Although the implications of mandat

Although the implications of mandating a sleep time in ECE services on children's sleep patterns are currently unknown, emerging evidence suggests that napping in pre-school classrooms may have disruptive effects on night-time sleep that endure beyond napping cessation. Fukuda and Sakashita (2002) compared the sleep patterns of children attending kindergarten programs, where napping was optional, with those of children attending nursery programs, where all children were required to nap for 1.5 h daily. The authors reported that children attending nursery programs, with mandated sleep periods, had significantly later bed-times, delayed sleep onset, shorter night-time sleep and more unwillingness to attend the program, than those children for whom sleep was optional. A follow-up study found that the sleep difficulties experienced by children attending nursery programs continued into their elementary school years, long after their afternoon nap routine had ceased ( Fukuda & Asaoka, 2004). Two further studies of preschool children ( Acebo et al., 2005 and Ward et al., 2008b), found that napping was associated with poorer night time sleep and more night awakenings. Furthermore, Lam, Mahone, Mason, and Scharf (2011) found that daytime napping in preschoolers was negatively correlated with performance on neurocognitive testing. The designs of these studies do not allow the direction of effect between disruption of night sleep and daytime napping to be fully understood. To date, only the studies of Fukuda and colleagues ( Fukuda and Asaoka, 2004 and Fukuda and Sakashita, 2002) present any data on direction of association, suggesting that napping under the mandated conditions of the ECE setting precedes long-term sleep disruption. The possibility that a third factor explains the associations must also be considered. For example, poor health or stressful life circumstances may drive both sleep disruption and poor cognitive functioning. The available studies indicate the need for more knowledge of such underlying mechanisms

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าผลกระทบของทั้งการบังคับเวลานอนใน ECE บริการในรูปแบบการนอนของเด็กจะไม่รู้จักในขณะนี้ ใหม่หลักฐานแนะนำว่า นอนนกในห้องเรียนโรงเรียนล่วงหน้าอาจมีขวัญผลนอนหลับเวลากลางคืนที่ทนเกินนอนนกพิราม ดะและ Sakashita (2002) เปรียบเทียบรูปแบบการนอนของเด็กที่เข้าร่วมโปรแกรมอนุบาล ที่นอนนกถูกเลือก กับเด็กที่เข้าร่วมโปรแกรมสถานรับเลี้ยงเด็ก ที่เด็กทุกคนก็ต้องหลับ 1.5 h ทุกวัน ผู้เขียนรายงานว่า เด็กที่เข้าร่วมโปรแกรมที่สถานรับเลี้ยงเด็ก มีนอนกำหนดรอบระยะเวลา มี เวลานอนในภายหลังอย่างมาก เริ่มปล่าช้า สั้นกว่าเวลากลางคืนนอน และ unwillingness เพิ่มเติมจะเข้าโปรแกรม กว่าเด็กเหล่านั้นที่ถูกเลือก การศึกษาติดตามพบว่า ปัญหานอนประสบการณ์ โดยเด็กที่เข้าร่วมโปรแกรมสถานรับเลี้ยงเด็กอย่างต่อเนื่องในการประถมปี ยาวหลังจากประจำการนับยามบ่ายได้หยุดลง (ดะและ Asaoka, 2004) สองเด็ก preschool (Acebo et al., 2005 และ Ward et al., 2008b), การศึกษาพบว่า นอนนกไม่เกี่ยวข้องกับเวลาย่อมค่ะและ awakenings คืนเพิ่มเติม นอกจากนี้ ลัม มาโฮน Mason, Scharf (2011) และพบว่า เวลากลางวันนอนนกใน preschoolers ถูกลบ correlated กับประสิทธิภาพในการทดสอบ neurocognitive การออกแบบของการศึกษาเหล่านี้อนุญาตให้ทิศทางของผลระหว่างทรัพยค่ะและนอนนกกลางวันการที่จะเข้าใจทั้งหมด วันที่ เฉพาะศึกษาดะและเพื่อนร่วมงาน (ดะ และ Asaoka, 2004 และดะ และ Sakashita, 2002) เสนอข้อมูลใด ๆ ในทิศทางของความสัมพันธ์ แนะนำที่ นอนนกภายใต้เงื่อนไขที่กำหนดของการตั้งค่า ECE ก่อนหน้าทรัพยนอนระยะยาว นั้นปัจจัยที่สามอธิบายความสัมพันธ์ที่ต้องได้รับการพิจารณา ตัวอย่าง สุขภาพหรือชีวิตเครียดสถานการณ์อาจขับทรัพยการนอนหลับและทำงานรับรู้จน ศึกษามีระบุว่า ต้องการความรู้เพิ่มเติมของกลไกพื้นฐานดังกล่าว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าผลกระทบของการอิงเวลานอนในการให้บริการอีซีในรูปแบบการนอนของเด็ก ๆ เป็นที่รู้จักในปัจจุบันที่เกิดขึ้นใหม่มีหลักฐานแสดงให้เห็นว่าเซสชั่นในห้องเรียนก่อนวัยเรียนอาจมีผลในการนอนหลับก่อกวนในเวลากลางคืนที่เกินทนเลิกหลับ ฟูกูดะและ Sakashita (2002) เมื่อเทียบกับรูปแบบการนอนหลับของเด็กที่เข้าร่วมโปรแกรมอนุบาลที่เซสชั่นเป็นตัวเลือกกับผู้เข้าร่วมโปรแกรมเด็กสถานรับเลี้ยงเด็กที่เด็กทุกคนต้องนอนหลับ 1.5 ชั่​​วโมงทุกวัน ผู้เขียนรายงานว่าเด็กที่เข้าร่วมโปรแกรมการสถานรับเลี้ยงเด็กที่มีระยะเวลาการนอนหลับได้รับคำสั่งอย่างมีนัยสำคัญภายหลังเตียงครั้งที่เริ่มมีอาการนอนหลับล่าช้านอนในเวลากลางคืนสั้นและอื่น ๆ อีกมากมายไม่เต็มใจที่จะเข้าร่วมโปรแกรมกว่าเด็กผู้ที่การนอนหลับเป็นตัวเลือก การศึกษาติดตามผลพบว่าปัญหาการนอนหลับที่มีประสบการณ์โดยเด็กที่เข้าร่วมโปรแกรมอย่างต่อเนื่องในสถานรับเลี้ยงเด็กปีโรงเรียนประถมศึกษาของพวกเขานานหลังจากที่ประจำการงีบหลับช่วงบ่ายของพวกเขาได้หยุด (ฟูกูดะและ Asaoka, 2004) สองการศึกษาต่อไปของเด็กวัยก่อนเรียน (Acebo et al., 2005 และวอร์ด et al., 2008b) พบว่าเซสชั่นที่เกี่ยวข้องกับการนอนหลับเวลากลางคืนยากจนและตื่นกลางคืนมากขึ้น นอกจากลำ Mahone เมสันและ Scharf (2011) พบว่าหลับตอนกลางวันในเด็กก่อนวัยเรียนมีความสัมพันธ์เชิงลบกับผลการดำเนินงานเกี่ยวกับการทดสอบ neurocognitive การออกแบบการศึกษาเหล่านี้ไม่อนุญาตให้ทิศทางของผลกระทบระหว่างการหยุดชะงักของการนอนหลับและหลับตอนกลางวันจะเข้าใจอย่างเต็มที่ ในวันที่มีเพียงการศึกษาของฟูกูดะและเพื่อนร่วมงาน (ฟูกูดะและ Asaoka 2004 และฟูกูดะและ Sakashita, 2002) นำเสนอข้อมูลใด ๆ เกี่ยวกับทิศทางของสมาคมบอกว่าเซสชั่นภายใต้เงื่อนไขที่ได้รับคำสั่งของการตั้งค่าอีซีนำหน้าการนอนหลับระยะยาวการหยุดชะงัก เป็นไปได้ว่าเป็นปัจจัยที่สามอธิบายสมาคมจะต้องได้รับการพิจารณา ยกตัวอย่างเช่นสุขภาพไม่ดีหรือสถานการณ์ชีวิตที่เครียดอาจไดรฟ์หยุดชะงักทั้งการนอนหลับและการทำงานทางปัญญาที่น่าสงสาร การศึกษาที่มีอยู่บ่งชี้ถึงความจำเป็นในการเพิ่มเติมความรู้พื้นฐานของกลไกดังกล่าว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าความหมายของ mandating หลับเวลาในการให้บริการ , รูปแบบการนอนหลับของเด็กยังไม่ทราบหลักฐานใหม่บ่งบอกว่าหลับในห้องเรียนอนุบาลอาจจะมีผลรบกวนในเวลากลางคืนที่ทนนอนหลับเกินโปรแกรม ฟุคุดะ และ sakashita ( 2002 ) เปรียบเทียบแบบแผนการนอนหลับของเด็กเข้าร่วมโครงการอนุบาลที่หลับอยู่ก็ได้กับพวกเด็กเรียนโปรแกรมอนุบาล ที่เด็กทุกคนต้องงีบซัก 1.5 ชั่วโมงทุกวัน ผู้เขียนรายงานว่า เด็กที่เข้าร่วมโปรแกรมอนุบาล กับระยะเวลาในการนอนหลับอย่างมีนัยสำคัญภายหลังเตียงครั้งล่าช้านอนหลับเริ่มสั้น กลางคืนนอนและความเพื่อเข้าร่วมโปรแกรม มากกว่า เด็กที่หลับอยู่ก็ได้การติดตามผลการศึกษา พบว่า เด็กที่เข้าร่วมโปรแกรมที่มีปัญหานอนเด็กอย่างต่อเนื่องในปีโรงเรียนของพวกเขานานหลังจากที่งานประจำกลางวันของพวกเขาได้หยุด ( Fukuda &โอกะ , 2004 ) สองการศึกษาของเด็กปฐมวัย ( เอเซอโบ et al . , 2005 และ Ward et al . , 2008b )พบว่า การงีบได้เกี่ยวข้องกับเวลากลางคืน Awakenings ยากจนนอนกลางคืนมากกว่า นอกจากนี้ ลำ มาโฮน เมสัน และชาร์ฟ ( 2011 ) พบว่า การงีบในตอนกลางวัน สำหรับเด็ก มีความสัมพันธ์เชิงลบกับประสิทธิภาพในการทดสอบ neurocognitive . การออกแบบของการศึกษาเหล่านี้ไม่อนุญาตให้ทิศทางของผลระหว่างการหยุดชะงักของคืนนอนกลางวันงีบและจะเข้าใจเพื่อวันที่เพียงการศึกษาของฟุคุดะ และเพื่อนร่วมงาน ( ฟุคุดะ และ อาซาโอกะ ปี 2004 และ ฟุคุดะ และ sakashita , 2002 ) เสนอข้อมูลเกี่ยวกับทิศทางของสมาคม บอกว่าหลับภายใต้บังคับเงื่อนไขของการตั้งค่า ECE นำหน้าหยุดชะงักการนอนหลับระยะยาว เป็นไปได้ว่าเป็นปัจจัยที่สาม อธิบายว่า สมาคมจะต้องได้รับการพิจารณา ตัวอย่างเช่นสุขภาพไม่ดี หรือชีวิตเครียดสถานการณ์อาจทำให้นอนหยุดชะงักและการทำงานการคิดไม่ดี การศึกษาพร้อมแสดงความต้องการความรู้เพิ่มเติม เช่น กลไก