We Don't Eat"If this is redemption,

We Don't Eat"

If this is redemption, why do I bother at all?
There's nothing to mention, and nothing has changed
Still I'd rather be working for something, than praying for the rain
So I wander on, until someone else is saved

I moved to the coast, under a mountain
Swam in the ocean, slept on my own
At dawn I would watch the sun cut ribbons through the bay
I'd remember all the things my mother wrote

That we don't eat until your father's at the table
We don't drink until the devil's turned to dust
Never once has any man I've met been able to love
So if I were you, I'd have a little trust

Two thousand years, I've been in that water
Two thousand years, sunk like a stone
Desperately reaching for nets
That the fishermen have thrown
Trying to find, a little bit of hope

Me, I was holding all of my secrets soft and hid
Pages were folded, then there was nothing at all
So if in the future I might need myself a savior
I'll remember what was written on that wall

That we don't eat until your father's at the table
We don't drink until the devil's turned to dust
Never once has any man I've met been able to love
So if I were you, I'd have a little trust

Am I an honest man and true?
Have I been good to you at all?
Oh I'm so tired of playing these games
We'd just be running down
The same old lines, the same old stories of
Breathless trains and, worn down glories
Houses burning, worlds that turn on their own

So we don't eat until your father's at the table
We don't drink until the devil's turned to dust
Never once has any man I've met been able to love
So if I were you my friend, I'd learn to have just a little bit of trust

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราไม่กิน"ถ้าไถ่ถอน ทำไมผมรำคาญเลยไม่มีอะไรพูดถึง และไม่มีการเปลี่ยนแปลงยัง ฉันจะค่อนข้างจะทำบางสิ่งบางอย่าง กว่าอธิษฐานสำหรับฝนดังนั้น ฉันเร่ใน จนกว่าที่ใครจะถูกบันทึกไว้ผมย้ายไปฝั่ง ภายใต้ภูเขามารถในมหาสมุทร การนอนหลับด้วยตัวเองในรุ่งเช้า ฉันจะดูอาทิตย์ตัดทุกรุ่นผ่านอ่าวฉันจะจำสิ่งแม่เขียนว่า เราไม่กินจนคุณพ่อที่ตารางเราไม่ดื่มจนปีศาจกลายเป็นฝุ่นเคยมีคนที่ผมได้เจอได้รักดังนั้น ถ้าฉันเป็นคุณ ฉันจะมีความน่าเชื่อถือน้อยสองพันกว่าปี ฉันได้รับน้ำนั้นปีสองพัน จมเช่นหินหมดถึงในมุ้งชาวประมงได้โยนพยายามค้นหา ความหวังเล็กน้อยฉัน ฉันได้จับของลับของฉันนุ่ม และซ่อนมีพับหน้า แล้วไม่มีอะไรเลยดังนั้น ถ้าในอนาคต อาจต้องตัวเองรอดฉันจะจำสิ่งที่เขียนบนผนังที่ว่า เราไม่กินจนคุณพ่อที่ตารางเราไม่ดื่มจนปีศาจกลายเป็นฝุ่นเคยมีคนที่ผมได้เจอได้รักดังนั้น ถ้าฉันเป็นคุณ ฉันจะมีความน่าเชื่อถือน้อยฉันเป็นคนซื่อสัตย์และจริงหรือไม่ได้ดีกับคุณเลยหรือไม่โอ้ ฉันเหนื่อยดังนั้นการเล่นเกมเหล่านี้เราจะเพียงแค่รันลงเก่าบรรทัดเดียว เรื่องเก่าเหมือนของเบรธเลสรถไฟและ สิริสวมใส่ลงบ้านเขียน โลกที่เปิดตัวเองดังนั้น เราอย่ากินจนคุณพ่อที่ตารางเราไม่ดื่มจนปีศาจกลายเป็นฝุ่นเคยมีคนที่ผมได้เจอได้รักดังนั้น ถ้าฉันเป็นคุณเพื่อนของฉัน ฉันจะเรียนรู้ได้เพียงเล็กน้อยของความน่าเชื่อถือ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราไม่กิน " ถ้าเป็นไถ่ถอนทำไมฉันรำคาญที่ทั้งหมดหรือไม่มีอะไรที่จะพูดถึงเรื่องและมีการเปลี่ยนแปลงอะไรฉันยังคงอยากจะทำงานให้บางสิ่งบางอย่างกว่าภาวนาให้ฝนตกดังนั้นผมจึงเดิน ๆ จนคนอื่น จะถูกบันทึกไว้ผมย้ายไปยังชายฝั่งภายใต้ภูเขาแลในมหาสมุทรนอนของตัวเองตอนเช้าผมจะดูดวงอาทิตย์ริบบิ้นตัดผ่านอ่าวฉันจำทุกสิ่งที่แม่ของฉันเขียนที่เราไม่ได้กินจนคุณ พ่อของที่โต๊ะเราไม่ได้ดื่มจนปีศาจหันไปปัดฝุ่นครั้งเดียวไม่เคยมีผู้ใดที่ฉันได้พบได้สามารถที่จะรักดังนั้นถ้าฉันเป็นคุณฉันมีความไว้วางใจน้อยสองพันกว่าปีที่ผมได้รับใน ว่าน้ำสองพันปีจมเช่นหินหวังถึงการมุ้งที่ชาวประมงได้โยนพยายามที่จะหานิด ๆ หน่อย ๆ ของหวังว่าฉันฉันถือทุกความลับของฉันนุ่มและซ่อนหน้าถูกพับแล้วก็ไม่มีอะไรเลยดังนั้นหากในอนาคตผมอาจจะต้องกอบกู้ตัวเองฉันจะจำสิ่งที่ถูกเขียนบนผนังที่ที่เราไม่ได้กินจนพ่อของคุณที่โต๊ะเราไม่ได้ดื่มจนปีศาจหันไปปัดฝุ่นครั้งเดียวไม่เคยมีฉันคนหนึ่งคนใด เคยได้พบได้สามารถที่จะรักดังนั้นถ้าฉันเป็นคุณฉันมีความไว้วางใจเล็ก ๆ น้อย ๆผมเป็นคนซื่อสัตย์และเป็นความจริง? ฉันได้รับที่ดีกับคุณเลย? โอ้ฉันจึงเหนื่อยจากการเล่นเกมเหล่านี้เราต้องการ เพียง แต่จะวิ่งลงเส้นเก่าเดียวกันเรื่องเก่าเดียวกันของรถไฟหอบและหมดลงงามบ้านเผาไหม้ของโลกที่เปิดตัวเองดังนั้นเราไม่ได้กินจนพ่อของคุณที่โต๊ะเราไม่ได้ดื่มจนปีศาจของ หันไปปัดฝุ่นครั้งเดียวไม่เคยมีผู้ใดฉันได้พบได้สามารถที่จะรักดังนั้นถ้าฉันเป็นคุณเพื่อนของฉันฉันเรียนรู้ที่จะมีเพียงเล็กน้อยของความไว้วางใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราไม่กิน "

ถ้าเป็นบาป ทำไมฉันต้องลำบากเลย
ไม่มีอะไรจะพูด และไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
ยังฉันอยากจะทำงานบางอย่าง นอกจากภาวนาให้ฝน
ฉันเดินต่อ จนกว่าจะมีใครรอด

ฉันย้ายไปยังชายฝั่ง ภายใต้ภูเขา
ว่ายน้ำในมหาสมุทร , นอนบนของฉันเอง
ตอนเช้าผมจะดู ดวงอาทิตย์ผ่านอ่าว
ตัดริบบิ้นฉันจะจำสิ่งที่แม่เขียน

เราไม่กินจนกว่าพ่อของเธออยู่ที่โต๊ะ
เราไม่ดื่มจนปีศาจกลายเป็นฝุ่น
ไม่เคยมีชายใดได้เจอได้รัก
ดังนั้นถ้าผมเป็นคุณ ผมจะต้องไปเชื่อ

สอง หมื่นปีฉันได้รับในน้ำ
สองพันปี จมลงเหมือนก้อนหิน
หมดท่าถึงอวนที่ชาวประมงได้โยน

พยายามที่จะค้นหานิด ๆหน่อย ๆของความหวัง

ผมก็ถือความลับทั้งหมดของฉันนุ่มและซ่อน
หน้าพับแล้วไม่มีอะไรเลย
ดังนั้นถ้าในอนาคตฉันอาจจะต้องการให้ตัวเองรอด
ฉันจะจำสิ่งที่ถูกเขียนบนกำแพงนั้น

เราไม่กินจนกว่าพ่ออยู่ที่ โต๊ะ
เราไม่ดื่มจนปีศาจกลายเป็นฝุ่น
ไม่เคยมีชายใดได้เจอได้รัก
ดังนั้นถ้าฉันเป็นคุณผมมีนิดหน่อยเชื่อใจ

ฉันเป็นผู้ชายที่ซื่อสัตย์และจริง
ผมก็ดีกับคุณที่ทั้งหมดหรือไม่
โอ้ว ผมเหนื่อยกับการเล่นเกมเหล่านี้ เราก็จะวิ่งลง

เดิมๆเส้นเก่าเหมือนกัน เรื่องราวของ
รถไฟหอบและหมดแรงรุ่งโรจน์
บ้านไหม้ โลกที่เปิดของตัวเอง

ดังนั้นเราจะไม่กินจนกว่าพ่อของเธออยู่ที่โต๊ะ
เราไม่ ดื่มจนกระทั่งปีศาจกลายเป็นฝุ่น
ไม่เคยมีผู้ใดที่ฉันได้เจอได้รัก
ดังนั้นถ้าฉันเป็นคุณเพื่อนของฉัน ฉันก็เรียนรู้ที่จะมีเพียงเล็กน้อยของความไว้วางใจ