When I was four years old, I was al

When I was four years old, I was already talking about becoming a designer. I’m not exactly sure where I got that notion. It was probably something I saw on television. I always had it in mind that a designer had beautiful fabrics around her, and a big sketchbook, and would drape cloth around a mannequin, and go out to lunch. It seemed like a very glamorous life. I always went fabric shopping with my mom.
I watched her sew and I would take the scraps and make doll clothes. Once I understood how patterns worked, I started making my own clothes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อผมเป็นสี่ปีที่ผ่านมา ผมแล้วพูดเกี่ยวกับการเป็น นักออกแบบ ผมไม่แน่ซึ่งผมคิดว่า มันอาจจะเป็นสิ่งที่ผมเห็นในโทรทัศน์ ผมเสมอได้ทราบว่า นักออกแบบได้สวยงามผ้ารอบเธอ และ sketchbook ใหญ่ และจะ drape ผ้ารอบนางแบบ และออกไปกลางวัน มันเหมือนชีวิตที่มีเสน่ห์มาก ผมเสมอไปผ้าช้อปปิ้งกับแม่ของฉันฉันดู sew ของเธอ และฉันจะใช้ในเรื่องที่สนใจ และทำให้เสื้อผ้าตุ๊กตา เมื่อผมเข้าใจวิธีการทำงานของรูปแบบ ผมเริ่มทำเสื้อผ้าของตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อฉันอายุสี่ขวบผมแล้วพูดคุยเกี่ยวกับการเป็นนักออกแบบ ผมไม่แน่ใจว่าที่ผมมีความคิดที่ว่า มันอาจจะเป็นสิ่งที่ฉันเห็นในโทรทัศน์ ฉันมักจะมีไว้ในใจว่านักออกแบบมีผ้าที่สวยงามรอบ ๆ ตัวเธอและสมุดขนาดใหญ่และจะผ้าม่านผ้ารอบนางแบบและออกไปรับประทานอาหารกลางวัน มันดูเหมือนว่าชีวิตที่มีเสน่ห์มาก ฉันมักจะไปช้อปปิ้งผ้ากับแม่ของฉัน.
ฉันดูเธอเย็บและฉันจะใช้เศษและทำให้เสื้อผ้าตุ๊กตา เมื่อฉันเข้าใจวิธีการและรูปแบบการทำงานผมเริ่มทำเสื้อผ้าของตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อผมอายุได้ 4 ขวบ ฉันได้พูดเกี่ยวกับการเป็นนักออกแบบ ผมไม่แน่ใจว่าผมเข้าใจความคิด . มันอาจจะเป็นสิ่งที่ผมเห็นในโทรทัศน์ ฉันมักจะมีไว้ในใจที่ออกแบบมีผ้าที่สวยงามรอบๆตัวเธอ และสมุดวาดเขียนใหญ่ และจะแขวนผ้ารอบตัวหุ่น และออกไปรับประทานอาหารกลางวัน มันเหมือนชีวิตที่หรูหรามาก ฉันมักจะไปที่ผ้าช้อปปิ้งกับแม่ของฉันฉันดูเธอเย็บ และผมจะใช้เศษอาหารและทำเสื้อผ้าตุ๊กตา เมื่อผมเข้าใจ ว่ารูปแบบงาน ฉันเริ่มทำเสื้อผ้าของฉันเอง