Nobody wants to use technology to r

Nobody wants to use technology to recreate education as it is, yet there is not much to distinguish what goes on in most computer-supported classrooms versus traditional classrooms. Kay (1991) has suggested that the phenomenon of reframing innovations to recreate the familiar is itself commonplace. Thus, one sees all manner of powerful technology (Hypercard, CD-ROM, Lego Logo, and so forth) used to conduct shopworn school activities: copying material from one resource into another (e.g., using Hypercard to assemble sound and visual bites produced by others), and following step-by-step procedures (e.g., creating Lego Logo machines by following steps in a manual). With new technologies, student-generated collages and reproductions appear more inventive and sophisticated-with impressive displays of sound, video, and typography-but from a cognitive perspective, it is not clear what, if any, knowledge content has been processed by the students. In this chapter we offer a suggestion for how to escape the pattern of reinventing the familiar with educational technology. Knowledge-building discourse is at the heart of the superior education that we have in mind. We argue that the classroom needs to foster

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่มีใครต้องการใช้เทคโนโลยีเพื่อสร้างการศึกษาที่เป็น ยังมีไม่มากที่จะแยกแยะอะไรไปในที่สุดคอมพิวเตอร์สนับสนุนห้องเรียนกับห้องเรียนแบบดั้งเดิม เคย์ (1991) ได้แนะนำปรากฏการณ์ของ reframing นวัตกรรมสร้างคุ้นเคยว่าตัวเองดาด ๆ ธรรมดา ดังนั้น หนึ่งเห็นลักษณะทั้งหมดของเทคโนโลยีที่มีประสิทธิภาพ (Hypercard ซีดีรอม เลโก้โลโก้ และอื่น ๆ) ที่ใช้ในการดำเนินกิจกรรมของโรงเรียน shopworn: คัดลอกวัสดุจากทรัพยากรหนึ่งไปยังอีก (เช่น ใช้ Hypercard ประกอบภาพ และเสียงกัดผลิต โดยผู้อื่น), และทำตามขั้นตอน (เช่น สร้างโลโก้เลโก้เครื่อง โดยทำตามขั้นตอนในคู่มือ) ด้วยเทคโนโลยีใหม่ อาชีพระดับสูงที่นักเรียนสร้างและคมปรากฏ ขึ้นประดิษฐ์ และซับซ้อนด้วยประทับใจแสดงเสียง วิดีโอ และพิมพ์- แต่จากมุมมองการรับรู้ ไม่ล้างสิ่ง ถ้ามี เนื้อหาความรู้ที่ได้ดำเนินการ โดยนักเรียน ในบทนี้ เราให้คำแนะนำสำหรับวิธีการหลีกหนีรูปแบบฟื้นฟูคุ้นเคยกับเทคโนโลยีการศึกษา ความรู้สร้างวาทกรรมเป็นหัวใจของการศึกษาเหนือกว่าที่เรามีในใจ เราโต้แย้งว่า ห้องเรียนต้องส่งเสริม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่มีใครอยากที่จะใช้เทคโนโลยีเพื่อการศึกษาสร้างมันเป็นยังมีไม่มากที่จะแยกแยะสิ่งที่เกิดขึ้นมากที่สุดในห้องเรียนคอมพิวเตอร์ที่ได้รับการสนับสนุนเมื่อเทียบกับห้องเรียนแบบดั้งเดิม เคย์ (1991) ได้ชี้ให้เห็นว่าปรากฏการณ์ของ reframing นวัตกรรมในการสร้างความคุ้นเคยเป็นของตัวเองเป็นเรื่องธรรมดา ดังนั้นหนึ่งเห็นลักษณะของเทคโนโลยีที่มีประสิทธิภาพ (Hypercard, CD-ROM, เลโก้โลโก้และอื่น ๆ ) ใช้ในการดำเนินกิจกรรมของโรงเรียน shopworn: วัสดุที่คัดลอกจากทรัพยากรที่หนึ่งไปยังอีก (เช่นการใช้ Hypercard ที่จะรวบรวมเสียงและกัดภาพที่ผลิตโดย คนอื่น ๆ ) และขั้นตอนต่อไปนี้ขั้นตอนโดยขั้นตอน (เช่นการสร้างเครื่องโลโก้เลโก้โดยขั้นตอนต่อไปนี้ในคู่มือการใช้งาน) ด้วยเทคโนโลยีใหม่ภาพตัดปะนักเรียนสร้างขึ้นและการทำสำเนาปรากฏสร้างสรรค์มากขึ้นและมีความซับซ้อนที่มีการแสดงที่น่าประทับใจของเสียงวิดีโอและตัวอักษร แต่จากมุมมองทางความคิดก็ไม่ชัดเจนว่าถ้ามีเนื้อหาความรู้ที่ได้รับการประมวลผลโดยนักเรียน . ในบทนี้เราขอนำเสนอข้อเสนอแนะสำหรับวิธีการที่จะหลบหนีรูปแบบของการปฏิรูปคุ้นเคยกับเทคโนโลยีการศึกษา วาทกรรมสร้างความรู้เป็นหัวใจสำคัญของการศึกษาที่ดีกว่าที่เรามีในใจ เรายืนยันว่าห้องเรียนต้องการที่จะส่งเสริมให้เกิดการ