Kyungsoo takes four steps backwards

Kyungsoo takes four steps backwards and runs his fingers across his unkempt black hair. “What am I doing?” He chuckles, “Why am I talking to a ghost?”

Joonmyun opens his eyes slowly. When he lifts his face, a smile is still playing on Kyungsoo’s lips. “You came for me, didn’t you?”

“What are you talking about,” the words comes out trembling and Joonmyun can hear the fear in his own voice; can taste the bitter taste the words left on the tip of his tongue. 

Kyungsoo says nothing in response and instead walks towards the piano, taking the small bottle he’s brought with him back in his hand. “I’m sorry I’m such a coward and not brave enough to face death like you did,” he says and uncaps the bottle, taking one pill out; hand surprisingly steady. “I’m really sorry, Joonmyun.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Kyungsoo ใช้สี่ขั้นตอนย้อนหลัง และเรียกใช้นิ้วมือของเขาบนผมสีดำของเขาไว้ "ฉันฉันทำอะไร" เขา chuckles "ทำไมฉันพูดกับผี"

Joonmyun เปิดตาของเขาช้าลง เมื่อเขายกหน้า รอยยิ้มกำลังเล่นบนริมฝีปากของ Kyungsoo ยังคง "คุณมา ฉันไม่คุณ"

"สิ่งคุณพูดถึง"คำมาออกตะลึงงัน และ Joonmyun สามารถได้ยินความน่ากลัวในเสียงของตัวเอง ได้ลิ้มรสรสชาติขมคำทิ้งปลายลิ้นของเขา 

Kyungsoo กล่าวว่า ไม่ตอบ และเดินแทน ต่อเปียโน ทำขวดเล็กเขานำกับเขาในมือของเขา "ฉันขอฉันเช่นคนขี้ขลาด และไม่กล้าพอที่จะเผชิญกับความตายเหมือนคุณได้"เขากล่าวว่า และ uncaps ขวด ถ่ายยาหนึ่งออก มือมั่นคงน่าแปลกใจ "ผมเสียใจจริง ๆ Joonmyun. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คยองซูใช้เวลาสี่ขั้นตอนไปข้างหลังและวิ่งนิ้วมือของเขาในผมสีดำของเขารุงรัง "ผมทำอะไร?" เขาหัวเราะเบา ๆ ว่า "ทำไมฉันพูดคุยกับผี" Joonmyun เปิดตาของเขาอย่างช้าๆ เมื่อเขายกใบหน้าของเขามีรอยยิ้มที่ยังคงเล่นบนริมฝีปากของคยองซู "คุณมาสำหรับฉันไม่ได้คุณ?" "สิ่งที่คุณกำลังพูดถึง" คำออกมาตัวสั่นและ Joonmyun สามารถได้ยินกลัวในเสียงของเขาเอง; สามารถลิ้มรสรสขมคำซ้ายบนปลายลิ้นของเขา  คยองซูกล่าวว่าไม่มีอะไรในการตอบสนองและแทนที่จะเดินไปที่เปียโนเอาขวดเล็กที่เขานำมากับเขากลับมาอยู่ในมือของเขา "ฉันขอโทษฉันเช่นเป็นคนขี้ขลาดและไม่กล้าพอที่จะเผชิญหน้ากับความตายเช่นคุณได้" เขากล่าวและ uncaps ขวดการหนึ่งเม็ดออก มือมั่นคงที่น่าประหลาดใจ "ฉันขอโทษจริงๆ Joonmyun".

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

kyungsoo ใช้เวลาสี่ก้าวถอยหลังและวิ่งมือของเขาผ่านเส้นผมสีดำของเขากระเซอะกระเซิง " ฉันจะทำอะไรได้ ? " เขาหัวเราะ " ทำไมผมถึงพูดกับผี "

joonmyun ที่เปิดตาของเขาช้าๆ เมื่อเขายกใบหน้าของเขา รอยยิ้มที่ยังคงเล่นใน kyungsoo ของริมฝีปาก " เธอมาหาฉัน ใช่มั้ย ? "

" เธอพูดเรื่องอะไร" คำพูดออกมาตัวสั่นและ joonmyun ได้ยินความกลัวในเสียงของเขาเอง สามารถลิ้มรสขมคำที่ด้านซ้ายบนปลายลิ้นของเขา รึเปล่า

kyungsoo กล่าวว่าไม่มีอะไรในการตอบสนองและแทนที่จะเดินไปที่เปียโน เอาขวดเล็ก ๆเขาพาเขากลับมาอยู่ในมือของเขา " ฉันขอโทษ ฉันขี้ขลาด และไม่กล้าพอที่จะเผชิญหน้ากับความตายอย่างที่คุณทำ" เขาพูดและ uncaps ขวด เอาเม็ดออก มือนิ่งอย่างแปลกใจ " ฉันขอโทษจริงๆ joonmyun "