Plagiarism is the "wrongful appropr

Plagiarism is the "wrongful appropriation" and "purloining and publication" of another author's "language, thoughts, ideas, or expressions," and the representation of them as one's own original work.[1][2] The idea remains problematic with unclear definitions and unclear rules.[3][4][5][6] The modern concept of plagiarism as immoral and originality as an ideal emerged in Europe only in the 18th century, particularly with the Romantic movement.
Plagiarism is considered academic dishonesty and a breach of journalistic ethics. It is subject to sanctions like expulsion.
Plagiarism is not a crime per se but in academia and industry it is a serious ethical offense,[7][8] and cases of plagiarism can constitute copyright infringement.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การขโมยความคิดคือ "การจัดสรรผิดพลาด" และ "purloining และสิ่งพิมพ์" ของผู้เขียนอีกคนหนึ่ง "ภาษาความคิดความคิดหรือการแสดงออก" และเป็นตัวแทนของพวกเขาเป็นงานเดิมของตัวเอง. [1] [2] ความคิดที่ยังคงเป็นปัญหาที่มีความชัดเจน คำจำกัดความและกฎระเบียบที่ชัดเจน[3] [4] [5] [6] แนวคิดที่ทันสมัย​​ของการขโมยความคิดเป็นศีลธรรมและความคิดริเริ่มเป็นอุดมคติเกิดขึ้นในยุโรปในศตวรรษที่ 18 โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการเคลื่อนไหวโรแมนติก.
ขโมยถือว่าเป็นความไม่ซื่อสัตย์ทางวิชาการและการละเมิดของหนังสือพิมพ์ จริยธรรม มันอาจจะมีการลงโทษเช่นการขับไล่. การขโมยความคิด
ไม่ได้เป็นความผิดทางอาญาต่อ SE แต่ในการศึกษาและอุตสาหกรรมมันเป็นความผิดทางจริยธรรมร้ายแรง[7] [8] และกรณีของการขโมยความคิดสามารถเป็นละเมิดลิขสิทธิ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โจรกรรมทางวรรณกรรมเป็น "คดีจัดสรร" และ "purloining และประกาศ" ผู้อื่น "ภาษา ความคิด ความคิด หรือ นิพจน์ และการแสดงของพวกเขาเป็นหนึ่งของงานต้นฉบับ[1][2] ความคิดยังคงมีปัญหากับคำนิยามที่ชัดเจนและกฎที่ชัดเจน[3][4][5][6] ตามแนวคิดสมัยใหม่ของโจรกรรมทางวรรณกรรมเป็น immoral และความคิดริเริ่มเป็นห้องเกิดในยุโรปในศตวรรษที่ 18 โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับขบวนการโรแมนติก
ถือว่าเป็น Plagiarism ซื่อสัตย์ทางวิชาการและการละเมิดจริยธรรม journalistic จึงต้องลงโทษเช่นขับ
โจรกรรมทางวรรณกรรมไม่ใช่อาชญากรรมต่อ se แต่ academia และอุตสาหกรรม ก็เป็นบาปที่จริยธรรมผิด[7][8] และกรณีของโจรกรรมทางวรรณกรรมสามารถถือเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กล่าวอ้างเป็น"การจัดสรรโดยมิชอบ"และ" purloining และการประกาศ"ของผู้เขียนอีกคนหนึ่ง" ภาษา ความคิดความคิดหรือแสดงออก"และการเป็นตัวแทนของเขาเป็นหนึ่งในงานของตัว.[ 1 ][ 2 ]ความคิดที่ยังคงเป็นปัญหากับคำนิยามของกฎระเบียบไม่ชัดเจนและไม่ชัดเจน[ 3 ],[ 4 ],[ 5 ],[ 6 ]ตามแนวความคิดที่ทันสมัยของกล่าวอ้างเป็นเรื่องไร้ศีลธรรมและเป็นความคิดริเริ่มที่ดีเยี่ยมในยุโรปเท่านั้นในศตวรรษที่ 18 โดยเฉพาะกับการเคลื่อนไหวที่แสนโรแมนติก.
กล่าวอ้างได้รับการพิจารณาให้ความไม่ซื่อสัตย์การศึกษาและการละเมิดจริยธรรมวงการหนังสือพิมพ์. ขึ้นอยู่กับการคว่ำบาตรทางเศรษฐกิจเช่นถูกเนรเทศ.
กล่าวอ้างไม่ได้ว่าเป็นผู้กระทำผิดจริงหรือไม่ที่ต่อแต่ใน ภาค อุตสาหกรรมและนักวิชาการที่มีความผิดจริยธรรมอย่างร้ายแรงที่[ 7 ],[ 8 ]และกรณีที่มีกล่าวอ้างสามารถเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์