Comparison of Attitudes An outside

Comparison of Attitudes
An outside study examined student attitudes towards mathematics, comparing 182 first-year IMP students with 217 algebra I students from the same or comparable schools (Clarke, Wallbridge, and Fraser, 1996). The study found that students who participated in the IMP program appeared to be more confident than their peers in conventional classes; to subscribe to a view of mathematics as having arisen to meet the needs of society, rather than as a set of arbitrary rules; to value communication in mathematics learning more highly than students in conventional classes; and to be more likely than their conventionally-taught peers to see a mathematical element in everyday activity.

Comparing Performance After Secondary School
When IMP was first conceived, it was felt that students who had had four years of IMP should be followed after high school, whether they went on to college or directly to the work force. It was hoped that their performance could be compared to that of students who had gone through a traditional mathematics program. Therefore, random samples were taken of IMP and non-IMP students graduating in 1994 from the first four high schools using the fourth-year curriculum.
About 200 of these students were interviewed during Spring 1994. However, these students no longer represented a random sample since not all students selected agreed to participate. In the non-IMP group there was an over representation from the suburban high school (59%) and an under representation from the inner-city high school (17%). In addition, a disproportionate number of respondents (27%) had been accelerated into geometry as 9th graders. None of the IMP students were from that accelerated group when they entered high school. Given the profile of the non-IMP students responding, that group could not be used as a valid control group to measure achievement in college.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เปรียบเทียบทัศนคติ การศึกษาภายนอกตรวจสอบทัศนคตินักเรียนคณิตศาสตร์ การเปรียบเทียบนักเรียนปีแรก IMP 182 กับพีชคณิต 217 ฉันนักเรียนจากโรงเรียนเดียวกัน หรือเทียบเท่า (คลาร์ก Wallbridge และเฟร เซอร์ 1996) การศึกษาพบว่า นักเรียนที่เข้าร่วมในโปรแกรม IMP ปรากฏ ว่ายิ่งมั่นใจกว่าของเพื่อนในชั้นเรียนปกติ การสมัครสมาชิกกับมุมมองของคณิตศาสตร์ เป็นมีเกิดขึ้นเพื่อตอบสนองความต้องการของสังคม ไม่ ใช่ เป็นชุดของกฎที่กำหนด การสื่อสารค่าในคณิตศาสตร์เรียนรู้สูงกว่านักเรียนในชั้นเรียนปกติ และจะยิ่งกว่าเพื่อนของพวกเขาสอนดีเพื่อดูองค์ประกอบทางคณิตศาสตร์ในกิจกรรมชีวิตประจำวันเปรียบเทียบประสิทธิภาพของโรงเรียนมัธยมศึกษา เมื่อก่อนมีรู้สึก IMP นั้นรู้สึกว่า ควรตามนักเรียนที่เคยมีเด็กซนสี่ปีหลังจากมัธยม ว่าพวกเขาไปในวิทยาลัย หรือโดยตรง กับแรงงาน มันถูกหวังว่า ประสิทธิภาพของพวกเขาสามารถเปรียบเทียบกับนักเรียนที่ได้ผ่านไปผ่านโปรแกรมคณิตศาสตร์ดั้งเดิม ดังนั้น สุ่มตัวอย่างที่ถ่ายของ IMP และนักเรียนไม่ใช่เด็กซนที่จบในปี 1994 จากโรงเรียนสูงสี่ครั้งแรกที่ใช้หลักสูตรสี่ปีประมาณ 200 ของนักเรียนได้สัมภาษณ์ในช่วงฤดูใบไม้ผลิปี 1994 อย่างไรก็ตาม นักเรียนเหล่านี้ไม่แสดงการสุ่มตัวอย่างเนื่องจากนักเรียนทั้งหมดไม่เลือกตกลงจะเข้าร่วม ในกลุ่มเด็กซนไม่ มีมากกว่าการแสดงจากโรงเรียนมัธยมชานเมือง (59%) และภายใต้การแสดงจากโรงเรียนมัธยมในเมือง (17%) นำจำนวนผู้ตอบ (27%) มีการเร่งเป็นเรขาคณิตเป็นนักเรียน 9 ไม่มีนักเรียนเด็กซนได้จากกลุ่มที่รวดเร็วเมื่อเข้าโรงเรียนมัธยม กำหนดโพรไฟล์ของนักเรียนไม่ใช่เด็กซนที่ตอบสนอง กลุ่มที่ไม่สามารถใช้เป็นกลุ่มควบคุมใช้การวัดความสำเร็จในวิทยาลัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเปรียบเทียบทัศนคติ
การศึกษานอกการตรวจสอบทัศนคติต่อวิชาคณิตศาสตร์ของนักเรียนเปรียบเทียบ 182 ปีแรกนักเรียน IMP กับ 217 พีชคณิตผมนักเรียนจากโรงเรียนเดียวกันหรือเทียบเคียง (คล๊าร์ค Wallbridge และเฟรเซอร์, 1996) จากการศึกษาพบว่านักเรียนที่เข้าร่วมในโปรแกรม IMP ปรากฏจะมีความมั่นใจมากขึ้นกว่าที่เพื่อนของพวกเขาในการเรียนแบบเดิม; เพื่อสมัครรับมุมมองของคณิตศาสตร์เป็นได้เกิดขึ้นเพื่อตอบสนองความต้องการของสังคมมากกว่าที่จะเป็นชุดของกฎพล; การประเมินมูลค่าการสื่อสารในการเรียนวิชาคณิตศาสตร์มากขึ้นสูงกว่านักเรียนในชั้นเรียนแบบเดิม; และเพื่อให้มีโอกาสมากขึ้นกว่าเพื่อนอัตภาพสอนพวกเขาเพื่อดูองค์ประกอบทางคณิตศาสตร์ในชีวิตประจำวันกิจกรรม. การเปรียบเทียบผลการดำเนินงานหลังจากที่โรงเรียนมัธยมเมื่อ IMP เป็นครั้งแรกมันก็รู้สึกว่านักเรียนที่ได้มีสี่ปีของ IMP ควรจะปฏิบัติตามหลังจากที่โรงเรียนมัธยม ไม่ว่าจะเดินไปที่วิทยาลัยหรือโดยตรงกับแรงงาน ก็หวังว่าผลการดำเนินงานของพวกเขาสามารถนำมาเปรียบเทียบกับที่ของนักเรียนที่ได้ไปผ่านโปรแกรมคณิตศาสตร์แบบดั้งเดิม ดังนั้นตัวอย่างที่สุ่มถูกนำของ IMP และนักเรียนที่ไม่ใช่ IMP จบการศึกษาในปี 1994 จากครั้งแรกที่สี่โรงเรียนสูงโดยใช้หลักสูตรสี่ปี. ประมาณ 200 ของนักเรียนเหล่านี้ได้รับการสัมภาษณ์ในช่วงฤดูใบไม้ผลิปี 1994 อย่างไรก็ตามนักเรียนเหล่านี้ไม่ได้เป็นตัวแทนของกลุ่มตัวอย่างแบบสุ่ม ตั้งแต่นักเรียนไม่เลือกตกลงที่จะเข้าร่วม ในกลุ่มที่ไม่ IMP มีตัวแทนมาจากโรงเรียนมัธยมชานเมือง (59%) และการแสดงภายใต้จากโรงเรียนในเขตเมืองชั้นสูง (17%) นอกจากนี้ยังมีไม่เพียงพอกับจำนวนของผู้ตอบแบบสอบถาม (27%) ได้รับการเร่งเป็นรูปทรงเรขาคณิตเป็นคารม 9 ไม่มีนักเรียน IMP มาจากกลุ่มที่เร่งตัวขึ้นเมื่อพวกเขาเข้าไปในโรงเรียนมัธยม ที่ได้รับรายละเอียดของนักเรียนที่ไม่ใช่ IMP ตอบสนองกลุ่มที่ไม่สามารถนำมาใช้เป็นกลุ่มควบคุมที่ถูกต้องในการวัดความสำเร็จในวิทยาลัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเปรียบเทียบทัศนคติ
การศึกษาภายนอกตรวจสอบทัศนคติของนักเรียนต่อคณิตศาสตร์ นักเรียนชั้นปีที่ 1 เปรียบเทียบ 182 Imp 217 พีชคณิตฉันนักเรียนจากโรงเรียนเดียวกันหรือเทียบเท่า ( คลาร์ก wallbridge และเฟรเซอร์ , 1996 ) ผลการศึกษาพบว่า นักเรียนที่เข้าร่วมในโปรแกรม Imp ปรากฏจะมั่นใจมากกว่านักเรียนในชั้นเรียนปกติการสมัครสมาชิกกับมุมมองของคณิตศาสตร์มีขึ้นเพื่อตอบสนองความต้องการของสังคม แทนที่จะเป็นชุดของกฎโดยพลการ ; การสื่อสารค่าในการเรียนคณิตศาสตร์สูงกว่านักเรียนในชั้นเรียนปกติ และมีโอกาสมากกว่าของพวกเขาโดยทั่วไปสอนเพื่อน เพื่อดูองค์ประกอบทางคณิตศาสตร์ในกิจกรรมทุกวัน

เปรียบเทียบประสิทธิภาพหลังจาก โรงเรียนมัธยมศึกษา
เมื่อ Imp เป็นครั้งแรกที่รู้สึก มันเป็นความรู้สึกที่นักเรียนเป็นผู้ที่มีสี่ปีของเด็กซนที่ควรตามโรงเรียน ไม่ว่าจะไปเรียน หรือไปทำงาน ก็หวังว่า ผลงานของพวกเขาอาจถูกเปรียบเทียบกับที่ของนักเรียนที่ได้ผ่านโปรแกรมคณิตศาสตร์ดั้งเดิม ดังนั้นตัวอย่างสุ่มถ่ายของเด็กซนและไม่น่าจะเป็นนักศึกษาที่จบในปี 1994 จากสี่โรงเรียนใช้หลักสูตร 4 ปี นักศึกษาเหล่านี้
ประมาณ 200 คน ในช่วงฤดูใบไม้ผลิ ปี 1994 อย่างไรก็ตาม นักศึกษาเหล่านี้ไม่แสดงตัวอย่างสุ่มตั้งแต่นักเรียนไม่เลือกทั้งหมดตกลงที่จะเข้าร่วมในกลุ่มเด็กซนไม่มีมากกว่าการเป็นตัวแทนจากโรงเรียนมัธยมชานเมือง ( 59% ) และตัวแทนจากโรงเรียนในสังกัด ( 17% ) นอกจากนี้ ตัวเลขสัดส่วนของผู้ตอบแบบสอบถาม ( 27% ) ได้เร่งในเรขาคณิตเป็น 9 นักเรียนชั้น ไม่มีของนักเรียนจากกลุ่มเด็กซน เร่งเมื่อพวกเขาเข้าเรียน ม.ปลายให้รายละเอียดของการไม่ตอบสนองภูตผีปีศาจนักเรียนกลุ่มนั้นไม่อาจจะใช้เป็นตัวควบคุมที่ถูกต้องในการวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนในวิทยาลัย .