Moral Disengagement and BullyingMor

Moral Disengagement and Bullying
Moral disengagement has been formulated by Bandura, Barbaranelli, andCaprara (1996) and refers tocognitive selective deactivation of the moral selfregulation that disinhibits detrimental behavior. This construct can explain the often observed gap between moral attitudes and immoral behaviors. Through moral disengagement justifications, an individual can behave in contradiction to his/her own moral attitudes, while feeling little or no guilt. The self-justification moral disengagement mechanisms comprise four categories: cognitive restructuring–moral justification, sanitizing language, or advantageous comparison; disavowal of a sense of personal agency–diffusion or displacement of responsibility; disregarding or minimizing the injurious effects of one’s own actions; and blaming or dehumanizing the victim (Bandura, 1999). The relevance of this constructs is emphasized by the fact that similar concepts have emerged in methodological paradigms far diff errant from the socio-cognitive theory prevailing in aggression research. For example, ego-defense mechanisms developed in psychoanalysis (Freud, 1914/1957) or themes of moral condemnation of the target of bullying or failure to recognize the injury proposed by critical and interpretative paradigms (Zabrodska, Ellwood, Zaeemdar, & Mudrak, 2014) seem to partly overlap with moral disengagement. Our study aims to extend the branch of the socio-cognitive tradition that has applied moral disengagement in the context of bullying. Multiple studies have revealed that the more children and adolescents bully others, the more morally disengaged are the attitudes they adopt (e.g., Caravita, Gini, & Pozzoli, 2012; Gini, 2006; Hymel, Rocke-Henderson, & Bonanno 2005).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Disengagement คุณธรรมและ BullyingDisengagement คุณธรรมได้ถูกกำหนด โดย Bandura, Barbaranelli, andCaprara (1996) และอ้างอิง tocognitive ปิดใช้งาน selfregulation คุณธรรมที่ disinhibits ลักษณะอนุ โครงสร้างนี้สามารถอธิบายมักพบช่องว่างระหว่างทัศนคติคุณธรรมและพฤติกรรม immoral ผ่าน disengagement คุณธรรมเหตุผล บุคคลสามารถทำงานในความขัดแย้งกับทัศนคติคุณธรรมเขา/เธอเอง ในขณะที่รู้สึกผิดเล็กน้อย หรือไม่ กลไก disengagement คุณธรรมเหตุผลตนเองประกอบด้วย 4 ประเภท: ปรับโครงสร้าง – ศีลธรรมรับรู้เหตุผล ภาษา sanitizing หรือเปรียบ เทียบประโยชน์ บทบัญญัติว่าด้วยความรู้สึกส่วนบุคคลหน่วยงาน – แพร่หรือแทนความรับผิดชอบ น่าเคารพหรือย่อหน้าหนึ่งของการดำเนินการ ผลเปลือง และ blaming หรือ dehumanizing เหยื่อ (Bandura, 1999) ความสำคัญของโครงสร้างนี้คือการเน้นย้ำความจริงที่ว่าแนวคิดคล้ายคลึงกันได้เกิดใน diff ไกล methodological paradigms พเนจรจากทฤษฎีสังคมรับรู้ขึ้นในการวิจัยการรุกราน ตัวอย่าง พัฒนากลไกป้องกันอาตมาใน psychoanalysis (Freud, 1914/1957) หรือชุดรูปแบบของการลงโทษทางศีลธรรมของเป้าหมาย bullying หรือล้มเหลวในการรับรู้การบาดเจ็บที่เสนอ โดยสำคัญ และ interpretative paradigms (Zabrodska, Ellwood, Zaeemdar, & Mudrak, 2014) ดูเหมือน บางส่วนทับซ้อนกับ disengagement คุณธรรม เรามีวัตถุประสงค์เพื่อขยายสาขาของประเพณีสังคมรับรู้ได้ใช้ disengagement คุณธรรมในบริบทของ bullying หลายการศึกษาได้เปิดเผยที่มากกว่าเด็ก และวัยรุ่นขู่ผู้อื่น disengaged มีคุณธรรมมีทัศนคติที่พวกเขานำมาใช้ (เช่น Caravita, Gini, & Pozzoli, 2012 Gini, 2006 Hymel, Rocke-Henderson และโบนาน 2005)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลุดพ้นคุณธรรมและข่มขู่
หลุดพ้นคุณธรรมได้รับสูตรโดย Bandura, Barbaranelli, andCaprara (1996) และหมาย tocognitive เสื่อมเลือกของ selfregulation ศีลธรรมที่ disinhibits พฤติกรรมที่เป็นอันตราย โครงสร้างนี้สามารถอธิบายได้ว่าช่องว่างระหว่างข้อสังเกตมักจะมีทัศนคติเชิงจริยธรรมและพฤติกรรมที่ผิดศีลธรรม ผ่านเข้าข้างหลุดพ้นศีลธรรมแต่ละคนสามารถทำงานในความขัดแย้งที่จะ / ทัศนคติทางศีลธรรมของตัวเองในขณะที่ความรู้สึกเล็ก ๆ น้อย ๆ หรือผิด เหตุผลในตัวเองหลุดพ้นกลไกทางศีลธรรมประกอบด้วยสี่ประเภท: เหตุผลการปรับโครงสร้าง-คุณธรรมความรู้ความเข้าใจภาษาฆ่าเชื้อหรือการเปรียบเทียบประโยชน์; disavowal ความรู้สึกของหน่วยงานการแพร่ส่วนบุคคลหรือการกำจัดของความรับผิดชอบ; ไม่คำนึงถึงหรือลดผลเสียหายจากการกระทำของตัวเองหนึ่ง; และโทษหรือทวนเหยื่อ (Bandura, 1999) ความสัมพันธ์ของโครงสร้างนี้จะเน้นความจริงที่ว่าแนวคิดที่คล้ายกันได้โผล่ออกมาในกรอบระเบียบวิธีไกลต่างหลงทางจากทฤษฎีทางสังคมและองค์ความรู้ที่เกิดขึ้นในการวิจัยการรุกราน ตัวอย่างเช่นกลไกการป้องกันตัวเองในการพัฒนาจิต (ฟรอยด์, 1914/1957) หรือรูปแบบของการตัดสินทางศีลธรรมของเป้าหมายของการข่มขู่หรือความล้มเหลวที่จะรับรู้ได้รับบาดเจ็บที่เสนอโดยกระบวนทัศน์ที่สำคัญและการแปลความหมาย (Zabrodska, Ellwood, Zaeemdar และ Mudrak, 2014 ) ดูเหมือนจะบางส่วนทับซ้อนกับหลุดพ้นศีลธรรม การศึกษาของเรามีเป้าหมายที่จะขยายสาขาของประเพณีทางสังคมและองค์ความรู้ที่ได้มาประยุกต์ใช้หลุดพ้นทางศีลธรรมในบริบทของการกลั่นแกล้ง หลายการศึกษาพบว่าเด็ก ๆ และวัยรุ่นคนพาลคนอื่น ๆ มากขึ้นเป็นอิสระทางศีลธรรมมีทัศนคติที่พวกเขานำมาใช้ (เช่น Caravita, Gini และ Pozzoli, 2012; Gini 2006; Hymel, Rocke-เดอร์สันและโบนันโน 2005)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเป็นอิสระเชิงจริยธรรมและกลั่นแกล้ง
ผู้นำคุณธรรมเป็นสูตรโดย Bandura barbaranelli andcaprara , , ( 1996 ) และ หมายถึง การเสื่อมของ tocognitive การกำกับจริยธรรมที่ disinhibits ต่อพฤติกรรม นี้สร้างสามารถอธิบายมักจะสังเกตช่องว่างระหว่างเจตคติคุณธรรมและพฤติกรรมที่ไร้ศีลธรรม ผ่านทางจริยธรรมสำหรับผู้นำ ,บุคคลจะทำตัวขัดแย้งกับทัศนคติของเขา / เธอเอง ศีลธรรม ในขณะที่ความรู้สึกน้อย หรือ ไม่มีความรู้สึกผิด ด้วยคุณธรรมความเป็นอิสระกลไกประกอบด้วยสี่ประเภท : การปรับโครงสร้างและจริยธรรม เหตุผล , ฆ่าเชื้อ , ภาษาหรือการเปรียบเทียบประโยชน์ ; การไม่ยอมรับของความรู้สึกของหน่วยงานส่วนบุคคล–การแพร่กระจายหรือการเคลื่อนที่ของความรับผิดชอบยกเลิก หรือลดผลกระทบของการกระทำของตนเอง และโทษหรือทวนเหยื่อ ( Bandura , 1999 ) ความเกี่ยวข้องของโครงสร้างเป็นหลัก โดยข้อเท็จจริงว่า แนวคิดที่คล้ายกันเกิดขึ้นในในกระบวนทัศน์ที่ไกลจากทฤษฎีปัญญาสังคม Diff โปรตอนที่แพร่หลายในการวิจัยและความก้าวร้าว ตัวอย่างเช่นกลไกการป้องกันตัวที่พัฒนาในจิตวิเคราะห์ ( ฟรอยด์ 1914 / 2500 ) หรือรูปแบบของการลงโทษทางจริยธรรมของเป้าหมายของการกลั่นแกล้งหรือความล้มเหลวที่จะยอมรับอาการบาดเจ็บที่เสนอโดยการตีความกระบวนทัศน์ ( zabrodska Ellwood zaeemdar , , , mudrak & 2014 ) ดูเหมือนบางส่วนทับซ้อนกับผู้นำคุณธรรมการศึกษามีวัตถุประสงค์เพื่อขยายสาขาของสังคมที่ใช้ประเพณีทางปัญญาคุณธรรมความเป็นอิสระในบริบทของการกลั่นแกล้ง หลายการศึกษาพบว่ายิ่งเด็กและวัยรุ่นแกล้งคนอื่น ยิ่งมีตั้งเป็นทัศนคติที่พวกเขานำมาใช้ ( เช่น caravita Gini & pozzoli , 2012 ; จีนี่ , 2006 ; hymel เป็น เฮนเดอร์สัน , ,

&โบนา 2005 )