Europeans discovered I. aquatica in

Europeans discovered I. aquatica in a variety of places in
the Old World when they first arrived there. The first record
was from the Malabar Coast of India when Rheede
(1692) recorded it as Ballel (Table 1, Appendix 1).
About the same time (1660-1690s) in eastern Indonesia,
Rumphius (1741-1750) called the herb Olus-vagum.
Linnaeus (1753) cited the Rheede name under Convolvulus
reptans, but the epithet cannot be used because
of a typification problem (Merrill 1917, 1939, van Ooststroom
1940, Verdcourt 1963). In spite of that complication,
authors for many years incorrectly used I. reptans
(L.) Poiret and information on the plants will appear under
that name, particularly in older references. Another name
that partly applies to this species is Convolvulus sagittaefolia
Burman f. (1768), but that cannot be used either.
Forsskåll (1775) finally discovered the plants in Yemen
and proposed the name now used, I. aquatica. An oddity
about Forsskåll’s discovery is that he reported the herb
from a desert area where the species presumably is not
native. The horn of Africa and nearby Asia is mostly too

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชาวยุโรปค้นพบ I. Aquatica
ในความหลากหลายของสถานที่ในโลกเก่าเมื่อพวกเขามาถึงครั้งแรกที่นั่น ระเบียนแรกมาจากหูกวางชายฝั่งของประเทศอินเดียเมื่อ Rheede (1692) ที่บันทึกเป็น Ballel (ตารางที่ 1, ภาคผนวก 1). ในเวลาเดียวกัน (1660-1690s) ในภาคตะวันออกของอินโดนีเซียRumphius (1741-1750) เรียกว่าสมุนไพร Olus -vagum. Linnaeus (1753) อ้างชื่อ Rheede ภายใต้ผักบุ้งreptans แต่ฉายาที่ไม่สามารถนำมาใช้เพราะปัญหาtypification (ที่เมอร์ 1917, 1939, รถตู้ Ooststroom 1940 Verdcourt 1963) ทั้งๆที่มีภาวะแทรกซ้อนที่เขียนมานานหลายปีไม่ถูกต้องใช้ I. reptans (L. ) Poiret และข้อมูลเกี่ยวกับพืชจะปรากฏภายใต้ชื่อเฉพาะอย่างยิ่งในการอ้างอิงที่มีอายุมากกว่า อีกชื่อหนึ่งว่าส่วนหนึ่งนำไปใช้กับสายพันธุ์นี้เป็นผักบุ้ง sagittaefolia พม่าฉ (1768) แต่ที่ไม่สามารถนำมาใช้อย่างใดอย่างหนึ่ง. Forsskåll (1775) ที่สุดก็ค้นพบพืชในเยเมนและเสนอชื่อที่ใช้ตอนนี้ฉันAquatica เหตุการณ์ที่แปลกประหลาดเกี่ยวกับการค้นพบForsskållคือว่าเขารายงานสมุนไพรจากพื้นที่ทะเลทรายสายพันธุ์ที่น่าจะไม่ได้เป็นพื้นเมือง ฮอร์นของทวีปแอฟริกาและเอเชียที่ใกล้เคียงเป็นส่วนใหญ่เกินไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชาวยุโรปค้นพบฉันผักบุ้งในความหลากหลายของสถานที่ใน
โลกเก่าเมื่อพวกเขามาถึงที่นี่
บันทึกแรกจากหูกวางชายฝั่งของอินเดียเมื่อ rheede
( 1692 ) บันทึกเป็น ballel ( ตารางที่ 1 ภาคผนวกที่ 1 ) .
เกี่ยวกับเวลาเดียวกัน ( 1660-1690s ) ในภาคตะวันออกของอินโดนีเซีย
รัมเฟียซ ( 1741-1750 ) เรียกว่าสมุนไพรโอลัส vagum .
Linnaeus ( 1144 ) อ้าง rheede ชื่อผักบุ้ง
reptans ,แต่ฉายาไม่สามารถใช้เนื่องจาก
ของปัญหา typification ( เมอร์ริล พ.ศ. 2482 , รถตู้ ooststroom
1940 , verdcourt 1963 ) ทั้งๆ ที่ภาวะแทรกซ้อน
เขียนหลายปีไม่ถูกต้องใช้ฉัน reptans
( L . ) ปัวเรต์และข้อมูลเกี่ยวกับพืชจะปรากฏภายใต้
ชื่อโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเอกสารเก่า ชื่ออื่น
ที่บางส่วน กับชนิดนี้คือ ผักบุ้ง ก่อน sagittaefolia
F( 1768 ) แต่ไม่สามารถใช้เหมือนกัน
forssk ปีจะ ( 1775 ) ในที่สุดก็ค้นพบพืชในเยเมน
และเสนอชื่อที่ใช้ตอนนี้ . . ผักบุ้ง . เป็นการพิเศษ
เกี่ยวกับการค้นพบ forssk ปีจะอยู่ที่เขารายงานสมุนไพร
จากทะเลทรายในพื้นที่ที่พบ สันนิษฐานว่าไม่ใช่
พื้นเมือง ฮอร์นของแอฟริกาและใกล้เคียงเอเชียเป็นส่วนใหญ่ด้วย