อันนา : พี่ไม่จำเป็นต้องปกป้องฉัน ฉ

อันนา : พี่ไม่จำเป็นต้องปกป้องฉัน ฉันไม่ได้กลัว
โปรดอย่าปฏิเสธฉันเลย
เลิกปิดใจดีกว่า
ไม่ต้องถอยทำหมางเมินและห่างเหินเย็นชา
ก็เป็นครั้งแรกที่รอมาเนิ่นนาน
ที่ฉันเริ่มจะเข้าใจ
เป็นครั้งแรกที่รอมาเนิ่นนาน
ขอให้เราร่วมกันแก้ไข
เราจะมุ่งหน้าลงเขานี้ไปด้วยกัน
ไม่ต้องหวั่นหวาดกลัวเช่นนี้
นี่เป็นครั้งแรกที่รอมาเนิ่นนาน
ฉันขอเคียงข้างพี่

เอลซ่า : อันนา โปรดกลับคืนไปเจอะสิ่งดีๆ
ชื่นชมแสงตะวันและเปิดประตูเต็มที่

อันนา : ใช่ แต่...

เอลซ่า : พี่รู้ ที่น้องคิด แต่ปล่อยพี่ไว้
ถึงแม้อ้างว้างแต่เป็นได้ดังหัวใจ
จงหนีให้ห่าง จะรอดพ้นจากปวงภัย

อันนา : มันไม่เป็นอย่างนั้น
เอลซ่า : อะไรไม่เป็นอย่างนั้น
อันนา : ฉันคิดว่าพี่ยังไม่ได้รู้
เอลซ่า : เรื่องที่พี่ไม่รู้
อันนา : อเรนเดล ปก คลุมเต็มไปด้วยหิมะ
อะไรนะ?
อันนา : พี่ทำให้เกิดฤดูหนาวตลอดกาล...กับทุกที่
เอลซ่า : ทุกที่เลยเหรอ
อันนา : แต่ไม่เป็นไร พี่ก็แค่ละลายมัน
เอลซ่า : ไม่ ทำไม่ได้ ไม่รู้ทำยังไงอ่ะ
อันนา : พี่ทำได้ ฉันรู้พี่ทำได้
อันนา : เอลซ่า :
นี่เป็นครั้งแรกที่รอมาเนิ่นนาน
โอ เราช่างงมงาย ไม่อาจวิ่งหนี
พี่ไม่ต้องเกรงกลัวใดๆ
ภายในใจลมพายุแรงกล้าเต็มที
เราจะแก้ปัญหาให้พ้นผ่าน
จะหยุดคำสาปอย่างไร
ให้หิมะละลายสิ้นไป
โอ อานนาพอเสียที มันยิ่งเลวร้าย
ไม่ต้องกลัว
มันอันตราย
ตะวันจะคืนแสงฉาย รีบหนีให้ไกล
เราจะร่วมเผชิญไปด้วยกัน
อย่า
เราจะช่วยกันเปลี่ยนความหนาวนั้น
อย่า
แล้วทุกๆ อย่างต้องดีดังใจ 

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อันนา: พี่ไม่จำเป็นต้องปกป้องฉัน : อันนา : ใช่ แต่ ... เอลซ่า: พี่รู้ที่น้องคิด จะรอดพ้นจากปวงภัยอันนา: มันไม่เป็นอย่างนั้นเอลซ่า: อะไรไม่เป็นอย่างนั้นอันนา: ฉันคิดว่าพี่ยังไม่ได้รู้เอลซ่า: เรื่องที่พี่ไม่รู้อันนา: อเรนเดลปก คลุมเต็มไปด้วยหิมะ? อะไรนะอันนา: : ทุกที่เลยเหรออันนา: แต่ไม่เป็นไรพี่ก็แค่ละลายมันเอลซ่า: ไม่ทำไม่ได้ไม่รู้ทำยังไงอ่ะอันนา: พี่ทำได้ฉันรู้พี่ทำได้อันนา: เอลซ่า: นี่เป็นครั้งแรก ที่รอมาเนิ่นนานโอเราช่างงมงาย อานนาพอเสียที อย่างต้องดีดังใจ 

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อันนา : พี่ไม่จำเป็นต้องปกป้องฉันฉันไม่ได้กลัวโปรดอย่าปฏิเสธฉันเลย




เลิกปิดใจดีกว่าไม่ต้องถอยทำหมางเมินและห่างเหินเย็นชาก็เป็นครั้งแรกที่รอมาเนิ่นนานที่ฉันเริ่มจะเข้าใจ

เป็นครั้งแรกที่รอมาเนิ่นนานเราจะมุ่งหน้าลงเขานี้ไปด้วยกันขอให้เราร่วมกันแก้ไข





ไม่ต้องหวั่นหวาดกลัวเช่นนี้นี่เป็นครั้งแรกที่รอมาเนิ่นนานฉันขอเคียงข้างพี่เอลซ่าอันนาโปรดกลับคืนไปเจอะสิ่งดีๆชื่นชมแสงตะวันและเปิดประตูเต็มที่


:อันนา : ใช่ A . . . . . . .

เอลซ่า : พี่รู้ที่น้องคิดแต่ปล่อยพี่ไว้

จงหนีให้ห่างถึงแม้อ้างว้างแต่เป็นได้ดังหัวใจจะรอดพ้นจากปวงภัย

อันนา : มันไม่เป็นอย่างนั้น
เอลซ่า : อะไรไม่เป็นอย่างนั้น
อันนา :ฉันคิดว่าพี่ยังไม่ได้รู้
เอลซ่า : เรื่องที่พี่ไม่รู้
อันนา : อเรนเดลปกคลุมเต็มไปด้วยหิมะ
อะไรนะ ?
อันนา : พี่ทำให้เกิดฤดูหนาวตลอดกาล . . . . . . . กับทุกที่
เอลซ่า : ทุกที่เลยเหรออันนาแต่ไม่เป็นไรพี่ก็แค่ละลายมัน

:เอลซ่า : ไม่ทำไม่ได้ไม่รู้ทำยังไงอ่ะ
อันนา : พี่ทำได้ฉันรู้พี่ทำได้
: :

อันนาเอลซ่านี่เป็นครั้งแรกที่รอมาเนิ่นนานโอเราช่างงมงายไม่อาจวิ่งหนี


พี่ไม่ต้องเกรงกลัวใดๆภายในใจลมพายุแรงกล้าเต็มทีเราจะแก้ปัญหาให้พ้นผ่าน


จะหยุดคำสาปอย่างไรให้หิมะละลายสิ้นไปโออานนาพอเสียทีมันยิ่งเลวร้าย


ไม่ต้องกลัวมันอันตรายตะวันจะคืนแสงฉายรีบหนีให้ไกล


เราจะร่วมเผชิญไปด้วยกันอย่าเราจะช่วยกันเปลี่ยนความหนาวนั้น

แล้วทุกๆอย่างต้องดีดังใจแบบอย่า