Think of how many times Watson admi

Think of how many times Watson admits that Holmes seems to have solved the case without having any clue how Holmes has done so. Or how often Holmes asks Watson what he has observed of a visitor, only to find that Watson has missed every important detail. We can't help but cringe a little when Holmes says to him, "You did not know where to look, and so you missed all that was important" (Identity.83). Or when Watson gives up in the middle of "The Boscombe Valley Mystery," exclaiming, "What a tissue of mysteries and improbabilities the whole thing was!" (Valley.104)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คิดว่า ของจำนวนครั้งที่ Watson ยอมรับว่า โฮลมส์ดูเหมือนว่าจะ มีแก้ไขกรณีที่ไม่มีปมว่าโฮลมส์ได้ทำ หรือว่าโฮลมส์ถาม Watson เขาได้สังเกตของผู้เยี่ยมชม จะพบว่า วัตสันพลาดทุกรายละเอียดที่สำคัญ ช่วยไม่ ได้ประจบประแจงน้อยเมื่อโฮลมส์กล่าวว่า เขา "คุณไม่รู้ตำแหน่งที่จะค้นหา และดังนั้น คุณพลาดทั้งหมดที่สำคัญ" (Identity.83) หรือเมื่อ Watson ให้ขึ้นระหว่าง "เดอะ Boscombe หุบเขาลึกลับ" exclaiming "เนื้อเยื่อเป็นสิ่งลึกลับและ improbabilities สิ่งที่ทั้ง เป็น" (Valley.104)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คิดว่าหลายครั้งวัตสันยอมรับว่าโฮล์มส์ที่ดูเหมือนว่าจะมีการแก้ไขกรณีที่โดยไม่ต้องเบาะแสใด ๆ ว่าโฮล์มส์ได้ทำเพื่อ หรือวิธีการที่มักจะถามว่าโฮล์มส์วัตสันสิ่งที่เขาได้ตั้งข้อสังเกตของผู้เข้าชมเพียงเพื่อจะพบว่าวัตสันได้พลาดทุกรายละเอียดที่สำคัญ เราไม่สามารถช่วย แต่ประจบประแจงเล็ก ๆ น้อย ๆ เมื่อโฮล์มส์กล่าวกับเขาว่า "คุณไม่ได้รู้จักที่จะมองและเพื่อให้คุณพลาดทุกสิ่งที่เป็นสิ่งสำคัญ" (Identity.83) หรือเมื่อวัตสันให้ขึ้นในช่วงกลางของ "ความลึกลับ Boscombe วัลเลย์" ร้อง "สิ่งที่เนื้อเยื่อของความลึกลับและ improbabilities สิ่งที่ทั้งเป็น!" (Valley.104)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คิดกี่ครั้ง วัตสัน ยอมรับว่า โฮล์มส์ ดูเหมือนจะไขคดีโดยไม่มีเบาะแสว่า โฮล์มส์ ได้ทำอย่างนั้น หรือบ่อยโฮล์มส์วัตสันถามอะไรเขาได้พบของผู้เข้าชม เพื่อค้นหาว่า วัตสันมีพลาดๆรายละเอียด เราไม่สามารถช่วย แต่สะดุ้งเล็กน้อยเมื่อโฮล์มส์กล่าวว่า เขา " คุณไม่รู้จักที่จะมอง และดังนั้น คุณพลาดที่สำคัญ " ( เอกลักษณ์83 ) หรือเมื่อวัตสันให้ขึ้นตรงกลางของ " boscombe Valley Mystery " อุทาน " อะไรที่เนื้อเยื่อของความลึกลับและเรื่องที่ไม่น่าเป็นไปได้ทุกอย่าง " ( หุบเขา . 104 )