Research on trait gratitude suggest

Research on trait gratitude suggests that grateful
people tend to exhibit positive states and outcomes
(McCullough, Emmons, & Tsang, 2002; Watkins,
2004). Compared with less grateful people, grateful
people report experiencing more life satisfaction,
optimism, vitality, and less depression and envy.
Grateful individuals also endorse high levels of agreeableness,
extraversion, openness, and low levels of
neuroticism (McCullough et al., 2002). Other research
on adults (Overwalle, Mervielde, & DeSchyter, 1995;
Watkins, Woodward, Stone, & Kolts, 2003) has also
shown that grateful people tend to experience greater
positive emotions, such as more frequent contentment,
happiness, and hope, as well as fewer negative emotions.
Until the past few years, research on gratitude
and well-being has mostly been conducted on adult
populations. However, research on gratitude in youth
is now beginning to accumulate. In the first published
study examining gratitude correlates in early adolescents,
positive relations were found between gratitude
and PA, pride, hope, inspiration, forgiveness, excitement,
global and domain specific life satisfaction
(e.g., satisfaction with family), optimism, social support,
and prosocial behavior. Gratitude also demonstrated
a negative relation with physical symptoms
(Froh et al., 2009a). These findings suggest that
gratitude has similar relations with physical, emotional,
and social health in adolescents compared to
adults. Knowing if gratitude interventions will be as
effective for children and adolescents as they are for
adults might require consideration of developmental
issues.
Gratitude is context dependent: developmental
considerations
Although gratitude has demonstrated relations with
well-being in youth similar to adults (Froh et al., 2008,
2009a; Park & Peterson, 2006), developmental differences,
especially cognitive developmental differences,
should give us pause when tempted to extrapolate
adult findings to youth. Gratitude is a cognitively
complex emotion with specific social-cognitive determinants
(intent of and cost to the benefactor and
benefit for the beneficiary) necessary for its experience.
It likely emerges between 7 and 10 years of age because
it becomes more uniquely tied to its antecedent causal
thoughts as children age. To illustrate, after reading a
vignette describing a new student in school picked to
join the baseball team by the captain, 5 and 6 year olds
were equally likely to give the captain a gift for their
actions regardless of whether it was a kind gesture
(intentional) or team rule (unintentional). But 10 and
11 year olds were more likely to give the captain a
gift only if they were intentionally selected. For 5 and
6 year olds, gratitude did not mediate the relation
between the captain’s behavioral motives and whether
they gave a gift, but it did for 10 and 11 year olds.
Thus, gratitude better explains the relation between
perceiving another person’s behavior as intentional
and direct reciprocity as children age (Graham, 1988).
Furthermore, as children become less egocentric and
enter early adolescence, the ability to empathize
strengthens (Saarni, 1999). This ability may be the
strongest developmental catalyst of gratitude, as it
enables the social-cognitive determinants needed to
appreciate and reciprocate the conditions of benefitgiving
situations (McCullough, Kilpatrick, Emmons,
& Larson, 2001). Therefore, it is only after a child sees
others’ behaviors as intentional, becomes more othercentered,
and develops empathy, will she likely benefit
from gratitude interventions.
Because many social and cognitive factors likely
play a role in gratitude development, it seems probable
that parents, teachers, caregivers, and peers facilitate
children’s emotional competency by providing exposure
to social contexts and activities that embed
psychological insight about social experiences. To
illustrate, a laboratory investigation looking at politeness
routines for ‘hi,’ ‘good-bye,’ and ‘thanks’ was
conducted with 22 boys and girls 2 to 5 years old and
their parents. At the end of a parent–child play session,
an assistant entered the playroom with a gift for the
child for participating in the study to elicit politeness
routines from the children. Parental prompting led
86% of the children to express gratitude, but with no
prompting expressing gratitude became the least frequent
politeness routine: only 7% of children spontaneously
expressed gratitude (Greif & Gleason, 1980).
It seems that gratitude might be more naturally
occurring in adults compared with children. Children,
therefore, could likely benefit from structured activities
aimed at enhancing gratitude

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิจัยความกตัญญูติดขอบคุณที่แนะนำคนที่มีแนวโน้มแสดงอเมริกาบวกและผลที่ได้(McCullough, Emmons และ Tsang, 2002 เอมส์มิชชั้น2004) เปรียบเทียบกับคนน้อยขอบคุณ ขอบคุณผู้รายงานพบเพิ่มเติมชีวิตความพึงพอใจมองในแง่ดี พลัง และน้อยกว่าโรคซึมเศร้า แล้ว envyขอบคุณบุคคลยังรับรอง agreeableness ระดับสูงextraversion อย่างยิ่ง และระดับต่ำneuroticism (McCullough et al., 2002) วิจัยอื่น ๆในผู้ใหญ่ (Overwalle, Mervielde, & DeSchyter, 1995เอมส์มิชชั้น วูดวาร์ด หิน & Kolts, 2003) มีแสดงว่า คนกตัญญูมักจะ พบมากขึ้นอารมณ์บวก เช่นคาราโอเกะบ่อยกว่าความ สุข และความหวัง ตลอดจนอารมณ์ติดลบน้อยลงจนกระทั่งไม่กี่ปีที่ผ่านมา วิจัยเกี่ยวกับความกตัญญูและส่วนใหญ่การดำเนินสุขภาพในผู้ใหญ่ประชากร อย่างไรก็ตาม วิจัยเกี่ยวกับความกตัญญูในเยาวชนตอนนี้เริ่มจะสะสม ในครั้งแรกที่เผยแพร่ตรวจสอบสัมพันธ์กับความกตัญญูในช่วงวัยรุ่น การศึกษาพบความสัมพันธ์ทางบวกระหว่างความกตัญญูPA ความภาคภูมิใจ ความหวัง แรงบันดาลใจ อภัยโทษ ตื่นเต้น และสากล และความพึงพอใจชีวิตเฉพาะโดเมน(เช่น ความพึงพอใจกับครอบครัว), มองในแง่ดี การสนับสนุนทางสังคมและพฤติกรรม prosocial นอกจากนี้ยัง มีแสดงความกตัญญูความสัมพันธ์ทางลบกับอาการทางกายภาพ(Froh et al., 2009a) ผลการวิจัยเหล่านี้แนะนำที่ความกตัญญูมีความสัมพันธ์คล้ายกับทางกายภาพ อารมณ์สุขภาพทางสังคมในวัยรุ่นเปรียบเทียบกับผู้ใหญ่ รู้รักษาความกตัญญูจะเป็นมีประสิทธิภาพสำหรับเด็กและวัยรุ่น มีการผู้ใหญ่อาจต้องพิจารณาพัฒนาปัญหาความกตัญญูคือ ขึ้นอยู่กับบริบท: พัฒนาข้อควรพิจารณาแม้ว่าความกตัญญูได้แสดงให้เห็นว่าความสัมพันธ์กับสุขภาพในเยาวชนกับผู้ใหญ่ (Froh et al., 20082009a ปาร์คแอนด์ Peterson, 2006), ความแตกต่างพัฒนารับรู้โดยเฉพาะอย่างยิ่งพัฒนาความแตกต่างควรให้หยุดชั่วคราวในการล่อลวงการ extrapolateพบผู้ใหญ่เพื่อเยาวชน ความกตัญญูคือการ cognitivelyอารมณ์ซับซ้อนกับดีเทอร์มิแนนต์เฉพาะสังคมรับรู้(ปรับค่าของ และค่าใช้จ่ายกตัญญู และประโยชน์ของการรับผลประโยชน์) ที่ความจำเป็นสำหรับประสบการณ์มันมีแนวโน้มขึ้นระหว่าง 7 และ 10 ปีเนื่องจากมันจะเกี่ยวพันกับเป็น antecedent สาเหตุมากขึ้นโดยเฉพาะความคิดเป็นเด็ก การแสดง หลังจากอ่านอธิบายรับนักเรียนใหม่ในโรงเรียนมากเข้าร่วมทีมเบสบอล โดยกัปตัน 5 และ 6 ปี oldsได้เท่า ๆ กันน่าจะให้เป็นของขวัญสำหรับกัปตันของพวกเขาการดำเนินการไม่ว่ามันเป็นรูปแบบที่ดี(ตก) หรือกฎทีม (ตั้งใจ) แต่ 10 และอายุ 11 ปีมีแนวโน้มที่จะให้กัปตันเป็นของขวัญเมื่อพวกเขาได้ตั้งใจเลือก สำหรับ 5 และเด็กอายุ 6 ปี ความกตัญญูก็ไม่บรรเทาความสัมพันธ์ระหว่างเป็นกัปตันไม่สนคำครหาพฤติกรรมและเขาให้ของขวัญ แต่มัน 10 และอายุ 11 ปีดังนั้น ความกตัญญูดีกว่าอธิบายความสัมพันธ์ระหว่างลักษณะการทำงานของบุคคลอื่นเป็นมิ perceivingและตรง reciprocity เป็นเด็ก (เกรแฮม 1988)นอกจากนี้ เป็นเด็กเป็น egocentric น้อย และระบุวัยรุ่นตอนต้น ความสามารถในการซึมเพิ่มความแข็งแกร่ง (Saarni, 1999) ความสามารถนี้อาจจะเศษพัฒนาแข็งแกร่งของความกตัญญู เหมือนดีเทอร์มิแนนต์สังคมรับรู้เพื่อช่วยให้ชื่นชม และสนองเงื่อนไขของ benefitgivingสถานการณ์ (McCullough คิลแพทริคมา Emmonsและ Larson, 2001) จึง มันเป็นเท่านั้นหลังจากที่เด็กเห็นพฤติกรรมของคนอื่นเป็นมิ กลายเป็น othercentered เพิ่มเติมและพัฒนาเอาใจใส่ จะประโยชน์น่าเธอจากการแทรกแซงความกตัญญูเนื่องจากหลายสังคม และรับรู้ปัจจัยที่มีแนวโน้มบทบาทในการพัฒนาความกตัญญู ดูเหมือนว่าน่าเป็นว่า พ่อแม่ ครู เรื้อรัง และเพื่อนช่วยความสามารถทางอารมณ์ของเด็ก โดยการให้แสงบริบททางสังคมและกิจกรรมที่ฝังเข้าใจจิตวิทยาเกี่ยวกับประสบการณ์ทางสังคม ถึงแสดง การตรวจสอบห้องปฏิบัติการที่ politenessคำสั่งสำหรับ 'สวัสดี' 'ลา' 'ขอบคุณ' ไม่ดำเนินการกับเด็กชายและเด็กหญิงอายุ 2 5 ปี 22 และพ่อแม่ ในตอนท้ายของช่วงการเล่นของแม่ – ลูกผู้ช่วยป้อนเด็ก ด้วยของขวัญเด็กสำหรับการมีส่วนร่วมในการศึกษาเพื่อให้ได้รับ politenessคำสั่งจากเด็ก เพื่อให้ผู้ปกครองนำ86% ของเด็กที่จะทรง แต่ ที่ไม่มีแสดงกล่องโต้ตอบการแสดงความกตัญญูเป็น ประจำอย่างน้อยชุดคำสั่ง politeness: เพียง 7% ของเด็กธรรมชาติแสดงความกตัญญู (Greif & Gleason, 1980)ดูเหมือนว่า ความกตัญญูอาจจะมากขึ้นตามธรรมชาติเกิดขึ้นในผู้ใหญ่เมื่อเทียบกับเด็ก เด็กดังนั้น ไม่อาจรับประโยชน์จากกิจกรรมโครงสร้างมุ่งเสริมสร้างความกตัญญู

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวิจัยแสดงให้เห็นว่าลักษณะความกตัญญูกตัญญู
ผู้คนมีแนวโน้มที่จะแสดงสถานะเป็นบวก และผล
( ไทสันค้นหา& , , ซาง , 2002 ; วัต
, 2004 ) เมื่อเทียบกับขอบคุณน้อย ขอบคุณ
คนรายงานประสบชีวิตมากขึ้นความพึงพอใจ
มองในแง่ดี , พลัง , และอาการซึมเศร้าน้อยลงและอิจฉา
ขอบคุณบุคคลยังสนับสนุนระดับสูงของความน่าดึงดูด
2 , ผดุงและระดับต่ำของ
ทางสถิติ ( ไทสัน et al . , 2002 )
งานวิจัยอื่น ๆ ในผู้ใหญ่ ( overwalle mervielde & , , deschyter , 1995 ;
วัตกิ้นส์ วาร์ด , หิน , & kolts , 2003 ) นอกจากนี้ยังพบว่า ผู้คนมักจะขอบคุณ

ประสบการณ์มากกว่าอารมณ์ทางบวก เช่น เพิ่มเติม บ่อย ๆความพอใจ
ความสุขและความหวัง รวมทั้งน้อยลง
จนอารมณ์เชิงลบ ไม่กี่ปีที่ผ่านมา , งานวิจัยเกี่ยวกับความกตัญญู
และความเป็นอยู่ที่ดีได้ถูกดำเนินการส่วนใหญ่ในประชากรผู้ใหญ่

อย่างไรก็ตาม งานวิจัยเกี่ยวกับความกตัญญูในเยาวชน
ตอนนี้เริ่มสะสม ในการตีพิมพ์ครั้งแรก
ศึกษาการตรวจสอบจากความสัมพันธ์ในวัยรุ่นตอนต้น ความสัมพันธ์เชิงบวกที่พบระหว่างความกตัญญู

และ PA , ความภาคภูมิใจ , ความหวัง , แรงบันดาลใจ , การให้อภัย , ตื่นเต้น ,
ทั่วโลกโดเมนและความพึงพอใจในชีวิตโดยเฉพาะ
( เช่นความพึงพอใจในครอบครัว การมองโลกในแง่ดี การสนับสนุนทางสังคม และพฤติกรรม prosocial
. ขอบคุณที่ยังแสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์เชิงลบ กับอาการทางกาย

( froh et al . , 2009a ) ผลการวิจัยนี้ชี้ให้เห็นว่า
ขอบคุณมีความสัมพันธ์ใกล้เคียงกับร่างกาย อารมณ์ และสุขภาพทางสังคมในวัยรุ่น

เมื่อเทียบกับผู้ใหญ่ ไม่ทราบว่าถ้าจะ
ขอบคุณการแทรกแซงที่มีประสิทธิภาพสำหรับเด็กและวัยรุ่นเป็นพวกเขาเป็นผู้ใหญ่ อาจจะต้องพิจารณาประเด็น
?
.
ความกตัญญูเป็นบริบทขึ้นอยู่กับการพิจารณา

: แม้ว่าความกตัญญูได้แสดงให้เห็นความสัมพันธ์กับเยาวชน
ความเป็นอยู่ในคล้ายกับผู้ใหญ่ ( froh et al . , 2008 ,
2009a ; สวนสาธารณะ& Peterson , 2006 ) , ความแตกต่างด้านพัฒนาการ
โดยเฉพาะการรับรู้ความแตกต่าง
ควรจะให้เราหยุดเมื่ออยากคาดการณ์
พบผู้ใหญ่เพื่อเยาวชน ความกตัญญูคือการประมวลผลที่ซับซ้อนโดยเฉพาะสังคมรับรู้อารมณ์

( เจตนาและปัจจัยต้นทุนและผลประโยชน์สำหรับผู้มีพระคุณ
beneficiary ) ที่จำเป็นสำหรับประสบการณ์ .
มันอาจปรากฏระหว่าง 7 และ 10 ขวบ เพราะมันกลายเป็นเอกลักษณ์ที่เชื่อมโยงกับ

ความคิดของมันมาก่อนสาเหตุตามอายุเด็กเพื่อแสดงหลังจากอ่าน
VIGNETTE อธิบายเป็นนักเรียนใหม่ในโรงเรียน เลือก

เข้าร่วมทีมเบสบอลโดยกัปตัน , 5 และ 6 ขวบ
น่าจะเท่าๆ กัน เพื่อให้ผู้กองของขวัญสำหรับการกระทำของพวกเขา
ไม่ว่าจะเป็นชนิดท่าทาง
( เจตนา ) หรือกฎของทีม ( เผลอ ) แต่ 10
11 ปีมีแนวโน้มที่จะให้กัปตันเป็น
ของขวัญเท่านั้น ถ้าพวกเขาจงใจเลือก สำหรับ 5
6 ขวบ ความกตัญญูไม่ได้ไกล่เกลี่ยความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมของกัปตัน

แรงจูงใจและไม่ว่าพวกเขาให้เป็นของขวัญ แต่มันสำหรับ 10 ปี 11 .
ดังนั้นความกตัญญูที่ดีอธิบาย ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้พฤติกรรมของบุคคลอื่น

ตามที่ตั้งใจและแลกเปลี่ยนโดยตรง ( เป็นเด็กอายุ เกรแฮม , 1988 ) .
นอกจากนี้เป็นเด็กกลายเป็นเห็นแก่ตัวน้อยลงและ
ระบุวัยรุ่นตอนต้น , ความสามารถในการเข้าใจ
2 ( saarni , 1999 ) ความสามารถนี้อาจจะแข็งแกร่งที่สุดการพัฒนาตัวเร่งปฏิกิริยาของความกตัญญู

ตามที่มันช่วยให้สังคมรับรู้ปัจจัยจำเป็น

ชื่นชมและตอบสนองเงื่อนไขของสถานการณ์ benefitgiving
( ไทสันคิลค้นหา , , ,
& Larson , 2001 ) ดังนั้นมันเป็นเพียงหลังจากที่เด็กเห็น
พฤติกรรมของคนอื่นโดยเจตนา กลายเป็น othercentered
และพัฒนา , เอาใจใส่ , เธอจะได้รับประโยชน์มากจากความกตัญญู

คล้อย สังคม และสติปัญญา เพราะหลายปัจจัยที่อาจ
มีบทบาทในการพัฒนาความกตัญญู ดูเหมือนว่าน่าจะเป็น
ที่พ่อแม่ ครู ญาติ และเพื่อน ช่วย
ความสามารถ อารมณ์ของเด็ก โดยการให้แสง
บริบททางสังคมและกิจกรรมที่ฝังลึกเกี่ยวกับประสบการณ์
ทางจิตวิทยาสังคม

แสดงปฏิบัติการสืบสวนดูสุภาพ
ตามปกติ ' สวัสดี ' ' ลาก่อน ' และ ' ขอบคุณ '
1 22 เด็กชายและเด็กหญิง 5 ขวบ
พ่อแม่ ในตอนท้ายของผู้ปกครองและเด็กเล่นเซสชัน
ผู้ช่วยเข้ามาเล่นกับของขวัญสำหรับ
สำหรับเด็กที่เข้าร่วมในการศึกษาพัฒนามารยาท
ตามปกติจากเด็ก ผู้ปกครองแจ้ง LED
86 % ของเด็กที่จะแสดงความกตัญญู แต่ไม่มี
แจ้งแสดงความขอบคุณเป็นน้อยที่สุด
สุภาพตามปกติ เพียง 7 % ของเด็กเป็นธรรมชาติ
แสดงความกตัญญู ( กรีฟ&กลีสัน , 1980 ) .
ดูเหมือนว่าจะเป็นธรรมชาติมากขึ้น
ความกตัญญูที่เกิดขึ้นในผู้ใหญ่เมื่อเทียบกับเด็ก เด็ก
จึงอาจได้รับประโยชน์จากโครงสร้างกิจกรรม
จุดมุ่งหมายเพื่อเสริมสร้างความกตัญญู