By the 1830s, commercial logging ha

By the 1830s, commercial logging had begun in the Canadian portions of
the basin. By the 1860s, the timber industry had started a logging boom in
Michigan, Wisconsin, and Minnesota. The vast virgin forests of the upper basin
fueled the growth of Chicago, Detroit, Milwaukee, Minneapolis, and St. Paul.
White pines in these forests could reach 200 feet in height and each produce
6000 board feet of lumber. Trees could be cut down in winter and floated to
river mouths on the snowmelt each spring. The cleared land allowed runoff to
reach streams without obstruction. Virtually all harvestable timber had been
cleared from the basin by the early 1900s.
As the cities grew, manufacturing became an increasingly important economic
force in the basin. The iron and steel manufacturing industry grew up
on the shores of the Great Lakes. Iron ore from Minnesota, limestone from
quarries throughout the basin, and coal from the nearby Appalachian plateau
were easily moved by barge to large, integrated steel making facilities. This
industry is still active on the south shore of Lake Michigan, at Sault St. Marie,
Detroit, on the south shore of Lake Erie, in Hamilton, and Nanticoke. The
sulfite paper making process was invented along the Welland Canal and the
industry took hold throughout the basin, and is especially concentrated along
Wisconsin’s Fox River. Significant concentrations of the chemical manufacturing
industry are located along the Niagara River, the St. Clair River, and near
Michigan’s Saginaw Bay.
In 1950, the region’s population had reached some 28 million. Yet even in
the early 1950s, it became clear the freshwater ecosystem was not inexhaustible.
The basin fishery, once one of the world’s largest, collapsed. Within fifteen
years bulldozers were needed to remove dead fish from Chicago’s beaches. The
Cuyahoga River burned for three days. Lake Erie was unfit for human contact.
After almost half a century of focused work to restore the basin’s fishery, it
remains fragile – largely supported by hatchery-reared fish. After nearly thirtyyears
of pollution control – the world’s toughest regulations and largest
expenditure of public funds for pollution control – the most noticeable
problems are gone. Rivers no longer burn. Most waters are safe for swimming
most of the time. Yet problems remain. Fish still contain toxic chemicals – most
states advise pregnant women to limit their consumption. The levels of some
pollutants are again on the rise.
What have the lakes taught us about how human populations should
govern themselves? What missteps have we taken in our relationship with this
freshwater ecosystem and how might we avoid similar missteps in the future?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โดย 1830s สู่เชิงพาณิชย์ได้เริ่มในส่วนของแคนาดาอ่างล้างหน้า โดย 1860s อุตสาหกรรมไม้ได้เริ่มต้นการบันทึกเสียงในมิชิแกน วิสคอนซิน และมินเนโซต้า ป่าบริสุทธิ์กว้างใหญ่ของอ่างล้างหน้าด้านบนเป็นเชื้อเพลิงการเจริญเติบโตของชิคาโก ดีทรอยต์ มิลวอกี มิ และ St. Paulไพน์ไวท์ในป่าเหล่านี้สามารถเข้าถึง 200 ฟุตในความสูงและการผลิตแต่ละฟุตบอร์ด 6000 ของไม้ ต้นไม้สามารถตัดลงในฤดูหนาว และลอยไปปากแม่น้ำใน snowmelt แต่ละฤดูใบไม้ผลิ ใช้ได้กับแผ่นดินแล้วถึงกระแสโดยไม่อุดตัน ไม้ harvestable แทบทั้งหมดได้ลบออกจากอ่าง โดยภาพกลายต้นเป็นเมืองเติบโต ผลิตกลายเป็น มากขึ้นมีความสำคัญทางเศรษฐกิจบังคับในลุ่มน้ำ เหล็กและเหล็กกล้าอุตสาหกรรมการผลิตเติบโตขึ้นบนชายฝั่งของทะเลสาบใหญ่ แร่ เหล็กจากมินเนโซต้า หินปูนจากquarries อ่าง และถ่านหินจากราบสูง Appalachian ในบริเวณใกล้เคียงก็ได้ย้าย โดยเรือเหล็กขนาดใหญ่ รวมที่พัก นี้อุตสาหกรรมจะยังคงทำงานบนฝั่งใต้ของทะเลสาบมิชิแกน ที่ซอลท์เซนแมรีเซนต์ดีทรอยต์ บนฝั่งใต้ของทะเลสาบอิรี ฮามิลตัน และ Nanticoke ที่คิดค้นตามแนวคลอง Welland ซัลไฟต์กระดาษทำการและอุตสาหกรรมเอาค้างตลอดลุ่มน้ำ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งการเข้มข้นพร้อมแม่น้ำจิ้งจอกของวิสคอนซิน ความเข้มข้นที่สำคัญของการผลิตสารเคมีตั้งอยู่ริมแม่น้ำไนแองการา แม่น้ำเซนต์แคลร์ อุตสาหกรรม และใกล้อ่าวของมิชิแกนฮิสทอในปี 1950 ประชากรในภูมิภาคนี้มีถึง 28 ล้านบาง แต่แม้กระทั่งในช่วงต้นทศวรรษ 1950 มันเป็นระบบนิเวศน้ำจืดไม่ใช่แหล่งชัดเจนประมงที่อ่าง เมื่อโลกของที่ใหญ่ที่สุด ยุบ ภายใน fifteenปีรถปราบดินก็ต้องเอาปลาที่ตายจากชายหาดของชิคาโก ที่แม่น้ำ Cuyahoga เขียนสามวัน ทะเลสาบอิรีถูกไม่เหมาะสำหรับมนุษย์หลังจากเกือบครึ่งศตวรรษของงานมุ่งเน้นการคืนค่าของอ่างประมง มันยังคงเปราะบาง – ส่วนใหญ่สนับสนุน โดยผลิตภัณฑ์โรงเพาะปลา หลังจากเกือบ thirtyyearsควบคุมมลพิษ – ระเบียบยากที่สุดในโลก และใหญ่ที่สุดรายจ่ายของกองทุนสาธารณะสำหรับการควบคุมมลพิษ – เห็นได้ชัดที่สุดปัญหาจะหายไป แม่น้ำเขียนไม่ น้ำส่วนใหญ่มีความปลอดภัยสำหรับการว่ายน้ำส่วนใหญ่แล้ว แต่ ปัญหายังคงอยู่ ปลายังประกอบด้วยสารเคมีเป็นพิษ – มากที่สุดอเมริกาแนะนำให้หญิงตั้งครรภ์เพื่อจำกัดปริมาณการใช้ของพวกเขา ระดับของสารมลพิษจะที่ขึ้นอีกครั้งอะไรโกลาสอนเราเกี่ยวกับประชากรมนุษย์ว่าควรควบคุมตัวเองหรือไม่ เราได้ความสัมพันธ์ของเรากับนี้ missteps อะไรระบบนิเวศน้ำจืด และไรอาจเราหลีกเลี่ยงการ missteps คล้ายกันในอนาคต

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยยุค 1830
การเข้าสู่ระบบในเชิงพาณิชย์ได้เริ่มในส่วนของแคนาดาอ่าง โดยยุค 1860
อุตสาหกรรมป่าไม้ได้เริ่มต้นความเจริญเข้าสู่ระบบในมิชิแกนวิสคอนซินและมินนิโซตา ป่าบริสุทธิ์ใหญ่ของลุ่มน้ำตอนบนเชื้อเพลิงการเจริญเติบโตของชิคาโกดีทรอยต์, มิลวอกี, มินนิอาและเซนต์ปอล. ต้นสนสีขาวในป่าเหล่านี้จะไปถึง 200 ฟุตสูงและแต่ละผลิต6000 บอร์ดฟุตของไม้ ต้นไม้จะถูกตัดลงในฤดูหนาวและลอยไปยังปากแม่น้ำในแต่ละฤดูใบไม้ผลิรังสรรค์ ที่ดินเคลียร์ได้รับอนุญาตให้ไหลบ่าไปถึงลำธารโดยไม่ต้องมีการอุดตัน แทบไม้เก็บเกี่ยวทุกคนจะได้รับการล้างออกจากอ่างโดยช่วงต้นทศวรรษ 1900 ที่. ในฐานะที่เป็นเมืองขึ้นการผลิตกลายเป็นเศรษฐกิจที่สำคัญมากขึ้นใช้บังคับอยู่ในอ่าง เหล็กและอุตสาหกรรมการผลิตเหล็กเติบโตขึ้นมาบนชายฝั่งของ Great Lakes แร่เหล็กจาก Minnesota, หินปูนจากเหมืองตลอดลุ่มน้ำและถ่านหินจากแนวราบใกล้เคียงที่ถูกย้ายได้อย่างง่ายดายโดยเรือขนาดใหญ่เหล็กแบบบูรณาการการทำสิ่งอำนวยความสะดวก นี้อุตสาหกรรมยังคงทำงานอยู่บนชายฝั่งทางตอนใต้ของทะเลสาบมิชิแกนที่ซอลท์เซนต์มารีดีทรอยต์บนชายฝั่งทางตอนใต้ของทะเลสาบอีรีแฮมิลตันและNanticoke ขั้นตอนการทำกระดาษซัลไฟต์เป็นผู้คิดค้นไปตามคลองเวลและอุตสาหกรรมเอาไว้ตลอดทั้งอ่างและมีความเข้มข้นโดยเฉพาะตามรัฐวิสคอนซินฟ็อกซ์ริเวอร์ ความเข้มข้นที่สำคัญของการผลิตสารเคมีอุตสาหกรรมที่ตั้งอยู่ตามแนวแม่น้ำไนแอการาที่เซนต์แคลริเวอร์และใกล้มิชิแกนอว์เบย์. ในปี 1950 ประชากรของภูมิภาคนี้ได้ถึง 28 ล้านบาง แต่แม้จะอยู่ในช่วงต้นทศวรรษ 1950 ก็เป็นที่ชัดเจนระบบนิเวศน้ำจืดที่ไม่รู้จักเหนื่อย. ประมงลุ่มน้ำครั้งหนึ่งของโลกที่ใหญ่ที่สุดทรุดตัวลง ภายในสิบห้าปีควาญเป็นสิ่งที่จำเป็นที่จะเอาปลาตายจากชายหาดชิคาโก แม่น้ำยะโฮเผาเป็นเวลาสามวัน . ทะเลสาบอีรีก็ไม่เหมาะสำหรับการติดต่อกับมนุษย์หลังจากผ่านไปเกือบครึ่งศตวรรษของการทำงานที่มุ่งเน้นในการเรียกคืนการประมงลุ่มน้ำของมันยังคงเปราะบาง- ได้รับการสนับสนุนโดยส่วนใหญ่ปลาที่เลี้ยงในโรงเพาะฟัก- หลังจากเกือบ thirtyyears ของการควบคุมมลพิษ - กฎระเบียบที่ยากที่สุดของโลกและใหญ่ที่สุดในการใช้จ่ายเงินของประชาชนในการควบคุมมลพิษ- เห็นได้ชัดเจนมากที่สุดปัญหาจะหายไป แม่น้ำไม่ได้เผา น้ำส่วนใหญ่มีความปลอดภัยสำหรับการว่ายน้ำมากที่สุดของเวลา แต่ยังคงมีปัญหา ปลายังมีสารเคมีที่เป็นพิษมากที่สุด - รัฐแนะนำให้หญิงตั้งครรภ์ที่จะ จำกัด การบริโภคของพวกเขา ระดับของบางมลพิษเป็นอีกครั้งที่เพิ่มขึ้น. ทะเลสาบมีอะไรที่สอนเราเกี่ยวกับวิธีการของมนุษย์ประชากรควรจะควบคุมตัวเอง? สิ่งที่นับครั้งไม่ถ้วนที่เราดำเนินการในความสัมพันธ์ของเรากับนี้ระบบนิเวศน้ำจืดและวิธีการที่เราจะหลีกเลี่ยงการนับครั้งไม่ถ้วนที่คล้ายกันในอนาคตหรือไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดย 1810 , การเข้าสู่ระบบเชิงพาณิชย์ได้เริ่มในส่วนของแคนาดา
อ่าง โดย 1860s , อุตสาหกรรมไม้เริ่มบูมในการเข้าสู่
มิชิแกนวิสคอนซิน และมินเนโซต้า บริสุทธิ์ผืนป่าของ
ตอนบนเชื้อเพลิงการเจริญเติบโตของชิคาโก , ดีทรอยต์ , มิลวอกี , Minneapolis และ St . Paul .
ไพน์สีขาวในป่าเหล่านี้สามารถเข้าถึง 200 ฟุตในความสูงและแต่ละผลิต
6000 ฟุตของกระดานไม้ ต้นไม้จะถูกตัดลงในฤดูหนาว และลอย

ปากแม่น้ำที่น้ำจากหิมะที่ละลายในฤดูใบไม้ผลิ การล้างที่ดินอนุญาตน้ำท่า

ถึงลำธารโดยไม่อุดตัน ความจริงทั้งหมด ไม้ได้
Harvestable ล้างออกจากอ่าง โดยต้นตอก่อน
เมื่อเมืองขยายตัว การผลิต กลายเป็นแรงทางเศรษฐกิจ
สําคัญมากขึ้นในอ่างอุตสาหกรรมเหล็กและเหล็กกล้าผลิตโต
บนชายฝั่งของทะเลสาบที่ยิ่งใหญ่ แร่เหล็กจาก Minnesota หินปูนจาก
quarries ตลอดลุ่มน้ำ และถ่านหินจาก
แนวที่ราบสูงใกล้เคียงเคลื่อนย้ายได้อย่างง่ายดาย โดยเรือขนาดใหญ่ แบบเหล็กทำเครื่อง . อุตสาหกรรมนี้
ยังใช้งานบนชายฝั่งทางใต้ของทะเลสาบ มิชิแกน ที่ซอลท์ เซนต์ มารี
ดีทรอยต์