Castillo et al. (2000) proposed a s

Castillo et al. (2000) proposed a simple mathematical model for giving up smoking in which the population was divided into three classes: Potential smokers, i.e. people who do not smoke yet but might become smokers in the future (P),Smokers (S) and smokers who have quit smoking permanently (Qp). We adopt in this paper the mathematical model developed by Shoromi and Gumel (2008). In their work, they introduced a new class QT of smokers who temporarily quit smoking and they described the dynamics of smoking by the following four non-linear differential equations:
The constants μ, β, γ , α and σ are positive numbers, for the biological meaning we refer to Shoromi and Gumel (2008). The population in (1) is supposed constant and P(t), S(t), QT (t), Qp(t) are, respectively, the proportions of the Potential smokers, Smokers, Temporary smokers and Permanent smokers at time t. Then

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Castillo et al. (2000) เสนอแบบจำลองทางคณิตศาสตร์อย่างง่ายให้ค่าบุหรี่ที่ประชากรที่ถูกแบ่งออกเป็นสามชั้น: ผู้สูบบุหรี่เป็นไปได้ เช่นคนที่สูบบุหรี่ไม่ได้ แต่อาจกลายเป็น ผู้สูบบุหรี่ในอนาคต (P), ผู้สูบบุหรี่ (S) และผู้สูบบุหรี่ที่มีเลิกสูบบุหรี่อย่างถาวร (Qp) เราใช้กระดาษนี้ในแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ที่พัฒนา โดย Shoromi และ Gumel (2008) ในการทำงานของพวกเขา พวกเขานำชั้นใหม่คิวทีของผู้สูบบุหรี่ที่เลิกสูบบุหรี่ชั่วคราว และจะอธิบายของบุหรี่ โดยต่อไปนี้สี่ไม่ใช่เชิงเส้นสมการเชิงอนุพันธ์สามัญ:ค่าคงที่μ β γ α และσเป็นบวก หาความหมายชีวภาพที่เราอ้างถึง Shoromi และ Gumel (2008) ประชากรใน (1) ควรคง และ P(t), S(t) คิวที (t) Qp(t) มี ตามลำดับ สัดส่วนของการเป็นผู้สูบบุหรี่ ผู้สูบบุหรี่ ชั่วคราวผู้สูบบุหรี่ และผู้สูบบุหรี่ถาวรที่ต.เวลาแล้ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ติลโลและคณะ (2000) ได้เสนอแบบจำลองทางคณิตศาสตร์ที่เรียบง่ายสำหรับการให้เลิกสูบบุหรี่ซึ่งมีประชากรที่แบ่งออกเป็นสามชั้นเรียน: ผู้สูบบุหรี่ที่มีศักยภาพเช่นคนที่ไม่สูบบุหรี่ แต่อาจจะกลายเป็นผู้สูบบุหรี่ในอนาคต (P), สูบบุหรี่ (S) และผู้สูบบุหรี่ที่ เลิกสูบบุหรี่ได้อย่างถาวร (Qp) เรานำมาใช้ในบทความนี้แบบจำลองทางคณิตศาสตร์ที่พัฒนาโดย Shoromi และ Gumel (2008) ในการทำงานของพวกเขาพวกเขาแนะนำ QT คลาสใหม่ของผู้สูบบุหรี่ที่เลิกสูบบุหรี่ชั่วคราวและพวกเขาอธิบายการเปลี่ยนแปลงของการสูบบุหรี่ต่อไปนี้สี่สมการเชิงอนุพันธ์ไม่เชิงเส้น:
คงμ, β, γ, αและσเป็นตัวเลขบวกสำหรับ ความหมายทางชีวภาพเราจะเรียก Shoromi และ Gumel (2008) ประชากรใน (1) ควรคงที่และ P (t), S (t), QT (t) Qp (t) ตามลำดับสัดส่วนของผู้สูบบุหรี่ที่มีศักยภาพ, สูบบุหรี่, สูบบุหรี่ชั่วคราวและถาวรผู้สูบบุหรี่ที่เวลา t . แล้วก็

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Castillo et al . ( 2000 ) ได้เสนอแบบจำลองทางคณิตศาสตร์อย่างง่ายสำหรับการเลิกสูบบุหรี่ที่ประชากรถูกแบ่งออกเป็นสามคลาส : ผู้ที่มีศักยภาพ ได้แก่ ผู้ที่ไม่สูบ แต่อาจกลายเป็นผู้สูบบุหรี่ในอนาคต ( P ) , สูบบุหรี่ ( s ) และผู้ที่เลิกสูบบุหรี่อย่างถาวร ( qp ) ในกระดาษนี้เราใช้แบบจำลองคณิตศาสตร์ที่พัฒนาขึ้น โดย shoromi และ gumel ( 2008 ) ในงานของตนเองพวกเขาเปิดเรียนใหม่ที่ของผู้สูบบุหรี่ที่เลิกสูบบุหรี่และพวกเขาอธิบายชั่วคราวพลศาสตร์ของการสูบบุหรี่โดยสี่ต่อไปนี้ไม่เป็นเส้นตรงสมการเชิงอนุพันธ์ :
μบีตาγค่า , , , และασเป็นตัวเลขบวก ในทางความหมาย เราเรียก shoromi และ gumel ( 2008 ) ประชากร ( 1 ) เป็นค่าคงที่และ P ( t ) S ( t ) , QT ( T ) ( T ) qp ตามลำดับสัดส่วนของผู้สูบบุหรี่สูบบุหรี่สูบบุหรี่และผู้สูบบุหรี่อาจเกิดขึ้นชั่วคราว ถาวร ที่ ต. แล้ว