Neoclassical theoretical harmony wa

Neoclassical theoretical harmony was further disturbed by John Maynard Keynes (1883-1964), a Cambridge economist, admirer of Marshall, and member of the Bloomsbury circle of artists and intellectuals. During the 1920s Keynes began systematically to demolish the postulates of the prevailing neoclassical approach-for example, the neoclassical notion that unemployment was "voluntary." He increasingly came to think that economic systems did not automatically right themselves in reaching "the optimal level of production." But such was the domination of neoclassical theory over economic thought that Keynes's criticism would have been ignored were it not for the Great Depression-when markets proved incapable not only of optimization but also merely keeping workers employed. Keynes's The General Theory of Employment, Interest and Money (1936) found that the creation of demand by supply (as with Say's law) could occur at any level of employment or income, including very low levels of employment, so that full employment was but one of many economic possibilities for capitalism. The particular level of employment in an economy, Keynes thought, was determined by the aggregate demand for goods and services. Assuming that the government had a neutral effect, two groups influenced this total demand: consumers buying consumption goods and investors buying production equipment. Consumers increased spending as their incomes rose. But this was not the key to explaining the overall level of employment, for consumption depended on income, which depended on something else. In the Keynesian system, real investment (spending on new factories, tools, machines, and larger inventories of goods) was the crucial variable: changes in real investment fed into the other areas of an economy, expanding the whole economy. Investment resulted from decisions made by entrepreneurs under conditions of risk. Investment could be postponed. The decision to invest, Keynes said, depended on comparisons between the expected profits (from the investment) and the prevailing rate of interest. Here the crucial component was "expectation," or more generally the degree of investor confidence. The cost of the capital used in investment, the interest rate, Keynes explained in terms of speculation about future stock price, which in turn determined interest rates as savings moved from one fund to another. The decision to invest also depended essentially on expectations about the future. When investors bought machines, they provided income to machine builders (companies and employees), and these spent money, further increasing national income, with the "multiplier effect" (the degree of economic expansion induced by an initial investment) varying with the proportion of additional income that was spent rather that saved (the marginal propensity to consumer), and so on; a decrease in real investment had the reverse effects. The government could influence this process through interest rates and other monetary policies, shifting the economy from one equilibrium level to another, generally to higher employment levels (Moggridge 1980).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความสามัคคีทฤษฎีนีโอคลาสสิถูกรบกวนต่อไปโดยจอห์นเมย์นาร์คีย์ (1883-1964) นักเศรษฐศาสตร์เคมบริดจ์, แฟนของมาร์แชลล์และเป็นสมาชิกของวง Bloomsbury ของศิลปินและปัญญาชน 1920 ในระหว่าง keynes เริ่มระบบที่จะทำลายสมมุติฐานของตัวอย่างวิธีการสำหรับนีโอคลาสสิแลกเปลี่ยน, ความคิดนีโอคลาสสิว่าการว่างงานคือ "ความสมัครใจ"เขาขึ้นมาคิดว่าระบบเศรษฐกิจไม่ขวาตัวเองโดยอัตโนมัติในการเข้าถึง" ระดับที่เหมาะสมของการผลิต. "แต่ดังกล่าวเป็นอำนาจของทฤษฎีนีโอคลาสสิกว่าเศรษฐกิจคิดว่าการวิจารณ์ของเคนส์จะได้รับการปฏิเสธไม่ได้สำหรับที่ดีภาวะซึมเศร้า- เมื่อตลาดพิสูจน์ความสามารถไม่เพียง แต่การเพิ่มประสิทธิภาพ แต่ยังเป็นเพียงการรักษาคนงานเคนส์ทฤษฎีทั่วไปของการจ้างงานที่น่าสนใจและเงิน (1936) ที่พบว่าการสร้างความต้องการของอุปทาน (เช่นเดียวกับกฎหมายการพูด) ที่อาจเกิดขึ้นในระดับของการจ้างงานหรือรายได้ใด ๆ รวมทั้งระดับที่ต่ำมากของการจ้างงานเพื่อให้การจ้างงานเต็มเป็น แต่ หนึ่งในความเป็นไปได้ทางเศรษฐกิจจำนวนมากสำหรับระบบทุนนิยม โดยเฉพาะอย่างยิ่งในระดับของการจ้างงานในระบบเศรษฐกิจของเคนส์คิดว่าถูกกำหนดโดยอุปสงค์รวมสำหรับสินค้าและบริการ สมมติว่ารัฐบาลมีผลกลางทั้งสองกลุ่มมีอิทธิพลต่ออุปสงค์รวมนี้ผู้บริโภคซื้อเครื่องอุปโภคบริโภคและนักลงทุนซื้ออุปกรณ์การผลิต ผู้บริโภคเพิ่มการใช้จ่ายเป็นรายได้ของพวกเขาเพิ่มขึ้น แต่นี้ไม่ได้กุญแจสำคัญในการอธิบายระดับโดยรวมของการจ้างงานสำหรับการบริโภคขึ้นอยู่กับรายได้ซึ่งขึ้นอยู่กับสิ่งอื่น ในระบบของเคนส์, การลงทุนจริง (การใช้จ่ายในโรงงานใหม่เครื่องมือเครื่องจักรและสินค้าคงเหลือของสินค้าขนาดใหญ่) เป็นตัวแปรสำคัญ: การเปลี่ยนแปลงในการลงทุนจริงที่เลี้ยงในพื้นที่อื่น ๆ ของเศรษฐกิจที่ขยายตัวของเศรษฐกิจโดยรวม การลงทุนเป็นผลมาจากการตัดสินใจที่ทำโดยผู้ประกอบการภายใต้เงื่อนไขของความเสี่ยง การลงทุนจะได้รับการเลื่อนออกไปการตัดสินใจที่จะลงทุนเคนส์กล่าวว่าขึ้นอยู่กับการเปรียบเทียบระหว่างผลกำไรที่คาดไว้ (จากการลงทุน) และอัตราแลกเปลี่ยนที่น่าสนใจ ที่นี่ส่วนประกอบสำคัญคือ "ความคาดหวัง" หรือมากกว่าปกติระดับของความเชื่อมั่นของนักลงทุน ต้นทุนของเงินทุนที่ใช้ในการลงทุนอัตราดอกเบี้ยเคนส์อธิบายในแง่ของการเก็งกำไรเกี่ยวกับราคาหุ้นในอนาคตซึ่งจะกำหนดอัตราดอกเบี้ยเงินฝากออมทรัพย์ที่ย้ายจากที่หนึ่งไปยังอีกกองทุน การตัดสินใจที่จะลงทุนยังขึ้นอยู่กับการคาดการณ์เป็นหลักเกี่ยวกับอนาคต เมื่อนักลงทุนซื้อเครื่องพวกเขาให้รายได้ให้กับผู้สร้างเครื่อง (บริษัท และพนักงาน) และเหล่านี้ใช้จ่ายเงินต่อการเพิ่มรายได้ประชาชาติกับ "ผลคูณ" (ระดับของการขยายตัวทางเศรษฐกิจที่เกิดจากเงินลงทุนเริ่มแรก) ที่แตกต่างกันที่มีสัดส่วนของรายได้เพิ่มขึ้นที่ใช้เวลาค่อนข้างที่บันทึกไว้ (นิสัยชอบขอบให้กับผู้บริโภค) และอื่น ๆ ; การลดลงของการลงทุนที่แท้จริงได้ ผลย้อนกลับ รัฐบาลสามารถมีอิทธิพลต่อกระบวนการนี​​้ผ่านอัตราดอกเบี้ยและนโยบายการเงินอื่น ๆขยับเศรษฐกิจจากระดับสมดุลหนึ่งไปยังอีกโดยทั่วไประดับการจ้างงานที่สูงขึ้น (Moggridge 1980)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สมัยฟื้นฟูคลาสสิกทฤษฎีรบกวนถูกเพิ่มเติม โดยจอห์นเมย์นาร์ดเคนส์ (1883-1964), เป็นนักเศรษฐศาสตร์เคมบริดจ์ คนที่ชอบของมาร์แชลล์ และสมาชิกของวงบลูมส์ของศิลปินและนักวิชาการ ในช่วงปี 1920 ลดันเคย์เนสเริ่มระบบรื้อ postulates วิธีฟื้นฟูคลาสสิกยึด-ตัว แนวคิดฟื้นฟูคลาสสิกที่ว่างงานถูก "ความสมัครใจ"ขึ้นมาคิดว่า ระบบเศรษฐกิจไม่ไม่โดยอัตโนมัติขวาตัวเองในการเข้าถึง"ดีที่สุดระดับการผลิต" แต่เช่นการครอบงำทางทฤษฎีฟื้นฟูคลาสสิกกว่าเศรษฐกิจคิดว่าจะได้รับการวิจารณ์ของคีย์เนสละเว้นไม่มันสำหรับภาวะซึมเศร้าดี-เมื่อตลาดพิสูจน์เพิ่มประสิทธิภาพแต่เพียงยังรักษาแรงงานที่จ้างหมันไม่ คีย์เนสของทฤษฎีทั่วไปจ้างงาน ดอกเบี้ย และเงิน (ค.ศ. 1936) พบ ว่า การสร้างความต้องการโดยจัดหา (เช่นเดียวกับกฎหมายของพูด) อาจเกิดขึ้นที่ระดับการจ้างงาน หรือกำไรขาด ทุน รวมทั้งระดับต่ำของการจ้างงาน เพื่อให้การจ้างงานเต็มแต่หลายโอกาสทางเศรษฐกิจสำหรับทุนนิยมอย่างใดอย่างหนึ่งได้ ระดับการจ้างงานในเศรษฐกิจ ลดันเคย์เนสคิดว่า ถูกกำหนด โดยอุปสงค์รวมสำหรับสินค้าและบริการ สมมติว่ารัฐบาลมีลักษณะเป็นกลาง กลุ่มที่สองมีอิทธิพลต่อความต้องการนี้รวม: ผู้บริโภคที่ซื้อสินค้าบริโภคและนักลงทุนซื้ออุปกรณ์การผลิต ผู้บริโภคเพิ่มขึ้นในการใช้จ่ายเป็นรายได้ของโรส แต่นี่ไม่ใช่คีย์เพื่ออธิบายระดับการจ้างงาน โดยรวมสำหรับปริมาณการใช้ขึ้นอยู่กับรายได้ ซึ่งขึ้นอยู่กับในอย่างอื่น ในระบบสำนักเคนส์ ลงทุนจริง (ค่าใช้จ่ายในโรงงาน เครื่องมือ เครื่องจักร และสินค้าคงคลังขนาดใหญ่ของสินค้า) เป็นตัวแปรสำคัญ: เปลี่ยนแปลงในการลงทุนจริงเลี้ยงในพื้นที่อื่น ๆ ของเศรษฐกิจ ขยายเศรษฐกิจทั้งนั้น ลงทุนเป็นผลมาจากการตัดสินใจโดยผู้ประกอบการภายใต้เงื่อนไขของความเสี่ยง สามารถเลื่อนออกไปลงทุน การตัดสินใจการลงทุน ลดันเคย์เนสกล่าวว่า ขึ้นอยู่กับการเปรียบเทียบผลกำไรที่คาดไว้ (จากการลงทุน) และค่าอัตราดอกเบี้ย นี่ส่วนประกอบสำคัญคือ "ความคาดหวัง" หรือมากกว่าโดยทั่วไประดับความเชื่อมั่นของนักลงทุน ต้นทุนของเงินทุนที่ใช้ในการลงทุน อัตราดอกเบี้ย ลดันเคย์เนสอธิบายในแง่ของการเก็งกำไรเกี่ยวกับราคาหุ้นในอนาคต อัตราดอกเบี้ยที่กำหนดจะเป็นประหยัดย้ายจากกองหนึ่งไปยังอีก ขึ้นอยู่การตัดสินใจการลงทุนยังกับเป็นความคาดหวังเกี่ยวกับอนาคต เมื่อนักลงทุนซื้อเครื่องจักร พวกเขามีรายได้เพื่อสร้างเครื่องจักร (บริษัทและพนักงาน), และเงินเหล่านี้ใช้จ่าย เพิ่มรายได้แห่งชาติ เพิ่มเติม มี "ผลคูณ" (ระดับการขยายตัวทางเศรษฐกิจเกิดจากการลงทุนเริ่มต้น) แตกต่างกันกับสัดส่วนของรายได้เพิ่มเติมที่ใช้เป็นที่บันทึกไว้ (สิ่งกำไรเพื่อผู้บริโภค), ใน ลดลงในการลงทุนจริงมีผลย้อนหลัง รัฐบาลอาจมีอิทธิพลต่อกระบวนการนี้ผ่านอัตราดอกเบี้ยและนโยบายทางการเงินอื่น ๆ ขยับเศรษฐกิจจากระดับสมดุลหนึ่งไปยังอีก โดยทั่วไปถึงระดับการจ้างงานสูง (Moggridge 1980)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในทางทฤษฎีนีโอคลาสสิกผสมผสานถูกรบกวนโดย Principia ( 1883-1964 )นักเศรษฐศาสตร์ Cambridge ที่แฟนของมาร์แชลล์และเป็นสมาชิกของวงกลมพื้นที่ Bloomsbury โดยของศิลปินและปัญญาชนเพิ่มเติม ในระหว่างปี 1920 ที่ Keynes เริ่มขึ้นมาอย่างเป็นระบบเพื่อทำลาย postulates ของวิธีการแบบนีโอคลาสสิกที่มีมากกว่าตัวอย่างเช่นความคิดนีโอคลาสสิกที่การว่างงานก็คือ"ความสมัครใจ"เขามากยิ่งขึ้นมาจะคิดว่าทางเศรษฐกิจระบบไม่ได้โดยอัตโนมัติทางด้านขวาก็จะมาถึงใน"ที่ได้ผลดีที่สุดระดับของการผลิต"ก็ยังได้การครอบงำของนีโอคลาสสิกทฤษฎีมากกว่าทางเศรษฐกิจคิดว่า Keynes ของการวิจารณ์ก็จะได้รับการไม่สนใจก็ไม่ใช่เพราะที่ตกต่ำ - เมื่อตลาดไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่าไม่ได้มีเพียงการปรับแต่งแต่ยังเป็นเพียงการรักษาไว้ซึ่งแรงงานที่มีงานทำ.Keynes ของทฤษฎีของการจ้างงานและเงินดอกเบี้ย( 1936 )พบว่าการสร้างความต้องการโดยพาวเวอร์ซัพพลาย(ตามด้วยกันของกฎหมาย)ได้เกิดขึ้นในระดับใดๆของรายได้หรือการจ้างงานรวมทั้งระดับต่ำมากของการจ้างงานที่เป็นการจ้างงานเต็มที่แต่หนึ่งในความเป็นไปได้ทางเศรษฐกิจจำนวนมากสำหรับระบบทุนนิยม ระดับของการจ้างงานในระบบเศรษฐกิจที่ Keynes คิดว่ากำลังกำหนดโดยอุปสงค์ที่สำหรับสินค้าและบริการ การสันนิษฐานว่ารัฐบาลนี้มีเป็นกลางทั้งสองกลุ่มได้รับอิทธิพลความต้องการนี้ ผู้บริโภค ซื้อสินค้า อุปโภค บริโภค และนักลงทุนรายย่อยที่ซื้ออุปกรณ์การผลิต การใช้จ่าย ผู้บริโภค เพิ่มขึ้นเนื่องจากรายได้ของเขาเพิ่มขึ้น แต่เรื่องนี้ไม่ได้สำคัญที่ทำให้อธิบายถึงระดับของการจ้างงานการ บริโภค ก็ขึ้นอยู่กับรายได้ซึ่งก็ขึ้นอยู่กับบางสิ่งบางอย่างอื่น ในระบบที่ทิ้งการลงทุนอย่างแท้จริง(การใช้จ่ายในโรงงานใหม่เครื่องมือเครื่องจักรและสินค้าคงคลังขนาดใหญ่ของสินค้า)เป็นตัวแปรสำคัญที่การเปลี่ยนแปลงในการลงทุนแบบเรียลไทม์เข้าในพื้นที่อื่นๆของเศรษฐกิจที่ขยายตัวเศรษฐกิจทั้งหมด ส่งผลให้การลงทุนจากการตัดสินใจของผู้ประกอบการ ภายใต้ เงื่อนไขของความเสี่ยง การลงทุนจะต้องชะลอออกไปการตัดสินใจที่จะลงทุน Keynes กล่าวว่าขึ้นอยู่กับการเปรียบเทียบระหว่างกำไรคาดไว้(จากการลงทุนที่)และอัตราดอกเบี้ยอยู่ในเกณฑ์ที่น่าสนใจ คอมโพเนนต์นี้สำคัญก็คือ"ความหวัง"หรือมากกว่าโดยทั่วไปแล้วระดับของความเชื่อมั่นของนักลงทุน ราคาของเงินทุนที่ใช้ในการลงทุนอัตราดอกเบี้ยที่ Keynes อธิบายไว้ในเงื่อนไขของการเก็งกำไรเกี่ยวกับราคาหุ้นในอนาคตซึ่งในการกำหนดอัตราดอกเบี้ยออมทรัพย์ขยับจากที่หนึ่งไปยังอีกเครื่องหนึ่งกองทุน การตัดสินใจเข้ามาลงทุนยังจำเป็นต้องขึ้นอยู่กับความคาดหวังเกี่ยวกับอนาคต เมื่อผู้ลงทุนซื้อเครื่องที่มีรายได้เพื่อผู้สร้างเครื่อง(บริษัทและพนักงาน)และเหล่านี้ใช้เงินเพิ่มขึ้นอีกรายได้ของประเทศพร้อมด้วย"มีผลต่อตัวคูณที่"(ระดับที่ทำให้เกิดการขยายตัวทางเศรษฐกิจโดยการลงทุนครั้งแรก)ที่หลากหลายพร้อมด้วยโดยมีสัดส่วนรายได้เพิ่มเติมที่ต้องใช้เวลามากที่บันทึกไว้(พนัน)ชายขอบที่ให้กับ ผู้บริโภค )และที่ลดลงในการลงทุนอย่างแท้จริงมีผลกระทบย้อนกลับได้ รัฐบาลที่ไม่สามารถมีอิทธิพลต่อกระบวนการนี้ด้วยอัตราดอกเบี้ยและนโยบายการเงินอื่นๆการเปลี่ยนรูปแบบเศรษฐกิจจากระดับหนึ่งไปยังอีกเครื่องหนึ่งเข้าสู่จุดสมดุลโดยทั่วไปแล้วการจ้างงานในระดับสูง( moggridge 1980 )