล่อยก๊าซในเอเชีย 3) โปรแกรมปล่อยที่ดินครอบคลุม/ที่ดินใช้/อากาศ มลพิษ/GHG และประสานงานกิจกรรม การสังเกตโลก 4) การปล่อย การเผาไหม้ชีวมวล 5) โรง การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และอากาศคุณภาพ 6) การวิจัยภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และเครือข่ายข้อมูล (SEARRIN) ส่วนหลังของเซสชันที่เน้นการสนทนา round-table ที่เน้นความร่วมมือระดับภูมิภาคสำหรับความร่วมมือที่มีประสิทธิภาพในอาคาร การฝึกอบรมและข้อมูลที่ใช้ร่วมกันการแก้ปัญหาปัญหามลพิษในเอเชียกำลังจำเป็นต้องThis special issue is an outcome of the above workshop and it synthesizes the latest research on GHG emissions, aerosols and modeling, while reviewing other important regional campaigns and developments relating to air quality in the Asian region. We are most fortunate to have attracted 11 high quality papers involving researchers from different countries, i.e., Japan, Vietnam, Indonesia, Philippines, Taiwan, India, USA, etc. The papers cluster into three different topic areas: a). GHG inventories from different sectors; b). Impacts of GHG's and aerosols on climate and c). Use of models for emission inventories, quantifying impacts and emission reduction. A short summary of the papers is provided below.The first six papers in the special issue focus on emissions from different sectors in Korea, biomass burning emissions in Indonesia and Vietnam, pollutant variations in rural and urban areas of India, and factors affecting CO2 variations in Thailand/Philippines.GHG emission inventories of North Korea are very rare and contain large uncertainties (Kim et al., 2014, 2014). In the first paper entitled “Verification of NOx emission inventories over North Korea”, Kim et al., use satellite-derived top-down approaches with the bottom-up GHG emissions for quantifying the NOx emissions from 1996 to 2009. Authors found REAS 1.1 GHG data closely matching with the top-down satellite estimates. NOx emissions from the industrial sector seemed to be the highest during 1980's and decrease in the 1990's in North Korea. Authors report NOx emissions from the agriculture and domestic sectors as the second highest after the transportation sector for post-1990's (Kim et al., 2014). These trends seem different compared to other countries, especially neighboring South Korea. Another unique characteristic authors report with respect to NOx emissions in North Korea is the seasonality; the monthly NOx emissions in North Korea seem to be high during the warm season and low during the cold season. This is in contrast to other developing countries where NOx emissions are higher during the cold season and lower during the warm season. These results are unique and need further investigation.An important question of significance with respect to satellite retrievals of air pollutants is how well do they capture temporal and spatial variations and how well do they relate to episodic events such as fires? Answering such questions can help in developing real-time pollution monitoring systems from satellites. Vadrevu et al. (2014) addresses this topic in the study entitled “Analysis of Southeast Asian pollution episode during June 2013 using satellite remote sensing datasets”. The authors use both the yearly and daily data on aerosol optical depth (AOD), fine mode fraction (FMF), aerosol absorption optical depth (AAOD) and UV aerosol index (UVAI) for characterizing variations. The authors report significant enhancement in aerosols and CO during the pollution episode and stronger correlations of fire counts with AAOD and UVAI compared to AOD and FMF. Using the Hysplit trajectory model, authors show the transport of air masses from Indonesia towards Malaysia, Singapore and southern Thailand. In their study, authors highlight the potential and limitations of some of the atmospheric remote sensing products useful for biomass burning studies.Peat land fires are most prevalent in Indonesia. Emission inventories on peat land fires are urgently needed to understand their impacts on the environment, associated health aspects as well as to account for GHG uncertainties. The paper entitled “Peat-fire related air pollution in Central Kalimantan, Indonesia”, by Hayasaka et al. (2014) describes the haze events from peat fires in Palangkaraya, Indonesia. Authors use ground-based pollutant data on PM10, SO2, CO, O3 and NO2 to assess pollutant variations in peat land fires from late-August to late-October. They report a significant increase of the above pollutants resulting from peat land fires. Authors report a significant increase in PM10 during early-August, reaching a maximum value during mid-October, followed by a decline during late October mainly due to change from dry to wet season. Hayasaka et al. (2014) also stress the importance of peat land conservation measures to reduce air pollution in the study region.
In the paper entitled “Vegetation fires and air pollution in Vietnam”, Ha et al. (2014) integrate ground-based measurements and satellite data to describe vegetation fires. The authors infer that in addition to the urban pollution, biomass burning is a major contributor of GHG's including CO, SO2, total suspended particles, particulate matter, etc. Authors map the fire data spatially and report the north-west and central highlands of Vietnam as major hotspots of biomass burning, mainly due to shifting agriculture in forested land and agricultural residue burning respectively. They also analyze the relationship between satellite atmospheric variables and ground-based air pollutant data and show a good correlation between MOPITT CO, UV aerosol index, etc. They also report a strong dependence of particulate matter on Aerosol Optical Thickness (AOT) increase, based on aerodynamic diameters. The authors stress the need to develop a real-time fire-air pollution monitoring system in Vietnam to help address air quality issues in Vietnam.

Rapid population growth together with industrial development is major concern impacting air quality and environment in India. In the study entitled “Spatial and temporal patterns of air pollutants in rural and urban areas of India” authors Sharma and Kulshrestha use ground-based pollution monitoring data to infer spatial variations. They infer that districts of central and northern India have relatively higher suspended particulate matter (SPM) concentrations compared to southern India. They also relate SPM concentrations to population densities. In the same study, authors

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นความสุขที่เราจะเป็นบรรณาธิการผู้เข้าพักต่อปัญหานี้พิเศษของ "มลพิษทางอากาศในเอเชีย" โดยมุ่งเน้นที่ก๊าซเรือนกระจก (GHG) ผลกระทบต่อสภาพภูมิอากาศและการสร้างแบบจำลอง. เรือนกระจกและมลพิษทางสภาพภูมิอากาศสั้น (SLCP) จากเอเชีย ภูมิภาคที่ได้รับการเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องที่เกี่ยวข้องกับการเจริญเติบโตของประชากรอย่างรวดเร็วและเพิ่มกิจกรรมทางด้านอุตสาหกรรม (แอตกินสัน et al., 2012) ถ่านหินยังคงเป็นแหล่งที่มาของพลังงานในหลายประเทศในเอเชียและทำให้มีการเพิ่มขึ้นในควันถ่านหินที่มีอนุภาคแขวนลอยก๊าซซัลเฟอร์ไดออกไซด์ (SO2) และก๊าซไนโตรเจน (NO2) เป็นสารมลพิษเด่น (เหลียง et al., ปี 2012 และโรคา et al., 2013) การเผาไหม้ชีวมวลส่วนใหญ่มาจากการใช้ที่ดินการปฏิบัติยังเป็นผู้สนับสนุนหลักของละอองและก๊าซเรือนกระจกในภูมิภาค (Andreae และ Merlet 2001 Vadrevu et al., 2013 และชิ et al., 2013) นอกจากนี้ตัวเลขการเติบโตอย่างรวดเร็วของยานยนต์ในภูมิภาคที่มีการเร่งการปล่อยมลพิษทางอากาศแวดล้อมอื่น ๆ เช่นก๊าซไนโตรเจนไดออกไซด์ (NO2) และโอโซน (O3) (เหลียง et al., 2012) เป็นผลให้ระดับมลพิษทางอากาศในเมืองต่างๆในเอเชียจำนวนมากจะดีกว่าที่องค์การอนามัยโลกค่าแนวทางที่มีผลในโรคหอบหืดและโรคภูมิแพ้ปัญหาสุขภาพที่เกี่ยวข้องกับ (แอตกินสัน et al., 2012) มันเป็นเรื่องที่ดีได้รับการยอมรับว่ามลพิษทางอากาศจะไม่เพียงแค่เป็นปัญหาในประเทศ แต่เป็นปัญหาข้ามพรมแดนที่ต้องใช้ความร่วมมือระดับภูมิภาค ยกตัวอย่างเช่นการเผาไหม้ชีวมวลที่ผ่านมาตอนเดือนมิถุนายน 2013 ในจังหวัดเรียวอินโดนีเซียได้รับผลกระทบทั้งหมดที่ล่องประเทศเพื่อนบ้านในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้รวมทั้งมาเลเซียสิงคโปร์บรูไนและภาคใต้ของประเทศไทย (Vadrevu et al., 2014) มลพิษไม่เพียง แต่ก่อให้เกิดปัญหาการมองเห็นในต่างประเทศ แต่ยังกังวลเรื่องสุขภาพและสภาพภูมิอากาศ จากเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ละอองสามารถยกระดับโดยพายุไซโคลนคลื่นละติจูดกลางและบางครั้งสามารถเดินทางไกลไปอาจจะมีผลต่อสภาพภูมิอากาศและรูปแบบสภาพอากาศ เมื่อเร็ว ๆ นี้โดยเฉพาะผลกระทบต่อสภาพภูมิอากาศที่จะวัง et al, (2014) ได้แสดงให้เห็นมลพิษเอเชีย invigorates พายุไซโคลนฤดูหนาวเหนือทิศตะวันตกเฉียงเหนือของมหาสมุทรแปซิฟิกที่เพิ่มขึ้นเกิดฝน 7% และรังสีเมฆบังคับสุทธิ 1.0 เมตร W-2 ที่ด้านบนของบรรยากาศและ 1.7 เมตร W-2 ที่พื้นผิวโลก อีกด้านที่สำคัญเกี่ยวกับก๊าซเรือนกระจกและ SLCP ในภูมิภาคเอเชียจำเป็นสำหรับสินค้าคงเหลือที่ถูกต้องและรายงาน (Akimoto, 2003 และโอฮาร่า et al., 2007) ระบบการวัดต่างๆที่มีอยู่ในสถานที่ในภูมิภาครวมทั้งพื้นดินตาม, โทรทัศน์, อากาศ ฯลฯ แต่ไม่กี่เหล่านี้มีการดำเนินงานอย่างแท้จริง ไม่มีระบบเดียวที่สามารถให้ข้อมูลทั้งหมดที่จำเป็นและเพื่อรับมือกับผลกระทบต่อคุณภาพอากาศและสภาพภูมิอากาศของก๊าซเรือนกระจกของการศึกษาหลายอนุมานจำเป็นที่จะต้องบูรณาการทั้งจากบนลงล่างและล่างขึ้นวิธีการรวมทั้งการสร้างแบบจำลอง (มาร์ติน, et al, 2003;. คิมและอัล 2014). ในการแก้ไขปัญหาดังกล่าวข้างต้นการประชุมเชิงปฏิบัติการระหว่างประเทศเรื่อง "สินค้าคงคลัง, ผลกระทบการสร้างแบบจำลองสภาพภูมิอากาศและการปล่อยก๊าซเรือนกระจก (GHG) และละอองลอยในภูมิภาคเอเชีย" จัดขึ้นระหว่าง 26-28 มิถุนายน, Tsukuba, ญี่ปุ่น, 2013 ผู้เข้าร่วมกิจกรรม รวมถึงผู้เข้าร่วมประชุม 90 จาก 15 ประเทศที่แตกต่างกัน การประชุมเชิงปฏิบัติการที่ได้รับการสนับสนุนจากมหาวิทยาลัยแมรี่แลนด์คอลเลจพาร์ค, อเมริกา, สถาบันแห่งชาติเพื่อการศึกษาด้านสิ่งแวดล้อม (NIES) Tsukuba ประเทศญี่ปุ่นสังเกตการณ์ทั่วโลกของป่าไม้และปกคลุมดิน Dynamics (GOFC-GOLD) โปรแกรมสหรัฐอเมริกาและนานาชาติระบบการวิเคราะห์วิจัยและฝึกอบรม (เริ่มต้น), วอชิงตันดีซี การประชุมเชิงปฏิบัติการที่ได้รับการจัดเป็นห้าการประชุมที่แตกต่างกัน: 1) แคมเปญระดับภูมิภาค / การศึกษาในเอเชีย 2) สินค้าคงเหลือที่ปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากกิจกรรมของมนุษย์ในเอเชีย 3) โปรแกรมสังเกตการณ์โลกในที่ดินปก / การใช้ที่ดิน / มลพิษทางอากาศ / ปล่อยก๊าซเรือนกระจกและการประสานงานกิจกรรม; 4) การปล่อยก๊าซเผาไหม้ชีวมวล 5) ละอองเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและคุณภาพอากาศ 6) เอเชียตะวันออกเฉียงใต้วิจัยในระดับภูมิภาคและเครือข่ายสารสนเทศ (SEARRIN) ส่วนหลังของเซสชั่นที่เน้นการอภิปรายรอบโต๊ะไฮไลท์ความจำเป็นของความร่วมมือในระดับภูมิภาคสำหรับการทำงานร่วมกันที่มีประสิทธิภาพในแง่ของการสร้างขีดความสามารถการฝึกอบรมและการแบ่งปันข้อมูลสำหรับการแก้ไขปัญหามลพิษในเอเชีย. ปัญหานี้เป็นพิเศษคือผลของการประชุมเชิงปฏิบัติการดังกล่าวข้างต้น และสังเคราะห์งานวิจัยล่าสุดเกี่ยวกับการปล่อยก๊าซเรือนกระจก, ละอองและการสร้างแบบจำลองในขณะที่การตรวจสอบแคมเปญระดับภูมิภาคอื่น ๆ ที่สำคัญและการพัฒนาที่เกี่ยวข้องกับคุณภาพอากาศในภูมิภาคเอเชีย ส่วนใหญ่เราจะโชคดีที่มีความสนใจ 11 เอกสารที่มีคุณภาพสูงที่เกี่ยวข้องกับนักวิจัยจากต่างประเทศเช่นญี่ปุ่น, เวียดนาม, อินโดนีเซีย, ฟิลิปปินส์, ไต้หวัน, อินเดีย, สหรัฐอเมริกา, ฯลฯ เอกสารกลุ่มออกเป็นสามส่วนหัวข้อที่แตกต่างกันก) สินค้าคงเหลือก๊าซเรือนกระจกจากภาคที่แตกต่างกัน ข) ผลกระทบของก๊าซเรือนกระจกและละอองลอยในสภาพภูมิอากาศและค) การใช้รูปแบบการปล่อยก๊าซเรือนกระจกสินค้าคงเหลือผลกระทบเชิงปริมาณและลดการปล่อยก๊าซ สรุปสั้น ๆ ของเอกสารที่มีให้ด้านล่าง. ครั้งแรกที่หกเอกสารในการมุ่งเน้นปัญหาพิเศษเกี่ยวกับการปล่อยก๊าซเรือนกระจกจากภาคที่แตกต่างกันในประเทศเกาหลีการปล่อยก๊าซเผาไหม้ชีวมวลในประเทศอินโดนีเซียและเวียดนามการเปลี่ยนแปลงของสารมลพิษในเขตเมืองและชนบทของอินเดียและปัจจัยที่มีผลกระทบต่อรูปแบบ CO2 ในประเทศไทย / ฟิลิปปินส์. สินค้าคงเหลือปล่อยก๊าซเรือนกระจกของเกาหลีเหนือที่หายากมากและมีความไม่แน่นอนขนาดใหญ่ (Kim et al., 2014, 2014) ในกระดาษครั้งแรกเรื่อง "การตรวจสอบสินค้าคงเหลือมากกว่าการปล่อย NOx เกาหลีเหนือ" คิม et al., วิธีการใช้งานดาวเทียมที่ได้มาจากบนลงล่างกับด้านล่างขึ้นปล่อยก๊าซเรือนกระจกสำหรับปริมาณการปล่อยก๊าซ NOx จากปี 1996 เพื่อ 2009 ผู้เขียนพบ REAS 1.1 ข้อมูลก๊าซเรือนกระจกอย่างใกล้ชิดจับคู่กับด้านบนลงประมาณการดาวเทียม การปล่อยก๊าซ NOx จากภาคอุตสาหกรรมที่ดูเหมือนจะเป็นที่สูงที่สุดในช่วงปี 1980 และลดลงในปี 1990 ในเกาหลีเหนือ ผู้เขียนรายงานการปล่อยก๊าซ NOx จากภาคการเกษตรและในประเทศที่สองที่สูงที่สุดหลังจากที่ภาคการขนส่งสำหรับการโพสต์ 1990 (Kim et al., 2014) แนวโน้มเหล่านี้ดูเหมือนจะแตกต่างกันเมื่อเทียบกับประเทศอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่อยู่ใกล้เคียงเกาหลีใต้ ผู้เขียนลักษณะที่ไม่ซ้ำกันอีกรายงานที่เกี่ยวกับการปล่อยก๊าซ NOx ในเกาหลีเหนือเป็นฤดูกาล; การปล่อย NOx รายเดือนในเกาหลีเหนือดูเหมือนจะสูงในช่วงฤดูร้อนและต่ำในช่วงฤดูหนาว นี้เป็นในทางตรงกันข้ามกับประเทศกำลังพัฒนาอื่น ๆ ที่มีการปล่อยก๊าซ NOx จะสูงขึ้นในช่วงฤดูหนาวและลดลงในช่วงฤดูร้อน ผลลัพธ์เหล่านี้จะไม่ซ้ำกันและต้องตรวจสอบต่อไป. คำถามที่สำคัญที่มีความสำคัญเกี่ยวกับการสืบค้นดาวเทียมของมลพิษทางอากาศเป็นวิธีที่ดีที่พวกเขาจับรูปแบบเวลาและพื้นที่และวิธีที่ดีที่พวกเขาเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ในหลักการเช่นไฟ? การตอบคำถามดังกล่าวสามารถช่วยในการพัฒนาในเวลาจริงระบบการตรวจสอบมลพิษจากดาวเทียม Vadrevu et al, (2014) ที่อยู่ในหัวข้อนี้ในการศึกษาเรื่อง "การวิเคราะห์ตอนมลพิษเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในช่วงปี 2013 โดยใช้เดือนมิถุนายนชุดข้อมูลดาวเทียมสำรวจระยะไกล" ผู้เขียนใช้ทั้งข้อมูลรายปีและรายวันกับความลึกละอองแสง (AOD) ส่วนโหมดที่ดี (FMF) ความลึกของการดูดซึมละอองแสง (AAOD) และดัชนีสเปรย์ยูวี (UVAI) สำหรับลักษณะรูปแบบ ผู้เขียนรายงานการเพิ่มประสิทธิภาพอย่างมีนัยสำคัญในละอองและ CO ตอนช่วงมลพิษและความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งของการนับไฟด้วย AAOD และ UVAI เมื่อเทียบกับ AOD และ FMF ใช้รูปแบบวิถี Hysplit ผู้เขียนแสดงการขนส่งของมวลอากาศจากประเทศอินโดนีเซียที่มีต่อประเทศมาเลเซียสิงคโปร์และภาคใต้ของประเทศไทย ในการศึกษาของพวกเขาผู้เขียนเน้นศักยภาพและข้อ จำกัด ของบางส่วนของผลิตภัณฑ์การสำรวจระยะไกลในชั้นบรรยากาศที่มีประโยชน์สำหรับการศึกษาการเผาไหม้ชีวมวล. พีไฟที่ดินที่แพร่หลายมากที่สุดในอินโดนีเซีย สินค้าคงเหลือที่ปล่อยก๊าซเรือนกระจกในไฟไหม้พรุดินแดนที่มีความจำเป็นเร่งด่วนที่จะเข้าใจผลกระทบที่มีต่อสิ่งแวดล้อมด้านสุขภาพที่เกี่ยวข้องเช่นเดียวกับการบัญชีสำหรับความไม่แน่นอนเรือนกระจก กระดาษชื่อ "มลพิษทางอากาศที่เกี่ยวข้องกับพีทไฟในภาคกลางของกาลิมันตันอินโดนีเซีย" โดย Hayasaka et al, (2014) อธิบายเหตุการณ์ที่เกิดหมอกควันจากไฟพรุใน Palangkaraya อินโดนีเซีย ผู้เขียนใช้ข้อมูลมลพิษภาคพื้นดินใน PM10, SO2, CO, O3 และ NO2 ในการประเมินการเปลี่ยนแปลงของสารมลพิษในที่ดินพรุไฟจากปลายเดือนสิงหาคมถึงปลายเดือนตุลาคม พวกเขารายงานเพิ่มขึ้นอย่างมากของสารมลพิษดังกล่าวข้างต้นที่เกิดจากไฟไหม้พรุที่ดิน ผู้เขียนรายงานการเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในช่วงแรก PM10 สิงหาคมถึงค่าสูงสุดในช่วงกลางเดือนตุลาคมตามมาจากการลดลงในช่วงปลายเดือนตุลาคมส่วนใหญ่เกิดจากการเปลี่ยนแปลงแห้งไปจากฤดูกาลที่เปียก Hayasaka et al, (2014) นอกจากนี้ยังเน้นความสำคัญของการอนุรักษ์ที่ดินพรุเพื่อลดมลพิษทางอากาศในภูมิภาคศึกษา. ในกระดาษชื่อ "ไฟไหม้พืชและมลพิษทางอากาศในเวียดนาม" ฮา et al, (2014) บูรณาการการวัดตามพื้นดินและข้อมูลดาวเทียมในการอธิบายการเกิดเพลิงไหม้พืช ผู้เขียนสรุปว่านอกเหนือไปจากมลพิษในเมือง, การเผาไหม้ชีวมวลเป็นผู้สนับสนุนหลักของการรวมทั้งก๊าซเรือนกระจกของ CO, SO2 อนุภาคแขวนลอยอนุภาค ฯลฯ ผู้เขียนข้อมูลแผนที่ไฟเชิงพื้นที่และรายงานทางตะวันตกเฉียงเหนือและที่ราบสูงภาคกลางของเวียดนาม เป็นจุดสำคัญของการเผาไหม้ชีวมวลส่วนใหญ่เนื่องจากการขยับการเกษตรในที่ดินป่าและการเผาไหม้สารตกค้างทางการเกษตรตามลำดับ พวกเขายังวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรบรรยากาศดาวเทียมและภาคพื้นดินข้อมูลสารมลพิษในอากาศและแสดงให้เห็นความสัมพันธ์ที่ดีระหว่าง MOPITT CO ดัชนีละอองรังสียูวี, ฯลฯ และยังรายงานการพึ่งพาอาศัยที่แข็งแกร่งของอนุภาคในสเปรย์ออฟติคอลความหนา (AOT) เพิ่มขึ้นตาม ในเส้นผ่าศูนย์กลางพลศาสตร์ ผู้เขียนเน้นความจำเป็นที่จะต้องพัฒนามลพิษไฟอากาศเวลาจริงระบบการตรวจสอบในเวียดนามที่จะช่วยให้ปัญหาคุณภาพอากาศที่อยู่ในเวียดนาม. การเติบโตของประชากรอย่างรวดเร็วพร้อมกับการพัฒนาอุตสาหกรรมเป็นข้อกังวลสำคัญส่งผลกระทบต่อคุณภาพอากาศและสิ่งแวดล้อมในอินเดีย ในการศึกษาสิทธิ "รูปแบบเชิงพื้นที่และเวลาของมลพิษทางอากาศในพื้นที่ชนบทและเมืองของอินเดีย" และผู้เขียนชาร์ Kulshrestha ใช้ข้อมูลการตรวจสอบมลพิษทางภาคพื้นดินเพื่อสรุปรูปแบบเชิงพื้นที่ พวกเขาสรุปว่าเขตของภาคกลางและภาคเหนือของอินเดียได้ค่อนข้างอนุภาคระงับสูงกว่า (SPM) ความเข้มข้นเมื่อเทียบกับภาคใต้ของอินเดีย พวกเขายังเกี่ยวข้องกับความเข้มข้น SPM ความหนาแน่นของประชากร ในการศึกษาเดียวกันผู้เขียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นความสุขที่เราเป็นแขก บรรณาธิการฉบับพิเศษนี้ " มลภาวะทางอากาศในเอเชีย " เน้นก๊าซเรือนกระจก ( GHG ) มลพิษ ผลกระทบ และภูมิอากาศแบบ

GHG และช่วงสั้น ๆบรรยากาศมลพิษ ( slcp ) จากภูมิภาคเอเชียได้เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่องที่เกี่ยวข้องกับการเติบโตของประชากรอย่างรวดเร็วและเพิ่มกิจกรรม อุตสาหกรรม ( Atkinson et al . , 2012 )ถ่านหินยังคงเป็นแหล่งสำคัญของพลังงานในหลายประเทศในเอเชียและจากนั้น มีการเพิ่มขึ้นในควันถ่านหิน กับฝุ่น ซัลเฟอร์ไดออกไซด์ ( SO2 ) และไนโตรเจนไดออกไซด์ ( NO2 ) เป็นสารมลพิษที่เด่น ( Leung et al . , 2012 และคุโรคาวะ et al . , 2013 ) การเผาไหม้ชีวมวล ,หลักจากการใช้ที่ดินยังเป็นผู้สนับสนุนหลักของละอองลอย และก๊าซเรือนกระจกในภูมิภาค ( น์ราต แอนเดรีย และ merlet , 2001 , vadrevu et al . , 2013 และซือ et al . , 2013 ) นอกจากนี้ การเติบโตอย่างรวดเร็วจำนวนของยานพาหนะในพื้นที่ได้เร่งการปล่อยมลพิษอากาศแวดล้อมอื่นๆ เช่น ไนโตรเจนไดออกไซด์ ( NO2 ) และโอโซน ( O3 ) ( Leung et al . , 2012 ) ผลมลภาวะทางอากาศในระดับหลายเมืองในภูมิภาคเอเชียเป็นอย่างดี แนวทางขององค์การอนามัยโลกข้างต้นค่า ส่งผลให้โรคหอบหืดและภูมิแพ้ที่เกี่ยวข้องกับปัญหาสุขภาพ ( Atkinson et al . , 2012 ) มันเป็นที่รู้จักดี มลภาวะทางอากาศที่ไม่เพียงเป็นปัญหาท้องถิ่น แต่ข้ามเขตแดนปัญหาที่ต้องการความร่วมมือในระดับภูมิภาค ตัวอย่างเช่น ล่าสุดเผาชีวมวลตอนมิถุนายน 2013 ในเรียวจังหวัดอินโดนีเซีย ซึ่งทุกประเทศเพื่อนบ้านในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ลม ได้แก่ มาเลเซีย สิงคโปร์ บรูไน และภาคใต้ ( vadrevu et al . , 2010 ) มลพิษที่ไม่เพียง แต่เกิดปัญหาการมองเห็นในประเทศที่แตกต่างกัน แต่ยังสุขภาพและความกังวลของสภาพอากาศ จากเอเชียตะวันออกเฉียงใต้สเปรย์สามารถยกระดับจากกลางละติจูดคลื่นไซโคลนและบางครั้งสามารถเดินทางระยะทางไกล อาจมีผลต่อสภาพภูมิอากาศและสภาพอากาศ . เมื่อเร็วๆ นี้ โดยเฉพาะผลกระทบต่อสภาพภูมิอากาศ Wang et al . ( 2014 ) ได้แสดงมลพิษเอเชีย invigorates Cyclones ข้ามฤดูหนาวแปซิฟิกตะวันตกเฉียงเหนือเพิ่มขึ้น 7% และการตกตะกอนโดยสุทธิเมฆ radiative บังคับโดย 10 W m − 2 ที่ด้านบนของบรรยากาศ และ 1.7 W m − 2 ที่พื้นผิวของโลก สำคัญอีกแง่มุมเกี่ยวกับก๊าซเรือนกระจก และ slcp ในภูมิภาคเอเชียจะต้องถูกต้องและรายงานสินค้าคงเหลือ ( โมโตะ , 2003 และโอฮาร่า et al . , 2007 ) ระบบวัดต่างๆที่อยู่ในสถานที่ในภูมิภาครวมทั้งตามพื้นดิน , ดาวเทียม , อากาศ ฯลฯ แต่ไม่กี่เหล่านี้ปฏิบัติอย่างแท้จริงไม่มีระบบสามารถให้ข้อมูลที่จำเป็นทั้งหมดและที่อยู่คุณภาพอากาศและภูมิอากาศผลกระทบของก๊าซเรือนกระจก , การศึกษาหลายแห่ง สรุปว่าต้องบูรณาการทั้งจากบนลงล่าง และจากล่างขึ้นบน รวมทั้งแนวทางการสร้างแบบจำลอง ( มาร์ติน et al . , 2003 ; Kim et al . , 2010 ) .

เพื่อแก้ไขปัญหาข้างต้น นานาชาติ การประชุมเชิงปฏิบัติการ เรื่อง สินค้าคงคลัง