In the second part of the questionn

In the second part of the questionnaire, the respondents were asked about their personal values and a number of sociodemographic characteristics including gender, age, and education. The Rokeach (1973) value scale was used to measure personal values. This scale contains a set of 18 terminal values that relate to end states of existence (such as the importance of material wealth for the respondent) and another set composed of 18 values that relate to modes of behavior or instrumental values (such as the importance of ambition in the life of the respondent). Originally, these values were expected to be rank ordered. In our study, the respondents were asked to rate all items separately on a 9-point Likert-type scale. In this way, nonparametric restrictions could be overcome. Literature has shown that similar results follow from the two methods (see Finegan 1994; Munson and McIntyre 1979). Munson and Posner (1980) asserted that the information about the intensity of guidance in an individual's life was more precise using a Likert-type rating scale. In addition, the rating process is quicker and is therefore more convenient for the respondent (Fritzsche 1995). We used an unbalanced scale (from irrelevant, −1, to very important, 7) in order to cope with the leniency effect (Antonides and van Raaij 1998).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในส่วนสองของแบบสอบถาม ผู้ตอบถูกถามเกี่ยวกับค่าส่วนบุคคลได้แก่เพศ อายุ และศึกษาลักษณะ sociodemographic มาตราส่วน Rokeach (1973) ค่าที่ใช้วัดค่าส่วนบุคคล ขนาดนี้ประกอบด้วยชุดของค่าของเทอร์มินัล 18 ที่เกี่ยวข้องกับการสิ้นสุดสถานะของการดำรงอยู่ (เช่นความสำคัญของวัสดุให้เลือกมากมายสำหรับผู้ตอบ) และชุดอื่นประกอบด้วยค่า 18 ที่เกี่ยวข้องกับวิธีการทำงานหรือค่าเครื่องมือ (เช่นความสำคัญของความใฝ่ฝันในชีวิตของผู้ตอบ) ตอนแรก ค่าเหล่านี้ถูกคาดว่าจะมีอันดับที่สั่ง ในการศึกษาของเรา ผู้ตอบถูกต้องราคาสินค้าทั้งหมดแยกต่างหากในระดับชนิด 9 จุด Likert ด้วยวิธีนี้ สามารถเอาชนะข้อจำกัด nonparametric วรรณกรรมได้แสดงให้เห็นว่า ผลลัพธ์ที่คล้ายกันตามจากสองวิธี (Finegan 1994 ดู Munson และ McIntyre 1979) Munson และ Posner (1980) คนว่า ข้อมูลเกี่ยวกับความรุนแรงของคำแนะนำในชีวิตของบุคคลชัดเจนยิ่งขึ้นโดยใช้มาตราส่วนแบบประเมินชนิดของ Likert การจัดอันดับได้เร็วขึ้น และจึงเพิ่มความสะดวกสบายสำหรับผู้ตอบ (Fritzsche 1995) เราใช้มาตราส่วนการขาดดุล (จากความเกี่ยวข้อง −1 การอย่างยิ่ง 7) เพื่อรับมือกับผล leniency (Antonides และ van Raaij 1998)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในส่วนที่สองของแบบสอบถามผู้ตอบแบบสอบถามถูกถามเกี่ยวกับค่านิยมส่วนบุคคลและจำนวนของลักษณะที่ยาวนานของพวกเขารวมถึงเพศอายุและการศึกษา คีช (1973) ขนาดค่าถูกนำมาใช้ในการวัดค่าส่วนบุคคล ขนาดนี้ประกอบด้วยชุดของค่า 18 มินัลที่เกี่ยวข้องกับการยุติการรัฐของการดำรงอยู่ (เช่นความสำคัญของความมั่งคั่งทางวัตถุสำหรับผู้ถูกกล่าวหา) และอีกชุดหนึ่งประกอบด้วย 18 ค่าที่เกี่ยวข้องกับรูปแบบของพฤติกรรมหรือค่าเครื่องมือ (เช่นความสำคัญของ ความใฝ่ฝันในชีวิตของผู้ตอบแบบสอบถามที่) แต่เดิมค่าเหล่านี้คาดว่าจะมีคำสั่งให้ยศ ในการศึกษาของเราตอบแบบสอบถามถูกถามในการประเมินทุกรายการแยกต่างหากใน 9 จุดขนาด Likert ชนิด ด้วยวิธีนี้มีข้อ จำกัด ไม่อิงพารามิเตอร์สามารถเอาชนะ วรรณคดีได้แสดงให้เห็นว่าผลที่คล้ายกันตามมาจากทั้งสองวิธี (ดู Finegan 1994; สันและแมคอินไทร์ 1979) สันและ Posner (1980) ยืนยันว่าข้อมูลที่เกี่ยวกับความรุนแรงของการให้คำแนะนำในการใช้ชีวิตของแต่ละบุคคลได้อย่างแม่นยำมากขึ้นโดยใช้ระดับคะแนน Likert ชนิด นอกจากนี้ขั้นตอนการให้คะแนนเป็นเร็วและดังนั้นจึงเป็นความสะดวกสบายสำหรับผู้ถูกกล่าวหา (Fritzsche 1995) เราใช้ระดับที่ไม่สมดุล (จากที่ไม่เกี่ยวข้อง -1 เพื่อสิ่งที่สำคัญมาก 7) ในการที่จะรับมือกับผลกระทบที่เกิดความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ (Antonides และรถตู้ Raaij 1998)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในส่วนที่สองของแบบสอบถาม ผู้ตอบแบบสอบถามถามเกี่ยวกับค่าส่วนบุคคลของพวกเขาและจำนวนของลักษณะของอุตสาหกรรม ได้แก่ เพศ อายุ และการศึกษา โรคีช ( 1973 ) ที่ใช้วัดระดับค่าคือค่าส่วนบุคคลขนาดนี้มี 18 ชุดของค่าที่เกี่ยวข้องกับปลายขั้วรัฐของการดำรงอยู่ ( เช่นความสำคัญของวัสดุสมบัติสำหรับผู้ถูกกล่าวหา ) และอีกชุดหนึ่ง ประกอบด้วย 18 ค่า ที่เกี่ยวข้องกับรูปแบบของพฤติกรรมหรือบรรเลงค่า ( เช่น ความสําคัญของความใฝ่ฝันในชีวิตของผู้ตอบ ) เดิมที ค่าเหล่านี้ที่คาดว่าจะได้รับการจัดอันดับที่สั่ง ในการศึกษาของเราจำนวนสินค้าทั้งหมดขอให้คะแนนแยกในคนประเภทมาตราส่วน ในวิธีนี้ 3 ข้อ จำกัด สามารถเอาชนะ วรรณกรรมแสดงให้เห็นว่าผลที่คล้ายกันตามจาก 2 วิธี ( ดูฟินิแกน 1994 ; Munson และ แมคอินไตย์ 1979 )มันสัน และ พอสเนอร์ ( 1980 ) อ้างว่าข้อมูลเกี่ยวกับความเข้มของคำแนะนำในชีวิตของแต่ละคนได้แม่นยำกว่าใช้คนประเภทมาตราส่วนประมาณค่า นอกจากนี้ กระบวนการประเมิน คือ รวดเร็ว และ จึงสะดวกสำหรับผู้ถูกกล่าวหา ( ฟริตเซช 1995 ) เราใช้แบบไม่สมดุล ( จากที่ไม่เกี่ยวข้อง , − 1 , สำคัญมาก7 ) เพื่อรับมือกับการผ่อนผันผล ( antonides และรถตู้ raaij 1998 )