The employee welfare schemes can be

The employee welfare schemes can be classified into two categories viz. statutory and non-statutory welfare schemes. The statutory schemes are those schemes that are compulsory to provide by an organization as compliance to the laws governing employee health and safety. These include provisions provided in industrial acts like Factories Act 1948, Dock Workers Act (safety, health and welfare) 1986, Mines Act 1962. The non–statutory schemes differ from organization to organization and from industry to industry. It is a comprehensive term including various services, benefits and facilities offered to employees by the employer. Through such generous fringe benefits, the employer makes life worth living for employees. The welfare amenities are extended by in addition to normal wages and other economic rewards available to the employees as per legal provisions. The significance of welfare measures were accepted as early as 1931 when the Royal Commission on Labor stated, the benefits are of great importance to the worker which he is unable to secure by himself. The schemes of labor welfare may be regarded as a wise investment because these would bring a profitable return in form of greater efficiency

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แผนงานสวัสดิการพนักงานสามารถแบ่งได้สองประเภทได้แก่สวัสดิการตามกฎหมาย และตาม กฎหมายไม่ใช่แผนงาน แผนงานตามกฎหมายผู้ร่างที่บังคับให้ โดยองค์กรเป็นสอดคล้องกับกฎหมายซึ่งควบคุมด้านความปลอดภัยและสุขภาพของพนักงาน รวมถึงบทบัญญัติในอุตสาหกรรมกระทำชอบ 1948 พระราชบัญญัติโรงงาน ท่าแรงงานพระราชบัญญัติ (ความปลอดภัย สุขภาพ และสวัสดิการ) 1986, 1962 ตามพระราชบัญญัติเหมืองแร่ โครงร่างไม่ – ตามกฎหมายแตกต่างไปจากองค์กรองค์กร และจากอุตสาหกรรม มันเป็นระยะครอบคลุมบริการต่าง ๆ ประโยชน์ และสิ่งอำนวยความสะดวกแก่พนักงาน โดยนายจ้าง ผ่านดังกล่าวกว้างสวัสดิการ นายจ้างทำให้ชีวิตน่าอยู่อาศัยสำหรับพนักงาน สิ่งอำนวยความสะดวกสวัสดิการกำลังขยายโดยปกติค่าจ้างและรางวัลอื่น ๆ ทางเศรษฐกิจที่มีให้กับพนักงานตามกฎหมายมีบทบัญญัติ ความสำคัญของสวัสดิการได้รับมาตรการก่อนที่ 1931 เมื่อกรรมาธิการแรงงานรอยัลระบุ ประโยชน์สำคัญยิ่งของผู้ปฏิบัติงานซึ่งเขาไม่สามารถจองห้องพักเองได้ รูปแบบของสวัสดิการแรงงานอาจถือเป็นการลงทุนที่ฉลาด เพราะเหล่านี้จะนำกลับมามีกำไรในฟอร์มมีประสิทธิภาพมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โครงการสวัสดิการพนักงานสามารถแบ่งได้เป็นสองประเภท ได้แก่ สวัสดิการตามกฎหมายและไม่ตามกฎหมาย รูปแบบการตามกฎหมายดังกล่าวเป็นรูปแบบผู้ที่ได้รับคำสั่งที่จะให้โดยองค์กรเพื่อการปฏิบัติตามกฎหมายว่าด้วยสุขภาพของพนักงานและความปลอดภัย เหล่านี้รวมถึงบทบัญญัติที่ระบุไว้ในการกระทำเช่นโรงงานอุตสาหกรรมพระราชบัญญัติ 1948 พระราชบัญญัติแรงงานท่าเรือ (ความปลอดภัยอาชีวอนามัยและสวัสดิการ) ปี 1986 เหมืองพระราชบัญญัติ 1962 รูปแบบที่ไม่ได้ตามกฎหมายดังกล่าวแตกต่างจากองค์กรให้กับองค์กรและจากอุตสาหกรรมเพื่ออุตสาหกรรม มันเป็นคำที่ครอบคลุมรวมถึงบริการต่างๆผลประโยชน์และสิ่งอำนวยความสะดวกที่นำเสนอให้กับพนักงานโดยนายจ้าง ผ่านผลประโยชน์ใจกว้างเช่นนายจ้างทำให้ชีวิตมูลค่าที่อยู่อาศัยสำหรับพนักงาน สิ่งอำนวยความสะดวกมีการขยายสวัสดิการโดยนอกเหนือไปจากค่าจ้างตามปกติและผลตอบแทนทางเศรษฐกิจอื่น ๆ ที่มีให้กับพนักงานตามที่กฎหมายบัญญัติ ความสำคัญของมาตรการสวัสดิการได้รับการยอมรับเป็นช่วงต้น 1931 เมื่อพระราชอำนาจในระบุแรงงานผลประโยชน์ที่มีความสำคัญที่ดีในการปฏิบัติงานที่เขาไม่สามารถที่จะรักษาความปลอดภัยด้วยตัวเอง รูปแบบของการจัดสวัสดิการแรงงานที่อาจจะได้รับการยกย่องว่าเป็นลงทุนที่ชาญฉลาดเพราะสิ่งเหล่านี้จะนำมาซึ่งผลตอบแทนที่ทำกำไรได้ในรูปแบบของการมีประสิทธิภาพมากขึ้น